Le Grand Chemin (1987)

Mooie franse film die in alle rust haar verhaal vertelt. prachtige beelden van het franse dorpje. Het meisje speelt vrij overdreven in deze film, maar ondanks haar verwoede poging om geloofwaardig als leergierig kindje over te komen, toch een mooie drama-film. 3.5*

Zeer sterke film heb echt genoten van het verhaal en de prachtige beelden. Ik vond het meisje juist sterk in haar rol als de wijsneus. Een dikke 8 dus 4 *

Een pareltje van de Franse film. Samen met APRES LA GUERRE, JEAN DE FLORETTE en MANON DES SOURCES van de jaren tachtig. De Fransen zijn veel sterker in intimistische plattelandsdrama's dan de Amerikanen. Sterke vertolkingen en een intelligent script dat humor en tragedie combineert tot een ontroerende film.

Jammer dat noch LE GRAND CHEMIN, noch APRES LA GUERRE verkrijgbaar zijn op DVD in de Benelux.

Aardig om een keertje te zien, mooie plaatjes, redelijk verhaal.

Een fraaie en rustige film die een eenvoudig verhaal vertelt over een stadsjongetje die in de zomer bij een vriendin van zijn moeder moet logeren. Daar komt hij in aanraking met het leven op het platteland en ontmoet hij ook een bijdehands meisje. Leuke nostalgische film over de avonturen van kinderen tijdens een zomervakantie.

Acteerprestaties zijn prima, en de dialogen - vooral rondom het mondige meisje - geven de film een vrolijke toon. Haar personage zorgt voor de komische noot in dit verder vrij luchtige drama. Ook de scene met de priester die achter de huisarts aanfietst was leuk bedacht.

Leuke film met een feel-good effect. 3,5*

Schitterend acteerwerk van de twee youngster. Spectaculair als van Vanessa Guedji (ondertussen meest actief in de muziekwereld) en ontwapenend eenvoudig en eerlijk als van Antoine Hubert.

Zoals gezegd, de kinderen dragen de film. Opzet van de film is duidelijk : kinderen ontdekken heel wat van de wereld van de volwassenen en volwassenen vinden in de onvoorwaardelijke openheid van kinderen soms het besef terug. Spijtig dat de film op einde flirt met een melodramatische toon.

Heerlijke feel good (jeugd)film over een jongetje dat gaat logeren bij vrienden van zijn moeder op het platteland. Een onzeker jochie dat daar helemaal geen zin in heeft. Maar iedereen ontfermt zich over hem op z'n eigen manier en hij ontdooit snel. Prima spel van iedereen, al dragen de kinderen natuurlijk de film. Klein rolletje van Christine Pascal als de moeder van het jochie. Zo'n film bekijk je met een grote glimlach.

Warme film van het Franse platteland. Het acteerwerk van de kids vind ik niet eens zo sterk. De film is ook wat gedateerd maar goed. Mooi verhaal en aardig in beeld gebracht.

Absoluut escapisme. Terug naar een mooie eenvoudige levenstijl.

Mooie film waar je een prettig gevoel van krijgt.

Paar prachtige shots ook (beekjes, korenvelden etc)

Het verhaal speelt zich af in de zomer van 1959. Claire is een jonge zwangere moeder uit Parijs die door haar man in de steek gelaten is. Ze vertrouwt haar 9-jarige zoon Louis toe aan haar jeugdvriendin Marcelle die in Rouans woont, een klein dorpje ten westen van Nantes. Zo kan ze terugkeren naar Parijs om te bevallen. De knaap is aanvankelijk niet gelukkig met de beslissing van zijn moeder en heeft veel verdriet. Toch ontdekt hij al snel het leven op het platteland dankzij Martine, zijn eerste liefde, een ondeugend buurmeisje. Samen halen ze heel wat kattenkwaad uit. Hij krijgt ook levenslessen van haar. Stilaan krijgt Louis ook sympathie voor Pelo, de man van Marcelle, maar hij merkt spanningen in hun relatie: Pelo drinkt veel en Marcelle lijkt niet erg gelukkig. Wanneer hij één van de ouders een graf op het kerkhof ziet bezoeken, ontdekt Louis dat Marcelle en Pelo getekend zijn door het verlies van hun kind, dat tien jaar eerder doodgeboren werd. Uiteindelijk zal de jongen ervoor zorgen dat het koppel weer naar elkaar toegroeit.

“Le Grand Chemin” was een enorm succes in 1987 in de Franse bioscopen. De prent is een van de mooiste jeugdfilms die ooit werden gemaakt. Meer dan drie miljoen toeschouwers kwamen proeven van de frisse charme van deze nostalgische evocatie van de jeugd op het platteland. Het scenario is gebaseerd op de jeugdherinneringen van Jean-Loup Hubert en ontvouwt zich op een zeer klassieke lineaire manier. De auteur confronteert de wereld van de stad en die van het platteland op een moment - eind jaren vijftig - dat de kloof tussen deze twee werelden flagrant was. De toeschouwer beseft dat de aanwezigheid van het kind geleidelijk de breuken blootlegt binnen een koppel dat verscheurd is door een drama dat hen erg getekend heeft. Het is een werk met veel amusante scènes, levendige en grappige dialogen, dat geleidelijk ontroert zonder in huilerig melodrama te vervallen. Het prachtige scenario wordt ondersteund door uitstekende acteurs, waaronder de kleine Antoine Hubert, de zoon van de regisseur, en de jonge Vanessa Guedj, wiens natuurlijkheid alle scènes waarin zij voorkomt dynamisch maakt. Aan de volwassen kant levert Anémone een opmerkelijke prestatie. Hetzelfde geldt voor Richard Bohringer, die erin slaagt indruk te maken op de kijker zonder ooit te overdrijven. Beiden kregen terecht een César voor beste acteur in 1988.

“Le Grand Chemin” roept reminiscenties op aan René Cléments “Jeux Interdits” en is inderdaad een van de mooiste Franse films over de kindertijd. Vijfentwintig jaar later heeft het niets van zijn verleidingskracht verloren en blijft het een tijdloze klassieker en voor velen een echte favoriet.

Een meesterwerk! Doodjammer dat hij niet verkrijgbaar is met Nederlandse ondertiteling in de Benelux.