
Jusqu'à la Garde (2017)
Alternatieve titel: Custody
Frankrijk
Drama
93 minuten
geregisseerd door Xavier Legrand
met Léa Drucker, Denis Ménochet en Thomas Gioria
Het echtpaar Besson gaat scheiden. Om haar zoon te beschermen tegen zijn vader, beschuldigt de vrouw Miriam haar echtgenoot van misbruik. Ze vraagt de exclusieve voogdij. Tot haar ontgoocheling verleent de rechter echter een gedeelde voogdij aan de vader. Julien zal als gijzelaar tussen zijn ouders alles doen om het ergste te voorkomen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=MWQfSi96eys
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,5 / 8166)trailer (YouTube, ondertiteld)iTunes: € 7,99 / huur € 2,99Google Play: € 8,99 / huur € 2,99kijk op Cinemember
3,0*
Xavier Legrands regie sluit perfect aan op het nauwkeurig opgebouwde scenario, waarin de onderhuidse spanning vanaf het begin voelbaar is, de beklemmende sfeer geleidelijk toeneemt en de finale ronduit zenuwslopend is. Legrands timing is perfect, gezien zijn effectieve gebruik van soms ondraaglijke stiltes. Het ononderbroken shot tijdens Joséphines feest is een tour-de-force, maar het zijn de karakters en de perfecte vertolkingen die deze film onvergetelijk maken.
uitgebreide recensie
3*
De film behandelt, dat zal inmiddels duidelijk zijn, een steeds meer voorkomend fenomeen, of althans een fenomeen waarvoor steeds meer aandacht is: de zogeheten 'vechtscheiding'. Dat die alleen maar verliezers kent en dat het kind of de kinderen de dupe zijn, mag duidelijk zijn en komt in deze film, nogmaals, ook op een indringende manier naar voren. De mensen die er omheen staan en het zien gebeuren, zijn vaak machteloze toeschouwers, zoals in deze film bijvoorbeeld geldt voor de rechter die een moeilijke beslissing moet nemen over de omgang van de zoon met de vader. Een goede keuze van de regisseur om de film met deze scene te beginnen. Het legt meteen diverse dilemma's bloot. Daarna is het aan de kijker om te beoordelen of de keuze van de rechter een juiste keuze is geweest. Een intrigerende en pijnlijke, maar ook urgente, film.
Een juweel van een film, uitmuntend geregisseerd en met uitzonderlijk sterke acteerprestaties van de drie protagonisten. Van hen wil ik vooral wijzen op de genuanceerde vertolking van Thomas Gioria als het brandpunt van alle ellende.
Van de films uit 2018, die ik tot nu toe gezien heb, is dit met voorsprong de beste.
Zelden of nooit gezien de intensiteit in script, regie én vertolkingen hoe het drama van een "vechtscheiding" uit de doeken wordt gedaan.
Het begint al met de scène in de rechtbank, hard en concreet en op hoog niveau en garant voor het vervolg.
En dat vervolg is indrukwekkend met talloze, schitterend vertolkte scènes.
Vooral het beeld van het werkelijk geterroriseerd en doodsbang elfjarig zoontje (de scènes in de auto !) gaan door merg en been.
Léa Drucker is uitstekend gecast evenals Denis Ménochet.
Franse film van topkwaliteit.
Beetje voorspelbaar gezinsdrama dat perfect inhaakt op de MeToo rage.
?? wat heeft dit in vredesnaam met metoo te maken??
Vond het een mooie en vooral pijnlijke film, met name de eerste driekwart die geregeld iets van de Dardennes had.
Einde gaat er helaas wat mij betreft wel wat overheen.
Lijkt me vrij duidelijk, de man als moderne boeman. Had het sterker gevonden als het uiteindelijk de vrouw was geweest die fout zat. Is wel vaker zo bij oudervervreemding... Maakt de nan boos en machteloos, maar niet geweldadig.
Metoo gaat over seksueel misbruik, niet over de man als boeman...
Bij Metoo is de man absoluut de boeman en wordt de rol van de vrouw geminimaliseerd. Die zijn zo onschuldig als gras.... Dat stereotype beeld wordt hier bevestigd. De werkelijkheid kent echter wel twee kanten.
Sorry, maar je zit echt te zwetsen. Wat is deze film gebeurt is een doodnormale en gebruikelijke voorstelling van zaken (afgezien van het einde). En nergens wordt gesteld dat een vrouw altijd onschuldig is. Volslagen nonsens.
Het bevestigd het beeld ‘dat dit een doodnormale en gebruikelijke voorstelling van zaken is’. Dat terwijl bij oudervervreemding, waar deze film over gaat, het even zo vaak, zo niet vaker het de vrouw is die de kinderen opstookt tegen de vader en deze demoniseerd. Maar in deze film blijkt hij dan ook nog eens een waardige opvolger van Jack Nicholson...
Jouw houding bevestigt mijn stellingname des te meer.
Uit het leven gegrepen dit, is qua stijl bijna een documentaire over iets wat ons allemaal zou kunnen overkomen, en dat maakt het ook zo goed. Kleine film met maximaal effect.
Enig kritiek punt zijn een aantal lange scenes waarin nauwelijks iets gebeurd. Het zal wel bedoeld zijn om een bepaald gevoel van ongemak over te brengen maar van mij had de film gerust 10 minuten korter mogen duren. En eerlijk is eerlijk. De eerste 20 minuten zijn een erg lange zit.
Alles bij elkaar
Boven gemiddeld.
Toch wel de moeite om gezien te hebben.
Heb zelden zo'n overtuigende vertolking gezien van een kind, werkelijk subliem.
Hoewel de vader hierin als onberekenbaar wordt voorgesteld begrijp ik zijn daden tot op een zeker punt wel....
De film bevat enkele sterke scènes zoals die in de auto bvb. Emotioneel en psychisch keihard voor een elfjarige jongen. Triestig om te aanschouwen. Ik snap de Metoo discussie hierboven wel gedeeltelijk. Stel dat je onterecht wordt beschuldigd van slagen en verwondingen, dan heb je het wel vlaggen natuurlijk. Je wordt dan een paria, opgeschoten wild. Als dit écht zo is, ok, dan moet de straf maar komen. Is dit niet zo, dan ga je door een hel.
Zeer sterke rol van het kind al deed iedereen het wel goed in deze kleine Franse kwaliteitsfilm. Ik zag al eerder films rond vechtscheidingen zoals Kramer vs Kramer of Marriage story, maar deze hakt er toch op in. Niet zozeer door het slot, maar in het algemeen omdat één van de twee partijen toch andere belangen vooropstelt.
Beklemmende en zeer realistische film.
Toevoeging: in reactie op mijn bovenburen wil ik nog zeggen dat Marriage story een stuk gelaagder is (en daarom ook veel beter).