The Lady Vanishes (1938)

Hitchcock mengt heel wat humor tussen zijn gekende suspense en actie.
Een grootse Hitchcock vond ik het beslist niet. Waren de beginscenes in het hotel nogal chaotisch, de actiescenes op de trein op het einde waren op het randje van het belachelijke.

The Lady Vanishes heeft een goed uitgangspunt en het mysterie die de film bevat, is direct het sterkste deel. Door de gedateerdheid (heiligschennis misschien) ziet het er vaak knullig uit en veel zaken zijn voorspelbaar (misschien omdat het vaak herhaald is), maar de film heeft toch een bepaalde frisheid. Zeker voor die tijd, vermoed ik. Mooi ook als de camera de achtergrond op scherp stelt.

Helaas verzandt de film in klungeligheid, tegen het eind met al dat geschieterij. Hitchcock maakt er zelfs een compleet rommeltje van. Tijdens het schieten blijven ze allen voor het raam staan en wanneer iemand zijn geweer afvuurt - omhoog gericht - wordt iemand op grote afstand geraakt, terwijl diegene doodleuk op de grond staat. Onbegrijpelijk voor zo'n geroutineerd filmmaker.

De laatste scène is dan weer geslaagd, maar overtuigend is het allemaal geenszins.

3*

Zeer vlotte film van Hitchcock. Ook in deze film blijft het plot lange tjd mysterieus, al ontbreekt de echte spanning. Het plot had nog iets uitgebreider uitgewerkt kunnen worden. Tussen de beide hoofdrolspelers is er duidelijk veel chemie. Ook de rest van de cast zet aardige acteerprestaties neer. Het einde was degelijk, maar niet ontzettend sterk. Niet een van Hitchcock's beste films, maar wel zeker de moeite waard.

Hoewel ik al vaak, zeer vaak Hitchcock heb gezien, blijf ik mij erover verbazen steeds weer interessant, "good humour"en spannend. Je ziet in deze films vanalles wat onhandig, onwaarschijnlijk of ongeloofwaardig is en toch je blijft gebiologeerd kijken.

Een bizar hoge score voor een film die in zin oeuvre nog niet eens bij de beste 20 zit (en dan ken ik ze nog niet eens allemaal). Een leuk uitgangspunt, maar een merkwaardig knullige uitwerking. De scènes in het hotel zijn bij vlagen leuk en humoristisch, maar op de trein is het te makkelijk. Het mysterie neemt langzaam vorm aan, maar de motivaties van de andere reizigers vind ik wel heel erg makkelijk recht gepraat. Iets meer aandacht hiervoor was wel leuk geweest.

Maar het voornaamste probleem met The Lady Vanishes is de knulligheid. De volharde vrouw die er écht van overtuigd is, de man die ze eerst zogenaamd haat die opeens mee gaat in haar ontvoeringscomplot. En dan aan het einde een lullige schietpartij die doet denken aan een slechte 80s-actiefilm.

Om vervolgens een mierzoet eind goed, al goed slot te krijgen..

Mja, ’t is wel vermakelijk en het is een vlotte film. Vandaar zeker geen onvoldoende.

Vind eerder je kritiek wat knullig, aangezien je bijna niets concreets noemt. Je somt een aantal dingen op die amper voor kritiek kunnen doorgaan. Waarom is een volhard overtuigde vrouw of een wisseling van verhoudingen (de man die gaat helpen) knullig? Wat is er zo lullig aan de schietpartij? Als je woorden als lullig of knullig of makkelijk gebruikt, mag je het wat mij betreft wat beter proberen te staven. Een makkelijk of nee knullig bericht, je kunt vast beter.

Knappe film die ondanks dat het 75 jaar geleden gefilmd werd de tand der tijd opmerkelijk goed doorstaan heeft. Een boeiende film waar in elke scene aandacht is voor de kleinste details en die de film daarmee wel groot maken.

Het hoofdonderwerp, een verdwijnende vrouw, is misschien wel het minst bijzondere aan deze film. Alles wat daaromheen gebeurt daarentegen wordt leuk gebracht en is mooi om te zien. Ook bijzonder hoe de dialogen, vooral van de twee Engelsen, het tijdsbeeld van toen hebben vastgelegd.

Het is ruim een jaar geleden, dus op herinnering...

De hoofdrolspeelster is er tot aan het onrealistische aan toe zó van overtuigd dat ze echt die vrouw heeft gezien. Allereerst vraag ik me af wat er nou zo boeiend aan is om die vrouw per se te vinden (misschien werd dat in de film duidelijk?), maar Margaret Lockwood speelt ook bepaalt niet haar beste rol. Dat heeft wellicht te maken met de leeftijd van de film... aan de andere kant had ik daar bij overige jaren '30-films van Hitchcock geen last van.

Het tweede belangrijke punt is het verloop van het verhaal, waarbij ik het bijzonder het complot tussen de vrouw en de man genoemd heb. Met name op dit punt schiet de plot redelijk tekort wat mij betreft. Het is te geënsceneerd. Van "ik wil niets met je te maken hebben" naar "wil je me helpen in mijn complottheorie dat er iemand ontvoerd is", is nogal een overgang.

Wat betreft de schietpartij kan ik naar het bericht van Nicolage Rico verwijzen van 11 januari 2013. Ook dit is zeker te wijten aan de ouderdom van de film, maar dat betekent nog niet dat ik anno 2013 daar een oogje voor dicht ga knijpen als het zo pover uitgewerkt is.

Het ontbreekt volledig aan een claustrofobisch gevoel, oftewel dat gevoel wat films in een trein zo spannend maken. Dat gevoel wat wel aanwezig is in (open deur) Strangers On a Train.

Ja maar waarom is dat dan onrealistisch? Je herhaalt nu alleen wat je al zei. Als je iets hebt gezien, weet je toch van je zelf dat je dat gezien hebt? Waarom is het onrealitisch om daarvan overtuigd te zijn?



Eh ja. De film draait er om. Zo kun je je bij alles dat ooit in een film gebeurt wel afvragen wat er zo boeiend aan is. Vind het een beetje een rare vraag. Waarom is het zo boeiend dat the good the bad and the ugly die schat vinden? Dat is nu eenmaal de drijfveer.



Wat vond je dan wel haar beste rol? Misschien is het gewoon je actrice niet, dat kan. Heeft niets met de leeftijd te maken van de film te maken nee.


Op zich heb je gelijk, maar het is een beetje zo'n filmcliché dat als katalysator dient voor de rest. Ook hier zou ik weer gemakkelijk GBU aan kunnen halen waar de verhoudingen doorlopend veranderen. Is het realistisch? Misschien niet. Boeit het? Absoluut niet. Vind ik dan ook een beetje muggenziften. Het is toch verder totaal onbelangrijk? Het is niet bedoeld als essay voor menselijk gedrag.

Pover van wie zou je dat toch hebben. Ook zo'n nietszeggend woordje. Verder moet je zelf weten waar je een oogje voor dichtknijpt. Als het je stoort doe je het niet, stoort het niet, dan wel. Snap ook niet waarom dat een principe zaak moet zijn of zo. Vond het totaal niet storend, omdat ook dit nogal onbelangrijk is verder voor de film. Meer een mooie kans voor die mensen die erover willen vallen, om dat dan ook te doen.

Een compleet andere film, die zich maar voor een heel klein deel in een trein afspeelt. Ik snap dan ook niet dat je met die film aankomt wat betreft het claustrofobische.

Een aardige Hitchcock tot aan de amateuristische shoot-out en de wel zeer gekunstelde ontknoping. Daarvoor is het best te doen, niet enkel door het verhaal over een geheimzinnige verdwijning, maar ook door het goede acteerwerk van Margaret Lockwood, Michael Redgrave en Dame May Whitty. Helaas kunnen die het ook niet helpen dat het tenenkrommende einde de hele film als een plumpudding in elkaar laat zaken.

Ik heb heel erg genoten van deze film. Het verhaal had wel iets sterker uitgewerkt mogen zijn, en ook het gestuntel en gelul in dat hotel/herberg de eerste 25 minuten kun je wat mij betreft gewoon doorspoelen want dat gaat namelijk echt helemaal nergens over.

Verder verbaasde het mij dat Lockwood pas 22 jaar was ten tijde van deze film. Erg jong, had ik niet verwacht. Echter speelt ze behoorlijk goed.

Hitchcock begint behoorlijk goed de smaak te pakken te krijgen met deze film. En het camera en licht EN geluidwerk is ronduit fantastisch te noemen. Wat is dit geweldig opgenomen in die trein... geweldig sets! Het constant bewegende en voorbij flitsende landschap op de achtergrond ziet er goed uit, en het aldoor aanwezig zijn van het "rijdende trein geluid" maken van de film echt een kunstwerk. Nu tegenwoordig is dit allemaal vanzelfsprekend in een film, maar ik vind het voor die tijd echt geweldig gedaan.

De enige minpunten zijn voor mij;

Het ontzettende flauwe "gevecht" in de berging, wat bijna komisch wordt. Heel erg slecht geacteerd en gechoreografeerd (als ik dit goed zeg). Ik zie dan toch liever dat geweldige gevecht in de 2e Bondfilm "From Russia With Love", tussen Sean Connery en Robert Shaw.

Verder vind ik ook die schietpartij op het eind (en het einde in het algemeen) behoorlijk verwarrend. Misschien vd week nog maar eens kijken.

Al met al genoten van deze Hitchcock!

Time Out (dat ik qua filmranglijsten hoog heb zitten) heeft TLV op nummer 8, nog bóven Rear Window, staan in zijn Hitchcock-top-52. Nu ben ik een Hitchcock-rookie - ik ga nu vol spanning aan die grote blu-raybox beginnen! - maar het contrast met de kritieken hier is op zijn minst opvallend. En op IMDB scoort hij ook een volle 8/10. Is men niet een tikkeltje te streng hier?

Voor het grootste deel was dit voor mij echt een erg leuke Hitchcock. Er zit veel vaart in, en de film heeft een luchtig sfeertje en veel komische momenten tussen de afwikkeling van het mysterie door. Natuurlijk, de motivaties van de personages en het verhaal rammelen af en toe wat, en bij sommige delen van de film straalt de nepheid ervan af, maar dat neem ik graag voor lief - zo'n 75 minuten lang was dit een erg fijne film. Helaas kon de ontknoping van het verhaal me een stuk minder bekoren, zowel qua idee als qua uitvoering, met die verschrikkelijk slecht uitgewerkte schietpartij en treinontsnapping, en vervolgens de hereniging met het 'verdwenen' oude besje als dieptepunten. Neemt niet weg dat dit een erg vermakelijke film was, maar helaas wel met een onnodige dikke smet erop.

Ik vond dit een vermakelijke film. Ik heb geloof ik geen andere Hitchcock gezien die zo dicht bij een volle komedie kwam te zitten. Tegelijk blijft het wel een spannende film, waarbij het mysterie de hoofdmoot is. Was de humor nodig? Nee. En ik vraag me wel af waarom het soms lichtjes richting screwball comedy ging. Net alsof de men het mysterie luchtiger en minder angstaanjagend wilde maken. (Alsof het een ontzettend enge film is: nee dus. Maar fillmpubliek is nu wel wat meer gewend.)

Wel een heel fijne toegankelijke film, daardoor.

Het mag niet een van Hitch's beste zijn, ik heb me ook met die kleine momentjes van typisch Brits-zijn erg vermaakt. Voor een Hitchcock zat er bijzonder veel humor in moet ik zeggen. Hij komt wat traag op gang, maar voor wie geen haast heeft en het mystery gegeven interessant is, is dit een aangenaam vertoeven.

Ik dacht het eerste half uur echt aan de slechtste Hitchcock begonnen te zijn. 'The Lady Vanishes' komt zeer moeizaam op gang wat mij betreft. Pas vanaf het moment dat Iris die dreun op haar hoofd krijgt en in de trein stapt begint deze prent te leven. Sowieso is een trein natuurlijk altijd geweldig als setting.

Heb vanaf dat moment dus genoten. Mysterie en vooral veel droge humor en fijn vermaak. Zo'n shoot-out op het einde is echt vreselijk droog. Dat ging nergens over. Maar het past prima in deze film. Vond 't allemaal goed werken. Hoogtepunt is wel de vechtpartij met Signor Doppo. Yes, leuke Hitch toch weer.

Aangenaam verrast door dit juweeltje. Alles zit erin: romantiek, komedie, suspense, zelfs een vleugje politiek commentaar. Alleen zoals Hitch dat kan. Ongrijpbaar. Een gelaagde vertelling met bonte karakters en verschillende stijlen. Nog nooit een passerende trein zo mooi gefilmd zien worden. Diegenen die The Grand Budapest Hotel hoog hebben zitten zouden deze film minstens een keer moeten zien. Waar zou Wes Anderson zijn inspiratie toch vandaan hebben.

Een film met duidelijke schoonheidsfoutjes, maar The Lady Vanishes is op enkele punten zo goed, dat de beleving zelf erg positief is. De meeste vooroorlogse films van Hitchcock kunnen me gestolen worden, maar deze is erg goed. Van het begin af aan zit er een fijne vaart in het verhaal. De opening mag dan jolig zijn, ik vond het wel prettig om komisch bedoelde opstootjes te volgen. Het wordt nergens vervelend, omdat je als kijker niet te lang bij een personage blijft hangen. Niet iedereen is sympathiek, maar wie weinig waardering oogst, krijgt in het verhaal ook het minst.

Het gedoe in het hotel voelt wel vreemd aan. Zo erg dat ik even moest checken dat ik wel echt naar The Lady Vanishes zat te kijken. Eenmaal in de trein gaat het echt los en creeërt Hitchcock de suspension waar hij zo vermaard om is. De actie is vrij knullig, maar dat is 'm vergeven. Het verhaal is goed uitgevoerd en blijft interessant en spannend.

Redelijke film die ik als komedie beter geslaagd vind dan als mystery. Met name de droge Britse heren die alleen maar aan cricket dachten waren wel grappig. Verder zijn er wat aardige dialogen tussen de hoofdrolspelers, en ook filmtechnisch vond ik de film nog wel goed te doen, de maquettes zagen er wel nep uit maar de treinscenes kwamen wel goed over.

Ik vond het Duits of Zweeds-achtige brabbeltaaltje wel storend, net als het gebruik van verzonnen plaatsen en landen, beetje te Kuifje-achtig. Sowieso had de plot wel veel weg van een Kuifje verhaal nu ik erover nadenk, met de twee Britten als Jansen en Janssen.

Het mysterie vond ik wat aan de magere kant. De hele plot om het oude vrouwtje te switchen met een ander kwam me wat belachelijk voor, en ik kon eigenlijk geen reden bedenken waarom ze haar op zo'n ingewikkelde manier in handen willen krijgen. Sowieso was het toch alleen maar de bedoeling te voorkomen dat zij de melodie naar Londen zou krijgen, waarom hebben ze haar niet uitgeschakeld in het hotel, zoals de serenade zanger? En dan de al vaker aangehaalde schietpartij, die was gewoon erg knullig.

Vanwege de fijne humor wel een voldoende maar naar mijn mening een wat minder geslaagde film van de Master of Suspense. Zijn cameo heb ik trouwens gemist in deze film.

Buitengewoon grappig film van Alfred Hitchcock. Vooral in het eerste gedeelte van de film, waarin de personages worden voorgesteld aan de kijker, zijn er veel goede Engelse grappen. Aan die grappen komt abrupt een einde als er plotseling iemand wordt gewurgd. Wat direct ook het tweede deel langere deel van de film inluidt. Hierin staat de suspense centraal. Hitchcock manipuleert er weer lustig op los, zodat je zelfs als kijker op een zeker moment gaat twijfelen of Miss Froy nou wel echt of niet bestaat. Wanneer het mysterie ontrafeld is, volgt er nog een slot-apotheose vol actie. Niettemin is de film, die gebaseerd werd op een roman van Ethel Lina White, van begin tot einde erg vermakelijk. De hoofdrollen worden vertolkt door Margaret Lockwood en Michael Redgrave. Vooral Lockwood valt op, niet in de eerste plaats omdat ze een brunette is, Hitchcock gaf de voorkeur aan blondines, maar ook door haar goede en uitgebalanceerde acteerwerk. En dan zijn er nog Naunton Wayne en Basil Radford als de Britten Caldicott en Charters, die uitsluitend geïnteresseerd zijn in cricket. Zij zorgen voor de komische noot.Een bijzonder vermakelijke film en misschien wel een van de betere uit de vroege carrière van Hitchcock. Wie zich niet laat afschrikken door zwart-wit beelden en het duidelijk zichtbare krappe budget kan aangenaam verrast worden door deze film!

Aardig beginnetje (die twee Britten die één pyama delen!), geweldig middenstuk in de trein en zwak einde

Hoewel het zich afspeelt in het fictieve Centraal-Europese Bandrika, is het volledig in Engeland geschoten. Er worden verschillende talen gesproken, van Duits tot koeterwaals. Een militaire spoorweg in Hampshire is gebruikt, geschilderde bergen als decor en gemonteerde voorbijzoevende landschappen. Voor het begin, waarin de camera afdaalt naar een bergdorpje, is een miniatuurdorp gebouwd, met een nepauto die voortgetrokken wordt aan een touwtje. De twee al dan niet vergiftigde glazen zijn wellicht echt extra groot en geven de kijker het gevoel de drinkers te willen waarschuwen.

Het is een ouderwets avontuur met spionnen en een mysterieuze verdwijning. De macguffin is erg onwaarschijnlijk: welke boodschap van staatsbelang kan verscholen zitten in zo'n onschuldig melodietje? Madeleine Carroll speelt de jonge avonturierster die in eerste instantie door niemand ernstig genomen wordt. Michael Redgrave komt eerst als een hufter over, maar zorgt voor een romantische noot. Het komische duo is een parodie op mannen die nooit uitgepraat raken over sport. Toch wordt de show gestolen door Dame May Whitty, die een van de mooiste bejaardenrollen ooit neerzet. Haar Miss Froy pleit voor meer hoffelijkheid tussen mensen, omdat het leven dan zoveel gemakkelijker wordt. De cameo van Hitchcock komt uitzonderlijk laat, wanneer hij met een onbenulig tasje omringd wordt door mensen die met zware valiezen zeulen. Deze cocktail van spanning, humor, romantiek en kleine menselijke eigenschappen blijft een genot om naar te kijken.

Zodra het mystery in de trein aangevangen is, wordt de film een stuk interessanter. Het start allemaal wat luchtig en komisch, maar daar beleefde ik niet zoveel aan. Ook het einde was niet al te best, het ziet er regelmatig erg amateuristisch uit dan. Het is de uiteindelijk hand van Hitchcock, die de film de moeite waard maakt. Het raadselachtige en mysterieuze is dan erg typerend en herkenbaar.

“Never climb a fence if you can sit on it.”

Met Lady Vanishes levert Hitchcock weer een enerverende spionagefilm af. Met veel humor en leuk samenspel tussen Lockwood en Redgrave. De uiteindelijke MacGuffin is weer belachelijk, en de schietpartij op het laatst moet je maar even voor lief nemen. Maar daar gaat het ook eigenlijk niet om, want Lady Vanishes is op z’n sterkst als alle personages in de trein hun eigen motieven en belangen proberen te verdoezelen. En Lockwood en Redgrave proberen uit te vinden wat er met Miss Froy is gebeurd. Hitchcock, spionage, humor, actie en stijve Bitse omgangsvormen, een heerlijke cocktail.

Een sterk verouderde treinfilm waarbij het opvalt dat Hitchcock zeker toen nog visueel niet echt sterk was. Maar zijn andere troef om een spanningsboog op te bouwen en een stevige thriller te maken, is wel aanwezig. Het resultaat is een boeiende treinfilm in de stijl van Agatha Christie. De regisseur zorgt dat het tempo in de film komt eens de trein vertrekt, al zijn de karakters niet altijd even interessant. Niet de beste Hitchcock, daarvoor zit er teveel sleet op. Maar zelfs dan één van de betere treinfilms.

Mwa.

Tot nu toe van de 4 die ik van hem gezien heb, is dit helaas de minste Hitchcock naar mijn mening. Ik moet nog meer van hem bekijken, maar ik werk er dus langzaam naartoe. Deze kwam op BBC, en dan kan ik hem eigenlijk gewoon niet missen.

De film begint nog wel prima, het hotel is wel wat chaotisch (passend met de situatie) maar weet nooit volop entertainend te zijn helaas. De humor is wel behoorlijk aanwezig, maar voor de rest is de film nergens echt uitzonderlijk op andere films.

Eenmaal in het mystery-gedeelte, (een switch in de genre) is de film helaas genadeloos saai. Het mystery-gehalte weet nooit te boeien en voelt wat flauw aan. Het verhaal zelf begint wat te vervagen en de film roept een aantal vragen op. Ook wel grappig dat wanneer het genre lijkt te veranderen, de hoofdpersonages dit ook lijken te doen.

Enkele leuke scenes waar Hitchcock bekend om is, maar voor de rest nergens hele interessante stukken. Eenmaal het iets meer vaart gaat krijgen is de film wat beter, maar dan is het eigenlijk al een beetje te laat. We moeten nog door 50 minuten onzin heen voordat we bij het beste stuk komen.

Want eerlijk is eerlijk, de slotfase (wederom opnieuw een switch in de genres) is wel het beste stuk. Het komt veel te laat aan, maar het is wel best spannend soms. Hier en daar wat klungelig en afgeraffeld, maar het meest entertainend in de gehele film.

Uiteindelijk eindigt de film dan ook wat afgeraffeld, maar in het algemeen is het prima. Echter neemt het saaie stuk zowat de gehele film in voordat de film weer echt leuk wordt. Dat is gewoon te veel verveling, en dus is het cijfer er ook naar.

Dit kwam bij mij ook op, en bij meerdere mensen als ik zo de berichten hierboven lees. De argeloze schietpartij sluit daarbij aan. Deed toch wel afbreuk aan de beleving, ondanks de goede regie en prima dialogen.

Overigens vroeg ik mij af of de naam Froy gebaseerd was op Freud, aangezien het in eerste instantie lijkt alsof Iris Henderson zich haar heeft ingebeeld vanuit haar onderbewuste, zoals verteld door de (nep)psycholoog. Maar wellicht te ver gezocht

een zwart wit Hitchkock film lijkt me ideaal voor de kerstdagen en The lady vanishes voldoet prima. Kerstpunch in de schoot en de geur van dennenhout op de achtergrond is een perfecte setting om de film te beleven. Na Young and innocent en The 39 steps opnieuw een film die flirt met het screw ball genre waar dus man en vrouw al kibbelend toch verliefd worden. Vederlicht entertainment was Hitchkock dan ook niet vreemd. Meer nog, het was een constante doorheen zijn oeuvre. TLV is ouderwets plezier waarin zelfs een non met hakken haar moment krijgt. Prettig kerstfeest !

Redelijk mysterie van Hitchcock met wat humor maar The Lady Vanishes (1938) komt niet in mijn Hitchcock top 10. Mooi verhaal geïnspireerd op de verdwijning van een moeder in een hotel in Parijs. In deze film verdwijnt er een vrouw in een trein. De mooie Margaretha Lockwood (Iris) probeert het op te lossen en wordt geflankeerd door de grappige Michael Redgrave (Gilbert).

Helaas zaten er voor mij teveel onrealistische stukken in. De aanwijzingen worden bijvoorbeeld precies op het juiste moment aangegeven (zo wordt de Mexicaanse thee uit de trein gegooit waardoor Gilbert, die daar net zat, het zag). Volgens IMDb waren François Truffaut en Orson Welles wel gek van deze film.

De soms hoge graad van onnozelheid wordt ruimschoots gecompenseerd door oldfashioned Britse flair, waar het vooral smullen is van dat (helaas) stilaan verdwijnende taaltje.
"There's the old girl again…" "Well, normal people don't go about tying up nuns, do they?" of iets in die strekking. Die 2 onnozele halzen die per se naar het cricket willen gaan stelen de show. Het stuntelige geworstel in de bagagewagen tussen de goochelstuff, maakt ook al duidelijk dat we het allemaal niet te ernstig moeten nemen. Spannend wordt het echt nérgens… maar dat deert niet.
En voor een keertje geen blonde femme de résistance, maar pure sex appeal van de schitterende donkerharige Margaret Lockwood die zowat opgevreten wordt door de camera. Delicious.