Wishmaster (1997)

Leuk tussendoortje. Het verhaal is onredelijk naief. Als je even nadenkt zijn er bijna oneindig veel wensen mogelijk die de macht van de djinn direct ongedaan maken. Het stoorde mij niet zo erg : de film neemt zichzelf niet ernstig en omvatte voldoende actie en groteske horrorbeelden voor 90 minuten laidback ontspanning. Ook de humor is nooit ver weg.

Leuk om te weten:

Features numerous horror-movie actors, including Robert Englund (the A Nightmare on Elm Street (1984) movies), Angus Scrimm (Phantasm (1979)), Tony Todd (Night of the Living Dead (1990), the Candyman (1992) movies), Kane Hodder (various Friday the 13th (1980) movies), Reggie Bannister (Phantasm (1979)) and Ted Raimi (Darkman (1990), Army of Darkness (1992)).

Is deze film eng??

Lijkt me niet egt of wel?

Nee, alleen bloederig.

' k vond het wel de moeite om te bekijken. Het begin en het einde was er misschien wel wat over (skeletten en vreemde beesten die uit mensen komen) maar in de rest van de film viel dit eigenlijk goed mee.
Bij de cast was er ook een oude bekende te zien, nl. Robert Englund (Freddy Krueger).

Monsters die op hun eigen manier mensen bespelen (en bestelen), zijn er wel meer. Wishmaster kan je keurig in het rijtje plaatsen met onder andere Nightmare on Elm Street, Troll en Leprechaun. De Djinn is in elk geval een interessant wezen, omdat hij vreselijk (veel) manipuleert. Het komt in elk geval overeen met het idee dat ik van de klassieke Djinn heb.

Wishmaster is redelijk voorspelbaar. Uiteindelijk begrijp je wel dat je een Djinn niet zomaar dood kan wensen (leek me lang de meest eenvoudige oplossing, maar de hoofdpersoon kwam er zelf gelukkig ook op), wat rest is dat je hem alleen maar met zijn eigen wapens kan bestrijden. Dat betekent eigenlijk ook dat de Djinn ook het enige is wat de film interessant maakt. De manier waarop hij zijn slachtoffers maakt, doet aan The Nightmare On Elm Street films denken. Over het algemeen is Robert Kurtzman daar heerlijk creatief in. Verhaaltechnisch had hier meer ingezeten. Ik denk toch dat de meeste mensen het niet trekken op (prima) gore en kills. De humor had ook beter kunnen zijn. Voor de genreliefhebber is het een leuk tussendoortje.

Fear one thing in all there is... Fear the Djinn

Wishmaster was een film die al jaren op mijn planning stond om eens te herzien. In een ver verleden ooit wel eens gezien (handig zo'n oudere broer hebben die dit soort films altijd kocht) maar was er toen niet zo enorm wild van. Maar een mens wordt ouder en smaken veranderen dus wou ik wel eens zien of Wishmaster ondertussen wel zou kunnen waarderen. Na eerst het erbarmelijke Make-out with Violence halverwege te hebben afgezet, dan toch hieraan begonnen.

En Wishmaster is nog altijd een film die me niet in zijn geheel kan bekoren. Op zich is het uitgangspunt waar een wens altijd bijzonder slecht uitdraait wel goed gevonden maar de uitwerking laat wat te wensen over. Vooral omdat de film af en toe niet helemaal lijkt te kloppen. De Djinn kan zijn krachten niet gebruiken tenzij iemand een wens doet. Toch kan hij tijdens de climax het vuur laten oplaaien in het schilderij waar Alexandra's zuster in zit opgesloten om haar zo een tripje down nostalgia lane te bezorgen. Het kan zijn dat ik iets gemist heb, het was al wat later op de avond, maar dat klopt volgens mij gewoon niet. Ook stelt de uiteindelijke oplossing om de Djinn terug in zijn steen te stoppen nogal teleur omdat je evengoed kon wensen dat hij terug in die steen zat. Oké, dat hij niet dood kan gaan dat wordt duidelijk in de film maar dit leek me toch echt wel de eenvoudigste oplossing. Soit, gelukkig is de film voor de rest nog wel redelijk onderhoudend en is het wel leuk om te zien hoe de wensen altijd een dodelijk gevolg krijgen.

Andrew Divoff speelt zowel de Djinn als zijn menselijke vorm en doet dat goed. Zeker zijn demonvorm is erg geslaagd en behoort wel tot het selecte groepje van iconische horror personages. Over iconen gesproken, daarvan zijn er wel een hoop te zien in deze film. Het opvallendste is natuurlijk Robert Englund (ons allen gekend vanwege zijn rollen in de Nightmare on Elm Street) en zijn kleine bijrol is vermakelijk. Ook tof om Ted Raimi nog in een minieme rol te zien. Tammy Lauren neemt de rol van protagonist op zich en doet dat op zich redelijk onopvallend. Had je halverwege van actrice gewisseld, het was me waarschijnlijk nog niet opgevallen.

Het concept is degelijk, Divoff is geslaagd als Djinn maar voor de rest valt de film nogal tegen. Zeker omdat er talloze manieren zijn waarmee je de Djinn terug had kunnen opsluiten en dat stoort toch wel. Gelukkig stelt de horror op zich niet teleur en ziet de film er nog altijd vrij degelijk uit qua effecten.

2.5*

Leuke film,met wat jeugdsentiment....altijd leuk om nog een keer te bekijken!

Niet slecht, een aardige film zoals eigenlijk de gehele 4 van deze serie over een wishmaster wel te pruimen zijn. Op één na heb ik ze gezien en ik heb gehoord dat de laatste ook aardig is, dus die zal binnenkort mij ook proberen te vermaken.

Het zijn niet sterke films maar ze houden je een avondje van de straat en zijn ook nog wel vermakelijk.

"Listen to their screams, child, listen to the music of their agony.." ... " !!!

Horrorfilm (Heropfrissing) !!! 'Wishmaster 1' is een heerlijke heropfrissing.

Deze staat ongetwijfeld hoog op mijn lijst in het horror-genre.

Een fascinerend verhaal dat op tijd en stond stevig wist uit te

pakken wat betreft de gore.

Andrew Divoff zet op een griezelige manier zijn personage neer, en hij

moet daarvoor niet veranderen in de Djinn !

Tammy Lauren moet dan weer het nodige 'weerwerk' bieden om de rit

boeiend en spannend te houden !

Ik hou van deze film(s) ! Maar ja ...?! van welke film houd ik dan ook niet ?!

Prima horror die lekker wegkijkt.

Robert Kurtzman – één van de oprichters van KNB EFX Group – kwam in 1997 met een ode aan horrorfilms uit de jaren 80. Hij gooide deze film niet alleen vol met practical special effects, maar ook met bekende gezichten uit de horrorwereld. De film opent met de stem van The Tall Man (Angus Scrimm) en heeft rollen voor Robert Englund, Kane Hodder, Tony Todd, Ted Raimi, Reggie Bannister, Joseph Pilato en George ‘Buck’ Flower. De schrijver van de film, Peter Atkins, is vooral bekend als scenarist van Hellraiser 2, 3 en 4 en ook dat wordt heel duidelijk met een climax die zo uit Hellraiser 3: Hell on Earth lijkt te komen. Daarnaast heeft het hoofdmonster de Djinn veel overeenkomsten met Pinhead. Deze rol wordt overigens met zichtbaar genoegen gespeeld door Andrew Divoff.

Ondanks dit feestje van herkenning voor alle horrorfans is Wishmaster niet echt een ijzersterke film. Divoff is – net als de vele bijrollen - amusant, maar de hoofdpersonages zijn oninteressante schepsels en het acteerwerk is vaak ondermaats. De practical effects zijn meestal prima, maar de CGI is vaak lelijk. Wishmaster is eigenlijk niet veel meer dan een klein, smakelijk horrortussendoortje met monsters en overdreven gore, wat best aangenaam is tussen al die Scream-klonen die rond deze tijd uitkwamen. Hoewel ook Wishmaster moest meeliften op het succes van Scream, niet voor niets is de naam van Wes Craven, die vrij weinig met de film te maken heeft, groot op de posters en trailers gezet. Echt een grote franchise werd dit niet – de film kreeg drie straight-to-video vervolgen – maar dat is ergens ook wel logisch; want veel meer dan aardig vermaak is Wishmaster helaas niet.

3 sterren.

Prachtige lappendeken van bekende gezichten en scenes uit andere horrorfilms. Met regisseur en special effects maker Robert Kurtzman zat het met de Gore wel goed, Alhoewel niet alles de tand des tijds heeft overleeft! Een puur vermaak voor genre-liefhebbers. Na het lekkere bloederige begin zien we de Djinn (Andrew Divoff) gevangen worden door een tovenaar in een edelsteen, daarna zijn we in Amerika van de twintigste eeuw en wordt de Djinn bevrijdt door Alexandra (Tammy Lauren)

Het uitgangspunt over een geest die wensen vervuld, die vooral slecht uitdraaien, is simpel maar zeer goed gevonden. Het is niet diepgravend en het plot is ook niet altijd even nauwkeurig met het wensen. Ach, als ik moet kiezen tussen deze en Wes Cravens eigen Scream, Dan koos ik voor deze veel betere entertainende film.

Best nog geinig en vermakelijk filmpje. Typisch 90's horror. Het horrorgehalte was echt nog te pruimen. Ik kon me deze ook helemaal niet meer herinneren, dus voelde als een eerste kijkbeurt en heb er toch van genoten. Vond de Wishmaster an sich nog wel vet, had er bepaalde sympathie voor. Moet nog wel wat bekendere horrorfilms uit de 80's en 90's kijken waarvan ik niet meer weet of ik ze al gezien heb... dementie heet dat zeker

Leuk licht horrortje met een aantal geweldige (en gore) praktische effecten. Het verhaaltje is simpel maar wordt vlot verteld, helemaal niet te serieus. De (eerder spaarzaam ingezette) computereffecten waren zeker niet top, maar zelfs die hadden hier af en toe hun charme. 3*

Fear one thing in all there is... Fear the Djinn

Het laatste jaar ben ik bezig met een aantal bekende horrorfranchises te completeren en hoewel er een aantal reeksen bij zijn waar ik geen enkel deel van had gezien (de Tremors reeks onder andere), maak ik ook meteen eens van de gelegenheid gebruik om een aantal reeksen te zien waar ik sporadisch eens een deel van heb gezien. Wishmaster is er daar zo eentje van. Het eerste deel vond ik blijkbaar niet goed genoeg om me aan de andere delen te wagen, maar kijk: bijna 12 jaar later nog eens een nieuwe poging wagen. Ik kan al meteen verklappen dat Wishmaster nog altijd niet fantastisch is, maar de film is me nu wel een heel stuk beter bevallen.

Al vermoed ik dat dat vooral is door het feit dat ik in de loop der jaren veel meer horrorfilms heb gezien en Wishmaster best wel veel cameo's heeft van bekende koppen in dat genre. Natuurlijk Robert England uit de Nightmare on Elm Street reeks als Beaumont maar ik vermoed dat ik vroeger Ted Raimi enkel maar van zijn rol in Xena had gekend en Kane "Friday the 13th" Hodder (de bodyguard waar de Djinn letterlijk doorheen wandelt) of Tony "Candyman" Todd (de bodyguard die het aan de stok krijgt met de Djinn bij het feestje van Beaumont en een Houdini behandeling krijgt) had ik simpelweg toen niet herkend. Het zijn dit soort knipoogjes die het altijd bij mij wel goed doen, maar ook het concept van Wishmaster blijf ik wel tof vinden. Oké, de zelfopgelegde regels worden niet altijd even correct gevolgd - zo krijgt Merritt 2 wensen (het standbeeld dat meer waard is en een miljoen dollars) terwijl iedereen eigenlijk maar 1 wens zou mogen krijgen - maar het resultaat is gewoon een fijne horrorfilm waarin je vooral benieuwd bent naar hoe de wens in de mensen hun gezicht gaat ontploffen.

Uiteindelijk komt het allemaal toch wel goed en is het vooral goed dat regisseur Robert Kurtzman zich niet te lang laat vangen aan dat romantisch plotje tussen Josh en Alexandra. Tammy Lauren (Alexandra) en Tony Crane (Josh) hebben namelijk werkelijk nul komma nul chemie met elkaar. Sowieso is Lauren wel wat een zwakke schakel in de film. Ze heeft weinig uitstraling en het is eigenlijk vooral Andrew Divoff die dit leuk maakt. Zowel in zijn menselijke vorm als in zijn Djinn make-up is hij overtuigend en hij steelt dan ook de show, geweldige stem ook. Fijn ook dat die make-up vandaag de dag nog altijd overeind blijft staan. Hier en daar wel eens een lelijk effect (die openingsscène in 1127 ziet er wel erg slecht uit) maar de Djinn zelf en een flink aantal van de kills zien er toch gewoon goed uit. Naar het einde toe wordt het allemaal wel erg over the top maar die scène met Kane Hodder bijvoorbeeld is een mooi staaltje vakmanschap. Ik ben toch wel benieuwd hoe de sequels zich gaan verhouden op dat gebied, meestal is dat niet veel goeds.

Dat zal echter iets voor volgende week zijn. De sequel, die de passende titel Evil Never Dies meekreeg, heeft gelukkig nog wel Andrew Divoff in de hoofdrol als Djinn. Hopelijk kan hij de snelle sequel nog wat elan meegeven, maar ik vrees er eigenlijk een beetje voor. Wishmaster schiet uiteindelijk toch wat te kort om zich echt te kunnen meten met de grote iconen in het horrorgenre, maar is al bij al toch wel een toffe film. Een concept waarbij je je afvraagt hoe jij je eruit zou redden maar mezelf kennende zou ik evengoed snel dood zijn. Ik verhoog echter wel met een volledig punt, vooral dankzij Divoff en een aantal cameo's.

3.5*