Color Out of Space (2019)

Om eerlijk te zijn vond ik dit de beste film van de laatste jaren waarin Nicolas Cage zijn acteerprestaties liet zien. Hij speelt hierin de brave huisvader met 2 jonge kinderen en is getrouwd met Theresa. Met zijn viertjes wonen ze ergens ver weg van de bewoonde wereld.

Op een dag worden ze met een paarsachtig licht, een knal geconfronteerd en buiten gekomen, ontdekken ze een brandend gesteente in de tuin, waarschijnlijk vanuit de ruimte neergekomen.

Daarna begint de verandering van de omgeving en hunzelf. Vreemde veranderingen en daarin stelt de film absoluut niet in teleur.

Voor dit ruim anderhalf uur vermaak, een 7!

Bombastische, rommelige SF-horror gebaseerd op het gelijknamige verhaal dat H.P. Lovecraft in 1927 schreef. Teveel nadruk op kleurrijke special effects en te weinig op karakterontwikkeling of spanningsopbouw, ook al is dit technisch competent gemaakt en de cast doet zijn best om er nog iets van te maken.

Deze Horror / Sciencefiction film zag ik gisteren voorbijkomen op "Film1" en leek me wel leuk om te bekijken en mede omdat Nicolas Cage erin meespeelde, die zowel goede (met name in het verleden) als slechte films (met name in de huidige tijd) heeft gemaakt. Nicolas Cage is op zijn plek in deze aparte film en zijn personage, dat meerdere malen door het lint gaat (daar is Nicolas Cage een kei in), is een lust voor het oog en zorgt voor een lach op je gezicht.

In dit verhaal draait het om Nathan Gardner (Nicolas Cage) en zijn gezin, bestaande uit moeder Theresa (Joely Richardson) die kanker heeft gehad, spirituele dochter Lavinia (Madeleine Arthur), zoon Benny (Brendan Meyer) en zoontje Jack (Julian Hilliard), wiens rustige leven bruut verstoord wordt als een meteoriet voor hun boerderij neerstort. Een gemuteerd buitenaards wezen neemt langzamerhand hun landgoed over en infecteert alles en iedereen die het tegenkomt, totdat Nathan het heft in eigen handen neemt.

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen, niet iedereen wordt enthousiast van dit soort films. Het verhaal vertelt traag een vrij kunstzinnig en over-de-top sciencefiction- en horrorverhaal, dat doet denken aan de Horror / Sciencefiction film "The Curse (1987)" en de klassieker "The Thing (1982)". "Color Out of Space" is een angstaanjagende trip die de lijn bewandelt tussen arthouse, komedie en horror. Bewandelen is misschien niet het juiste woord, want regisseur Richard Stanley springt van het ene genre naar het andere en dat soms in dezelfde scène.

Deze onvoorspelbaarheid draagt bij aan de spanning. De onderliggende dreiging is al vanaf de openingsscène aanwezig. We worden meegezogen in prachtige shots van een bosrijke omgeving, terwijl buitenaardse muziek ons voorbereid op wat er komen gaat. De film houdt dit bedachtzame tempo vast totdat de uitwerkingen van de meteoriet (die na circa 20 minuten inslaat) duidelijk worden, dan gooit Stanley de sluizen open en worden we bedolven onder een stortvloed van gruwelijke beelden (o.a. hakt moeder Theresa twee van haar vingers af tijdens het snijden van wortels, kerft dochter Lavinia symbolen met een stanleymes in haar lichaam en smelten moeder Theresa en zoon Jack samen en veranderen ze in een soort van "The Thing" achtig wezen).

De buitenaardse kracht die met de meteoriet op aarde is gestort doet denken aan de krachten uit de Sciencefiction / Avontuur film "Annihilation (2018)". De wetten van de natuur worden namelijk langzamerhand ingeruild, omgevormd en aangepast. Bij zo'n mysterieus muterend wezen is alles mogelijk. Dat gebeurt dus ook, het infecteert alles (o.a. het water) en iedereen. De flora en fauna krijgen een roze-paarse boost. Groente en fruit groeit abnormaal snel. Ook dier (zoals de Alpacas die men op de boerderij heeft) en mens ontkomen niet aan verandering, zowel fysiek als mentaal en ook zullen de meesten het einde niet halen (zo wordt Benny in de waterput op de boerderij gegrepen door de roze-paarse gloed, schiet Nathan het "The Thing" achtige wezen dood dat bestaat uit zijn vrouw en zoontje, wordt Nathan doodgeschoten door de sheriff en wordt Lavinia bezeten door de roze-paarse gloed en verdwijnt ze daarin).

De solide opbouw leidt uiteindelijke naar de eerder genoemde stortvloed van gruwelijke beelden. Heerlijk bizar. Met een knipoog, dus vooral komisch. "Color out of Space" wordt hiermee een Horror / Sciencefiction nachtmerrie. Het verhaal is niet diepgaand, bij vlagen zelfs onduidelijk, maar als Sciencefiction blijft de film overeind staan.

Wat ook opmerkelijk is in deze film, is het acteerwerk. Nicholas Cage trekt zoals altijd de aandacht, zelfs al blijft zijn personage in het begin verrassend bedaard. Pas wanneer hij zijn zelfcontrole verliest zien we de manische uitbarstingen die we van hem gewend zijn. Het lijkt een typisch gevalletje van overacting, tot duidelijk wordt dat Nathan's gedrag beïnvloed wordt door de traumatische herinneringen aan zijn strenge vader, die kanker had.

Buiten Nicholas Cage en zijn gezin (die zich één voor één vreemd beginnen te gedragen en te beginnen met Jake die o.a. denkbeeldige vriendjes ziet), zijn er verder rollen weggelegd voor Tommy Chong (als de oude bijzondere buurman / kraker Ezra die ook een kat heeft en deze heeft hij genoemd "G-spot"), Elliot Knight (als de hydroloog Ward Phillips, die onderzoek doet in de vallei waar ook de boerderij ligt en waar Lavinia ook een oogje op heeft en hij is ook de enige die het zal overleven en film begint en eindigt ook met een epiloog van hem), Josh C. Waller (als Sheriff Pierce) en Q'orianka Kilcher (als burgemeester Tooma van het plaatsje Arkham) en de laatste twee hebben relatief meer een kleine rol.

Richard Stanley's benadering zal niet bij elke horrorfan in de smaak vallen. Hij leunt niet op schrikeffecten en ook de slijmerige monsters laten lang op zich wachten. De film draait dan ook om dreiging, spanning en de groeiende hopeloosheid van de personages. "Color Out of Space" is in ieder geval een kleurrijke productie, die hier en daar iets aan de ruwe kant is en die niet voor iedereen is weggelegd.

Heerlijk onzinnig en geniaal verhaal in de stijl van h.p. lovecrafts From Beyond en Dagon... en Cage overtuigt ook weer es een keer.

Erg jammer dat van meerdere scènes de essentie letterlijk gekopieerd is uit andere succesvolle sf films en dat je ze nog ziet aankomen ook.

Daarom slechts 2,5 ster.

Maar al met al een heerlijk luguber wegkijkertje.

Misschien dat ik me toch maar een keer moet gaan verdiepen in het werk van Lovecraft: hoeveel ik ook hou van horror in film, in boeken trekt het me nooit zo. Maar Colour out of Space smaakt naar meer.

Jammer dat ik de film na een tijdje in een meer-van-hetzelfde zag belanden waardoor de film op het einde wel erg lang aanvoelde. Maar toch, maar toch... Leuk is het absoluut. Grappig om te zien dat Colour out of Space aanvankelijk helemaal niet aanvoelt als een horrorfilm. Knap gevat meisje die flirt met mysterieuze vreemdeling, hond, jong broertje, wat grapjes over en weer over het eten tussen de gezinsleden over het eten van vaderlief: het lijkt eerder op een luchtig gezinsdrama. Wetende dat de film na verloop van tijd een soort nachtmerrie zou worden was ik absoluut geboeid.

Prachtige beelden - zowel mét de speciale effecten als zónder: een simpel exterieurshot van een huis wordt al snel een schilderij. Maar de Colour uit de titel levert hele mooie shots op.

Leuk om Joely Richardson en Tommy Chong weer een keer te zien, zeker van eerstgenoemde was dat alweer erg lang geleden. Fijne actrice. Lekker onsmakelijke effecten, soms in een aangename houtje-touwtje vorm waarbij ik flashbacks kreeg naar The Thing maar wat ik zei: de film duurde wat te lang waardoor het als geheel wat kracht moest inboeten. Nét geen 4,0* helaas, maar zeer zeker de moeite waard.

3,5*

Deze eens meegebracht en zonder grote verwachtingen eens bekeken. Het was vooral een kleurrijke film. De film is wel redelijk bloederig en het verhaal is redelijk eenvoudig, maar toch weet het wel te boeien. De film voelde jaren 80-90 aan, misschien door het kleurgebruik en ook wel wat de muziek.

Het is zeker geen film voor iedereen, maar vond het toch de moeite om gezien te hebben.

Jammer, maar niet mijn soort film!

Van te voren had ik al mijn twijfels of dit iets voor mij zal zijn. Achteraf kan ik zeggen dat het visueel zeker mooi is en een geinige rol van Nicolas Cage, maar verder was dit voor mij niet heel veel. Het verhaal (voor zover je hier echt een verhaal kan in zien) vond ik niet boeiend en wist mij ook niet te pakken. Het was allemaal vrij rommelig met weinig uitleg. Ook de horror was ver te zoeken en was dit zeker meer een scifi.

2,5*