Revenge (2011-2015)

Revenge seizoen 1 Een klein jaar terug verhuisd van een Vlaamse boerendorpje naar het bruisende Brussel, als remedie tegen een zware midlife crisis, en dan heb je geen tijd meer om naar een serie te kijken - tot daar een virus komt overwaaien, en de bruis helemaal verdwijnt... Laat ik beginnen met de positieve drive van Revenge. Er zit vaart in, en het boeit. Het basis van het verhaal is sterk, is goed opgebouwd, en zakt nooit echt in. Er zijn geen overbodige/storende nevenplots; al wat gebeurt, maakt deel uit van dat basisverhaal. Niet de komische noot van Desperate Housewives, dat is wordt hier vervangen door het thriller-aspect; maar los daarvan zijn er op vlak stijl, beeld, personages en sfeer toch wel gelijkenissen. Allebei ABC, en Revenge startte op het moment dat DH stopte: ik kan het niet hard maken, maar het lijkt me geen toeval. Ik vond DH best wel goed, en dus ook hier van bij de eerste aflevering helemaal in meegetrokken. Maar ! Ergens onder je schedel moet een OFF-knop zitten, en die moet je hélemaal, zo diep als het maar kan, indrukken. De 'toevalligheden' zijn talloos, de onwaarschijnlijkheden zijn ontelbaar, de onmogelijkheden volgen elkaar op. Voortdurend passeert iemand wanneer er net iets heel belangrijk gezegd wordt; zowat alles kan 'verdoken' gefilmd en afgeluisterd worden; Nolan hackt er op los alsof het niks is; schatrijke mensen waar iedereen de ganse dag door zonder kloppen of bellen kan binnenwandelen; en als er dan toch een deur op slot is: no problem, iedereen heeft de capaciteiten van een professionele inbreker; belangrijke informele gesprekken van bijna twintig jaar eerder staan op video, en dan nog met méér dan één camera gefilmd, huh ??; ...de lijst is eindeloos. Zelf kan ik dus m'n verstand op nul zetten (heb er toch al niet zo veel), maar wie dat niet kan, gaat beter op zoek naar een andere serie. En ook de acteurs... VanCamp doet het goed. Ze slaagt erin om de woede en haat, én de kennis en koelbloedigheid van haar jonge personage geloofwaardig te maken. Madeleine Stowe daarentegen is heel monotoon; na de dertigste bedreiging en persoonlijke aanval, gevolgd door een pretentieuze smile, heb ik het wel gezien. Josh Bowman (Daniel) is de zwakste speler; oké als jonge (en domme/naïeve) student, maar vanuit die positie ongeloofwaardig als opvolger van zijn vader in het bedrijf. En Gabriel Mann, in een belangrijke rol, doet zijn best, maar is een miscast voor iemand die een van de rijkste mensen van de wereld moet uitbeelden. Komt daar nog bij dat er regelmatig 18 jaar teruggegaan wordt in de tijd, maar dat het niet lukt om diezelfde mensen er dan 18 jaar jonger te doen uitzien. En dan wil ik het nog niert over die 18-jarige hond hebben... De serie heeft zijn charmes, maar ook grote mankementen. Ik zie een behoorlijk aantal kijkers op IMDB die Revenge 1/10 geven. Lichtelijk overdreven vind ik zelf, maar: ik begrijp zeker wel waar de frustraties vandaan komen. Zelf hou ik het op 7/10. Ik heb in elk geval met plezier zitten kijken...

Revenge seizoen 1 Deze serie is eigenlijk bar en boos, het is een grote doos met cliches. Voorspelbaar als de pest. Maar het is voor mij inmiddels echte camp geworden, gewoon verslavende televisie. Ik schaam me nergens voor maar mijn reputatie gaat hier echt onder lijden. Soit : grote fan van Emily van Camp die net als een Uma Thurman in Kill Bill haar wraak zoekt. "That girl deserves her revenge"