Idioterne (1998)

Geen vertier of plezier bij Von Trier maar zonder te versieren wordt je op deze manier alsnog een passagier. Het is het vierde kunstwerk wat ik van deze man heb aan mogen treffen en het is nu wel zeker dat hij me niet meer zal teleurstellen met een van zijn andere prenten. Ook al ziet er uit als een vakantiefilmpje of een slechte videoband van Funniest Home Videos, de Dogma-stijl zorgt voor een hoop realisme en dat is altijd een sterke eigenschap. Ik kreeg werkelijk kippenvel toen Jeppe losbarste bij het vertrekken van Karen. Iedereen van de groep had zichzelf voorgenomen om letterlijk op een idiote wijze gelukkig te worden en dat bleek te werken. Wanneer er dan scheurtjes uitbreken in deze gesloten wereld komt dat hard aan. Spannend, tragisch en een tikkeltje absurd.

schitterende film - sterk gewaagd kunstwerk van Von Trier

Vervelende film.

Het interview met Von Trier op de DVD snijdt best hout en hij zegt een aantal interessante dingen, maar het enige wat ik me tijdens het kijken van The Idiots afvroeg was: 'Kunnen deze mensen nou gewoon normáál doen - waarom moeten ideologische boodschappen altijd worden uitgedragen via - inderdaad - idioterie? Eenzelfde gevoel had ik overigens ook bij The Edukators, nog zo'n film waarvan ik totaal niet begrijp waarom het zo bejubeld wordt.

Sterkste van de film vond ik het einde, waarbij ik nog maar een keer leerde dat er achter elk persoon een mens zit met een verhaal. Voor de rest bleef de echte reden achter hun gedrag me nogal vaag. Tenslotte: deden de hippies in de jaren zeventig ook al niet zoiets?

2,0*

Ik weet het niet.

Op zich mooi gemaakt en een mooi verhaal.

Grappig ook dat het compleet is gemaakt naar de regels van "Dogma 95"

Maar de enorme hoeveelheid naakt zorgt ervoor dat je als "fatsoenlijk mens" zijnde maar de helft van de film kan zien. Het is ronduit storend.

Verder rammelt de montage nogal. Ik weet dat het met handcamera;s gefilmd is maar het had wel iets vloeiender gemogen.

Bijzondere film maar weet ook niet zeker of dit nou een topper is? Als ik er aan twijfel denk ik dus van niet (voor mij ). Toch ben ik wel blij dat ik hem heb gezien, het was zeker de moeite waard en het thema vond ik grappig en verrijkend. Ik vraag me af of ik het zelf zou kunnen doen.

Het eind was gevoelig maar ik zag nergens in de film dat er nu naar dit eind werd toegewerkt. Je zag duidelijk dat de hoofdrolspeelster het moeilijk had met sommige dingen maar ik had meer het idee dat ze moeite had met hoe de andere personages hun rol speelde (als idioot naar de buitenwereld toe, niet hoe ze acteerde in deze film, bedoel ik).

Het einde gaf zeker meer diepgang aan haar personage maar van al de rest werd ik eigenlijk niks duidelijker. Wat jammer is want er was denk ik genoeg tijd geweest om dat uit te lichten en wat minder 'tenenkrommende' scene's te laten zien. Tussen aanhalingstekens omdat ik het allemaal wel grappig vond om te zien en als in een film vond ik er niks geks aan dan weer.

Dat is natuurlijk meteen het mankement van zo'n 'provocerende' film te willen maken, je weet dat je naar een film kijkt en er is dus niks echt provocerendst te zien.

No offence, maar voordat je deze film was gaan kijken, had jij je wel beter even kunnen verdiepen in het genre, want dit is niet echt toegankelijk, de regisseur en dergelijke, Dat doe ik wel altijd, zet mij een film van een Roland Emmerich of Michael Bay voor en ik kan mijn focus er ook niet op houden, Ieder zijn eigen smaak en voorkeuren maar vind het tenminste wel super dat je het eens kans heb gegeven!!

Dogme 95 is een stijl die goed kan uitdraaien als je het mooi toepast. Ironisch genoeg is dat niet iets dat Lars von Trier zelf past. Gelukkig keert hij het genre snel de rug toe hierna. Of past hij het maar half toe.

Over the idiots kan je veel zeggen. Of het nu beledigend is voor mentaal gehandicapten of niet. Von Trier laat het ook in het midden, in plaats van een duidelijk statement te maken. Nu is het niet meer dan een alternatieve versie geworden van pakweg Foute Vrienden. Het idee lijkt goed, maar het resultaat is een fout experiment geworden. Geef mij maar Dogville waarin von Trier z'n creatieve talent veel duidelijker laat zien.

Sterk. Heel sterk.

Bij het einde van de film ging ik voor 3,5*; na een paar uren bezinnen ga ik voor 4 en twijfel zelfs aan 4,5*.

Komedie/drama. Ja, er zijn, vooral in de eerste helft van de film, een aantal héél grappige scenes.

Maar eigenlijk is dit gewoon een drama. Een harde realiteit waarin getoond wordt hoe de maatschappij niets of niemand aanvaardt wat/wie niet mainstream is.

De idioten zijn een groep mensen die een (of meerdere) stap(pen) verder willen gaan, die willen testen hoe 'anders' je mag zijn, hoe ver je mag gaan. Die het belang willen tonen van jezelf te zijn, en duidelijk willen maken dat daar niks mis mee is. Dat de wereld veel mooier zou zijn als we allemaal onszelf zouden zijn, en zouden aanvaarden dat iedereen een beetje of helemaal anders is.

Stoffer probeert alle mensen van de groep een stap verder te doen zetten dat wat ze uit zichzelf zouden doen, probeert hen buiten alle grenzen die onze leefwereld ons oplegt te duwen.

En Von Trier wil ons, kijkers, met die grenzen confronteren en aan het denken zetten. En stapt daarbij over wat voor vele kijkers óók al grenzen zijn.

Met humor, met ruwe en bijtende humor, maar meer nog met aangrijpende en pakkende scenes. Karen bij haar familie, ?? (Josephine ?) die door haar vader wordt meegenomen, het zijn beelden die me nog wel even zullen bijblijven...

Schitterend acteerwerk.

En Dogme 95, het is de 5de film die ik zie: heerlijk.

Een hard drama.

Schitterend stukje tragedie.

Het is inmiddels weer een flinke poos geleden dat ik wat van Von Trier had aanschouwd... Melancholia welteverstaan, en die greep me naar mijn strot. Maar inmiddels is dat ook weer 5 jaar geleden. Nadat ik Idiots (Idioterne) van deze man had aanschouwd kan ik weer concluderen dat ik deze regisseur niet uit het oog moet verliezen... Als zijn oudere werk nou ook eens makkelijker te krijgen was...

Wat al meteen opvalt is de montage en het manier van filmen, waarbij je haast zou denken dat je naar een Found Footage of naar een Funiest Home Video zit te kijken. Waarschijnlijk zit daar nog wel een boodschap achter... je weet maar nooit. Het plot.... dat was nou net wat ik nodig had, zeker in de tijd dat je, naar zeggen van onze minister president, "normaal" moet doen, iets wat met het jaar steeds erger lijkt te worden en waarbij we bijna eerder sektes beginnen te vormen in plaats van burgers. Nouja... noem mij dan maar een idioot.

We volgen hier een groep vrienden die met een anarchistische wijze de normen proberen tegen te gaan en de algemene nette burger geen keuze meer laten... door naar Sollerod te gaan (waarom een stadse gemeente? Een pvv-achtig dorp was gunstiger geweest...) en daar letterlijk als een idioten gaan gedragen wanneer ze in contact komen met de bewoners... ondertussen proberen ze daar ook met hun houding van alles uit... van werk zoeken naar pleziertjes maken en wat dies meer zij. Maar het is toch niet zo makkelijker dan gedacht want hoe leuker de houding eigenlijk is en je jezelf lekker kan laten gaan... hoe meer de verslaving toe neemt.

En daar weet Idiots vaak op een magistrale doch pijnlijke manier uit te pakken. Zeker als er momenten zijn wanneer ze niet zo even een twee drie van gedragskeuze kunnen veranderen. Lees die pisscene. De grenzen worden ook steeds meer overschreden maar of dat nou zo schokkend is of slechts een beetje vreemd, dat is aan de kijker. Verder waren die woedeaanvallen van Stoffer, met name zijn gebaar naar die gemeentelui ook geweldig. Afijn... de film pruttelt 2 uur achter elkaar door maar toch weet hij je op alle emoties zo te raken... en achteraf zit je met een gevoel van: Wat heb ik toch eigenlijk naar een stukje kunst gekeken.

Het einde met het voorspoedige afscheid van Stephanie sloeg in als een bom.

Gewoon een schitterend stukje cinema van Von Trier dat me weer aanstalten maakt om meer van hem op te zoeken. Prachtig gefilmd, subtiel, lekker zwartgallig en met een ijzersterke boodschap. Zo wil ik het zien...

5,0*

Ik heb deze film lang geleden al eens eerder gezien. Toch nu ik hem weer zag herinnerde ik me er eigenlijk niet veel meer van. Ik wist nog wel heel goed wat het thema was. Een heel fascinerend thema. Een groep mensen speelt in het dagelijks leven dat ze zwakzinnigen zijn. Ergens willen ze de maatschappij daarmee choqueren. Maar aan de andere kant is het ook een soort van therapie om de idioot in zichzelf te ontdekken. De film is volgens het rauwe dogma principe opgenomen. En dat heeft op deze film ook goed z'n werk gedaan. Daarmee komt de film ook heel rauw over. En dat past goed bij de film. Het lijkt daarmee ook soms op een documentaire waarbij je helemaal niet het gevoel hebt dat je naar acteurs kijkt. De film zet je ook aan het denken. En de laatste scene is dan ook de mokerslag achter het experiment. Raar dat ik me toch zo weinig van de film wist te herinneren.

Lars von Trier levert ook in zijn vroegere dagen graag wat controversiele cinema, zo blijkt. Idioterne gaat over een groep mensen, of eigenlijk wel een commune, die in een Deens stadje terecht komen, en daar graag net doen of ze geestelijk gehandicapt zijn. Soms wordt er wat semi-serieus gedaan over je 'innerlijke idioot' de ruimte geven en schoppen tegen de normen van bourgeois Denemarken, maar vaker lijkt het te gaan om lekker te kunnen rellen, mensen zich ongemakkelijk te laten voelen en te kunnen profiteren van het schuldgevoel van anderen. Het begint nog vrij luchtig, als je niet teveel op je tenen getrapt wordt van mensen die letterlijk de mongool uithangen, maar de Idioten hebben nare sektarische trekjes en met name onder druk van drijvende kracht Stoffer gaat het steeds verder, tot aan groepsseks en het permanent de idioot uithangen aan toe.

De film is de tweede Dogme 95 reeks, en hoewel ik over het algemeen niet zo'n groot fan ben van het dogmatisch volgen van regels is het hier wel effectief. Jazeker, het is schokkeriger dan menig familievakantiefilmpje, en ook qua belichting nauwelijks beter, maar het oogst hier wel het bedoelde effect waarbij je het gevoel krijgt dat je er persoonlijk bij bent geweest. De maatschappelijke kwesties wat betreft wat normaliteit nu eigenlijk is en hoe er met idioten (en dan met name echte) om moeten worden gegaan vond ik verder niet zo heel interessant, en Von Trier gaat soms wel erg overduidelijk op zoek naar heilige huisjes om tegen aan te trappen. Komedie kon ik er ook niet echt in ontdekken, maar de groepsdruk en -psychologie maakten Idioterne toch de moeite van het kijken waard. Het haalt het bij lange na niet bij Festen, maar dat is geen schande.

Na een half uur maar uitgezet.Helaas niet mijn ding.

Wederom schuwt Lars von Trier de maatschappijkritiek niet in zijn films en probeert hij er alles aan te doen om zijn films niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Hij gaat hier soms ver in, al was het maar dat zijn films - voor sommigen zelfs onnodig - de aandacht trekken. Informeren als het kan, provoceren als het moet en dat laatste is vaak het geval.

Het uitgangspunt van The idiots is gewaagd, maar daarom nog niet onwaar. Het sociaal experiment waarbij mensen zich voordoen als mentaal gehandicapten om de reactie van de omstaanders te peilen zal wellicht niet bij iedereen in de smaak vallen. Respectloos, platvoers en opportunistisch zijn maar enkele kritieken die geuit zijn. Aan de andere kant moet je soms verder durven kijken dan dit. In ongemakkelijke situaties - of het nu om gehandicapten gaat of over iets anders maakt niet uit - zal de mens nu eenmaal gauw de andere kant uitkijken of zich erg oncomfortabel voelen. Wat de (hoge) sociale norm niet haalt, wordt niet aanvaard of wordt scheef bekeken in onze maatschappij. En von Trier durft het aan dit aan de kaak te stellen. Soms een beetje te met zijn pornografische scène, maar hij heeft zeker een punt.

Ook zijn Domastijl slaat aan om de puurheid en de authenticiteit te bewaren zoals in het alledaagse leven. Naarmate de film vordert zakt het wat in, maar in zijn geheel genomen een geslaagde film. Al dient hij wel op te letten niet te veel een karikatuur te maken van zijn film en personages. Bij momenten op het randje, vandaar ook ‘slechts’ een degelijke 3,5*.

Herzien. Geweldig sterke film. Prachtig verteld, heel knappe spanningsopbouw, soms erg grappig maar ook ongemakkelijk, goed acteerwerk, en een filmstijl die als een handschoen past bij wat we te zien krijgen. Ik zou zeggen: Von Trier toont hier meer cojones dan bij erkende shock-films als Antichrist en Nymphomaniac.

Voor degenen die denken dat Lars geen zelfspot heeft nog even dit filmpje: Trier and the Idiot All Stars.

Hoe hij daar staat te playbacken met z'n houthakkersshirt, haha.

Bijzonder genoten. Het wordt pas echt boeiend, wanneer op het eind alle leden van de commune bewuste idioten wordt gevraagd om de idioot uit te hangen in hun eigen leefwereld van familie, vrienden en bekenden of op kantoor i.p.v. tegenover willekeurige buitenstaanders. Dan haken ze af. Door thema en vooral originele aanpak vrijwel geniale nonconformistische film over de kwestie hoe vrij durf en kun je als mens zijn? Ga je daarin extreem dan zul je iedereen verliezen... op 'n enkeling na. Stof tot denken, de film zien voelt aan als een voorstel het zelf uit te proberen bij wijze van therapie. Mensen spelen onbewust toneel. Ga je eens bewust als een debiel gedragen. Kijk wat er gebeurt. Wie in je omgeving bevriest, wie ontdooit, wie blijft neutraal. Verrijk je gedragsrepertoire en mensenkennis. Iets voor durfals... Mensen komen voortdurend met morele oordelen (bloot en sex, belediging zwakbegaafden) aan over deze rolprent. Ik doe daar niet aan mee. Ik zie het als een uitstekend filmisch sociaal-psychologisch experiment, dat de mens als maskerdrager en zijn conditionering onderzoekt.

Een heel aparte film. Echt zo één waarbij ik zoiets heb van: waar heb ik nou naar gekeken? Ik ben er erg van onder de indruk. Vooral doordat ik het zo gewaagd vind, ik vind het realistisch gebracht en redelijk diepgaand. Aan het begin dacht ik dat ik het te flauw zou vinden, maar dat viel mij uiteindelijk mee. Ik vond het soms wel heel ongemakkelijk om naar te kijken. Echte verstandelijk gehandicapten vind ik niet ongemakkelijk, maar mensen die doen alsof wel, en er komt veel naakt in voor. Al met al vind ik het wel een sterke, boeiende film. 4*

Begon nog wel aardig, maar al snel gaat het helemaal nergens meer over. Mijn buurjongetje had het nog beter kunnen filmen. De blote borsten en zelfs porno kunnen deze film totaal niet redden. Bagger!

Typische Lars von Trier film met platte en domme humor. Het idee erachter is best aardig, maar in deze uitvoering (waarin het Nederlands aandeel wel eens van invloed kan zijn geweest) kon het me niet echt boeien. Onder de acteurs veel bekende gezichten uit latere (en betere) films en series.