Het leven gaat steeds sneller en mensen van vergevorderde leeftijd kunnen dat maar moeilijk bijbenen. Zintuigen worden minder, het reactievermogen trager en het overzicht is vaker dan niet zoek. Het zijn allemaal problemen waarmee de titelfiguur in Thelma ook te maken krijgt. Alleen is zij helemaal niet zo hulpeloos als haar directe omgeving denkt.
Vroeger. Vroeger was alles... nou, helderder, vooral. Het was duidelijker wie je voor je had, wat de juiste manieren waren en hoe je hoorde te handelen in specifieke situaties. Apparatuur was overzichtelijk. Wit was oogverblindend. Zwart ontnam je het zicht. Maar tegenwoordig is alles grijs. Dat staat overigens helemaal los van leeftijd, ook al kunnen we dat in deze metaforen eigenlijk best meenemen. Hoe het ook zij, wat voor de nieuwere generaties gelijk is aan ademhalen, blijkt voor de ouden van dagen niet te bevatten.
Thelma Post – glansrol van June Squibb – is 93 jaar oud en vormt op die regel geen uitzondering. Twee jaar geleden verloor ze haar echtgenoot Ted en sindsdien rooit ze het alleen. Hoewel, ze krijgt regelmatig bezoek van haar behendige kleinzoon Danny (Fred Hechinger), die haar wereldwijs maakt met computers en e-mail en voorkomt dat ze eenzaam wordt. Door de hechte band tussen grootmoeder en kleinkind gelooft Thelma dus ook meteen dat een onbekende beller Danny is, wanneer die haar vertelt dat hij gewond en opgepakt is. Vervolgens wordt ze gecontacteerd door zijn 'advocaat' die haar opdraagt een borgsom van $10.000,00 te betalen.
Maar uiteraard is er met Danny helemaal niks aan de hand. Thelma is opgelicht. Ze is in een smerige val getrapt en dat zit haar absoluut niet lekker. Terwijl haar dochter Gail (Parker Posey) en schoonzoon Alan (Clark Gregg) – tevens de ouders van Danny – blij zijn dat haar verder niets is overkomen, wil de oude bes koste wat kost haar geld terug en dit grove onrecht ongedaan maken. Maar daarvoor heeft ze de hulp nodig van Ben (Richard Roundtree); hij heeft immers een scootmobiel. De twee maken zich op voor een groots avontuur in de straten van Los Angeles.
Eeuwenoude inspiratie
Het verhaal staat niet op zichzelf. Thelma Post bestaat echt en is de grootmoeder van regisseur Josh Margolin. Zij heeft inmiddels de leeftijd van 103 bereikt en was bijna slachtoffer geworden van de zwendel waar de fictieve Thelma juist wél intuint. De inspiratie voor de hoofdpersoon is bovendien de weduwe van Ted Post, regisseur van onder andere Beneath the Planet of the Apes en de Clint Eastwood-films Hang 'em High en Magnum Force.
De Kunst van het Loslaten
Zodra iemands lichaam – en mogelijk ook geest – begint af te takelen, is het niet meer dan logisch dat de directe omgeving van de persoon in kwestie extra alert is. Het is ook heel lastig om de afweging te maken tussen waar je geliefde nog toe in staat is en waar hij of zij juist hulp bij nodig heeft. Dat laat Thelma ook zien. De hoofdpersoon vindt moderne technologie misschien verwarrend en is vatbaar voor hedendaagse oplichtingstechnieken, maar is nog wel degelijk bij de pinken. De vele pogingen van haar familie om over haar te waken ervaart zij dan ook als verstikkend.
Datzelfde lot ondergaat Danny. Hij geeft aan moeite te hebben met op eigen benen staan en een richting te vinden in zijn leven. Met de zorgen rondom Thelma daar bovenop, hebben zijn ouders de grootste moeite om hem los te laten. De moraal van dit verhaal is dat je het eigenlijk niet goed kunt doen: mensen vragen niet om hulp wanneer ze het nodig hebben en krijgen het juist zodra ze het eigenlijk best nog allemaal zelf kunnen.
Mission: Impractical
In de filmwereld kunnen acteurs en actrices veelal rekenen op assistentie. Stuntmannen en -vrouwen, bijvoorbeeld. Tom Cruise is dan weer zo iemand die alles zelf wil doen en daar kijkt Thelma dan ook tegenop. Toch wordt ze gedwongen om een compromis te sluiten door haar kennis Ben om hulp te vragen. Ze wil de verantwoordelijken voor haar leed zelf te woord staan, maar heeft wel vervoer nodig. Haar familie zou zo'n gevaarlijke onderneming nooit toestaan en rijden doet ze niet meer. Maar Ben heeft een scootmobiel...
Samen met Richard Roundtree vormt June Squibb – die ondanks haar aanzienlijk hoge leeftijd het merendeel van haar stunts zelf uitvoerde – een onwaarschijnlijk maar fantastisch duo. De twee hebben veel gemeen door de hoeveelheid aan mensen die ze hebben verloren. Ze verschillen echter van mening over om hulp vragen. Ben schaamt zich daar niet voor, maar Thelma vindt dat alleen maar belemmerend. Haar partner in crime – of eigenlijk natuurlijk in het bestrijden daarvan – laat zijn gloednieuwe bolide echter niet zomaar gaan, dus worden ze gedwongen om samen te werken. Dat doen ze onder treffende muzikale begeleiding van componist Nick Chuba, volledig in de traditie van Mission: Impossible thema-componist Lalo Schifrin. De soundtrack zet zodanig de toon dat deze bijna de rol van verteller op zich neemt.
Thelma
We worden allemaal ouder. Of dat betekent dat we dan bij de pakken gaan neerzitten zodra het ons allemaal boven het hoofd gaat, is aan ons. Thelma is een luchtige, inspirerende film over absolute volharding, die zich qua plot wel behoorlijk laat raden wanneer je bekend bent met het uitgangspunt. Echter, de vertolkingen van de hoofdpersonen, de toon van de film, de onderliggende thema's, de humor en de sublieme soundtrack maken van dit avontuur een waar feest. Daar geven we dan ook maar wat graag een 4,5/5 aan.
Gezien tijdens de persvertoning die door Slieker Film te Leeuwarden werd georganiseerd. De avonturen van de hoogbejaarde Thelma zijn nu in filmzalen door heel Nederland mee te beleven. Bekijk de trailer hieronder.
Gerelateerde film
Thelma
Komedie
2024 • 97 minuten
Net Binnen
'F1 The Movie' is een indrukwekkend spektakel: 'Maar behaalt het verhaal een podiumplek?'
Belgen schrijven allereerste recensies '28 Years Later': is dit dé nieuwe zombiehit?
Streamingtoppers op Netflix: Deze tien series worden momenteel het best bekeken
Reacties (13)