The King of Staten Island (2020)

Aardige comedy met een dun zwart randje. Het beetje drama wat voorbij komt is aardig luchtig.

Na een sterk begin met rake grappen, hilarische conversaties en een goede sfeer zwakt het in het tweede deel toch wat af. Men valt dan terug in de nodige clichés en onnodige scènes. Al met al had het best een half uurtje korter kunnen en mogen duren. Het einde hadden ze ook wat meer mogen afsluiten, in plaats van open te laten.

De casting verdient hier wel een eervolle vermelding. De hoofdpersonen zijn allemaal prima op hun plek en ‘stralen’ als het ware hun personage uit. Ik vond Davidson erg sterk en geknipt voor zijn rol. Alles aan hem straalde uit dat hij een kansloze ‘stoner’ was.

Al met al een prima comedy. Jammer dat het links en rechts wat de bocht uit gaat.

Al bij al geen slechte film ... geen aanrader voor de vrouwelijke filmliefhebber of de kids ...

Aardige Apatow die doet waar hij goed in is; iets te lange maar verder prima wegkijkende film maken die ondanks de speelduur niet verveelt. Dat komt mede door de sterke rollen. Vooral Burr en Davidson (waar ik verder volstrekt onbekend mee ben, maar begrijp dat dit een autobiografische rol voor hem is) overtuigen enorm. Ook Powley, die de vriendin van, speelt is een leuke ontdekking voor me.

Verder kabbelt het verhaal lekker voort zonder ergens echt komisch of dramatisch te worden.

Wat een heerlijke van meneer apatow , vooral de dunne maar effectieve lijn tussen drama en humor , mooi in balans alleen is het geen dijenkletser wat veel van zijn films vaak wel zijn .

Helaas heeft hij ook chronisch last van het te film te lang laten duren syndroom ( zie ook micheal bay) wat mij in zijn geval niet altijd stoort maar wat vaak niet nodig is .

Wat hier met name zo goed werkt is de hoofdrol van Pete Davidson , wat niet heel raar is want zijn levens verhaal op wiki is bijna autobiografisch met het verhaal van Scott .

Ook de rol vanBill Burr is sterk , maar eigenlijk de hele cast wel , en de humor is one of a kind . Net als de unieke hoofdpersoon Scott .

Een loser , maar wel een die je mag , maar ook snapt dat bijvoorbeeld zijn zus er gek van word .

Naar het einde word het natuurlijk wat feel good , prima hoor , vooral de kroeg scene ( headlight ) zorge voor een big smile

Eigenlijk stelt een film vanJudd Apatow mij zelden teleur , en ik vind dit een van zijn toppers..

4*

mocht je zoals zo vele ook van zijn stijl houden raad ik de netflix serie Love aan !!

Een enigszins lange film maar het is eigenlijk ook altijd wel vermakelijk. Pete Davidson speelt ook erg goed en dat resulteert toch wel in een daadwerkelijk goede film waarin ik de soms wat flauwe grappen voor lief neem.

The King of Staten Island is bij vlagen aandoenlijk en humoristisch, maar regisseur Judd Apatow pakt nergens echt door. Het verhaal blijft teveel op de oppervlakte waardoor 2 uur en 15 minuten te langdradig is om echt bij de les te blijven. De film is, net als het eiland, het allemaal net niet.

Wat me vaker tegenstaat bij films van Judd Apatow: het is allemaal zo braaf en belerend. 'The King of Staten Island' (2020) heeft dan wel een hoofdrolspeler die in de criminaliteit dreigt te belanden omdat hij zijn ambities als tatoeëerder niet van de grond krijgt, maar Scott Carlin (Pete Davidson) blijft een geschikte peer. De film werkt het best als Scott gewoon rondhangt met z'n maten en wezenloze slackerfilosofieën deelt over de wereld. Geeft ook een autobiografische lading omdat Davidson als scriptschrijver en hoofdrolspeler zelf wat 'couleur locale' geeft aan een minder bekend stukje New York. Maar het wordt wat vervelend als zijn nieuwe stiefvader Ray Bishop (Bill Burr) in het leven komt van moeder Margie (Marisa Tomei). Van dat Amerikaanse gedweep met heroïsche brandweermannen wanneer de lanterfanter zijn eigen onvolwassenheid en jeugdtrauma onder ogen moet komen. Het rauwe randje in 'The King of Staten Island' (2020) wordt al snel afgevlakt voor voorspelbaar formulewerk dat keurig binnen de lijntjes kleurt.

Eerlijk en oprecht komedie/drama

Prima.

Het blijven altijd aparte keuzes om comedians in de hoofdrollen te plaatsen van gedeeltelijke dramafilms. Ik had iemand als Pete Davidson niet snel in dit soort rollen kunnen zien. Ik weet wel dat hij een verleden draagt dat goed bij deze film aansluit, maar niettemin had ik hem altijd als iemand geschat die vooral op het podium blijft staan.

Ondanks het hoge tempo van de film dat door middel van wat snelle editing gaat kon de film me op een emotioneel vlak niet echt pakken. Er zitten genoeg momenten in de film waarbij ik vanuit ga dat je als kijker sympathie moet kunnen opbrengen, maar in mijn geval bleef dat achter. Naar mijn optiek moet deze film het eerder hebben van de onderlinge chemie tussen personages.

Verder mis ik wat extra regie op de momenten die je echt bij moeten blijven. Op dat vlak laat de film me best koud. Gelukkig valt er tussendoor in het algemeen wel genoeg te beleven. Tot echt lachen kwam het niet, maar het acteerwerk is bovengemiddeld en het verhaal gaat wel degelijk ergens heen. De speelduur, die relatief lang is met 136 minuten, wordt nergens echt gevoeld.

Al bij al mis ik wat betrekking. The King of Staten Island kreeg me toch niet helemaal mee en dat is jammer, want Judd Apatow is wel een aardige naam in het bij elkaar krijgen van drama en komedie. Bij deze film is het vooral of drama of komedie lijkt het, maar het resultaat daarvan is een film die me niet zo bij is gebleven als dat ik zelf had gehoopt.

Leuke coming of age waarbij Scott weinig doelen in zijn leven heeft. Buiten wat blowen en wat gamen met zijn maten is er niet echt iets dat hem triggert. Of toch, hij wil ooit een tatooshop openen, maar wil eerst nog wat oefenen op levende exemplaren. Zelfs een tienjarig jongetje passeert de revue. Het kenmerkt Scott wel: erg verantwoordelijk en doordacht is hij niet echt. Tot wanhoop van moeder en zus ...

De situatie wijzigt wanneer moeder een nieuwe vriend leert kennen. Op zich niets mis mee, maar wel dat hij net als zijn overleden vader ook een brandweerman is. Scott heeft namelijk een onverwerkt trauma over de dood van zijn vader, maar telkens die ter sprake komt lacht hij alles weg.

De film is een mix van drama en komedie, maar de luchtigheid primeert hier toch. Het tempo zit goed en ook het plot is evenwichtig uitgebouwd. Misschien een beetje clichématig die ontwikkeling tussen Scott en zijn toekomstige stiefvader, maar het werkt wel. Een vervelend personage die Scott, maar wel eentje die je leuk vervelend vindt. Het einde gaat richting feel good, maar dat kan deze film wel hebben. De speelduur lijkt lang, maar sleept eigenlijk niet. Goed gedaan alvast!

Leuke mix tussen drama en komedie. Pete Davidson is een vreemde snuiter en zijn personage allesbehalve aimabel. In dit coming of age verhaal, dat tegelijk een soort biopic is van Davidson zelf, zien we hem dus vooral met het hoofd tegen de muur lopen en domme beslissingen nemen. Wel vermakelijk allemaal.

Gewone mensen drama, ik heb eigenlijk geen idee wat de film me wil vertellen. Een moeder geeft enkele mannen een time out of ? zo en leren daarvan? Duurt eindeloos.

Grapjas haha. Is toch gewoon een jongen die de dood van zijn vader nooit heeft verwerkt en er uiteindelijk vrede mee kan hebben? Zo lastig is het niet. En dit allemaal verpakt in een film die wel een half uur te lang duurt.

Er staat hier op MM dat deze film via Netflix te streamen is maar dat klopt niet.