Romeo Must Die (2000)

Deze film is nog steeds leuk om naar te kijken.

De actie scene's zijn gewoon dik in orde en het verhaal is gewoon lekker standaard.

Maar bij dit soort films stoort mij dat absoluut niet...gewoon lekker naar kijken en genieten.

Het acteerwerk is ook nog goed te doen ( Aaliyah , Jet Li en Anthony Anderson )...en natuurlijk de geweldige soundtrack bij de film.

Romeo Must Die (2000) - MusicMeter.nl

Van de regisseur van 'Exit Wounds' ( ), momenteel bezig op VT4, maar ga nu ook niet meer inpikken.

Niet echt een bijzondere film, maar toch best aangenaam om te zien.

De film wil in de eerste plaats een goede actiefilm zijn, wat met Jet Li in de hoofdrol niet echt een probleem is. De actiescènes met Li zijn zeer genietbaar en goed uitgevoerd. Naast Li is de rest van de cast ook wel in orde, al zijn het niet de grootste acteurs die meedoen.

Het verhaal was een beetje zo'n "standaard actiefilmverhaaltje", waar ik mee bedoel dat het eenvoudig te volgen was (wat ik uitermate geschikt vind voor een film als deze).

Vind de rol van Anthony Anderson echt geniaal.

Verder leuke film met heerlijke muziek en mooie actie.

Hoezo zo laag? Natuurlijk is dit geen film met diepgang of enigszins logica, dat is ook niet de bedoeling. Gewoon wel hele dikke actie!

Na ook Exit Wound en Cradle 2 The Grave gezien te hebben, kan ik met grote zekerheid stellen dat Andrzej Bartkowiak toch maar een weinig veelzijdig regisseur is. Iedere film had dezelfde cameratrucjes (hoewel 'truc' hier wel een erg groot woord is), dezelfde soundtrack, dezelfde cast en weinig verheffende scripts. De reden dat ik Exit Wounds wel erg goed te genieten vond, was voornamelijk omdat Seagal wel goed weg komt met een humoristische rol, Jet Li doet hier al meer zijn best dan in Cradle 2 The Grave, maar hij is gewoon niet gemaakt voor Hollywood.

Dit laatste wordt al helemaal pijnlijk duidelijk in de afgrijselijk slecht gechoreografeerde martial arts scenes. Ik heb respect voor Corey Yuen's werk in China, maar in dit soort films komt het nooit uit de verf. In Hong Kong films zitten er daarnaast ook touwtjes die de acteurs ophijsen, maar daar zijn de regisseurs wel een stuk beter in het vloeiend laten verlopen van sprongen en trappen, waardoor het er nog redelijk 'realistisch' uitziet. Helemaal tijdens het eindgevecht is het zo ongelooflijk duidelijk dat beide acteurs aan kabels naar elkaar toezwaaien, dat het gewoon pijnlijk wordt.

Maar goed, wat Bartkowiak's films allemaal in hun voordeel hebben, is dat het allemaal wel vlot verloopt en nergens echt verveelt. Ik was daarnaast al helemaal blij dat Li ook wat dialogen in het Cantonees mocht houden, dan komt hij als acteur toch een stuk beter uit de verf. Aaliyah was daarnaast ook nog geeneens een slecht actrice, zonde dat ze zo vroeg aan haar einde moest komen. DMX was in zijn kleine rol weer eens lachwekkend slecht.

Al met al iets beter dan Cradle 2 The Grave, maar niet significant beter om een hogere score te geven.

Vette standaard actiefilm, alleen waren de gevechten soms een beetje nep. Vooral op het einde dat Jet Li en die andere Chinees bijna kunnnen vliegen in het gevecht.
Ook leuk waren de verschillende nationaliteiten en typetjes.

Tja, het kon me maar matig bekoren. Zeer standaard werkje met het nodige houten klazen acteerwerk. 1 zeer positieve uitzondering : de bewaker Maurice (Anthony Anderson). Die ging er vol in....mooie rol!

Pfffffff, wat een nonsens. Aardige vechtscenes, dat dan weer wel.

Heerlijke actiefilm, loopt lekker snel, prettige muziek en prima actie. Enige minpuntje zijn de onmogelijke bewegingen in de gevechten, voegen niets toe en zien er niet uit.

Ik vond dit eerlijk gezegd best een leuke actie/misdaad film. Het verhaal zat best leuk in elkaar (wel cliché) en was ook boeiend. Ook zitten er best een aantal leuke komische situaties in. Het eerste uur van de film is nog het best, daarna wordt het helaas wat minder maar zeker niet slecht. De cast deed het best leuk en goed en zelfs Aaliyah deed het goed. Jet Li zorgt natuurlijk voor de meeste actie maar ook voor een aantal komisch situaties (zeker als hij voor het eerst verschijnt in Amerika). De bijrol van Anthony Anderson was trouwens ook leuk.

Ben ik helemaal met je eens voor de rest een zeer vermakelijke film voor de zaterdagavond.

was erg nieuwsgierig hiernaar, ondanks dat ik niet zo zot ben van martial arts films.

Maar ik had het idee alsof ik naar een soort b-boying show aan het kijken was, en daar kijk een film niet voor, die lopen allemaal al op straat te bedelen voor hun stoere kunstjes.

Jet li heeft soms wel vette films, en soms heeft hij zijn floppers, dit is er overduidelijk wel een van.

De vecht scenes zijn ook niet gedetailleerd en zijn meer breakdance-fight scenes in plaats van vette brute actie.

Lees hierboven dat de regisseur een stuk prul is met films zoals cradle 2 to the grave en exit wound en weet je wat?

I think you're right.

Al die films, waaronder deze, zijn gewoon slappe actiefilms.

En die genretitel verdienen ze eigenlijk al niet.

Van het handjevol actiefilms die ik met Jet Li heb gezien, is deze voorlopig wel een van de zwakste. Het verhaal. Het misdaadverhaaltje is te zwak en te weinig origineel om te kunnen concurreren met andere films in het genre. Bovendien is het grootste deel van de acteurs niet om over naar huis te schrijven. Mild uitgedrukt dan. DMX heeft geen greintje talent. Anthony Anderson heeft hopelijk onder flink wat tafels gekropen voor rolletjes. De rest van de brothas straalt door onkunde. Enkele uitzonderingen daargelaten. Aaliyah viel me helemaal niet tegen, al vond ik de Romeo en Juliaverwijzingen maar zwak. Echt genieten was het wanneer Jet Li de zwarte stereotypetjes onder handen neemt. De scene waarin hij iederen vastzet met tie rips was best leuk. De rest is niet de moeite van herinneren waard.

De US-actiefilms van Jet Li in de jaren 00 blijven toch altijd wel erg commercieel aanvoelend leuk. Jammer dat hij dit tegenwoordig (op Expendables na) niet meer doet, niet meer een Solo-rol bedoel ik zonder al die andere actiehelden. Maargoed, Romeo Must Die was iig weer erg leuk om te kijken en het is weer zoiets wat we van Cradle 2 the Grave regiseur (C2TG moet ik nog herzien trouwens) zouden verwachten. Naast Jet Li en ook die erg strakke rol van Aaliyah (RIP) gooit Bartkowiak ook er weer een zooitje humoristische gangstatjes erin + natuurlijk weer een ijzersterke rol van DMX. Verhaaltje was weer dun, maar de actie/vechtscenes oogde weer erg fraai en Jet Li doet weer waar hij goed in is. Romeo Must Die is daarom weer een lekker ouderwets "op de bank" vermaak.

3,5*

IK kijk bijna nooit een actiefilm met teveel kungfu en vliegende lui, maar er zaten zulke leuke acteurs in het boevengedeelte dat ik deze heb gekeken.Leuke pulp, keigoede humor met die dikke Maurice en prima gevechten, flinterdunne verhaaltje vond ik niet erg nu.

Romeo must die is verre van een echte Jet Li film. Dit is meer een familiegangsterfilm met een hiphop soundtrack waar Jet Li in meespeelt. De sterkte komt dan ook vooral van de zwarte acteurs die zich zeer goed voelen zo te zien. DMX doet het wel goed in dit soort rollen. En zolang het niet te lang duurt valt die Anthony Anderson ook wel mee. Opvallend is toch wel het acteerdebuut van de betreurde Aaliyah dat leuk is om te zien.

Verre van speciaal en de gevechten zijn nogal pover. Die Russell Wong trekt trouwens veel op Keanu Reeves in deze film. En ik ben er nog niet uit of dat wel een compliment is.

Leuke film dus, al zal de echte Jet Li fan hier niet meteen z'n gading vinden. Soms wat te vergelijken met de Chan-films als Rush Hour of Shangai Noon. Al zijn die nog meer op humor gemikt.

Vermakelijke film, waarin Jet Li prima vechtwerk laat zien. Ook wordt er leuk geacteerd door Aaliyah en de eerstgenoemde. Het verhaal is verder standaard, maar wel onderhoudend uitgevoerd. Ook is er een goede dosering van actie en humor aanwezig. 3 Sterren.

Soms amusant maar meestentijds een tikje saai, met gevechten die maar niet echt spannend willen worden. Pluspunten: Jet Li is charismatisch, Delroy Lindo is degelijk als altijd, Anthony Anderson is bij tijd en wijle hilarisch als onhandige maar zelfingenomen bodyguard, en Russell Wong ziet er goed uit (hij lijkt inderdaad op Keanu Reeves, zoals Film Pegasus hierboven stelt). De chemie tussen Romeo en Julia ontbreekt helaas geheel.

Van deze film bleek ik het begin al eens te hebben gezien, de vechtscene in de disco. zo erbarmelijk slecht dat ik die eerste keer meteen al de handdoek in de ring gooide en hem niet verder keek.

Maar nu wilde ik even kijken wat Jet Li er van brouwde. Wel aardig, maar niet voldoende om hem helemaal af te kijken.

Die reden werd echter wel gegeven door Anthony Anderson. Dat was genieten van de bovenste plank, die gozer speelde de sterren van de hemel. Die mag van mij nog een keer terugkomen in zo'n rol.

Middelmatig actiefilmpje.

Jet Li laat niet veel nieuws zien in deze film en stelt in de vecht-scenes zelfs erg teleur.

De vecht scenes beginnen goed maar worden ontkracht door slechte effecten die er erg goedkoop uitzien.

Het is verfrissend om verschillende culturen en typetjes te zien door de film heen.

De hiphop muziek is niet super maar past wel bij de stijl van de film.

Aaliyah deed het beter dan ik had verwacht.

Ondanks het clichématige begin van de film is het geen slechte film maar ook zeker geen goede.

Ik vond Jet Li

erg goed spelen in deze film

en dan heb ik het over de humor.

Tijd geleden dat ik deze zag. Blijft een erg vermakelijke misdaad-versie van Romeo en Juliet met veel actie en lekkere muziek. Jet Li was echt hot in die tijd en het is pijnlijk om de overleden Aliyaah weer te zien. Het was een hele leuke dame.

Oefff niet te best, alleen Anthony Anderson stal zijn showtje ook in exit wounds van Andrzej was hij echt grappig

Voor het grootste deel volgt Romeo Must Die slaafs het Joel Silver-productions-action-movie™ protocol en springt het qua intrige nergens uit de maat: een compleet nietszeggend verhaaltje over bendeoorlogen en vastgoedgraaiers met bijhorende cross en doublecrosses (citaat: “yo pops been rolling round town like he Donald Trump” ). De film poogt in essentie niet meer te zijn dan een showcase voor de (acteer)kunstjes van zowel Jet Li als Aaliyah, opmerkelijk is evenwel dat laatstgenoemde in in de vormgeving van het eindproduct het overwicht lijkt te hebben, toch wel eigenaardig gezien de reputatie van de Amerikaanse actiefilm als über-patriarchaal, status quo bevestigend, micro én macro-agressief instituut (ik ben normaal niet zo’n SJW, hoor, enkel wanneer het mij retorisch uitkomt)

De Oaklandse onderwereld met zijn verdwaalde kogels van drive by shootings, glimmende gefetisheerde bolides, bottenbrekende kung-fu moves en Shakespeariaans familieverraad is namelijk weergegeven als een buitengewoon gezellige plek, een snoepkleurige urban speeltuin waar Aaliyah blote middenrif showend doorheen walst in extravagente outfits en waar er naast strafrechtelijke misdrijven ook nog tijd is voor een dansintermezzo of wijze raad voor kidz uit da projectzz die het moeilijk hebben (dat 'McDonalds' esthetiseren en infantiliseren van achterbuurten vinden we ook terug in Honey – niet toevallig oorspronkelijk gepland als Aaliyah vehikel). Het is alsof het aura van de betreurde popzangeres als een dominante aanwezigheid de filmische ruimte omplooit, een harde actiethriller dmv ‘a woman’s touch’ haast in een soort musical ontaardt en deze veelheid van gezapige beelden maakte de film dan ook uitermate geschikt voor puberboys & girls op de logeer- en compazuippartijtjes die danuz op de eerste pagina zo treffend evoceert. De mise-en-scène volgt videoclip standaarden (ik had gezworen dat Bartkowiak van de MTV-stal kwam, bleek ie warempel Lumet’s groezelige NY jutendrama’s geschoten te hebben!), met een opeenvolging van fluokleurige sets, Miami Vice-achtige glijdende shots over water, cameraposities uit schuine hoeken gevolgd door bruuske steadicam zoom outs die het universum plastisch uitrekken en een flitsende montage die het ritme lijkt de volgen van de rudimentaire new jack swing drumpatronen (dududuuudum – uhu, yeah – rose in a concreeete world ). Zelfs de vechtscènes zijn eerder clownesk dan intimiderend te noemen door het elastisch jojo-cameragebruik, vergelijkbaar met de verguisde maar eigenlijk zeer briljante basketbalscène in Catwoman (nog maar eens een rol waarin Aaliyah had kunnen excelleren)

Het meest verrassende aan de film is echter de liefdessubplot, meestal een detail dat erg afgehaspeld wordt in actiefilms, door de maat een dom mokkeltje dat als trofee moet dienen voor de mannelijke overwinnaar en het expressievermogen heeft van een kamerplant (nogmaals excuses voor mijn politiek correcte praat, vrienden, om het goed te maken zal ik me Jet Li’s roundhouse kick cultureel toe-eigenen), maar de ontluikende romance in Romeo Must Die lijkt uit Aaliyah’s standpunt verteld. Haar vele reactieshots waar ze vertederd kijkt naar Li’s capriolen spreken boekdelen: haar vermoeide oogjes en uitbundige glimlach zijn die van de zelfbewuste jonge vrouw die zich gewillig laat charmeren door de stoutmoedige kwajongensstreken van onconventionele ‘undateable’ kereltjes. Li is klein van gestalte, praat met een hoog kinderstemmetje en doet onhandig tegen de dames, als een seksueel onrijpe uk. Maar kijk eens hoe overtuigd ze hem de dansvloer op sleurt? Een overwinning voor de beta males! Soms lijkt Li echter meer Aaliyah’s ondeugend klein broertje dan haar minnaar (in de obligate ‘reunited and it feels so good’ epiloog legt ze vriendschappelijk haar arm over z’n schouder) en de weinige amoureuze momenten die ze delen overstijgen het niveau puppy love eigenlijk met moeite. Zo is er een uitstekende scène waar Aaliyah door haar vader (Delroy Lindo, verstikkend in zijn bemoeienissen, maar hij wil gewoon het beste voor daddy’s lil’ girl, ok?) wordt opgesloten in haar kinderkamer en Li heimelijk het balkon opklimt om zijn geliefde te kunnen zien. Ik waande me haast in een film van Nicholas Ray! Toch doet het onuitgesproken, enigmatische karakter van hun omgang vermoeden dat ze er een diepe, intense verstandhouding op na houden die onze dogmatische kaders mbt liefdesrelaties overstijgt (typisch hoe recensenten zoiets spontaan, puur en ongrijpbaar reduceren tot ‘een gebrek aan chemie’). Of misschien besefte Li gewoon dat hij als sterveling deze nubische halfgodin met de gepaste afstandelijkheid diende te behandelen?

een leuke film met jet li.geniet hier toch weer elke keer van als ik de film weer zie.heb hem dus ook al vaker gezien maar ik blijft erg leuk.

“Sorry Romeo, but you gotta die.”

Redelijke actiefilm. Romeo Must Die probeert soms overdreven stoer over te komen en vooral de muziek is te aanwezig. Maar de film heeft ook momenten dat het wat tot rust komt en het verhaal en de personages meer worden uitwerkt. Het is niet heel diepgaand, maar vooral de relatie tussen Jet Li en Aaliyah werkt goed. Het verhaal is belachelijk en de overige acteurs zijn niet geweldig, maar het gaat natuurlijk ook om de actiescènes. De actie is sterk in beeld gebracht en zelfs grappig, maar waarom de regisseur soms kiest voor onrealistische en verschrikkelijke CGI vechtscènes is mij een raadsel. Met Jet Li heb je dat helemaal niet nodig.

Romeo Must Die is een spectaculair ogende actiefilm met Jet Li en de mooie R&B zangeres Aaliyah in de hoofdrollen. Het verhaal is simpel, in Oakland heerst een oorlog tussen twee criminele organisaties om het havengebied. De ene is een Chinese Triad onder leiding van Sing(Henry O) en de andere een negroïde groep onder leiding van Isaac O'Day(Delroy Lindo). Wanneer Po, de zoon van Sing vermoord wordt duikt zijn andere zoon Han(Jet Li) op en die gaat op onderzoek uit. Hij krijgt hulp van Trish(Aaliyah), de dochter van Isaac. Al gauw krijgen ze door dat er meer speelt dan slechts een oorlog tussen hun beider families.

Het verhaal van Romeo Must Die is flinterdun net als bij de meeste films binnen het genre. Ook ontging de link met Romeo en Julia mij enigzins want er is nauwelijks sprake van verliefdheid tussen Han en Trish. Dat mag de pret echter niet drukken want met de actie zit het zeker wel snor. Hij bevat veel vechtpartijen die dankzij wires er nog spectaculairder uitzien. Verre van realistisch maar wel cool. Ook de toevoeging van de röntgenshots die de schade van de klappen en trappen tonen zijn een leuke toevoeging. Het acteerwerk is wisselend. Jet Li doet waar hij goed in is. Aaliyah doet het niet slecht voor een debuut. Ze hadden een leuke wisselwerking maar die leek eerder vooral platonisch dan romantisch van aard. Delroy Lindo, Russell Wong, Isaiah Washington en DB Woodside vertolken prima bijrollen. DMX is geen echte acteur maar zijn rol is gelukkig erg klein. Anthony Anderson is helaas iets te prominent aanwezig. De dikke loudmouth is grappig noch stoer en dus is de reden van zijn overduidelijke aanwezigheid in deze film mij een compleet raadsel.

Romeo Must Die is dus niet de Kung Fu/Hip Hop versie van Westside Story geworden die het pretendeert te zijn maar gewoon een vlotte actiefilm voorzien van het betere knokwerk. En daar is op zich niets mis mee!

Ook weer zo'n standaard actiefilm die weinig mis doet... behalve er boven uitsteken. Jet Li vormt een atypisch duo met de inmiddels helaas al lang overleden Aaliyah. Ik vond dat de R&B ster er trouwens wel stond in de film. Romeo must Die tuimelt al vlug in de valkuil van de voorspelbaarheid. Het was me direct duidelijk wie de echte baddies waren en wie niet; er wordt vreemd genoeg ook weinig gedaan om dat te verhullen en toch lijkt het alsof de identiteit van de booswichten als een verrassing moet overkomen. De actiescènes, variërend van martial arts naar car chases, zijn niet briljant maar entertainen naar behoren. Conclusie : niks verkeerds, niks speciaals.

Ongeloofwaardig en oninteressant verhaal met leuke vechtscènes. Ook het duo Li/Aaliyah is leuk. Maar het is te weinig voor een voldoende wat mij betreft.