Contact (1997)

Ja ik bedoel het christelijke geloof. Ik vind persoonlijk ( en ik ben niet gelovig) dat de uiteindelijke boodschap van de film is, dat een gevoel ( of godsdienst) zonder bewijzen net zo veel waard is, als harde feiten.

Als zij uit de capsule stapt is ze een boodschapper van datgene dat zij ervaart heeft. Volgens mij is het ( christelijk) geloof ook zo begonnen.

Hm, die analogie en die boodschap had ik persoonlijk niet uit de film gehaald, en ik weet ook niet wat ik er precies mee moet. Je hebt wel gelijk dat Ellie op het einde aan de wereld vraagt om datgene te doen waar een ongelovige als zijzelf nooit aan is toegekomen, namelijk een "leap of faith" te nemen en haar verhaal te geloven, en daarmee vraagt ze inderdaad in feite meer om "geloof" dan om "het accepteren van bewijs" (dat er immers niet lijkt te zijn). Volgens wikipedia heeft Robert Zemeckis gezegd dat in zijn bedoeling de boodschap van de film was dat wetenschap en religie kunnen coëxisteren en niet tot verschillende kampen hoeven horen, en daar past Ellie's veranderde houding op het eind wel bij. (Persoonlijk vind ik het religieuze aspect in deze film en Zemeckis' boodschap overigens maar matig interessant, maar dat ligt aan mijzelf.)

Interessant idee, maar zó langdradig uitgewerkt dat ik er richting het einde niet al te veel zin meer in had. Goed eerste uur, met een mooi menselijk achtergrondverhaal van Foster, maar alles richting de reis duurt me te lang en is allemaal vergezocht. De reis zelf is mooi, inclusief het visuele aspect, maar niet voldoende om hier een topfilm van te maken. Gewoon behoorlijk, meer niet.

3*

Science Fiction en als vanzelf valt ge in de eeuwige tegenstelling tussen de wetenschap en het geloof. Dit is zowat driekwart van de film en dit om het uiteindelijk tot een emotioneel, niets concreet, besluit te komen....
Kon me niet echt boeien.

“You're an interesting species. An interesting mix. You're capable of such beautiful dreams, and such horrible nightmares. You feel so lost, so cut off, so alone, only you're not. See, in all our searching, the only thing we've found that makes the emptiness bearable, is each other.”

Sfeervolle, originele en boeiende sci-fi film over het eerste contact tussen de mensheid en een buitenaards ras. Contact heeft een lange aanloop, maar het leven van Eleanor is boeiend genoeg om het interessant te houden. Tweeënhalf uur is veel te lang, maar Robert Zemeckis komt ermee weg.

Jodie Foster is een beetje hit and miss voor mij, maar hier is ze uitstekend en weet ze je echt mee te krijgen in haar zoektocht naar buitenaards leven. Na het eerste contact wordt het nog beter en het hele geloof vs. wetenschap issue wordt goed uitgewerkt. Acteurs als Morse, McConaughey, Fichtner en Skerritt zijn ook goed op dreef. Contact is zeker science fiction, maar ook een persoonlijk verhaal. En dat zijn meestal de beste sci-fi films.

Contact was een film die ondanks het leuke uitgangspunt me vrij behoorlijk tegenviel. Het is het soort SF dat me het meest bevalt: diepgaand, realistisch ogend binnen de context, sfeerscheppend ... zonder enig spoor te bekennen van moordlustige aliens die uit zijn op de natuurlijke bronnen van de aarde. Wetenschappelijk ruimte-onderzoek en dino-onderzoek in de woestijn: twee takken die enorm veel geld vragen zonder garanties op resultaat. Daarom alleen al een sterk begin van de film. De honger naar de waarheid met een Foster als Don Quichotte.

Contact gaat nadien eigenlijk zijn doel voorbij en blijft steken in erg clichématige plots en zoet gepalaver. Ook de acteerprestaties vind ik niet bijzonder. Met Jodie Foster heb ik een soort haat-liefdeverhouding. In de ene film vind ik ze zeer aardig (Silence of the lambs, Taxi driver), maar in evenveel films irriteert ze me mateloos en vind ik ze saai, plat en alles behalve overtuigend.

Ben eigenlijk een beetje verbaasd van de erg goede quoteringen hier. De eeuwige tegenstelling tussen geloof en wetenschap komt uitvoerig aan bod, maar leidt eigenlijk tot niets, waarschijnlijk ook omdat je nog de één, nog de ander los van elkaar kan zien en ze elkaar eveneens niet kunnen opheffen. Maar toch, vrij eentonig en saai vertolkt. Komt daar dan een Palmer aangewaaid die - hoe kan het ook anders - aanpapt met de grootste atheïst ever - shame on her- en dan is mijn goesting gauw over (1)...

Ook die ruimtecapsule (of wat het ook is) stoorde me. Blijkt er ineens in Japan nog een tweede te zijn, tja (2)... En dat terwijl de eerste de lucht invliegt nadat een indringer de boel saboteert (3). Vraag me alvast niet hoe die stakende pipo dáár terecht komt. En uiteraard mag de dolgedraaide mediabeluste baas/geldschieter ook niet ontbreken (4). Neen, zware tegenvaller waarvan 4 grote ergernissen. Het kan niet anders dat ik de film hiervoor afstraf ondanks het prima concept.

Film die erg goede momenten met mindere momenten afwisselt, vond het eerste uur erg goed, trage opbouw zonder dat die begint te vervelen, paar interessante momenten en keuzes die gemaakt worden maar al bij al is de film toch net wat te lang voor zijn eigen goed. Kon gerust wat korter. Toch verfrissend filmpje die met het nodige vakmanschap gemaakt is.

Film waarvan ik in het verleden al stukken had gezien, maar veel was daar niet van blijven hangen. Toch blijft hij voor mij wat aan de zwakke kant. Hij is in de eerste plaats veel te langdradig, en het vraagstuk tussen de rol van religie of wetenschap in ons bestaan en het waarom van alles haalt de film voor mij persoonlijk er een beetje onderuit. Zeker omdat er een enorme nadruk op het religieuze aspect ligt (de toeschouwers of de commissie die moet oordelen over de kandidaten, of het vriendje van Ellie (die priester)), en het een beetje overdreven wordt. Het wordt ook nogal zwart-wit gesteld, en het einde is mij ook wat te moreel, hoewel we uiteindelijk niet veel weten te komen, buiten onverklaarbare zaken. Ik vind bovendien ook dat er nogal zwak geacteerd wordt. Of ik vind Jodie Foster niet echt overtuigen. Het kan aan mij liggen, maar in The Silence of the Lambs vind ik ze dan wel weer erg goed. De andere acteurs of actrices sprongen er ook niet bovenuit. De jonge Matthew McConaughey heb ik ook niet herkend. Wel grappig dat hij dan ook meteen de hoofdrol in Interstellar kijkt. Een film die naar mijn mening een beetje te veel heeft afgekeken van Contact. Het einde vond ik wel nog behoorlijk goed gedaan, maar in de opbouw maakt de film voor mij te veel cruciale fouten, en is bovendien niet echt inspirerend, wat voor een science-fiction altijd een enorm zwaktepunt is.

Vakwerk uit de 90ties, helaas vond ik
langdradig en soms echt vervelend.

Boring. Wat m'n voorganger al zei: te langdradig. Heb deze ooit in 1997 gekeken en vond hem toen ook al matig. Leuk om een keer gezien te hebben, maar niet voor herhaling vatbaar.

Ambitieuze film, die eigenlijk alles in het genre tegelijk aansnijdt. Het opvangen van buitenaardse signalen, het ontcijferen ervan, een poging om naar de 'ruimte' te gaan, en hoewel de meeste films ergens tijdens die vorige stappen ophouden, gaat deze film verder met de missie zelf, en de hoofdpersoon komt zowaar levend terug met een ervaring die later nog ter discussie wordt gesteld.

De film is ook best ambitieus in zijn grote schaal en poging tot realisme (de echte president die zowaar 'meedoet' en cameo's van Larry King en Jay Leno). Tegelijkertijd is het geloof vs. wetenschap vraagstuk typisch een thema dat in boeken en films aangesneden wordt, maar ik mag toch hopen dat als dit ooit echt gebeurd religie geen rol van betekenis speelt (bijvoorbeeld in de keuze wie de missie mag doen). Daarom is de rol van Matthew McConaughey ook ietwat belachelijk (en het is al erg genoeg dat hij überhaupt in de film zit). Waarom duikt hij als schrijver/priester overal op, tot aan overleggen met de president aan toe? En hoe kan er een sekte-gekkie aan boord zijn van het meest prestigieuze ruimteproject ooit?

Vond dat geloofselement soms wat geforceerd en overdreven in de film verwerkt, hoewel ik de grotere gedachte erachter wel snap. Waar willen we in geloven, wat is geloof, wat is wetenschap, wat kun je bewijzen en hoe, etc.

De film neemt misschien wat teveel hooi op de vork en niet alles is even geslaagd, maar gelukkig is het geen Interstellar-ellende. Vooral het gedeelte met het voorbereiden van de missie en de missie zelf vond ik eigenlijk erg tof gedaan. En Jodie Foster hè, weer uitermate geschikt voor haar rol en geweldig om naar te kijken.

3,5*

Ik moet zeggen dat ik een tamelijk saaie film had verwacht enerzijds omdat ik in het verleden wel wat gelezen heb over SETI en hoe moeilijk het was om subsidies te krijgen voor iets wat niets opleverde. Anderzijds dacht ik dit ook vanwege de lange speelduur van de film. Gelukkig ben ik wel geïnteresseerd in astronomie en wist ik wel dat dit een film was die ik eens moest gezien hebben. Het is ontzettend straf, bijna krankzinnig, dat er wetenschappers zijn die decennialang geluisterd hebben naar ruis. Kun je je dat voorstellen? Ik niet echt, al kan ik het langs één kant wel begrijpen. Het gevoel dat je op het punt staat iets ontzettend spectaculair te ontdekken in de geschiedenis van de mensheid, namelijk de reden waarom wij er überhaupt zijn en of er leven is ergens anders in het universum, is natuurlijk één van de grootste vragen die wetenschappers zich stellen. Stel dat jij bewijs vindt van buitenaards leven dan kan ik me voorstellen dat je dat meer waard vindt dan je eigen leven.

Wat Contact zo goed maakt is moeilijk uit te leggen, maar ik vond de film vreselijk actueel. De videogesprekken over en weer en de vele monitoren waarnaar je als kijker naar kijkt, maar ook de eeuwigdurende verschillen die er zijn tussen religie en wetenschap. De dialogen die hierover gevoerd worden vond ik niet super sterk. Een andere film die daar beter in slaagt vind ik I Origins (2014). Hetgeen Zemeckis vast ook wil vertellen met zijn film is hoe de media ons bespeelt. Het is belangrijk dat we kritisch en sceptisch omgaan met de door de media verschafte informatie. Ook vind ik het schitterend dat er toen al sprake was van dat mensen zich eenzamer beginnen te voelen door de opkomst van technologie. Contact klaagt dit probleem aan maar biedt eigenlijk weinig oplossing naar mijn mening. Buiten dat we contact moeten houden met elkaar. No shit.
In tegenstelling tot Interstellar die inderdaad wel raakvlakken heeft met deze film, gaat Contact vaak minder diep in op zware thema's. Wormgaten en dergelijke worden wel kort vermeld, maar sluitende bewijzen worden niet gegeven. Nu ook Interstellar kon nog niet alle vragen wetenschappelijk beantwoorden. We weten natuurlijk nog lang niet alles van het uitgestrekte universum en gelukkig maar of er viel niets meer te ontdekken.

Van Jodie Foster ben ik eigenlijk niet zo onder de indruk. Misschien ligt het aan haar stem maar het lijkt of ze gewoon haarzelf speelt. Geen misse verschijning misschien maar geef mij dan toch maar Sandra Bullock in de jaren '90. Ik merk weinig verschil met haar rol in Silence of the Lambs. Op Matthew heb ik niks aan te merken, maar hij heeft niet veel chemie met Foster. In een film die wetenschappelijk is beïnvloed, mag chemie niet afwezig zijn. Al bij al wel genoten van de film.

Vandaag deze nog een keer gekeken want het blijft de moeite waard. Even een linkje naar een scene die beeldend echt wel de moeite waard is ... Misschien hier wel eerder verteld maar dit is toch wel knap gedaan ...

Film Contact 1997 - Brilliant Tricky Mirror Shot Explained - YouTube

Wederom naar deze film gekeken, en heb niets meer toe te voegen aan mijn eerste mening, het is en blijft een uitstekende SF-film !!!

Herzien. Nog steeds een indrukwekkende SF-film, bijzonder meeslepend en intelligent uitgewerkt. De plot ontvouwt zich langzaam maar fascinerend, met veel boeiende details en aandacht voor zowel filosofische als spirituele elementen. Regisseur Robert Zemeckis houdt alles kunstig in balans, geholpen door een sterke cast en eersteklas special effects. Hier en daar is de film visueel wel wat gedateerd, maar overwegend oogt alles nog behoorlijk imposant.