Big Daddy (1999)

Dit was een van de eerste films die ik in de bioscoop zag en is me altijd bij gebleven.

Dit is zo’n herkenbare Sandler film, waarin Sandler echt Sandler is. Heerlijke flauwe humor en natuurlijk een flinke teug aan feel good. Sandler op z’n best dus.

Deze komt nog wel met enige regelmaat op televisie. Ik kan ‘m dan weer prima van voor tot achteren zien.

Leukere Sandler.

Zodra de beste man eindelijk eens wat flauw gedoe weg mag zetten en er ook wat acteren aan te pas mag komen, is hij helemaal geen verkeerd acteur. Alhoewel het hier wat tussenin blijft zitten, blijft de film wel leuk genoeg.

Sandler speelt wel weer een typische rol, maar gaat echter nooit over-the-top. Als hij eens een beetje normaal blijft, is hij oprecht best wel grappig eigenlijk. Bovendien is Sprouse als jochie ook gewoon heel charmant eigenlijk.

Dugan staat als regisseur niet echt hoog in mijn boekje. Leek mij in zijn voorgaande, recentere films vooral een reclameregisseur. Echter is hier dan eindelijk een filmpje dat zojuist boven de 1,5* uitkomt. Het is wel herkenbaar van hem, maar een stuk beter en grappiger.

Alhoewel het vaak een beetje flauw is, weet Dugan eindelijk de touwtjes eens vast te houden. Het zorgt ervoor dat de film soms oprecht grappig is en luchtig blijft. Bovendien duurt het gelukkig ook absoluut niet lang, wat de film ook ten goede komt.

Soms oprecht grappig en nooit vermoeiend. Het is wat je een beetje zoekt in Sandler-komedies, maar hier lijkt het eindelijk wel een beetje te werken. Visueel is het nooit speciaal, en de film is nooit absurd grappig, maar wel leuk voor een keertje zeg ik dan zo.

Matige film waarin man met geen verantwoordelijkheidsgevoel plots voor een kind moet zorgen. Op zich een prima opzet voor een komedie als deze. Een paar vermakelijke scenes tussen Adam Sandler en het kind, maar het is allemaal te braaf. De scenes in de rechtbank zijn clichématig en maken de film er zeker niet beter op.

spijker op z'n kop