Judy (2019)

Ik weet niet of Zellweger het beter zou doen dan Marion Cotillard.. La Môme (2007) - MovieMeter.nl

Zellweger zing helaas niet goed genoeg. Misser dus...

Het tragische levensverhaal van Edith Piaf is al een keer verfilmd (La Môme), met een weergaloze Marion Cotillard (Oscar !) in de hoofdrol.

Renée Zellweger is geen Garland, maar ze komt als zangeres aardig in de buurt. De film is zeker geen misser. Ik verwacht zelfs dat Zellweger bij de Academy Awards hoge ogen gaat gooien. Een Golden Globes nominatie en een SAGA-nominatie heeft ze alvast binnen.

3 2 1 cut en BBarbie: bedankt voor de tip! Ik kende La Môme (2007) - MovieMeter.nl niet, maar ik ga deze zeker bekijken bij gelegenheid.

Wat een saaie film.

Prachtige film over het leven van Judy Garland die prima vertolkt wordt door Renee Zellweger.

Haar mimiek is perfect en haar zangkunsten vond ik beduidend goed.

Een tragische verhaal met goede acteerpresentaties.

Heb er erg van genoten.

Ik las hier en daar toch vrij positieve reviews over hoe Renée Zellweger hier Judy neerzet.

Helaas zag ik vooral een verherbouwde Zellweger die met een hoop maniertjes probeert Judy te imiteren en geen van allen werkt.

Daarnaast überhaupt al geen erg interessante of bijzondere film.

Kon er niet zoveel mee.

Ik ken Garland wel van haar films, van haar persoonlijke leven wist ik op zich weinig tot niks. Op zich is de opzet van deze film dan wel oké, via haar laatste jaar zou je een goed beeld kunnen krijgen van Garland als persoon. Alleen komt dat er nooit echt helemaal uit.

Komt enerzijds omdat de flashbacks een wat al te makkelijke verklaring proberen bieden voor haar wat losgeslagen gedrag in haar latere leven. Er mist duidelijk een hoop informatie om tot een completer beeld te komen, maar daar wordt geen aandacht aan besteed.

Ander probleem is Zellweger. Enerzijds doet ze het best goed, anderzijds is ze nog steeds vooral Zellweger, wat haar rol écht wel in de weg zit. Zellweger is toch altijd vooral zichzelf in films, komt omdat ze nogal wat maniertjes heeft die erg typerend zijn (een Kitano heeft dat bijvoorbeeld ook héél sterk). Bij fictieve personages is dat geen bezwaar, bij vertolkingen van echte mensen ligt dat toch een stuk lastiger.

En als laatste heb ik met elke biopic wat lastiger met de problemen van de rich & famous. Het is toch altijd een hoop kommer en kwel van succesvolle mensen die uiteindelijk niet tevreden zijn met de keuzes die ze ooit gemaakt hebben. Deze film is dan nog van het type fall & fall, waardoor het wel héél zwaar wordt.

En zo kon ik er uiteindelijk niet zoveel mee. Lijkt mij dat een persoon als Garland een betere film zou verdiend hebben. Eentje die wat meer inzicht in haar personage biedt en minder aanvoelt als een filmisch verhaal.

1.5*

Een 5 voor Zellweger, maar het gaat toch echt om de film zelf en die krijgt een 3. Jammer dat het 'een jaar uit het leven van' betreft in plaats van een biopic.

“I love you all. You won't forget me, will you? Promise you won't.”

Renée Zellweger is weergaloos als Judy Garland, en in deze film zie je op wat voor manier Hollywood en alles wat erbij komt kijken een jong meisje helemaal op kan slokken (en uit kan spugen wanneer het wil). De eerste scene tussen Garland en studiobaas Louis B. Mayer is hier al een goed voorbeeld van.

Het is jammer dat het script veel steken laat vallen, en er zitten veel momenten in de film dat het ook gewoon saai is. Judy Garland moet een zeer interessant leven hebben geleid, maar hier krijg je alleen het begin en einde te zien. Een recensent omschreef de film met de volgende zin, “If you didn’t know anything about Judy Garland before this movie, you still don’t.” Hier sluit ik mij bij aan, en dat is best wel dodelijk voor een biopic.

Renée Zellweger zal altijd wel 'Bridget Jones' aan zich hebben kleven, bij mij in ieder geval, en dus ben ik toch steeds weer verrast als ze iets anders en goeds neerzet. Deze rol doet ze wat mij betreft ook erg goed, dus daar ligt het niet aan. Ik had verwacht niet om haar als persoon heen te kunnen kijken maar dat was eigenlijk helemaal niet zo.

De film zelf is echter behoorlijk aan de saaie kant. Slechts de scènes waarin we een heel jonge Judy zien vond ik nog wel boeiend. De filmwereld van de jaren '30, hoe ze geleefd werd, uppers en downers kreeg toegeschoven, en waar de basis werd gelegd voor de problematische getekende persoon die ze later zou worden.

In plaats daarvan wordt vooral gefocust op Judy in haar laatste periode, maar eigenlijk is dat ook maar eventjes boeiend (als dat het al is) en daarna slechts veel meer van hetzelfde. En het zal wel 'sensatiezucht' van me zijn, maar vond het toch ook een beetje zwak dat we niets zien van haar dood. Op deze manier is het helemaal een wat loos geheel.

Wellicht dat ik gewoon niet geïnteresseerd genoeg ben in de persoon Judy Garland, maar ik vind alsnog wel dat de film iets teveel vertrouwt op dat een film over haar laatste periode zonder verder al teveel context interessant genoeg is. Ik had zelf liever willen zien hoe het begon dan hoe het eindigde.

2,5*

Niet te geloven dat een rol als deze van Zellweger door de Academy boven Awkwafina wordt verkozen en zelfs de grote favoriet is. Ik vind het toch vooral een typische Oscar bait-rol in een typische Oscar bait-film. Zellweger heeft genoeg indrukwekkende momenten en geeft duidelijk alles, maar alleen al omdat ze zo'n herkenbaar gezicht heeft zie je haar te vaak nog door de rol heen, en het is best een vlakke rol, aangedikt met grootse gebaren. Al vond ik haar nog wel leuk als de charmante Garland op het podium. Helaas heeft de film daarvan niet heel veel scènes, en voor de rest is het schrijfwerk vooral dat van een op safe gespeelde biopic.

Jammer ook van die ondankbare rol voor een leuke actrice als Buckley. Heel de film door mag ze niets anders doen dan bezorgd kijken om Garlands gedrag. Er is in de film weinig ruimte voor andere acteurs dan Zellweger, en wat je dan vaak ziet is dat andere personages niet veel meer dan holle personages zijn. Moest bij die scène waarin Garland twee fans ontmoet en uitnodigt om ergens wat te eten denken aan een vergelijkbaar moment met Alice Cooper in Wayne's World. Dat maakte de film even een stuk leuker.

Het laatste half uur bevat een spervuur van de ene na de andere Oscarscène voor Zellweger, en de allerlaatste is wel echt een grote draak hoor. De mindere zang van Zellweger kan me nog niet zoveel schelen, maar het is veel te fout allemaal. En als je deze scène vergelijkt met de echte beelden van Garland die Over the Rainbow zingt (neem aan dat dit de inspiratie was) dan steekt het er nogal bij af. 2.5*.

Mensen die de carrière van Judy Garland een beetje gevolgd hebben, onderkennen dat Renée Zellweger fenomenaal is in deze film. De Oscar, Golden Globe, BAFTA en SAG Award zijn terechte beloningen voor haar vertolking.

Wrang en ontroerend verhaal over de keerzijde van succes, de tol die roem in de privésfeer eist en de vernietigende uitwerking van pillen en drank. Triest, maar laat er geen twijfel over bestaan, het fenomeen Judy Garland is en blijft een grote ster tot in de eeuwigheid. Echt een geweldige rol van Zellweger, haar mimiek en motoriek zijn werkelijk superb. Terecht gouden beeldje voor haar lijkt mij.

Inderdaad, althans daar lijkt het op, Renée Zellweger heeft een terechte Oscar voor haar rol gekregen als beste vrouwelijke hoofdrol want ze speelt deze rol erg goed. Kan niet met alle nominaties voor deze Oscar vergelijken, maar in ieder geval heeft Renée Zellweger een knappe performance gegeven aan de Hollywoodlegende Judy Garland. Maar de biografie valt wel wat tegen. Nu heb ik sowieso niet veel band met films waarin Judy Garland in speelt ( uitzondering natuurlijk The Wizard of Oz ) omdat het niet echt my cup of tea is, maar had wel in interesse in haar leven en doen. Deze film maakt dit echter niet waar. Je krijgt wat informatie over het begin dat eigenlijk wel heel interessant leek en vooral haar laatste jaren waarbij de legende een ware lijdensweg moest ervaren. De opmars in Hollywood , het leven tijdens haar gloriejaren en haar privéaangelegenheden van die jaren worden duidelijk onderbelicht. Beetje jammer, want zo bekom je een onvolledige biografie. Door het goede acteerwerk en de interesse toch een voldoende. 6/10

Goeie film over actrice/zangeres Judy Garland die vanwege financiële problemen gaat optreden in Londen. Een geslaagde biopic die zich voornamelijk concentreert op het laatste levensjaar van het toch wel tragische leven van Judy Garland. Inhoudelijk niet overal even boeiend en een liedje minder had gemogen. Het is vooral Renée Zellweger die de film maakt. Ze kruipt niet alleen vol overgave en op overtuigende wijze in de huid van Judy Garland, maar lijkt er ook veel op.

Kon deze film wel hebben. Ik wist niets over Garland, behalve haar rol in "The Wizard of Oz" en dat zij de moeder is van Minelli. Zellweger acteert fantastisch, dus de Oscar is terecht. Voor de rest blijft de film mij te braaf. 3,5*

Ik heb net even wat clipjes van de echte Judy Garland uit 1968 zitten kijken om te zien of ze er in het echt ook zoooo oud uitzag. Ik had namelijk de hele film het gevoel dat ik naar een vrouw van dik in de 60 zat te kijken. Tuurlijk, ze leefde niet gezond, zat diep in de put, dat doet ook wat met je uiterlijk, maar ik heb het idee dat ze het een beetje overdreven hebben. Zo oud zag ze er in het echt nou ook weer niet uit toen.

Hoewel ik van biografieën hou valt deze film me enigszins tegen.

Renée Zellweger doet het wel prima maar toch weet het verhaal me echt nergens te raken, ik denk dat het leven van Judy Garland zich leent voor een veel betere film, vooral het script dan.

Ik verveelde me op sommige momenten met deze film.

En wat betreft de liedjes, sorry, maar ook dat was voor mij een afgang, muziek kan mij raken, maar hier gebeurde dat nergens, de zangkwaliteiten van Zellweger deden me totaal niets.

Ken betere biografische films over muzieksterren of filmsterren, deze is interessant, maar nergens overtuigend.

Ik kende Garland enkel van The Wizard of Oz en weer dat Liza Minelli haar dochter is.

Pijnlijk om te zien hoe het leven van een kindsterretje zoals zo vaak een treurig vervolg krijgt. Nu komen we in deze film niet zo heel veel te weten en blijft het wat oppervlakkig. Maar goed, vond het ondanks dat toch wel interessant iets meer over haar te weten te komen en het was verder best goed gedaan. Zellweger blijft ook iets te veel Zellweger.

3,5

tragisch verhaal.

ik ben niet veel meer te weten gekomen, dan dat Judy Garland een tragisch leven had.

verslaafd aan drank en slaapmiddelen en een aantal mislukte huwelijken.

hoe is ze beroemd geworden?

hoe ging het later met haar kinderen (liza minelli)?

de film concentreert zich hier alleen op haar laatste jaren.

Zellweger doet het goed, maar die 'maniertjes' gingen mij op een gegeven moment irriteren.

De teloorgang van Judy, waarbij duidelijk haar laatste miserabele jaren aan bod komen. Helemaal uitgemolken door de filmindustrie waar ze als een verouderde en gebroken diva probeert te overleven met haar muziek en haar kinderen. Het levert alvast een boeiende tijd op en ik ben er nog niet uit of je als ode aan Judy Garland nu net die harde waarheid moet tonen of dat je haar moet eren met haar prachtige filmcarrière.

De harde Hollywood komt wel aan bod, maar wordt toch wat afgehandeld als een fait divers. De film steunt hoofdzakelijk op de rol van Zellweger als Judy Garland. Die danst op de dunne lijn van parodie en vertolking van een hoofdzakelijk dronken diva. De film zweeft ook tussen die ode en het verval van de actrice en die twijfel straalt de film helaas wel uit. En hoe interessant (om het zo maar te zeggen) Zellweger de rol van Garland speelt, krijgen we nooit een echt personage te zien. Het blijft nogal oppervlakkig. Over het algemeen is het niet slecht, maar ik zat toch nog op mijn honger na de film.

Deze muzikale film eens geprobeerd en het was niet mis. Het is zeker geen zuivere biografie, want de film concentreert zich meer op het laatste jaar van haar leven en ook in mindere mate flashbacks naar haar jonge leven. Het blijft wel allemaal redelijk op de vlakte. We krijgen wel een heleboel liedjes. De film duurde net geen 2 uren, maar vervelen deed het niet.

Renée Zellweger deed het prima en het was ook zij die de liedjes zong en geen playback.

Minder dan Rocketman of Bohemian Rhapsody, maar toch eens het bekijken waard.

Whow, er leek me eigenlijk helemaal geen bal aan, maar dit keek toch heelijk weg.
Eindelijk eens een rol waarin ik Renee Zelwegger, niet als Renee Zelwegger zie / herken.
Mede door de veranderingen die zij aan zichzelf heeft gedaan, maar ook als rol zet ze Judy echt geweldig neer.

camerawerk, kleur is het ook allemaal een plaatje, maar mede dus door de rol van Renee.
Begreep niet waarom de flash-backs van de jonge Judy op deze manier gezien werd, zo kwam het over alsof dat allemaal in werkelijkheid niet zo was.

Mooie sleepduur, Traantje op het eind. hoewel dat ook wel vrij plotseling was. jammer dat er ook geen echte foto's voorbij kwamen van Judy.

En toch eens gaan googelen wat Judy nou allemaal heeft meegemaakt, en daar zitten toch nog heftige dingen bij die in de film aan de orde kwamen, zoals haar zelfmoordpogingen e.c.t.

Wat een dijk van een vertolking door Renée Zellweger. Kippenvel

Gaap.

En Jessie Buckley kan zo veel meer.

Teleurstellende biografische film omtrent Judy Garland. Deze krijgt hiermee niet de film die ze eigenlijk verdiend. Nergens wordt het echt bijzonder of boeiend. Ook kon de opzet om maar een bepaald gedeelte van haar leven te belichten me niet bekoren. Ik had liever een wat breder overzicht van haar carrière en leven willen zien. Toegegeven, Renée Zellweger is prima gecast en acteert met de nodige inleving, al doet de uitwerking van het geheel als film helaas wat zouteloos aan. 2,5 Ster.

Boeiende film die niet de rags-to-richess-geschiedenis van een wereldster vertelt maar alleen de from-rags-to-worse-ellende, met redelijk veel compassie zonder de donkerder kanten van Garlands karakter (of althans wat in deze film als haar karakter geschetst wordt) te verhullen. Zellweger doet haar uiterste best en slaagt er meestentijds ook wel in om mij de echte Garland te doen vergeten, maar nooit voor lang, want dat maniertje om even haar lippen uitdagend te tuiten brengt mij steeds weer terug bij Bridget Jones en Beatrix Potter, en daardoor kan ik nooit echt laaiend enthousiast worden over deze film of over deze hoofdrol. De allerlaatste scène waarin de hele zaal Somewhere over the rainbow begint te zingen wanneer Garland zelf niet meer kan dreigt de film nog even compleet te laten ontsporen, maar gelukkig rollen vlak daarna de eindcredits.

Judy is een alternatieve biopic geworden over vooral the fall en de laatste periode in het leven van de legendarische Judy Garland. Berooid: financieel, familiaal, mentaal en lichamelijk, noem het maar op, treedt ze tegen wil en dank op in nachtshows.

Als rode draad, en best erg triest en kenmerkend voor zovele artiesten, wordt ze letterlijk geleefd. Op een bepaald moment zegt ze het ook tegen Jessie Buckley dat het niemand uitmaakt hoe ze zich voelt of wie ze is. Het enige wat ze moet doen is performen, zodat de kassa rinkelt en de klant tevreden is. Uitbuiting in glitterstijl, met vele laagjes vernis, tussen hangen en wurgen in de vele lucratieve contracten. Interessant daarbij waren ook de flashbacks tijdens haar glorietijd toen ze Dorothy was.

Erg boeiend dus al viel het daarnaast af en toe in. De scènes met haar kinderen en ex waren nog wel OK, maar de conversaties met onder meer Mickey. Al bij al een interessante benadering van de harde wereld van de showbizz, maar verdient Garland geen betere kijk op haar carrière dan deze aftakeling?

Een biopic die ik al een tijdje op harde schijf staan had voor een kijkbeurt, toen die gisteravond dan eindelijk aanbrak verbaasde ik me eigenlijk best wel over de middelmatige cijfers iets wat ik halverwege de film wel begreep.

We nemen het tragische verhaal van de zoveelste artiest, we nemen wellicht de moeilijkste periode uit diegene zijn leven met de nodige flashbacks, voegen daar best een behoorlijke cast aan toe en maken op die manier nog een soort van plaatje van de rise and fall of juist fall and rise, wat in het geval van Garland niet helemaal duidelijk is, want het was beroerd, het ging beroerd en het eindigt beroerd. Zellweger is best goed binnen alle ellende en de misdragingen op het podium en kleedkamer, Rufus Sewell vind ik ook altijd wel goed en vooral Jessie Buckley is een prettige verschijning om naar te kijken. Verder krijgen we een beeld voorgeschoteld wat herkenbaar is in de vorm van de gemiddelde artiest met plankenkoorts, de vrees het publiek tegen te krijgen of het talent kwijt te zijn en de drang naar verdovende middelen. Het blijkt maar weer eens dat een artiestenleven niet over rozen gaat.

Toch is het de beginfase, en vooral de flashbacks naar de jonge Judy die de film interessant maken. Wat wordt dat kind de grond ingeluld, wat leeft dat arme kind in een gevangenis, en alleen maar voor dat artiestenbestaan, voor het succes, voor de productiemaatschappij, voor de poenie met als resultaat voor het leven beschadigd met een eetstoornis en slapeloosheid en één of twee zelfmoordpogingen. Zeg maar gerust dat Judy Garland een verschrikkelijk leven gehad heeft, bij nader inzien liever normaal geweest was, dan maar geen ster. Toch wil het niet zo vlotten met de film Judy die een behoorlijk beeld geeft maar verder toch een beetje moeite heeft om te blijven boeien. Misschien komt het omdat ik nooit zo'n fan ben van Zellweger of dat de film voor het gevoel wel erg lang duurt terwijl het toch regelmatig een herhaling is van wat we al gezien hebben.

En dat terwijl de opening van de prekende producent toch best goed was en een bepaald beeld en verwachtingspatroon neerzette. Toch kan de film dat gevoel niet vasthouden over de aanzienlijke lengte en kan ik achteraf niet anders zeggen dan dat het redelijk voor een keer was maar allemaal verre van super.