While We're Young (2014)

Ik herken dat niet echt moet ik zeggen. Wat bedoel je precies? Was er eigenlijk wel van onder de indruk.

Vond het een hele individualistische / egocentrische / hedonistische bedoeling. Ze zijn alleen maar met zichzelf bezig. Kan met dit soort mensen heel weinig.

Hmm ja, daar heb je denk ik wel een beetje gelijk in denk ik. Maakt de film voor mij niet minder alleen. Geldt dat ook niet een beetje voor de meeste mensen tot op zekere hoogte? Ik vond overigens Jamie wel naar mannetje worden.

Heb je met andere Baumbach films meer, of ook niet?

*KLIK*

Si. Das duidelijk

Deze film is wat mij betreft puur drama. Het is niet mijn indruk dat het de bedoeling was om er een drama/komedie van te maken. Zo beschouwd, vind ik dit best een goede film, waarin je als kijker meteen begrijpt wat de intenties zijn van Fletcher (Adam Horovitz). De gehele film werkt fijn uit hoe ook Josh (Ben Stiller) langzaam tot die vaststelling komt.

Ergens is het thema ook vrij herkenbaar; al dan niet binnen een andere context.

Goed onderhoudend drama die ingaat op relaties, vriendschap, bedrog en winstbejag.
Zaken die ook dagelijks een belangrijke rol spelen in het leven.
Ook speelt de vertwijfeling een rol om te leven zoals 20ers of 40ers, gesetteld met kinderen.
Een hoop thema's dus.
Goed geacteerde tragi komedie maar soms ook wel een tikkeltje saai en beetje vreemd.
3*

Leuk om na zoveel jaren de vaak bedachtzame Charles Grodin weer eens aan het werk te zien. En natuurlijk is Naomi Watts altijd de moeite waard. Daarmee heb ik het wel gehad met de pluspunten van deze film. Net als bij andere films van Baumbach spreekt het verhaal —deze keer over een midlife crisis— mij nauwelijks aan. Dat geldt in versterkte mate voor het acteren van Ben Stiller. Ik vrees dat ik nooit een fan van hem (en zijn maniertjes) zal worden.

“For the first time in my life I’ve stopped thinking of myself as a child imitating an adult.”

While We're Young is een film met twee gezichten. Het begint allemaal erg sterk en leuk met de twee veertigers Josh en Cornelia die in contact komen met de twintigers Jamie en Darby en een (op het eerste gezicht) vriendschappelijke band opbouwen. Josh en Cornelia hebben geen kinderen en voelen zich niet echt op hun gemak bij vrienden en kennissen die constant over baby's en gerelateerde zaken praten. Jamie en Darby zijn het prototype hipsters die lekker spontaan zijn en een afwijkende blik op de wereld hebben. Geen Facebook? VHS videobanden? Vinyl platen (oké, dat is weer helemaal in)? Geen normale twintigers. Naomi Watts, Ben Stiller, Amanda Seyfried en Adam Driver (vanaf nu aangeduid als Kylo Ren ) zijn erg goed en de vele herkenbare, oprechte en komische situaties volgen elkaar op. Wat een aangename film! Maar dan komt het tweede gedeelte met het verplichte drama, inkeermomenten van personages en niet echt interessante plot rond een documentaire van Jamie en zakt alles als een plumpudding in elkaar.

Wat veelbelovend begon weet regisseur Noah Baumbach geen passend gevolg te geven en het einde is gelukkig niet een "alles is weer goed einde" maar echt beklijven wil het ook niet. Jammer want het begin is erg sterk.

Goeie film over een kinderloos stel veertigers die een klik vinden met een jonger stel. De film begint goed, maar verliest gaandeweg een beetje de focus. Goeie dialogen over de moderne tijd waarin we leven. De film kijkt gemakkelijk weg en het acteerwerk van de gehele cast is uitstekend. Een kleine 3.5 sterren en eigenlijk alleen al de moeite waard om een hip-hoppende Naomi Watts te zien.

Eerste 5 minuten dachten wij: ja leuk! We vinden Ben Stiller leuk, dus dat was ten eerste de reden dat we deze film keken.. Maar jeetje.... meest saaie film die we in lange tijd gezien hebben. Echt geen aanrader.. Zonde van je tijd.

Film over stel van in de veertig dat aanpapt met stel van in de twintig. Film die gaat over zaken als midlife, ouderschap, relaties en carrière. Ook een film die in aanzet een komische ondertoon heeft.
In de film veel gebabbel en een paar geslaagde (komische) scenes. De geslaagde scenes zitten in de eerste helft van de film als de vreugde over de kennismaking de ware aard van de personages nog verbloemt.
De personages worden in de loop van het verhaal nader ontleed en blijken dan eigenlijk hele holle en vervelende creaturen te zijn. Zonder uitzondering is elk karakter erg met zichzelf bezig. Niet in staat om los te breken uit de beperktheid van de eigen cocon, besmet men elkaar met negativiteit in de vorm van egoïsme, afgunst en zelfmedelijden.
De film raakt er ook door besmet, want vanaf dat moment is de humor ver te zoeken.
De intenties van de personages zijn weinig verheffend. Het maakt de personages behoorlijk irritant. Door hun oninteressante gewauwel en gewetenloze gedrag raakte ik in ieder geval steeds meer geïrriteerd.
Waarschijnlijk geeft de film een goed beeld van het functioneren van personen in de huidige tijd. Het zou dan ook best kunnen dat Baumbach de bedoeling had om te irriteren en te prikkelen. Dat is Baumbach in mijn geval dan gelukt. In die zin is de film zeker geslaagd.
Veel kijkplezier levert de film desondanks niet op.

Vaak erg grappige, treffend geobserveerde film over een ingedut volwassen stel (Ben Stiller en Naomi Watts) dat bevriend raakt met de jonge up and coming documentairemaker Adam Driver en zijn vriendin, Amanda Seyfried. Ze voelen zich als herboren, maar niet alles is zoals het lijkt, zo blijkt al snel. Stiller's rol verschilt niet zoveel van eerdere door hem neergezette typetjes, maar zijn personage krijgt hier net iets meer diepgang en karakter mee dan we van hem gewend zijn. Daarnaast is het script scherp en gevat, met zinnige observaties betreffende relaties, mensen in een midlife-crisis en het documentaire filmgenre.

Een vermakelijk filmpje met een leuk verhaal en prima acteerwerk. Er zitten hier en daar best wat grappige scènes in, maar echte hoogte of dieptepunten zitten er niet in waardoor het geheel soms wat vlak is. Daarom net geen 3,5

Als tussendoortje was deze Komedie / Drama film nog wel te doen en met name dan de eerste helft (eerste 45 minuten) van de film, waarbij ook het meeste te (glim)lachen valt, met misschien wel als hoogtepunt de Hiphop dansscènes van Naomi Watts (die ik altijd wel een goede en ook mooie actrice vindt).

De eerste helft van het verhaal bevat vooral Komedie en de tweede helft van het verhaal bevat vooral Drama en vanaf dan valt er eigenlijk ook niets meer te (glim)lachen. De tweede helft is ook best saai, flauw en weet ook geen indruk te maken (dat komt vooral door het overdreven en jaloerse reageren van Ben Stiller in de rol van documentairemaker Josh). Ik was dan eigenlijk na circa 90 minuten ook wel blij dat er einde (wat ook niet bijzonder is en ook best voorspelbaar is) kwam aan deze film en "Pazmaster" hierboven beschrijft het eigenlijk wel goed, door te zeggen dat deze film wat vlak is en geen echte hoogte- en dieptepunten bevat. Dit is dan ook een film die ik waarschijnlijk weer snel weer vergeten ben en dat is zeker niet erg.

Het verhaal (twee veertigers, het koppel Josh en Cornelia, die zich ineens weer jong gaan gedragen nadat ze omgaan en waardering krijgen van twee twintigers, het koppel Jamie en Darby. Achteraf gezien was het omgaan eigenlijk meer misbruik van één van de twintigers en dat met bepaalde reden) was opzicht wel leuk gevonden en hetzelfde geldt voor de uitvoering ervan en dan zoals eerder gezegd voornamelijk de eerste helft van het verhaal. Dat gedeelte is ook lekker luchtig en bevat een aantal leuke scenes zoals de Hiphop gedoe van Naomi Watts (in de rol van Cornelia), het naar de dokter gaan van Josh, het kotsen tijdens de ceremonie en het in de auto rijden naar Benny i.v.m. Facebook.

Gedurende deze eerste helft is de cast in de vorm van Ben Stiller, Naomi Watts, Adam Driver (in de rol van beginnende documentairemaker Jamie, die alles doet voor succes en daar o.a. personen voor misbruikt) en Amanda Seyfried (in de rol van Darby, die de vriendin is van Jamie) best genietbaar. In het tweede helft heb ik me vooral gestoord/geërgerd aan Ben Stiller, hangt dan ook de moraalridder uit, en vond ik hem ook tenenkromend slecht spelen. De mooie vrouwen Naomi Watts (inmiddels al 47 jaar) en Amanda Seyfried (die ik altijd een mooie en aparte, vanwege haar ogen, verschijning vindt), zorgen vooral ook voor het visuele aspect (het verhaal speelt zich af in het mooie New York, maar daar wordt qua beelden eigenlijk weinig tot niets mee gedaan) en dankzij hun hebben de ogen tenminste ook iets leuks om naar te kijken.

Gezien de eerste helft van het verhaal krijgt deze film van mij een 3,0 en gezien het tweede gedeelte van het verhaal krijgt deze film van mij maar een 2,0 (en dan ben ik nog mild) en dus kom ik uit op een gemiddeld cijfer van een 2,5. Gewoon leuk om eens gezien te hebben (gezien op Film 1) deze Komedie / Drama film, maar meer zeker ook niet.

Een goed komedie/drama film...
Goed verhaal...
Goed acteerwerk...
Wel bekende acteur en actrice...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Geen Top film...

Voor een komedie was het allemaal behoorlijk truttig en niet echt intrigerend genoeg om het als een mooi stukje drama te kunnen ervaren. Het uitgangspunt is op z'n minst gezegd zeer interessant, maar de poging om er een intellectuele zwarte komedie van te maken lijkt als combinatie niet helemaal uit de verf te komen. Een gerenommeerde cast doet uiterst z'n best maar het script werkt niet mee en uiteindelijk voelde ik enkel een moreel bankroet aan ideeën.

Deze lag in de bib en eens meegebracht. 'k wist niet echt wat te verwachten, maar hij was niet slecht. De cast deed het prima en kwam wel overtuigend over. Het verhaal was ook niet slecht en verveelde niet. 'k weet wel niet of de film me lang zal bijblijven, maar heb me er zeker niet mee verveeld.

En dat is inderdaad bijzonder spijtig. De start is heerlijk: midlifers herontdekken hun jeugd en gaan daar (soms een beetje onwennig) helemaal in op. Het gaf me - als midlifer die zelf tegen die een (late) crisis vecht - meteen het gevoel naar een feelgood movie te zitten kijken. Doe wat je graag wil doen, vergeet je leeftijd. US-punkband 7 Seconds zat in m'n gedachten: al meer dan 30 jaar op tour met 'i don't wanna grow up, i'm never getting old; I'm gonna stay young until i die.

Maar het verhaal gaat dus al snel een heel andere richting uit, kiest voor een heel ander thema, en verliest meteen ook de leuke en gezellige sfeer. En waar in het eerste deel nog vier mensen centraal staan, gaat de aandacht daarna in de eerste plaats naar Stiller; en ik zie die kerel écht niet graag bezig. Adam Driver (kende ik niet) is echt heel sterk in z'n personage, en Noami Watts mag van mij in alle films meespelen, maar Stiller... echt echt niet.

Geen leuke en warme romcom dus, eerder een te lang aanslepend en zeker niet beklijvend drama. Jammer.

Deze film behandelt een conflict tussen de patatgeneratie-mensen en de millennials. De oudsten zijn nogal star, lui en rechtlijnig en de jongeren flexibel, hyperactief maar ook bijzonder wreed. Alles moet wijken voor persoonlijk succes. Zake als journalistieke integriteit, vriendschap, relaties. Dat soort onzin.
Stiller wederom gecast als eeuwige slachtoffer. Altijd leuk. Fijne praatfilm van Baumbach. Gewoon gezellige filmpjes van die man.

Gisteren op Netflix bekeken omdat ik Ben Stiller zag, en dat vind ik toch altijd een prettige acteur als ik zin heb in een film die lekker ontspannen kijkt.

De film begint sterk en voor mij (als 35 jarige, kinderloze dertigersdillemma-hebbende man) erg herkenbaar. We zien een stel van middelbare leeftijd, die vanwege hun kinderloze bestaan geen enkele aansluiting meer hebben bij hun vrienden die opgaan in de wereld van eindeloze kinderverhalen en vreselijke kinderuitjes. De twee voelen zich duidelijk niet meer op hun plek tussen hun vrienden, en ontmoeten een hip jong stel, waardoor hun leven een nieuwe impuls krijgt. Ze gaan buiten hun eigen comfortzones en vinden elkaar weer helemaal. Ondertussen wordt de vervreemding met hun leeftijdsgenoten alleen maar erger.

Na deze goede opening gaat het echter bergafwaarts, en bet einde is tenenkrommend. Dat de leeftijden en verschillen in wereldbeeld wat gaan wringen, is een interessant uitgangspunt, en biedt voldoende aanknopingspunten voor de tweede helft van de film. Waarom er ineens een soort spionage-verhaal van wordt gemaakt... ik weet het niet. En dan het moment dat Stiller ontdekt dat Driver hem nogal gebruikt heeft vanwege zijn connecties: al die flashbacks moeten het net zo dramatisch maken als het einde van de Usual Suspects, alleen gaat het hier niet om moord, maar om een ambiteuze filmmaker die met slechts een paar mooie praatjes en een leugentje hier en daar zijn voet tussen de deur heeft gekregen in de filmwereld. Om over de confrontatie bij de huldiging nog maar te zwijgen. Vanwaar al dat overtrokken drama? Het sluit niet aan op de luchtige, licht sentimentele feel van de eerste helft.

De film eindigt voorspelbaar: eindelijk omarmen ze hun leeftijd, en de schijnbaar daarbij horende rollen van vader en moeder. Een bijzonder kleffe moraal, waardoor ze precies zo eindigen als hun leeftijdsgenoten. Is er dan echt geen andere manier van leven mogelijk? Niet in deze film in ieder geval.

De eerste helft is vermakelijk en herkenbaar, maar daarna ontspoort de film. Pittige thema’s als kinderwensen, gezondheidsproblemen, autonomie in een maatschapppij die veel van je verwacht, en falen in je carrière komen aan bod. Maar helaas worden deze thema’s nergens bevredigend uitgewerkt. Jammer, want de eerste helft was zo leuk.

2,5*

Nogal flauw.

Ik weet eigenlijk nog steeds niet goed wat Baumbach net voor ogen had met deze film. Enerzijds lijkt het de film echt wel een boodschap te willen meegeven. Daarvoor hamert hij ook redelijk hard op enkele zaken. Anderzijds zijn de personages zo dik aangezet en handelen ze op zulke debiele wijze dat het amper serieus te nemen is.

Geen idee wat Stiller en Watts juist van plan waren, maar hun knieval voor een paar dwaze hipsters komt nimmer geloofwaardig over. Dat gejengel over kinderloze ouders ben ik ook echt beu, veel gejank om het gejank. Daartussen ontvouwt zich best een grappige comedy, alleen wil de film jammer genoeg niet echt altijd even grappig zijn.

De serieux staat deze While We're Young dan ook aardig in de weg. Acteers doen het maar matig, al kan dat ook wel aan hun personages gelegen hebben. Het plotje stelt niet zo heel veel voor en de toon van de film schiet alle kanten op. Er zijn genoeg leuke momenten, jammer genoeg dat ze niet samenkomen tot een leuke film.

Maar voor een Baumbach nog best oké.

2.5*

Het begon leuk, maar gaandeweg verloor de film mijn interesse. Het hele verhaal rondom Jamie en de documentaire boeide mij niet. Ik volgde het nauwelijks en dan voelt het voor mij al gauw als drama om niks. Het beeld- en acteerwerk vind ik in orde. Een 6. 3*