Le Grand Bain (2018)

Vanaf 11 april in de bioscoop (Cherry Pickers Filmdistributie)

Vanaf 11 april in de bioscoop... maar nu reeds in het digitaal aanbod op TV.

Lijkt wel het Franse antwoord op "De Marathon" en "The Full Monty". Een groepje mannen met allen hun eigen problemen of zeg in dit geval gerust, losers, willen meedoen aan een WK synchroonzwemmen. Daarvoor moeten ze een rigoureuze training ondergaan. Van mopperende bierbuiken moeten deze mannen klaargestoomd worden tot gracieuze zeemeermannen.

Puur formulewerk en daardoor nergens verrassend. Er wordt voor de makkelijkste weg gekozen waardoor termen als "feelgood" en "crowdpleaser" zich opdringen. Best leuk om volgen, hoewel soms snel van de hak op de tak springende scènes, met de bedoeling om de vele personages evenveel aan bod te laten komen. De trainster in haar rolstoel is ook eerder irritant. Toch heeft de film ook heel wat leuks in de aanbieding: lekker komische interactie tussen de acteurs (vooral Poelvoorde is weer goed bezig), een deftige soundtrack en een goede finale. Eerstgenoemde films zijn veel beter en Le Graind Bain is niet meer dan een aardige variant.

Mathieu Amalric maakt elke film goed.

The Full Monty (1997) meets De Marathon (2012) in dit komische drama over zeven mannen van middelbare leeftijd, die onder begeleiding van een voormalige kampioene synchroonzwemmen een doel vinden in hun uitzichtloze leven. Door zijn episodische opzet komt de film wat langzaam op gang, maar wanneer de mannen zich serieus beginnen voor te bereiden op hun belangrijkste optreden ooit, komt er wat meer vaart in zodat je tegen het einde absoluut aan de kant staat van de zeven mannen in hun 'mission impossible'.

Maatschappelijke Feelgood movie!

Het begin is bekend. 7 mannen van eind twintig tot in de middelbare leeftijd trekken samen op om een schijnbaar onmogelijke opdracht uit te voeren. De mannen hebben allemaal zo hun eigen problemen. Relatie, ziekte, geld en schuldgevoel.

De opdracht wordt een succes en ze krijgen waardering van en geloof in het thuisfront en de rest van hun leven.

Dit is ongeveer de formule waarmee talloze films hiervoor gemaakt zijn. Hierboven ziet u dat mijn collega er een paar aanhaalt.

Wat deze film volgens mij beter maakt dan de rest, of in ieder geval meer te genieten is de moderne aanpak van alle problemen. Nergens op enig moment in de film blijf je als kijker achter met het gevoel dat het overtrokken is. Elke rol is echt en de gesprekken zijn daardoor zeer geloofwaardig. Knap vind ik ook dat je al vrij vroeg in de film dat warme meeleef gevoel krijgt wat helemaal bij dit genre hoort, met de wedstrijd als absoluut hoogtepunt.

Die Fransen kunnen behoorlijk goed films maken, dat laten ze hier duidelijk zien. Goed geproduceerd, goed geregisseerd, goede styling van alle rollen en fris camerawerk. Oh ja, de muziekkeuze is ook lekker.

Als je de kans krijgt, gaan!

Sluit me aan bij FFilm .

Ik bij Zeriel. Wel een aandoenlijke film, fijn dat niet één hoofdpersonage vooral wordt gevolgd maar een hele stoet mensen, maar wat zijn die laatste paar minuten mierzoet en storend, zeg.

Mwah, niet zo mijn ding. Daar was ik al bang voor. Ik vind de humor flauw, ik vind het best druk, veel personages en veel verhaallijnen door elkaar, en naar mijn mening is het geheel niet enorm interessant. Goed gespeeld en gefilmd, en best vermakelijk om eens te kijken, maar geen hoogvlieger voor mij. 3*

Het is formulewerk, maar wel fijn uitgevoerd. Ik rond naar boven af.

Tegenvaller.

Een collage van onafgewerkt lijkende scènes waaruit niets te puren valt en niet grappig zijn.

Het feelgood slot redt wel een beetje maar het was onderweg toch hunkeren naar Rochefort, Brasseur, Bedos, Lanoux ("Un Elephant..;", weet je wel) of zelfd recentelijk naar Darroussin, Campan... ("Coeur des Hommes")

Fijne feelgood, ondanks dat het een vaste formule volgt toch wel hartverwarmend.

Lekkere goedgevoel film met een niet alledaags thema. De beste film van regisseur Gilles Lellouche, rijkelijk gevuld met grappige momenten en hier en daar een heel klein beetje drama. Erg vermakelijk.

Kijken we donderdag naar Virginie Efira in Benedetta, is ze een dag later als Delphine in Le grand Bain op NPO3. Toeval bestaat niet. Overigens is dit een heerlijke film, vind ik.

Deze was onlangs op tv en eens meegepikt. Een film over synchroonzwemmen, het was eens wat anders. Het verhaal zelf was niet zo verrassend, maar toch tof om eens gezien te hebben. Prima cast, nog leuke muziek en het zag er ook goed uit. Prima kijkvoer als ze hem eens op tv tonen.

Redelijk.

Behoorlijk sympathiek niemendalletje, in de lijn van films als The Full Monty. Men kleurt keurig tussen de lijntjes en neemt geen risico's. Het blijft daardoor wel wat oppervlakkig, zeker voor de speelduur, maar meer drama had allesbehalve een meerwaarde geweest. Met acteurs als Benoit Poelvoorde in de cast weet men wel wat te verwachten, maar een echt drukke film is het niet. Le Grand Bain is leuk en gemakkelijk te behappen, zolang men maar geen meesterwerk verwacht.

3

Die muzikale score deed me erg aan Air denken!

Dit is een 'geinige' film. Met wat drama en wat humor.

Geen hoogvlieger, maar ook geen laagvlieger. Het kijkt lekker weg.

De spelers zijn goed op dreef.

Het uiteindelijke resultaat (hun optreden) ziet er goed uit. Ik vroeg me eigenlijk af of er in het echt ook mannelijke synchroon zwem wedstrijden zijn. Ik zal eens opzoeken.

Een grappige film, deed mij bij vlaggen denken aan de Full Monty maar dan anders qua idee. Voor een melig avondje is hij zeker leuk om te zien hoe een stel Fransen die een synchroon zwem team gaan vormen echt totaal niks kunnen qua dat, maar met een verassend eind je zal verbazen

C’est drôle. Echo’s van Louis de Funès.

Mathieu Amalric behoort inmiddels steeds meer tot mijn favoriete acteurs, dus ik was aangenaam verrast dat hij ook hier weer op de titelrol staat. De film begint veelbelovend en heeft zeker ook een hoop potentie. Een groep mannen die allemaal zo hun problemen hebben, en die samen op een club zitten waar ze synchroon gaan zwemmen. Onder leiding van een jonge vrouw die in het verleden haar sporen in het synchroonzwemmen al had verdiend. Kortom een script voor een veel belovende film. Maar al gauw blijkt dat de film helaas toch niet echt de diepte in wil gaan. Veel verder dan wat saunasessies van de mannen komt het niet. En er bouwen zich, althans niet duidelijk zichtbaar, geen onderlinge verhoudingen of vriendschappen tussen de mannen op. Iets waar de film eigenlijk wel om vraagt. Daardoor blijft de film toch wat oppervlakkig en wordt hij gaandeweg ook steeds voorspelbaarder. Dat is jammer. Nu is het gewoon een prima filmpje dat lekker wegkijkt. Maar echt hangen blijft hij niet.

Leuke melodrame dat niet te zwaarmoedig wordt en op z'n tijd een komische noot bevat. Zoals al aangegeven: je leert de personages niet echt veel beter kennen en de film blijft wat vlak zonder diepte en hoogtepunten. Ook de onderlinge relaties blijven min of meer gelijk. Je ziet wel hoe de mannen de zin in het leven terug krijgen, maar er had echt meer in gezeten. Wat voor mij niet hielp is dat ik deze film heb gekeken bij iemand zonder goede ondertitels (google translate?) waardoor sommige goede dialogen om zeep werden geholpen (ik spreek zelf geen Frans). Het einde van de film is als een meerkeuze vraag: er zijn twee opties en de film houd het tot het einde goed verborgen voor welk van de twee opties de scriptschrijver heeft gekozen.

Al met al een leuke film die ik met 3 sterren waardeer. Met betere subs had er meer in gezeten.