
Love, Simon (2018)
Verenigde Staten
Drama / Komedie
110 minuten
geregisseerd door Greg Berlanti
met Nick Robinson, Katherine Langford en Josh Duhamel
Iedereen verdient een geweldig liefdesverhaal. Maar voor de 17-jarige Simon Spier is het een beetje ingewikkelder. Hij staat op het punt om zijn familie en vrienden te vertellen dat hij homoseksueel is. Wanneer een e-mail die hij naar een jongen gestuurd heeft (die hij nooit ontmoet heeft) in de verkeerde handen valt, komt hij in een moeilijke situatie terecht als hij gechanteerd wordt door de klasgenoot.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=PEPAIbvZAx4
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,6 / 99089)trailer (YouTube, ondertiteld)koop op iTunes voor € 11,99Google Play: € 14,99 / huur € 3,99Pathé Thuis: vanaf € 11,99 / huur € 2,99kijk op Disney+Wat was dit een wanstaltig gedrocht, op veel momenten nog erger dan het soms even erge tienerdrama The Fault in Our Stars, hoewel die scène daar in het Anne Frak-Huis op dat vlak onovertroffen blijft.
Deze Love, Simon is een kleine film maar wordt met grootse gebaren gebracht. Is dat Amerikaans? Ik houd van films, vooral sfeervolle die men even een andere wereld inbrengen. Maar hier lag het er wel erg dik bovenop. Groot huis, leuke familie, geweldige vrienden, met de auto naar school, dikke feesten, en één grote wolk van blijheid. En daar op school met die rare conrector en musicaldocent die rustig seksuele toespelingen maken, serieus? Mierzoet en op elk vlak ongeloofwaardig. En dat gaat de hele film door met op de juiste momenten de aanzwellende muziek. En keurig de gebaande paden met op tweederde ineens misère en aan het eind het grootste gebaar met die e-mail naar de hele school en alles is Kumbaya. En ik zet dit maar tussen spoiler tags, maar eigenlijk is dat niet nodig.
Jammer, want de potentie is er best. De film ziet er warm uit en sommige locaties hebben echt wel zeggingskracht en brengen sfeer mee. En de acteurs doen het erg leuk. Zelfs dat irritante joch weet stiekem nog best wat sympathie mee te geven. Ze hadden alleen een veel beter script en betere regie verdiend. 1,0*.
Jammer dat je deze film een gedrocht vond. Mijn review is toch wat positiever. Smaken verschillen natuurlijk.
Ik vond het een mooie film om naar te kijken. Met goed acteerwerk en een mooi verhaal.
Zelf ben ik nog niet uit de kast gekomen voor mijn familie. Ik ben daar best wel angstig over. Deze film heeft me wel meer vertrouwen gegeven.
Kijk, missie geslaagd dus. Destijds heeft 'Get Real' (1998) mij geholpen. Zowel met de bewustwording (eerste keer dat ik een normale tiener als homoseksueel in een film zag) als met de aanvaarding en coming-out. Dat volgde allemaal vrij snel op elkaar, maar zou lang zo niet gelopen zijn zonder die film. Ik moest hem echter meer dan twee jaar na de release per ongeluk op Canal Plus ontdekken tijdens het zappen.
'Love, Simon' mag wat mij betreft dus de start zijn van meerdere commerciële genrefilms als deze. Ze zijn (nog steeds) hoognodig en hebben naast entertainmentwaarde ook hun belang.
Succes nog, bas.
.... Zelf ben ik nog niet uit de kast gekomen voor mijn familie. Ik ben daar best wel angstig over. Deze film heeft me wel meer vertrouwen gegeven.
.....
Als je mijn kind zou zijn (!) zou het mij totaal niet interesseren of je nu homo was of niet.
IK (!) zou alleen hopen dat jij gelukkig was.
Als een film, tijdschrift of docu je erbij helpen kan, prima.
Ik kan je relatie met je ouders niet inschatten, maar je bent wie je bent, maak er wat moois van!
Het enige wat me wel verbaast is hoe erg hij met zichzelf worstelt, want zijn hele persoonlijke situatie is eigenlijk juist heel goed. Hij komt uit een fijn gezin dat hem lief heeft, hij heeft veel vrienden die hem accepteren zoals hij is en hij is in zijn gedrag zeker geen buitenbeentje in de maatschappij. In de meeste van dit soort films is juist de eigen situatie zo penibel dat een coming out niet heel gemakkelijk is, voor zover zoiets natuurlijk gemakkelijk kan zijn. Al kan ik er als hetero niet echt over oordelen denk ik. In ieder geval was dit een fijne film, ook met een pakkende soundtrack en met een paar mooie momenten, die wel grotendeels op het einde liggen zoals de dialoog met zijn vader buiten.
3,5*
Het verhaal is redelijk verfrissend, er zijn weinig COA films met een focus op de LGBTQ+ als hoofdthema die zoals deze film goed worden uitgepakt.
De film is bij vlagen ook prachtig geschoten!
4*
Berlanti kiest ervoor zijn film zo kindvriendelijk mogelijk te maken. Een keuze die ik persoonlijk niet erg vind, omdat niet alles voor mij er hard en pijnlijk aan toe hoeft te gaan. Maar maak je film (of boek) dan wel iets realistischer. ik geloof echt niet dat de hele klas je steunt als je op je vriendje in een reuzerat gaat lopen wachten
Acteerwerk vaak wat houterig maar in het algemeen prima. Visueel weinig boeiend materiaal, soms komt de film wel in je gezicht, maar concentreert hier naar mijn mening echt te weinig op waardoor het soms naar een soort tienersprookje neigt.
soms realistisch, maar gewoon niet geloofwaardig genoeg voor een onderwerp zoals uit de kast komen. Jammer.
Een beklijvende romcom over uit de kast komen. Een volwassen film over volwassen worden. Regisseur Greg Berlanti weet de toeschouwer te raken met zijn ontspannen aanpak van een nog altijd enigszins beladen thema. Ik denk dat dit een belangrijke film is met een aantal memorabele scènes, die je in toenemende mate een goed gevoel geven. Het zou mij niet verbazen wanneer dit mettertijd een klassieker wordt.
Naast de sterke vertolking van Nick Robinson in de titelrol wil ik wijzen op de innemende rol van Alexandra Shipp als het meest assertieve lid van zijn vriendenkring. Een karaktervolle film, die een breed publiek verdient.
Zo vond ik het wel erg highschool (daar ga ik nu langzaam echt wat te oud voor worden), en vooral ook erg Amerikaans. Zo'n beetje elke Amerikaanse traditie en cliché komt voorbij, bijna tot vervelens aan toe (rot eens op met je 'beer-pong!') en daar heb ik het ook wel een beetje mee gehad.
Daarnaast had ik het gevoel dat Simon voor deze film best gay mocht zijn, maar dan wel zo normaal mogelijk. Hij zou eens echt een nicht zijn (die zat dan wel in de film, maar dat is blijkbaar een heel andere 'ondersoort'), nee, 'gelukkig' draagt hij supernormale kleding en vindt hij dansen op Whitney Houston zelf ook te ver gaan. Tuurlijk, aan niet elke homoseksueel merk je het direct, maar de 'homo's zijn ook hartstikke supernormaal' vond ik er hier en daar wat te dik op liggen.
Maar goed, misschien ben ik dan te streng, voor de doelgroep is het een zeer prima film en wat 'gay-awareness' juich ik altijd toe. Als er hier jonge gays mee geholpen zijn wie ben ik dan om daar over te gaan zeuren.
Het is hier en daar best grappig, het einde met de ontknoping van Blue was ook nog serieus wel spannend en mooi gedaan in het reuzenrad. En Simon is gewoon een erg leuk joch.
3,5*

Kijkt prima Weg , de karakters zijn symphatiek , en het spel is best o gay ( sorry

De doelgroep ( Adolescent) zal dit zeer waarderen ( Zie de hoge waardering hier momenteel ) en dat is. Terecht .
Wel een beetje sterk is hoe vaak iedereen over homoseksualiteit praat in de film. En wat ik ook wel ongeloofwaardig vond was hoe Simon steeds omging met jongens die hij ervan verdacht Blue te zijn. Zo praten jongens die elkaar maar vaag kennen niet tegen elkaar over het algemeen. Sommige gebeurtenissen of personages worden enkel opgevoerd als een opzetje voor een boodschap of situatie. Voor een film die een belangrijk onderwerp aansnijdt is het toch wel wat kunstmatig allemaal, inclusief de te keurige dialogen.
Vond de humor regelmatig ook echte missers bevatten, vooral de teksten van Duhamel (een opmerkelijke castingkeuze) en die irritante rol van Hale. De cast is ook niet zoveel. Logan Miller speelt zijn rol dan nog het beste, maar zijn personage is er wel wat overheen vaak helaas. En dat kokende zusje, meh. Beetje zo'n halfbakken toevoeging om het allemaal wat eigenzinniger te maken. Waarom leest ze trouwens ook een blog die gewijd is aan roddels op de school van haar broer? 3.0*.
3.5 ***
Als zijn geheim uitkomt wordt het allemaal wel heel zoetsappig. Jammer want het had best een sterke film kunnen worden. Nu heeft het een te hoog feel-good gehalte. Toch heeft de film ook heel sterke scenes zoals wanneer hij zijn vriendin (gespeeld door Alexandra Shipp) verteld dat hij homo is. Al met al best een aardige film toch.
Ook de cast deed het prima en kwam overtuigend over.
Prima film.
Een prima idee dus.
Spontaan acteerwerk met hoofdrolspeler Nick Robinson erg overtuigend
Ik vind het juist heel fijn dat dit verhaal wordt verteld vanuit dit perspectief. Dat het in een milieu als dat van Simon veelal geaccepteerd wordt, betekent niet dat het direct makkelijk is om je hierover open te stellen. In dit geval gaat het om homoseksualiteit, maar ik denk dat er voor veel tieners (en niet alleen tieners) herkenbaarheid is te vinden op het gebied van jezelf vinden en je openstellen aan je naasten.
De cast is ook sympathiek. Robinson is echt geschikt voor de rol van Simon en het is ook tof om Jennifer Garner hierin te zien: zij is sowieso een hele leuke vrouw, maar ze doet het ook zeker leuk als Simon’s moeder.
*3.5
Toen ik op de middelbare school zat, was ik lang niet altijd blij dat ik homo was, ik ontkende het mezelf vaak. Vele op mijn scholen gebruikte de woorden, gay, homo of flikker als scheldwoorden. Ik weet eigenlijk niet wat ik gedaan zou hebben als iemand mijn geheim wist en mij zou chanteren.
Het zou leuker zijn geweest als Simon helemaal uit zichzelf uit de kast kwam. Maar in het echt krijgen mensen daar ook niet altijd de kans voor, dus het is ook wel goed dat ze zo'n verhaal neerzetten.
De film blijft toch erg leuk. De cast doet het uitstekend. De knappe Nick Robinson is echt geweldig als Simon.
Wat ik vooral zo leuk vind aan dit verhaal is dat de focus maar weinig ligt op de struggles van het uit de kast komen. Oké, het is wel weer een thema, maar daar wordt al vrij snel overheen gestapt. Het is echt een liefdesverhaal dat met enkele twists prima een heterofilm had kunnen zijn. En dat mis ik veel te veel in dit genre. Ik ken niet veel goede LGBT-films die niet bol staan van de drama's rond het gay zijn en hoe erg tieners daarmee kunnen zitten.
Toch wacht ik nog wel op de films waarin er een (liefdes?)verhaal wordt verteld waarin twee jongens de basis vormen, maar waar het geen enkele keer gaat over acceptatie of uit de kast komen. Dit is in hetero verhalen ook geen onderwerp, maar het lijkt voor mij nu of dit niet gemaakt wordt omdat mensen films als Love, Simon juist opzoeken voor dit soort thema's.
Ik kromp in elkaar bij het kijken van deze film, zo happy, begrijpende vrienden, sympathieke school etc. ONREALISTISCH, mijn homo-tienerjaren waren het compleet tegenovergestelde, een horrorverhaal Van in de kast zitten, met de verkeerde personen die er achter kwamen.
Wat enorm jammer dat het voor jou op deze manier is verlopen

De film is ook vrij grappig met een aantal vreemde situaties en omstandigheden. De chantage en de gevolgen ervan zijn haast niet te overzien als het uit de hand loopt. Gezien het luchtige karakter weinig negatieve berichten over homoseksualiteit. Jammer genoeg strookt dit niet echt met de realiteit.
Verder prima vertolkingen. Mooi en aangenaam tempo. Naast de homoseksualiteit en uit de kast komen ook aandacht voor de typische tienerliefdes zonder melig over te komen. Mooi!