Een bijzonder mooie en intrigerende film! De film deed me in veel opzichten denken aan
Di Qiu Zui Hou De Ye Wan (2018) (en ook wel aan
Faa Yeung Nin Wa (2000); er lijkt wel een Chinees genre te zijn met allemaal van dit soort films) maar ik vond deze film interessanter (en gelukkig wat korter): ook op deze film is nauwelijks vat te krijgen maar zeker is dat de beelden prachtig en de geluiden intens zijn en het verhaal mysterieus, spannend, hallucinerend, symbolisch, realistisch en verontrustend is.
De film lijkt erover te gaan dat in deze geglobaliseerde wereld alle grenzen zijn verdwenen maar de arbeiders juist gevangen worden gehouden in hun uitbuiting (waarbij letterlijk hun paspoorten zijn ingenomen). Alleen verbeelding en droom geeft dan nog vrijheid en daarin schuilt een diepere thematiek van de film: zoals Singapore zelf maar ook bv. computerspellen zijn geschapen vanuit de menselijke verbeelding, zo raakt ook de kijker de weg kwijt in een doolhof van wat verbeelding en wat echt is (met mensen die lijken te verdwijnen zoals bij Game Over in een computerspel het personage verdwijnt) waarbij het punt lijkt te zijn dat die geen tegenstelling vormen omdat we de werkelijkheid vormen door onze verbeelding.
De film bevat mogelijk nog veel meer thema’s en interpretaties, maar dit is wat ik na een eerste kijkbeurt – vanuit mijn eigen verbeelding – heb gezien. In ieder geval lijkt de film te berusten op een meesterlijke combinatie van de schrijnende mensenhandel in een globaliserende wereld en een filosofische beschouwing over de menselijke aard (de verbeelding), resulterend in een diepgelaagd kunstwerk.