Le Tout Nouveau Testament (2015)

Van Dormael doet het weer.

Na Mr. Nobody kreeg ik dan ook gelijk hoge verwachtingen van deze film. En Van Dormael stelt me wederom weer niet teleur, ik denk zelfs dat ik deze uiteindelijk over Mr Nobody kies, alhoewel Mr Nobody een aantal sterkere stukken had, maar ook saaiere had. Deze is eigenlijk de gehele film hetzelfde.

Ik was vooral verrast van de rol van Poelvoorde. Ik heb hem slechts 1 keer eerder gezien, en die film was gelijk in mijn persoonlijke top 100 gekomen. Echter is hij helaas niet helemaal passend in deze film. Vooral omdat de film om Poelvoorde zeel subtiel blijft, maar Poelvoorde zelf schreeuwt vooral de boel bij elkaar dat op een gegeven moment te veel herhaalt.

Sowieso is de rol van "God" ook mijn enige kritiekpunt. Een beetje foute humor kan ik wel, maar dit was iets te. En wederom opnieuw omdat de andere rollen veel minder flauw en veel subtieler waren. Maarja. Wat doe je er voor de rest aan.

De film ziet er visueel weer helemaal verzorgt uit. Het is wel duidelijk dat de film minder budget had dan Mr Nobody, maar daar merk je eigenlijk alleen maar wat van als Van Dormael de film iets epischer wil neerzetten hier en daar.

Maar Van Dormael heeft wel iets wat de meeste andere regisseurs niet hebben, en dat is dat hij een goed verhaal kan vertellen terwijl hij het verhaal ook zeer mooi kan brengen. De film verveelt nergens, is soms meeslepend en ziet er lief uit.

Veel detail, en een aantal geinige momentjes. Het is 1 van de meest bizarre verhalen die ik ben tegengekomen laatste tijd, maar door de vertelstijl kan je je er helemaal in meegaan. Richting het einde wordt het zelfs eventjes nagelbijten.

Goede film, weer 1 van de leukere recente filmpjes die ik heb gezien.

Leuke en originele film die er bovendien fraai uitziet. Met soms best gewaagde humor en in een aangenaam tempo verteld. Prima cast ook. Met een innemend meisje in de hoofdrol.

Een aanrader als je iets onconventioneels wel kunt waarderen.

Beetje vreemd maar wel lekker. Er hangt een hele fijne sfeer in deze film, droomachtig. Prachtige hoofdrol van God's dochter.

Opnieuw een pareltje van Van Dormael. De zes verhalen zijn even bizar als charmant. Soms dreigt het wat zweverig te worden, maar dan komt Poelvoorde (God) net op tijd tot de redding om iedereen terug met de voetjes op de grond te houden. Geweldige rol, hij verheft blasfemie tot kunstvorm.

Op audiovisueel vlak maakt Van Dormael er naar goede gewoonte iets unieks van, al springt hij te kwistig om met gimmicks en speciale effecten. Wat minder spielerei en dit had echt een meesterwerk kunnen worden...

Hoe dan ook een mooie, eigenzinnig film van eigen bodem. 4*

Originele en grappige film, het dreigt inderdaad af en toe een beetje zweverig te worden, maar dat valt uiteindelijk ook wel weer mee. Erg leuke film als je een keer iets anders wilt zien.

Prachtige absurde film. Het einde waarin de moeder van Ea de wereld "reset" vond ik persoonlijk een anticlimax. 3,5☆

Als Jaco Van Dormael de geschiedenis van de mensheid herschrijft, is het al liefde dat de klok slaat. Liefde voor elkaar, dat spreekt, maar ook – en misschien zelfs vooral – voor het zonderlinge in elkaar. Een zegen, toch in deze tijden van eenheidsworst, of van het tegendeel: verplichte excentriciteit. Terwijl het unieke van elk mens juist in de meest onnozele details schuilgaat, of niet soms?

Een apostel die de liefde heeft afgezworen omdat ze zichzelf heeft afgeschreven. Een apostel die moet ontwaken uit een zinledige kantoorbaan en, zijn gevederde vrienden achterna, zichzelf vogelvrij verklaart - helemaal tot in IJsland? Een apostel die haar instinct durft te volgen, en bedankt voor slaapverwekkende luxe en libidododende rijkdom. Een apostel die blijk geeft van gevoel eenmaal de willekeur van haat (een verdwaalde kogel) is doorbroken. Enzovoort.

Vergezocht is het allemaal wel, maar in het surreële universum van Van Dormael is het van oudsher heerlijk toeven. Waar ‘Mr. Nobody’ van begin tot eind poëzie ademde, vervalt ‘Le Tout Nouveau Testament’ helaas af en toe in al te evidente grappen en grollen. Het slapstickelement ligt er wel erg dik op, en de uitvergrote rollen van God en diens wederhelft hadden gerust kleiner gemogen.

Laat ons echter focussen op het positieve: het is een film vol spitsvondigheid, hilariteit, positieve menselijkheid en liefde, ja liefde, liefde! Fantastisch in beeld gebracht, met tal van cinematografisch onvergetelijke momenten. Des te meer te betreuren dat Van Dormael niet dieper gespit heeft, naar een plot met meer om het lijf. In deze gedaante lijkt het verhaal toch vooral een excuus om andere ideeën aaneen te lijmen…of is dit te streng?

3,75*

Nooit gedacht dat de choreografie van een hand en een spreeuwendans zo fantastisch mooi konden zijn! En God, altijd al geweten dat het een ongelofelijke sadist is. Quel connard

Ik kon hier regelmatig hard om schateren. Toch had ik het idee dat ze meer hadden moeten doen met de gevolgen van de SMS bom dan met die zes apostelen. Dat werd op den duur wat langdradig. De rol van God vond ik ook wat eentonig, maar de Belgische ondertoon was duidelijk herkenbaar en geeft dan wel een leuke extra dimensie aan het geheel. Ik kon niet aan de lopende band lachen om Le Tout Nouveau Testament, maar er zaten genoeg leuke grappen in om van een geslaagde komedie te spreken.

Mijn filmvoornemens 2023 - take three

Derde keer, goede keer. Deze Belg komt uit Brussel en spreekt Frans maar desalniettemin een Belg Het begint als Matrix meets Cecil B Mille maar algauw slaat het om in een scherp geobserveerde milieu schets van eenzame mensen die aan de rand van de maatschappij staan. Allemaal te danken aan God natuurlijk die vanuit zijn computer uit eigen leedvermaak mensen koeioneert. De regel 'de rij naast je gaat altijd sneller' : daarvoor alleen al ben ik NU overtuigd dat God bestaat. Misschien dat de film soms randje karikaturaal is en over the top (gorilla die waarlijk in de mist verzonnen is) gaat maar visueel zijn er wel 50 goede ideeën te bespeuren. Ik voel mee met het meisje met de siliconen arm, met de seksmaniak die ware liefde vindt, met de avonturier die een zwerm vogels volgt. Het zijn maar een paar mooi eerlijke personages die je overal kan vinden behalve in blockbusters.De knappe score is van An Pierlé, het meisje dat vroeger piano speelde zittend op een bal. Het is een extra toets voor ons die in de jaren '90 al eens in een kunstencentrum te zien waren. En als uitsmijter krijgen we nog deze levensles geserveerd : mocht je weten hoelang je nog te leven had, zou je dan ook niet alle plichten die samengaan met je routine overboord gooiden en eindelijk beginnen te leven maw leven we nu wel in deze ratrace ?