Patser (2018)

PS. En ook verfrissend om niet te vervallen in de gebruikelijke ruwe-bolster-blanke-pit clichés, maar waar een kat gewoon een kat genoemd wordt: ja, aan school hebben ze lak en de criminaliteit loert niet eens om de hoek, maar ze zitten er al meteen middenin. Je groeit nu eenmaal op in het milieu waar je zit, maar daar wordt niet verontschuldigend over gedaan. Net zoals de patsers geilen op wapens en dikke poen, geilen de regisseurs ook sans gêne op over de top scènes met veel schietgeweld en over het scherm scheurende pk's. Het is hen gegund.

Aan het einde van de rit mikken deze 2 gasten wel op entertainment, maar onderweg trek je ook wel je ogen open, een goede aanpak als je het mij vraagt.

snelle aktiefilm

goed geschoten

prima cast alleen jammer van ali b.

film die zichzelf niet zo serieus neemt wat mij betreft maar oke

Deels herkenbare film omdat ikzelf van Antwerpen ben, maar tegelijk heerlijk overdreven. Het echte drugsleven zal er ook wat tussen zitten. Adil El Arbi en Bilall Fallah maken een moderne film en wijken wat af van de standaard Belgische film. Dat zorgt alvast voor een creatieve originaliteit. Al zien we het qua verhaal wel meer terug in series en buitenlandse films. Alleen blijf ik wat hangen in het 'voor een Belgische film', omdat het zeker goed is voor een film van hier, maar internationaal wat in het niets valt.

Een flitsende film waarin genoeg gebeurd en ik denk dat dit mee gespeeld heeft om na het sterke Black in Hollywood blockbusters te kunnen opnemen. Patser is op zich geen hele goeie film, maar het doet wel benieuwen naar hun volgende film. Ze tonen alvast dingen die we niet al te veel tegenkomen in de Belgische filmwereld.

Nou... het is maar wat je hiphop noemt...

Dat is wéér een andere discussie. Als ik me goed herinner bestaat de soundtrack grotendeels uit Nederlandse producties. Dat is waar ik op doelde.

Vlot gemaakte film die naargelang hij vordert wel steeds meer verzandt in een standaard actiefilmpje. De fun van het eerste uur verdampt grotendeels, net als mijn quotering. De visuele branie hebben ze al, nu nog een sterke film eruit puren.

Walter S. je kunt hem dan met gerust hart kijken. Al vind ik het een rare voorwaarde om te gaan kijken.

Wisselend van kwaliteit maar over de grote lijn toch wel onderhoudend met gave kleurrijke beelden. Beetje kruising tussen een misdaad New kids en misdaad shouf shouf. Ali b is in het begin slecht en wordt daarna iets beter te pruimen maar zou t bij ehh ja wat houden..

Niet slecht het geheel daarom 3plus.

Toch wel een geinige film die er gelikt uitziet. Weleens eerder aan begonnen toen afgezet omdat ik de stijl destijds te hyper vond.

Het verhaal lijkt gebaseerd op de verwikkelingen in het criminele milieu van enige tijd geleden met de heer Martha, hier Marie genaamd in een hoofdrol.

De personages zijn veelal karikaturen maar de flitsende stijl maakt een hoop goed.

Aardig.

Plezant ogende ADHD misdaad trip van het nieuwe revalatieduo uit België. Zij haalden hun inspiratie uit ware gebeurtenissen maar geven ook meteen aan dat ze er hun eigen draai aan geven. Vier kruimelcriminelen uit de cocaïne hoofdstad van Europa: Antwerpen, nemen een grote opdracht aan van een grote Don uit deze stad. Al snel blijkt dat de opdracht hun boven de pet groeit en ze steeds dieper wegzinken in de onderwereld.

Wat meteen opvalt is het hoge tempo (pace) van de film en de grootse spetterende en kleurrijke banners. Dit zie je niet zoveel en lijkt echt een handelsmerk van het Vlaamse duo. Het tempo blijft er twee uur lang inzitten. Ze waren weleens te gast bij DWDD en de film volgt een beetje de typerende turbo-praat en denksnelheid van Adil El Arbi. Wellicht dat zijn collega hem soms een beetje moet afremmen.

De straatcultuur wordt goed neergezet en herken ik nog wel van vroeger. Vooral de praatjes van Marokkaanse en Turkse jongeren/kinderen zijn ook qua woorden, stijl en gedrag herkenbaar. Dat dat meisje zoveel vrijheid krijgt van haar vader lijkt mij weer minder realistisch.

De acteurs zijn wisselend. Je merkt dat ze onervaren zijn. Ali B. overtuigde niet als boef. Hij had veel vuile woorden nodig om zijn knuffelgehalte te compenseren. Het was verder soms wat rommelig (in beeld gebracht), bijvoorbeeld de schietpartij aan het einde.

Maar allez. Het was een erg vermakelijke kijkervaring en een fijne kennismaking met deze twee talenten. Ik kijk uit naar Black (2015).

El Arbi en Fallah spelen stilistisch wat te nadrukkelijk leentjebuur bij de misdaadklassiekers van Coppola. De Palma en Scorces. De stilering is soms zo overweldigend dat het ten koste gaat van het dramatische effect van deze verder overigens puike misdaadthriller. Begint als een misdaadkomedie waarin Adamo [Matteo Simoni] uit de doeken hoe hij met zijn maatjes Volt [Saïd Boumazoughe], Junes [Junes Lazaar] en Badia [Nora Gharib] besluit hun luie bestaan als bankhangende gamers te verruilen voor het grote geld in de Antwerpse drugshandel. Het verhaal is opgedeeld in 7 hoofdstukken die elk vernoemd zijn naar één van de grote zonden en duidelijk maken hoe de zaak geleidelijk uit de hand liep. Een vlotte misdaadthriller met charismatische hoofdrolspelers en een prettig gevoel voor ironische humor, maar het is Ali B die de film in het laatste half uur steelt als de Amsterdamse Marokkaan Hassan in een enerverende, bloederige climax.

Goeie film waarin een paar wannabe crimineeltjes een slag hopen te slaan met een partij cocaine. Het verhaaltje is niet bepaald origineel te noemen. Toch kijkt de film gemakkelijk weg. Een vlot tempo met dito montage/camerawerk en allemaal vrij kleurrijk in beeld gebracht. Het wereldje waarin de film zich afspeelt is goed neergezet.

wat een flutfilm, eerst een minutendurende introductie,van de ene patser naar de andere grote patser.

een puinhoop van heb ik jouw daar.

misschien geschikt voor de nog jeugdige kijker tot een jaar of 25

na een halfuurtje (verloren) tijd er aan besteed te hebben,had ik er de buik vol van

gelukkig die grote irritante clown ali b "gemist"

Vanwege de aanwezigheid van de irritantste bn’er ooit destijds overgeslagen, maar met deel 2 op komst gister toch maar gekeken. De irritantste bn’er ooit speelt in deze film zowaar zichzelf, fijn stukje typecasting!
Een drukke wat chaotische film, best aardig maar geen grootse cinema. Wel een half punt extra omdat de irritantste bn’er ooit klappen krijgt van een meisje en -hoogtepunt van de film- doodgeschoten wordt.