Twin Peaks - Seizoen 1 (1990)

De meest geweldige en tegelijk ook de meest krankzinnige serie ooit gemaakt. Werkelijk ieder personage is zo curieus maar tegelijk ook zo ontzettend fascinerend. Het begint allemaal met het aangespoelde lijk van Laura Palmer en de komst van special agent Dale Cooper van de FBI naar het idyllische stadje Twin Peaks midden in de bossen van Washington State. Het stadje lijkt een vredig en slaperig gehucht maar er blijkt al gauw van alles gaande te zijn soms van criminele en soms van bovennatuurlijke aard. Twin Peaks pakt je vanaf de eerste minuut en laat je niet meer los. Je wordt als het ware verliefd op het rustieke stadje en zijn bijzondere inwoners net als special agent Dale Cooper dat ook wordt. Deze serie moet je gezien hebben!

Eindelijk ook eens een kans gegeven, al is het maar omdat ik de film gewoon een keer wil gezien hebben. Moet zeggen dat de serie na een aflevering of 3 nog niet al te veel indruk maakt. Het is best mak voor een Lynch product, de intriges zijn redelijk banaal en de gekkigheid is erg beperkt.

Wel fijn is de soundtrack, maar hetzelfde deuntje wordt wel te pas en onpas weer bovengehaald, dus dat begint ondertussen ook wel te vervelen. Basiskwaliteit is echter niet heel slecht en het kijkt wel redelijk weg, maar alle poeha rond deze serie begrijp ik alsnog niet. Hopelijk wordt het later beter, want twee hele seizoenen van dit klinkt niet echt uitnodigend.

Ik denk dan inderdaad dat seizoen 2 en 3 en Fire Walk with Me je beter gaan bevallen. In seizoen 2 is geloof ik Lynch zelf wel op een gegeven moment vertrokken (al keert hij voor het einde weer terug) en net tijdens die afleveringen wordt het bij vlagen wel heel absurd. Leuk om te lezen dat je met name uitkijkt naar de film, want die is mogelijk precies wat je zoekt. Seizoen 3 sluit daar qua stijl ook naadloos op aan.

Sterkte met seizoen 2. Ik kwam er echt niet doorheen. Saai in het kwadraat.

De film is ook totaal niet de moeite wat mij betreft. Ze hadden het beter bij seizoen 1 kunnen houden. En een stukje van seizoen 2 daarachter kunnen plakken, aangezien daar in het begin de eindconclusies werden getrokken.

mmm, ik kan me iegnlijk niet herinneren dat er 3 seizoenen waren. Ik weet wel dat het zo tot afl. 14 ongeveer redelijk coherent, absurd en tsjokvol sfeer zat… en dat er daarna vooral door het succes van de reeks maar een beetje verder gebreid werd… om dan te eindigen bij die arme Leo die voor eeuwig in limbo onder die spin ligt te spartelen… Dat tweede deel was wel iets minder, maar dat wilden we destijds niet toegeven. En nu eigenlijk nog niet. Destijds zeker 'iets anders' én iets om naar uit te kijken, al was het maar om de fraaie vrouwen… Daarnaast vind ik killer Bob wel een van de griezeligste creeps ooit, zeker dei onvergetelijke scène waar hij plots in de woonkamer sluipt en over het salontafeltje richting camera beweegt… heerlijk. Ik heb trouwens ooit over hem een nachtmerrie… NOG VOOR DE SERIE BESTOND… als dat niet Lynchiaans was!

Matig.

Door het eerste seizoen heen, maar vond het nu niet zo opmerkelijk. De eerste aflevering is wel oké, vooral omdat het op dat moment nog redelijk fris aanvoelt. Muziek is zeker een meerwaarde en de aflevering zet de toon voor de rest van de serie. Maar dan is het gewoon 7 aflevering herhaling van hetzelfde.

Het brave dorpje wordt met de aflevering duisterder, maar de intriges intrigeren amper. Dat komt omdat de meeste personages redelijk saai zijn, enkel een paar weirdos (zoals MacLachlan) springen er positief uit. En zo héél weird wordt het ook niet, daarvoor is het TV format een te grote rem vrees ik. Ook de soundtrack was ik echt wel beu op het einde, dezelfde muziek blijft maar herhaald worden.

En zo wordt het met de aflevering minder. Wie of wat interesseerde me uiteindelijk niet eens zoveel, maar zover zijn we uiteraard nog niet. Kan we verder wel voorstellen dat het in z'n tijd wel een aardige serie was, in die zin begrijp ik de reputatie ook wel, maar het is ondertussen toch stevig verouderd. Eén van de mindere dingen die Lynch gemaakt heeft.

2.0*

Tja, vroeger bekeken wij dat gewoon elke week dinsdag op BBC om 23.00u of zoiets. Een mooie manier om een doorgaans niet zo heel opwindende dinsdag mee af te sluiten. Dat pre-bingetijdperk had ook zijn charmes. Alles achter elkaar lijkt me inderdaad wel te veel van het goede. Dat wel, gelukkig. Ik hoef het trouwens ook niet opnieuw te zien.

Ik heb net het eerste seizoen gezien en na de enorme cliffhanger verlang je natuurlijk naar het tweede seizoen. Ik kan me niet voorstellen hoe frustrerend dit moet zijn voor de kijkers die dit op tv volgden en weken of maanden moesten wachten voor het vervolg.

Sfeervolle serie met enkele grappige personages zoals agent Cooper (met zijn obsessie voor taart, donuts en een lekker bakje zwarte koffie) en een aantal bloedmooie jonge vrouwen (Shelly, Donna, Audrey, Josie). Elke persoon in Twin Peaks, een stadje ergens tegen de Canadese grens, heeft wel iets op zijn kerfstok, is neurotisch, misdadig of bedriegt zijn of haar partner. Het verhaal rond het moordmysterie wordt wat ondergesneeuwd door minder interessante verhaallijnen, zoals het gedoe rond het hotel en de houtzagerij.

De muziek van Badalamenti brengt spanning en vooral een sentimenteel gevoel. Het overwegend gebruik van een geel kleurenpalet brengt dan weer een warm gevoel. Je gaat je na verloop van tijd net als agent Cooper thuis voelen in dit kleine Amerikaanse stadje met haar vreemde inwoners.

Jammer dat Lynch steeds lijkt te mikken op geheimzinnig en gek doen, om dan aan het eind geen uitsluitsel te geven en alles voor interpretatie open te laten. Ik heb geen zin om altijd hele pagina's op websites te gaan nalezen om een film/serie te kunnen begrijpen. En dan nog weet je niet of het de juiste uitleg is!

Toen hadden de mensen nog geduld.

Ja, we zijn tegenwoordig niet meer gewoon om te wachten.

Ja, lach maar, het had zijn charmes… zo was het plots weken aan een stuk spannend en leuk om uit te kijken naar een maandag of een dinsdag.

Leuk om dit weer eens gezien te hebben in aanloop naar het derde seizoen. De serie heeft eigenlijk een hoop meer leuke personages dan in mijn herinnering, en veel enorm sympathiek ook nog eens. Ik ben niet helemaal een fan van de soap-parodie die de serie voor een groot gedeelte ook is (tot ergens halverwege het tweede seizoen althans), maar het moordmysterie is heel pakkend, en haast geen enkel personage is precies zoals je aanvankelijk denkt dat ze zijn. Daarnaast wordt het verhaal ook op een sterke manier verteld.

De muziek is ook heerlijk, met veel personages die hun eigen thema hebben (vooral dat van Audrey springt eruit), en het plaatsje Twin Peaks is vreselijk charmant en aangenaam om tijd in te spenderen. Waar ik vroeger de befaamde intro vooral griezelig vond vind ik hem nu toch vooral heel rustgevend.

Typerend ook hoe de serie van de ene op de andere scène ineens van toon kan veranderen. Griezelig, droevig, grappig, knus of bizar, je weet nooit wat je krijgt. En soms is een scène alles tegelijkertijd. De humor sprong er overigens ditmaal voor mij nog het meeste uit. Vooral Leland op de doodskist van Laura is te grappig voor woorden, vooral ook omdat het zo ongelofelijk onverwacht is. Die hele scène is een grote achtbaanrit. 4.0*.

Een serie en titel die na het ontdekken van David Lynch toch wel hoog op het lijstje stond. En wat kan ik genieten van typische producten van Lynch in de vorm van Lost Highway en Mulholland Drive, en met de wetenschap dat Twin Peaks ook een aaneenschakeling van rare karakters en mysterie betrof, was dit toch wel een must see. En Twin Peaks verbaasd, is bevreemdend, triggert om verder te kijken, maar valt ook een heel klein beetje tegen.

Het sfeertje is er wel meteen, en als kijker sta ik meteen wel op scherp, of het moet de roem zijn van Lynch die vooruit snelt. Het lijk is snel gevonden waarop het hele circus in beweging komt, en Lynch laat toch wel zijn uitzonderlijke klasse zien in de scene naar de mededeling in het klaslokaal. Wat wordt die op fenomenale wijze opgebouwd. Wauw...kippenvel! Twin Peaks vervolgt met een stoet onwaarschijnlijk vreemde en opzienbarende karakters waar de ene nog meer te verbergen lijkt te hebben dan de andere, en men vooral lijkt te strijden om de titel wie het raarste is, om nog maar te zwijgen over het mysterie zelf dat zich langzaam ontvouwt. Zaken die op zich niet heel verrassend zijn omdat ik Twin Peaks: Fire Walk With Me al eens zag.

De cast is uitstekend in die zin, de muziek simpel maar toch heerlijk, het sfeertje met onheilspellende momenten en beelden sterk, en de karakters bij tijd en wijlen ongelooflijk. Ferrer is kostelijk als de grof gebekte forensisch onderzoeker, Maclachlan niet heel sterk acterend maar wel helemaal in de ban van het buitenleven en meer geïnteresseerd in de culinaire omgeving dan de zaak, Wise bij tijd en wijlen humoristisch als door verdriet overmande vader, en zo kan je nog wel even doorgaan. Het is al haast jammer dat hier tegelijk ook het zwakke punt van de serie ligt, omdat voor mijn gevoel de absurde karakters op een bepaald moment niet bijdragen aan sfeer of mysterie maar eerder kolderiek worden, zeg maar op het banale af. Wel leuk al die lijntjes tussen elkaar, iedereen heeft wel iets met een ander, of een verhouding, geschiedenis, rekening of samenwerking, en ieder heeft wel iets dat stinkt richting de zaak van Laura Palmer.

Hoewel ik al zo mijn twijfels begin te krijgen naarmate de laatste aflevering vordert, treft het open eindeme toch met een zekere verrassing. Is dit het nu? Oké, dat wordt dus zoeken naar seizoen twee, gelukkig maar want het eindplot rond Leo en Jacques was er ook wel één geweest die een beetje tegen ging vallen, gelukkig heeft Lynch nog een konijn in de hoed. Desondanks hou ik een tweezijdig gevoel over aan seizoen 1 die vermaakte en wel trok om verder te kijken, getuige de pilot vrijdagavond en de laatste aflevering op zondagavond, maar ik had er toch meer van verwacht, en helaas verliest de serie zich mij teveel in rariteiten. Ik kan dan ook niet zeggen dat dit de beste serie ooit is, maar een dikke voldoende zit er zeker wel in.

Deze surrealistisch getinte reeks begint als een breed uitgesponnen moordmysterie. Via getuigenissen, dagboekfragmenten en video's wordt gegraven in het verleden van Laura Palmer, die je aanstaart vanop die foto. Via dromen en hallucinaties sluipen paranormale fenomenen het verhaal binnen. Dit zijn geen loze hersenspinsels, maar contacten met een hogere realiteit. Groteske figuren spreken in orakelstijl.

In Twin Peaks, Washington verblijven nogal wat excentriekelingen. FBI-agent Dale Cooper, keurig gekleed met een likje gel in de haren, toont evenveel interesse voor koffie, donuts en Tibetaans boeddhisme als voor aanwijzingen in de moordzaak. Vrienden van het slachtoffer trekken op eigen houtje op onderzoek uit, met name Audrey en Donna. Voor een komische noot zorgen de fratsen van Lucy, de receptioniste met het hoge stemmetje.

Sommige dingen komen in paren voor: twee dagboeken, twee boekhoudingen, twee helften van een medaillon, de Double R, en Maddy als dubbelganger van Laura Palmer. Dingen die je in paren zou verwachten, komen dan weer in enkelvoud voor: één arm of één oog. Er zitten verwijzingen in naar literatuur. De cliffhanger op het einde van het eerste seizoen is een knipoog naar Dallas.

Het is een topcast, met als uitschieters Kyle MacLachlan, Sherilyn Fenn, Piper Laurie en dwergacteur Michael J. Anderson. Regisseur David Lynch gaf zichzelf ook een rolletje. Op visueel vlak zijn er clair-obscureffecten en en felrode tinten. De muziek van Angelo Badalamenti versterkt de mysterieuze sfeer.

Iconisch en eindeloos belangrijk, een echt Lynchiaans meesterwerk!

One of my ultimate all time favorites :

https://youtu.be/2CUCLftLHFA