De plaats van klassieke cinema in de hedendaagse smaak

In hoeverre is je opmerking over lost highway een spoiler Ramon? (heb hem zelf nog niet gezien)

Ik weet eigenlijk niet of het een spoiler is; niet bij nagedacht, sorry. Misschien kan ik het tussen tags plaatsen.

Tot hier ben ik het met je eens. Maar die inspanningen reiken m.i. tot 'het werk een kans geven', ook al gaat het over iets dat je totaal niet interesseert, inderdaad.

... en daar zit het hem juist. Een echte filmliefhebber probeert allerlei soorten films, ook al spreken hem die niet (onmiddellijk) aan. Maar dan is het aan de kunstenaar om zich te bewijzen. Dan is het aan de filmmaker om bv het thema dat misschien weinig mensen interesseren, een facinerende uitwerking te geven zodat het toch een grijpbaar, interessant geheel is. Een ernstige cinefiel zal niet zomaar het argument gebruiken dat het thema hem geen kloten interesseert, terwijl hij het een magnifieke uitwerking vindt.

En zelfs al begrijp je er geen snars van, de film moet toch al intrigeren en uitnodigen om ons er verder in te willen verdiepen. Dat je vanalles te weten komt (vooraf of achteraf) over neem nu Andrey Rublyov is leuk, maar zonder enige vorm van achtergrondinfo zou die al moeten aanspreken (wat ie dus doet btw).

Of het daarmee een knappe film is hangt ervan af hoe die constatering er kwam. Als de filmmaker een goeie (staat helemaal niet noodzakelijk gelijk met makkelijk of aangepast) interactie weet te creeeren met de kijker dan voel je zoiets aan. Als je het achteraf moet te weten komen om dan kunstmatig erdoor geraakt te worden dan is er iets loos vind ik.

Da's vrij debiel. Met een aantal nare ervaringen met regisseurs die me niet bevallen kijk ik die gewoon niet meer.

Ik kan er met mijn hoofd niet bij, dat als Kurosawa je niet bevalt, je ze toch blijft kijken, en vooral telkens weer dezelfde argumenten blijft gebruiken om ze af te kraken.

Dat heet in mijn ogen trollen. Nu gaat het hier niet over Kurosawa of andere, maar, ik lees die kritiek helaas te veel.

Natuurlijk zijn er slechte oudere werken, maar je kijkt toch met een instelling van Cinema verblijdt me ? En niet Cinema irriteert me.

Nog even iets anders, al je berichten zijn zo eenzaam gericht. Er is nooit een toon naar een opening. Natuurlijk kan ik wel begrijpen dat sommige films te zwaar vallen, maar als je zelfs al in discussie gaat bij een film die je niet gezien hebt, maak je jezelf eeuwigdurend belachelijk....

Djelle had het eerder over thema's, denk ik.

Je kan inderdaad moeilijk geïnteresseerd blijven in een regisseur die steeds dezelfde stijl hanteert, als die jouw toevallig niet bevalt... Maar alle thema's moeten kunnen aanspreken, daar ben ik het mee eens.

Djelle waardeert wel degelijk Kurosawa films:

Yojimbo 3,5*

Rashômon 4*

Wat die argumenten betreft, lijkt het me logisch dat die me vaak opnieuw storen bij regisseurs die een duidelijke stempel hebben.

Voor de rest zal ik inderdaad nooit een film links laten liggen omdat de regisseur in kwestie me al een paar keer teleurgesteld heeft (zelfs niet wanneer ik ervan overtuigd ben dat ik waarschijnlijk nooit een film van hem zal smaken). En dat loont, zoals kappeuter al zei ben ik inmiddels al op 2 titels gestoten die me erg bevielen. Dat bepaalde kenmerken daar gematigder/beter waren speelde er zeker een rol in (minder theatraal (over)acteerwerk, minder overlopende emoties, interessantere scenario's, minder luidruchtige opgedrongen moralen/inhoud met uitroeptekens enz...)

Wat bedoel je precies hiermee?

Geen idee waar je het over hebt, maar dat zal dan niet rechtstreeks over de film zelf geweest zijn, die discussie.

Inderdaad, mijn voorbeeld ging eigenlijk eerder over thema's (toch nog iemand die goed leest ) Maar ook regisseurs verdienen (telkens opnieuw) een kans, vind ik.

Hangt er dus maar vanaf hoe duidelijk die stijlkenmerken aanwezig of voelbaar zijn per film...