Video-artikel: hoe kan het dat we in spiegelscènes de camera's niet zien?
Spiegels. Als je er over nadenkt zijn het fascinerende voorwerpen. Maar hoe zit het met spiegels in films/series? Iedereen kent wel een hele gave scène met een spiegel, zoals de spiegel-scènes uit Contact, Black Swan of Taxi Driver. Stuk voor stuk voorbeelden van hoe spiegels gebruikt kunnen worden om geweldige shots te creëren. De vraag is dan: waar is de camera? Zou de camera niet te zien moeten zijn in de spiegel? Je zou denken van wel, maar filmmakers hebben een aantal hele slimme trucjes om dit te voorkomen. Lees of kijk hieronder hoe dat zit!
Dat is een goede hoek
In sommige gevallen is het heel simpel, de camera filmt het tafereel voor de spiegel vanuit een hoek waarin de camera niet te zien is in de weerspiegeling. Door het gebruik van een strakke lens, en als de acteur voor de spiegel niet teveel beweegt, kun je een shot maken dat er bijna uitziet als een zogenaamd 'over the shoulder'-shot, zonder dat de camera in de spiegel te zien is. Dit is de meest gebruikelijke manier om een spiegel-shot te maken zonder het al te ingewikkeld te maken. Het levert natuurlijk geen hele spannende shots op, maar het is eenvoudig, en soms kunnen er in post nog kleine dingetjes zoals lichtval worden bijgewerkt.
Er is helemaal geen spiegel?
Dit is een stuk ingewikkeldere manier om met spiegels te werken in een film. Of eigenlijk om zonder spiegels te werken in een film, want ook dat is een manier om te zorgen dat de camera niet zichtbaar is in de weerspiegeling. Soms wordt de illusie gewekt dat we naar een spiegel kijken, maar eigenlijk is er helemaal geen spiegel, maar kijken we naar het achterhoofd van een body double die tegenover de daadwerkelijke actrice zit, aan de andere kant van een frame waar zogenaamd een spiegel in zit.
Beroemde voorbeelden hiervan zijn de spiegel-scène in Sucker Punch waar deze techniek wordt toegepast. Alles aan de andere kant van de frames waar de spiegels in zouden zitten is exact nagemaakt, waardoor het lijkt alsof het een reflectie is, maar eigenlijk zien we replica's van alle objecten, het achterhoofd van een body double en de daadwerkelijke actrice die de reflectie speelt terwijl de body double de bewegingen van de acteur nabootst. Als je heel goed kijkt kun je zelfs zien dat de bewegingen van de body doubles en de actrices niet helemaal gelijk lopen.
Een andere beroemde scène waar op deze manier het gebruik van spiegels wordt nagebootst, zit in Terminator 2. Tijdens een scène in de directors cut, waar de Terminator, natuurlijk gespeeld door Arnold Schwarzenegger, voor een spiegel zit terwijl Sarah Connor, gespeeld door Linda Hamilton, een component in zijn hoofd vervangt. In dit geval werd het echter op een unieke manier gedaan, want de regisseur bedacht dat dit een moment was dat de tweelingzus van Linda, Leslie Hamilton, goed van pas zou komen. In een paar shots tijdens deze scène zien we dus Hamilton en Schwarzenegger in de spiegel, terwijl de mensen voor de spiegel een neppe dummy en Hamiltons tweelingzus waren.
CGI en green screens
Soms wordt het op een hele andere manier aangepakt, met behulp van CGI en green screens. In sommige gevallen wordt er een camera in een muur verwerkt die vervolgens in de montage makkelijk weg te werken is. Ook het wegwerken van een cameraman uit de reflectie van een spiegel is veelvoorkomend, dit kan met de huidige technologie ook heel makkelijk gedaan worden.
In andere gevallen is de spiegel zelf een green screen waar later een ander shot in gemonteerd wordt. Een voorbeeld hiervan is de iconische scène uit Contact, waarin Ellie, gespeeld door Jena Malone, naar een medicijnkastje met spiegel rent en deze opent. Op dat moment wordt de illusie gewekt we de gehele scène in de spiegel hebben gezien.
Wat dus een doorlopende opname lijkt, zijn in feite twee opnamen en één stilstaand shot. Deze drie elementen komen samen met behulp van een blauw scherm op de badkamerkast waar eigenlijk de spiegel zou moeten zitten. De rennende Ellie wordt van voren gefilmd met een steady cam, totdat ze bij het medicijnkastje is en het opent. Dan wordt er gezorgd dat in het tweede shot de handbewegingen om het kastje te openen exact gelijk lopen met de bewegingen in het eerste shot, dat vervolgens gespiegeld wordt en met een spiegel-overlay in het blauwe scherm waar de spiegel zou moeten zijn wordt gemonteerd.
In de film Divergent gingen ze zelfs nog een stapje verder. Daar laten ze namelijk een kamer zien die volledig bedekt is met spiegels, dus gebruikten ze groene schermen, hadden ze meerdere camera's die verschillende hoeken bestreken, en voegden ze de kamer en spiegels in de postproductie toe. Er is dus in een scène die zich afspeelt in een kamer vol met spiegels, geen enkele echte spiegel gebruikt.
Trucs met spiegels
Er zijn dus een hoop manieren om te voorkomen dat een camera te zien is in een spiegel, en in de meeste gevallen zijn het creatieve oplossingen die de scènes alleen maar ten goede komen en die niet mogelijk waren geweest als er een echte spiegel was gebruikt. Spiegels blijven tricky voorwerpen in films, en we weten dus vaak niet eens dat we niet echt naar een spiegel aan het kijken zijn.
Reacties (2)