- Home
- Thibbledorf
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten Thibbledorf als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
12 Angry Men (1957)
Alternatieve titel: Twelve Angry Men
Net gekeken, erg mooie film. Al dik 50 jaar oud maar nog weinig aan relevantie ingeboet. Ook voor mezelf relevant omdat ik toevallig net een blok Straf- en Strafprocesrecht aan het volgen ben, maar dat terzijde.
In het begin weet je helemaal niks van de zaak, je hoort of ziet geen aanklager of advocaat. Enkel de rechter draagt de jury de taak op om te oordelen over het lot van de verdachte. Hier merk je al aan dat de rechter zijn eigen oordeel al min of meer klaar heeft, aangezien hij zijn opdracht aan de jury geeft alsof hij al duizend soortgelijke "verdachten" in zijn rechtbank gehad heeft. De onschuldpresumptie bij de rechter is aan zijn houding te zien ver te zoeken. Details m.b.t. de zaak komen pas tijdens het debat naar voren.
Het gaat er in de film ook niet zo zeer om, om de misdaad op te lossen, maar om de doodstraf die de verdachte mogelijkerwijs opgelegd kan krijgen. De film neigt er ook nooit naar om aan te geven of de verdachte het wel of niet gedaan heeft. Waar het om gaat is de "reasonable doubt" die bij de juryleden aanwezig of niet aanwezig is. Naarmate de film vordert treden hier uiteraard veranderingen op.
De kracht van de film komt voort uit de karakters die op een realistische, voorstelbare manier met elkaar in conflict komen omtrent het bewijsmateriaal. Die conflicten komen voort uit vooroordelen van allerlei aard, de waardering van getuigenverklaringen, de manier waarop het misdrijf gepleegd is, de verklaringen van de verdachte zelf en dergelijke. Alle juryleden komen tot leven door hun karakter, beroepen, vooroordelen en emoties.
Het bewijs wordt zodanig gewikt en gewogen dat je het gevoel krijgt alsof je even veel van de zaak weet als de juryleden. Bewijsmiddelen worden nauwkeurig tegen elkaar afgewogen wanneer er blijk is van mogelijke tegenstrijdigheden. Als je de bewijsmiddelen de eerste keer voorgelegd krijgt ben je geneigd om al snel te denken dat de verdachte wel schuldig is, maar er zijn ook andere scenario's mogelijk, zoals die in de film dan ook aangeboord worden. Maar zoals ik zei gaat het niet om het oplossen van het misdrijf, maar om het feit dat men over het leven van iemand beslist. Fonda verwoordt dat ook in de film.
Daarnaast vind ik het sterk dat niet alle personen die schuldig stemmen ook als negatief neer worden gezet, en dan heb ik het vooral over jurylid 4, de effectenhandelaar met de bril. Deze laat zich door logica leiden en niet door emotie, zoals jurylid 3, die al zijn argumenten met 120 decibel op tafel legt en zich maar niet kan voorstellen dat er mensen zijn die er een andere mening aan overhouden dan hij. Het is wel duidelijk dat de film de voorkeur geeft aan de gedachtegang van Fonda, maar dat wil niet zeggen dat er voor de schuldig versie van het verhaal niets te zeggen is. Beide kanten worden belicht.
Ook het cameragebruik viel me af en toe op. Vooral bij het oude jurylid (nr. 9) wordt er gebruik gemaakt van een "en face" shot, waarna hij heel kort en krachtig de spijker op de kop slaat. Ook de racistische tirade die jurylid 10 afsteekt wordt goed in beeld gebracht. Je ziet de ongemakkelijkheid van de andere juryleden voordat ze tenslotte doen wat ze doen. De camera wordt hier stil gehouden vanuit de hoek van de kamer waardoor de reactie van elk jurylid goed te zien is. Eén van de beste scènes uit de film vind ik.
De film duurt ongeveer anderhalf uur, maar die tijd was zo om. Erg boeiende film, die me misschien nog een puntje erbij kan bezorgen wanneer ik binnenkort op mijn tentamen één of ander bewijsmiddel op kracht moet waarderen
5,0*
Hangover Part II, The (2011)
Was er niet kapot van. Het is precies hetzelfde concept, alleen gaat het nog net een stapje verder dan deel 1. Deel 1 was echter nog vernieuwend, dit lijkt gewoon teveel op één grote herhalingsoefening. Voorbeelden: in deel 1 zit een tijger, in dit deel een aap. In deel 1 is Stu een tand kwijt, hier heeft hij een tatoeage. In deel 1 en 2 komen Mike Tyson voor. In deel 1 en 2 is er iemand van het clubje kwijt. In deel 1 en 2 zit die irritante Mr. Chow. Het lijkt gewoon teveel op elkaar en daarom ontbreekt bij deze film de charme die in deel 1 wel aanwezig was.
Het is echter niet alleen maar negatief. Alan Garner vind ik nog het beste uit de verf komen. Dat komt niet zozeer door zijn acteerwerk, maar hoe zijn karakter in elkaar zit. De scène waarin hij nutteloze trivia staat te vertellen bij het diner en vervolgens dingen gaat zeggen die hij niet zou moeten zeggen zijn wel erg grappig. Social awkwardness ten top! Ook leuk om Paul Giamatti nog even voorbij te zien komen. Daarnaast vond ik de soundtrack ook goed.
Ik zag op IMDB dat er al een derde deel in de planning staat. Ik hoop zoals mijn mede poster boven me inderdaad dat ze met dit deel een andere weg in slaan. Aan de andere kant, financieel is de film volgens mij een succes geweest (er zijn immers altijd mensen die dezelfde dingen na 5x nog grappig vinden), dus het zou goed kunnen dat er maar wat minieme aanpassingen komen en de formule grotendeels hetzelfde blijft. Ik hoop in ieder geval van niet!
2,5*
Martyrs (2008)
Wat een smerige film. Met betrekking tot het eerste deel van de film bedoel ik dat positief, met betrekking tot het tweede deel bedoel ik dat negatief. Het wraak gedeelte in het begin vond ik wel geslaagd, het wordt erg hard en direct gebracht en de film kon nog ergens naartoe.
Ik had wel al vrij snel de indruk dat Lucie niet helemaal in orde was en dat die "vrouw" wat haar lastig valt er niet echt was. Anna ziet haar namelijk geen enkele keer. Toen vond ik de film ook nog spannend en zat ik me af te vragen hoe dit nog een uur kon duren. Het eerste thema is namelijk vrij snel afgelopen.
Dan begint echter het tweede deel en dat vond ik helemaal niks. Vrij veel shock value en weinig diepgang, al denken de meesten daar blijkbaar anders over. Wanneer ik 20 minuten naar dezelfde scènes zit te kijken maak je me niet wijs dat dit gebeurt om iets over te brengen bij mij als kijker. Wanneer een film een marteling van 20 minuten laat zien moet dat blijkbaar laten zien dat Anna letterlijk en figuurlijk helemaal "bevrijd" wordt. Ik zie het echter anders. De voorraad creativiteit van de regisseur/schrijver begint een beetje op te raken, dus wordt ons maar iets voorgeschoteld zodat de 90 minuten vol gemaakt kunnen worden. Ik begrijp niet dat mensen kunnen zeggen dat dit een diepgaande film is. Toegegeven, er zitten wat dingetjes in die voor meerdere verklaringen vatbaar zijn. Dat maakt een film echter nog niet diepgaand. Ook het einde verandert daar naar mijn mening weinig aan. Ik vind het een beetje goedkoop dat er zo vaak gezegd wordt dat een film een meesterwerk is, enkel omdat er niet eerder vertoonde, zieke dingen in gebeuren. Omdat het allemaal goor en keihard is, is het dus goed materiaal. Dat vind ik tamelijk kort door de bocht. Originaliteit is wat dat betreft niet zonder meer een pluspunt. Volgens mij geeft de score ook nogal een vertekend beeld van wat mensen van de film vinden. Als ik sommigen een 5 zien geven en dan als comment enkel erbij staat: "zieke shit, ergste wat ik ooit gezien heb", dan heb ik mijn twijfels bij die stemmen. Omdat het zo'n walgelijke materie is vindt men het geweldig. Misschien moet je dan eens onderzocht worden maar goed, dat onderwerp laat ik maar rusten.
Daarnaast vond ik het einde ook geen doel dienen. Er zijn films die op een bepaalde manier eindigen die leiden tot discussie en die dus een doel hebben. Bij deze film heb ik het idee dat het einde eraan geplakt wordt zodat de film "slim" over komt, een poging om intellectueel te doen bij een film die dat verder niet is. Wat dat betreft kom je ook niks te weten over de karakters en wat hen drijft om dit te doen. Er wordt door de vrouw wat gebazeld tegen Anna, maar dit is amper te plaatsen en ze praat vooral in algemeenheden. Het einde is dan enigszins aangezien de vrouwelijke leider van het clubje zichzelf door haar hoofd schiet. Dan kun je je gaan afvragen wat Anna tegen haar gezegd heeft. De film bouwt echter totaal niet op naar dit einde, waardoor de "plottwist" compleet uit de lucht komt vallen. Het komt op me over alsof de regisseur de film met opzet een rare wending wil geven, waardoor het nogal geforceerd over komt. Bij ieder ander einde was de film waarschijnlijk (pun intended) doodgebloed, omdat er voor Anna geen ontsnapping o.i.d. mogelijk was. Ik snap daardoor wel dat de regisseur het einde iets aparts en een andere draai wil geven, maar hier komt het zodanig uit de lucht vallen dat het me nogal misplaatst voorkomt. Vervolgens krijgt de film dan een hoop lof omwille van het einde. Een dubbelzinnig einde leidt er meestal toe dat je hele de film in een ander perspectief gaat zien en nog eens gaat nadenken over bepaalde scènes. Bij deze film had ik dat dus helemaal niet.
Ik begon me op een gegeven moment nogal te ergeren aan dat gemartel en als ik de film niet met vrienden zat te kijken had ik hem waarschijnlijk af gezet. Dat zou me er echter van weerhouden om een oordeel over de film te vormen, dus uiteindelijk ben ik wel blij dat ik hem heb af gekeken. De film zal me waarschijnlijk wel bij blijven, maar om de verkeerde redenen. Iedereen kan naar mijn mening zieke dingen bedenken en die vervolgens vertalen naar een beeldscherm. Het knappe erachter is echter om hier ook een verhaal aan te verbinden dat aanspreekt. De regisseur/schrijver is er hier volgens mij niet helemaal uit gekomen of hij een horrorfilm wilde maken of een art house film. Nu is het geen van beiden geworden. Dat zou iets positiefs kunnen zijn, maar dat vind ik het in dat geval niet. Bij deze film is het verhaal veel te weinig uitgewerkt en de nadruk ligt veel te veel op de daadwerkelijke martelingen van Anna, die weinig tot niets toevoegen aan de uiteindelijke "climax".
2* (omdat ik het eerste gedeelte wel goed vond).