'Zoe' speelt zich af in een futuristische wereld en volgt twee collega's die in een baanbrekend onderzoekslaboratorium werken. Ze proberen een technologie te ontwikkelen die romantische relaties verbetert en perfectioneert. Naarmate het werk vordert, ontdekt het tweetal dat hun ontdekkingen belangrijker zijn dan ze dachten.
Wat een saaie zuigfilm. Met moeite afgekeken. Onbegrijpelijk deze hoge waardering. Nou van mij niet in ieder geval. Nee dan was ex machina vele malen beter. Deze film ga ik snel vergeten.
Wat is liefde? Kan je de perfecte match vinden via een computerprogramma? Kan je eerste liefde voelen via een pilletje? Kan je verliefd worden op een robot die zo geprogrammeerd is om perfect lief te hebben? Al deze thema's komen aanbod in deze zeer emotionele romantische film. En ondanks de zware dilemma's waarmee ik deze recensie ben gestart, wordt het nooit echt zwaarwichtig. Het is een aangename film met weliswaar enkele morele vragen, maar los van deze aangenaam om naar te kijken. Het is geen Sci-Fi die het moet hebben van futuristische grafische pracht, maar wel van een inhoudelijk verhaal. Genre 'Her', die mij destijds ook wel kon beroeren. Ook Ex Machina valt onder dit genre. Als deze twee je kon bekoren, zal Zoe je niet teleurstellen. Verwacht dus geen genre Star Wars. Ook nog duim voor Léa Seydoux. Kende haar niet, maar ben fan. Wat voor mooie verschijning...
Toen ik de film aanklikte en het verhaal las dacht ik ""Neeee niet mijn ding"' Zoetsappig, melig, robotten
Uit verveling toch aan begonnen...En...de eerste twintig minuten overtuigde mij niet. Maar er gebeurde wat op het doek (tv) Prachtige tinten, nooit hel of donker, zinnige dialogen..Mijn aandacht was gewekt.En het werd beter...Geweldige acteurs, die het zoetsappige verhaal (want dat is het) gestalte weten te geven. Op een bepaald moment ga je van Zoe houden...wie had dat nou gedacht? Een robot. Haar gevoelens voor Cole spatten van het doek. En Cole..die is verward...Een machine? Doremus maakt er een kunstwerk van, in beelden,pasteltinten, functionele muziek . Het lijden en pijn van Zoe komt in kwadraat de tv /doek uit, evenals de liefde van Cole voor Zoe op het einde..Nogmaals de verbluffend goede acteurs dragen de film, en maken het "'onzinverhaal" geloofwaardig. Een klein meesterwerk van Doremus met een o zo moeilijk thema...Dan ben je een grote...een hele grote. Een film voor allemaal maar zeker niet voor iedereen. Een film voor 'fijnproevers"....... .