The Others (2001)

Spannende en intrigerende film. Interessant verhaal, prima film, kan hem echt aanbevelen.

Op Halloweenavond nog eens gezien (in een reeks van 5!) en ik blijf volmondig bij de 4* van mijn eerdere beoordeling. Tophorrorfilm met de nodige schrikelementen, een uitstekende vertolking van Kidman, en een originele plottwist. Een plottwist die - van zodra je hem kent - ook alle voorgaande gebeurtenissen perfect kadert (Victor die lawaai maakt, "indringers" die eigenlijk de echte huidige (levende) bezoekers zijn, de reden waarom ze niet meer allergisch zijn (ze zijn dood), de reden waarom de vader maar even terugkeert, de reden achter "she did it again, do you remember" (i.E. ze heeft haar kinderen vermoord met een kussen), etc.. Tophorrorfilm die voor weinig andere films moet onderdoen!

Helaas staat dit grote huis niet in Jersey, maar in 'Cantabria' te Spanje. Ook wel 'Palacio de los Hornillos' genoemd (Grace Stewart's Mansion).

Toch wel erg onder de indruk van ‘The Others’ die me weer eens verbazingwekkend laat kwijlen over hoe goed de film eigenlijk wel niet is, er zijn hier en daar natuurlijk wel wat dingen die de film in mijn ogen wat beter had kunnen doen maar, als ik zie dat mijn grote vriend ‘alexspyforever’ hier al een aardig hoog cijfer voor opschrijft ga je, je zelf toch wel een beetje achter de oren krabben, en zette ik een héél hoog verwachtingsniveau neer voor deze film, en dat was toch even slikken als de film je verwachtingen eigenlijk zo goed als na komt: spannend, ‘eng’ en in vlagen erg gaaf, met een sfeertje waar je u tegen kan zeggen raast de film je voorbij, en lijkt het weer op een normale ‘geesten’ film waarvan we tegenwoordig al duizenden hebben. ‘The Others’ is anders, unieker en vele malen leuker.

En zeker uniek, in mijn ogen vooral aangezien ik er bijna nog geen film heb gezien die zich dusdanig voortbeweegt als wat ‘The Others’ heeft geflikt. De clou / plottwist is geweldig en ik heb me er zeker ontzettend door laten vermaken, toch had ik het gevoel ook dat de film rond het midden zijn snelheid kwijt raakte en dat de film toch wat aan de tragere kant begon te worden. Ook verloor ik als kijker mijn interesse zowaar een beetje en lijkt de film toch aardig ver te vallen, het plottwist was erg grandioos gedaan daar in tegen, en daar ben ik echt wel een fan van. De film wist het dusdanig te brengen, in een ontzettend fijne setting, dat het bijna overkwam als ‘ongelooflijke’. En na de plottwist begin je toch maar héél anders tegen de film aan te kijken en er over te denken, zo’n beetje alles wat er gebeurd is in de film heeft zich dus afgespeeld in ‘geestenland’.

De locatie vond ik zelf niet speciaal. Het is ontzettend gaaf zo’n afgelegen huis maar ik word er nooit warmer of kouder van, we hebben dit soort films ook gewoon in rijtjeshuizen en daar is het onderwerp vaak net zo leuk in. Groter is natuurlijk altijd beter, en wat makkelijker voor de regisseur omdat je wat meer kan laten gebeuren. Toch vond ik het geen bijzondere locatie, wel mooi om te zien maar wel eentje waarvan we er tegenwoordig al aardig wat hebben. Ja, erg vette locaties.

Ook het tijdsbeeld in deze film is in klasse verwerkt en je voelt de oudheid er uit spatten. Dit komt inderdaad dankzij het feit dat het huis zonder elektriciteit zit maar ook door de kledij die de personages dragen, erg gedateerd en super leuk. Zoals het plot al zegt speelt het af na de tweede wereldoorlog, toch valt dit (buiten de genoemde dingen om) niet goed te merken: we zien weinig oorlog of vernietiging, zoals ik al las speelde de film zich af op ‘Jersey’ die destijds in de Duitse handen was, aangezien het vlak voor Frankrijk ligt en binnen hand bereik was voor de Duitsers (mooie eilanden om afweergeschut neer te zetten en de geallieerden tegen te gaan). Maar buiten de ene keer om dat er word gehint naar de nazi’s: “Ik heb de nazi’s al eens buiten de deuren gehouden...” valt er niet veel meer op te merken dat dit in die tijdperk afspeelde, je moet dus even goed opletten anders weet je dit niet (als je het plot niet leest). Al komt de vader thuis en word er ook gehint naar de oorlog, de puzzelstukjes vallen langzamerhand in één. Dus qua setting ben ik erg te spreken over deze film, en dat is ook iets heel positiefs aangezien dankzij de setting er een bepaalde sfeer werd gecreëerd waarvan ik eigenlijk best wat kriebels kreeg, je werd goed mee genomen in de film en je zat eigenlijk van begin tot het einde aan de film vast gekluisterd, en dat is super gaaf.

“If you see a ghost, you say "hello".”

De film lijkt in eerste instantie een doorsnee geesten film te zijn waar we de al aardig wat van gezien hebben, echt interessant word het dan niet maar dankzij de positieve berichten (zoals ik al zei) en het hoge gemiddelde, wat ik niet vaak zie voor ‘geesten’-films maakte me al gauw héél erg nieuwsgierig. Maar vanaf het begin voelde de film anders, enger en interessanter dan de meeste meuk wat tegenwoordig op de planeet word gegooid (al is deze film al wel wat aan de oudere kant).

Over de cast was ik ook nog een beetje aan het twijfelen, ik als persoon haat kindacteurs in films en dan vooral in horror films. Ik kan gewoon niet wennen aan die etters die niet zitten te luisteren, dan vreet ik mezelf helemaal op van binnen, ook al is het maar een film. En daarom is het dus ook niet raar als ik zeg dat ik me lichtelijk heb geïrriteerd aan Anne (Stewart), de wat brutaalste van de twee al zeg ik het zelf. Ik vond persoonlijk in deze film de acteerwerken van Christopher Eccleston als Charles nog niet zo héél dramatisch en ondanks dat het een kindacteur was destijds viel hij nog wel mee (dankzij zijn personage), maar de personage van Anne is voor mij weer een irritatiepunt, kan daar maar niet mee omgaan haha. Nicole Kidman vond ik een leuke rol, als de soms wat hysterische moeder acteerde ze prima. En ook Fionnula Flanagan verdiend wederom een pluim om haar acteerkunsten in weer een horror film.

Het verhaal dan, een subliem verhaal waar ik uitermate van genoten heb met een ontzettend goeie plottwist die ik totaal niet zag aankomen. Het verhaal dan, we volgen de familie Stewart die zich hebben genesteld in een groot huis. Hier hebben ze een aantal werkers in dienst, onder andere ‘Mr. Edmund Tuttle’ en ‘Mrs. Bertha Mills’. Het lijkt allemaal goed te verlopen, echter is er één ding aan de hand. De kinderen kunnen niet tegen zonlicht en moeten hierdoor constant in een donkere ruimte geplaatst worden, met de gordijnen dicht. Er is alleen iets raars aan de hand. Het dochtertje Anne beweerd dat ze geesten ziet, doet mysterieus tegen haar broertje en maakt hem onder andere heel erg bang. Het begint een probleem te worden, echter na een tijdje merkt ook Grace ook rare dingen op, hoort dingen en ziet dingen bewegen terwijl mensen ergens anders aanwezig zijn. En nadat ze in een kamer aangekomen was waar ze vervolgens rare geluiden en stemmen hoort besluit ze het huis grondig te doorzoeken en opzoek te gaan naar de mensen die volgens haar hebben ingebroken. Ze vindt niemand maar de rare situaties worden wel steeds erger.

Vervolgens raakt ze in een trans, eerder een beetje in shock en besluit even te wandelen als ze haar man tegen het lijf aanloopt die blijkbaar uit de oorlog teruggekeerd is, na een familie reünie lijkt de man des huizes een beetje doorgedraaid, en om beter te zeggen het lijkt wel alsof hij leid aan PTSS. We zien hem voornamelijk op bed liggen en daarna verdwijnt hij weer, al gaat het niet beter binnen de familie die steeds meer geestenwaarnemingen opnemen.

De sfeer draait vooral om als Grace ook de vreemde mensen begint te zien, Anne had opgeschreven op een papiertje wie ze allemaal zag en hoe vaak, een oude vrouw het meest. Eenmaal wanneer Anne haar communie pak heeft gepast en hier nog even in zit komt de oude vrouw weer in de film. Voor het eerst nemen we één van de ‘geesten’ waar via Grace die daarna de oude vrouw probeerde te wurgen, echter bleek dit nog steeds Anne te zijn. Anne rent in shock en jankend weg richting Bertha die haar verteld dat ook zij de geesten gezien heeft en verteld dat er nog wat ergers gaat gebeuren, na dit verhaal begint de plottwist.

De werksters en werker bij de familie Stewart blijken het op de familie gemunt te hebben. Ze halen de gordijnen weg die de kids moesten beschermen en daarna vinden de twee de grafstenen met de drie namen er op. Dit blijken geesten te zijn en gaan achter de familie aan. De kids moeten verstoppen van Grace en Bertha legt constant uit dat ze de kwade mensen steeds weg hielden maar dit nu niet meer konden doen, Grace besluit terug te gaan naar de kids die opeens in een kamer bij meerdere mensen zitten, de oude vrouw, de vrouw en de man, en nog twee die Anne constant op noemde. Ze vertelden dat ze niet dood waren, Grace deed dit ook maar toen zagen we opeens een perspectief dat de bladen begonnen te zweven die Grace aan het verscheuren was. En toen was het verhaal totaal anders. Grace blijkt samen met haar familie de geesten te zijn die een familie lopen te teisteren binnen het huis, en daar komen we op een laat moment achter. Grace bleek haar kinderen gewurgd te hebben en vervolgens haarzelf door het hoofd te hebben geschoten, een hele gave plottwist die een hele gave film toch een ander staartje weet te geven.

De film heeft heel wat te bieden, ook op uiterlijk (zoals ik al eerder zei), de setting maar ook dingen die ze vinden binnen de film. Zo vond ik persoonlijk het fotoalbum heel vet, waar men lijken hebben gefotografeerd en deze hebben ingelijst. Tot ze de foto van de drie werkers ook zag staan, en de clou als snel viel..

Ik ga er even niet langer op door, want dan ben ik nog wel even bezig, heb trek en wil mijn pizza graag op eten. Ik twijfel erg tussen de score maar ik heb het gevoel dat ik bij deze film toch liever de wat hogere kant wil pakken, ik voel me daar het beste bij. De kleine puntjes hebben mij niet tot een volledig cijfer gebracht maar, het scheelde echt niet veel!

4.5*

Ok.

Toch niet helemaal bevallen hier. De horrorfilm heeft alle potentie een prachtige horrorfilm te zijn, maar mist op vele vlakken gewoon de beklemmende toon en spanning. Misschien hadden deze elementen deze film juist geen goed gedaan, want het gemiddelde is vrij hoog.

Kidman is niet mijn favoriet, en het was daarom ook niet altijd even fijn om haar hier te zien. De kinderen zetten hun rollen vrij overtuigend neer, maar de film boeide me niet heel erg. De sfeer pakte me niet helemaal, ondanks een paar uitermate geslaagde scenes.

Naarmate de film richting het einde gaat verdient de film toch wel een bonus. Prachtige twist die ik totaal niet zag aankomen en is de toon wat beklemmender. Dat was erg origineel gevonden. Jammer dat de rest van de film me niet pakte, misschien ga ik deze film binnenkort even herzien.

Waarom is dit helaas ? Waarom moet alles nog even gerationaliseerd worden ? Wie of wat wordt daar beter van ?

.

De geniale twist op het einde wordt reeds gesuggereerd in de titel. Wie zijn nu the others ? Het productieteam Wagner/Cruise kreeg interesse in het project van Amenabar. Hij nam dankbaar de deal (het geld én Nicole Kidman) aan en zette zich samen met zijn Spaanse equipe aan het werk. Dit genre film (haunted house - gesloten ruimte vol geesten) gaat meestal richting slasher of richting shock maar hier is het vooral suggereren van een dreiging (horen van voetstappen, deuren die open staan, piano muziek in een lege kamer, etc). De film is dus geen tien kleine negers formule maar een melodrama. Nicole Kidman is schitterend als de liefhebbende maar strenge moeder die in haar eentje haar kinderen beschermt tegen indringers. De visuele elementen (fotografie, decor en kostuums) zijn uitmuntend en de film baadt voortdurend in een mysterieuze waas. Maar ik moet toegeven, de interesse stokt halfweg. Misschien omdat een film met verrassend einde telkens minder weegt bij een nieuwe visie, misschien omdat het verhaal toch wat magertjes blijkt als dramatiek. Gelukkig schudt het laatste half uur mij terug wakker om een uiterst knappe finale te zien.

Een mooie, elegante, sfeervolle horrorfilm met prachtig spel van alle betrokkenen (inclusief oudgediende Eric Sykes, mij vooral bekend uit The plank (1967) maar hier in een totaal andere rol), maar de speelduur gaat uiteindelijk tegen de effectiviteit werken : de film bevat voor mij gewoon te weinig spanning en te weinig plot om 100 minuten lang boeiend te blijven. Het einde is een mooie variatie op The sixth sense, ook bij herziening nog uiterst bevredigend, en hoewel ik niet speciaal een fan van Nicole Kidman ben is ze hier wel een uitstekend middelpunt van dit aparte huishouden.

Vroeger als kind dit gekeken maar helaas halverwege want ik vond het te eng!!!

Ik heb deze film gisteren helemaal gekeken met een vriend samen. Zeer prachtige film! Goed geacteerd. Ze hebben een perfecte locatie gekozen! Ik ben nu 25 jaar en vind deze film nog best wel eng.... maar het heeft ook een triest verhaal.

Ik besef ook nadat ik deze Film heb gezien, misschien ook paranormaal kan zijn en realistisch. De film is zo gemaakt dat de kijker het kan ervaren dat dit ook in het echt kan gebeuren en getraumatiseerd ervan kan worden!!

Nicole kidman vond ik zelf een gek wijf die een shotgun gebruikt en daarmee het huis rond zwerft en mensen ermee bedreigt het huis uit te zetten! Ze mishandeld haar dochter en beschuldigd haar voortdurend. Maar ik vond het meisje toch het creepiest in de film! Haar broertje is vaak het slachtoffer...

De engste scenes van de film vond ik dat Nicole naar de zolder is gelopen dat bedekt is met witte doeken en onverklaarbare dingen gebeuren. Wat voor de kijker spannend is en ook om de kijker bang te maken. De piano scene kreeg ik de meeste rillingen. De piano speelde uit het niets, terwijl Nicole de deur open deed en ineens zie je niemand??? ??

Het is een oude film, maar het is zeker een aanrader om te kijken! Naar mijn mening vind ik de meeste horror films onrealistisch maar Psychologische horror is voor mij pas echt Horror! ?

Deze dan ook maar weer eens herkeken. Nog sterker dan in de herinnering. Wat een weergaloos spookhuismysterie is dit toch. Nee, geen horror, maar dat doet er niet toe. Het neusje van de zalm waar het gaat om films die "sfeer" hebben.

Meesterwerk.

Geen keiharde horror maar een bedachtzaam geënsceneerde psychologische thriller met horrorelementen.

In een interview vertelde Regisseur Alejandro Amenábar dat de film een relatief eenvoudig verhaal vertelt waarin de dramatiek en de speciale effecten in vergelijking met de complexe personages zo simpel mogelijk zijn gehouden. De film kent geen helden of slechteriken. De film laat slechts mensen zien die proberen een verklaring te vinden voor de dingen die ze meemaken.

In de loop van de film zijn er wel wat aanwijzingen over de vork en de steel, maar eenduidigheid is er pas op het einde. Verrassend vond ik het.

Een film over angsten. Niet een film over goed en kwaad. Geen personage is goed of slecht. De personages zijn simpelweg menselijk. De horrorelementen die af en toe oppoppen zijn bescheiden. In de setting van de film (een oud landhuis) horen de bewoners stemmen en verdachte geluiden en hebben ze vreemde gewaarwordingen. Het zijn bescheiden middelen die worden ingezet. Met deze beperkte middelen ontstaat echter een fijne verontrustende spookachtige sfeer.

De personages reageren onrustig, hysterisch en paranoïde. In hun angstige wervelingen die los komen bij de onverklaarbare gebeurtenissen, houdt de horror zich op. De locatie doet de rest.

Het oude Victoriaanse huis is een perfect spookhuis. Lange gangen. Talloze kamers. Antieke inrichting. Spaarzame verlichting. En kijkend uit het raam ontwaart de kijker een winterse omgeving met een dichte mist die verstikkend over het landschap hangt. Allemaal sfeervolle symboliek die verwijst naar het isolement en de eenzaamheid van de personages die geen andere keus hebben dan zich strijdend dan wel lijdzaam te voegen in hun dwingende lot.

De film vertelt niet echt een verhaal. De film draait om de psyche van de personages. Zij lijden onder angsten, maar weten niet waarom die angsten er zijn. Ze komen nogal koud over. De kijker is derhalve ook niet zeer betrokken bij de personages. Er is afstand tot hun gemoedstoestand.

Toch zijn de personages best boeiend. Neem bijvoorbeeld het personage van Nicole Kidman. Een strenggelovige vrouw die troost zoekt in haar geloof maar innerlijk begint te worstelen als zij merkt dat haar geloof het machteloze gevoel niet opheft en de merkwaardige gebeurtenissen niet doen stoppen. Of neem Fionula Flanagan in de rol van huishoudster. Eén en al degelijkheid, maar tegelijkertijd ook fascinerend en mysterieus.

En dat is de film ook.

Op zijn laatste film na heb ik alles al gezien van de Spaanse regisseur Alejandro Amenábar. Toch wel één van mijn favorieten ondanks een zeldzame uitschuiver met Regression (2015). Al zijn andere films zijn uitstekend te noemen met onder meer Mar Adentro (2004) en Abre los Ojos (1997).

Deze The others stond al héél lang op mijn verlanglijstje. Deze The others moet het in de eerste plaats hebben van een ijzingwekkende sfeersetting en spanning. En die is aanwezig. Eerst en vooral met het kille landhuis omgeven door mist met zijn talloze kamers waar portretten en silhouetten haast tot leven komen. De donkere gesloten kamers creëren een benauwend effect. Dit wordt nog eens extra versterkt door de bizarre regels die de dame des huize hanteert voor haar personeel.

Nicole Kidman in een glansrol overigens waarbij haar angsten en ongerustheid zeer naturel overkomen. Een personage waarvan ik niet kan zeggen of ik er nu sympathie voor heb of niet. Enerzijds is ze de zichzelf wegcijferende vrouw voor haar kinderen, aan de andere kant is ze voor hen erg hard en is de koelheid tegenover haar personeel niet echt aan te moedigen. Tot slot zijn de twee kindacteurs, Alakina Mann en James Bentley erg sterk in hun rollen.

De film wordt nog meer beklemmend met de komst van de drie bedienden die je op één of andere manier niet vertrouwt. The others is geen uitgesproken horror - maar kruipt wel onder je vel door de gecreëerde bloedstollende omstandigheden die Amenabar heeft geschapen. De schrikmomenten zijn beperkt, maar zijn voldoende - een overload zou de film alleen maar schaden. Het einde is top en doet erg denken aan Shyamalan's The Sixth Sense (1999) die een paar jaar eerder uitkwam.

Ik las net ergens dat deze film een remake gaat krijgen. Eerst had ik zoiets van: “Moet dat nou ?” Want deze uit 2001 is al een zeer gave film en voor mij zelfs een klassieker. Maar dan lees ik wat berichten hierboven van ‘jongere’ users die dit dan ook als een ‘oude film’ bestempelen. En daar hebben ze eigenlijk ook gelijk in. Het ligt aan mij. Ik ben nu 52 en heb hem gewoon in 2001 gezien. En films worden idd ook ‘ouder’. Ik bedoel, de film Casablanca zegt mij ook niks. Vind ik ouwe meuk. Maar de generatie van toen vond hem geweldig in die tijd.

Misschien ga ik een nieuwe versie van dit verhaal niks vinden maar dat komt door de eerste indruk van het originele verhaal van deze film. Tel daarbij de geweldige prestatie van Nicole Kidman op en de acteurs die de bedienden spelen. Dan moet je wel met een hele goede remake komen.

Ik ben mij door deze film wat gaan verdiepen in hoe men in de Victoriaanse tijd bezig hield met de dodencultuur en dat is zo fascinerend om te zien. Eigenlijk nog enger..

Ik ga deze film een een mooie hoge rating geven. Klassieker !

Een film waar ik me vreemd genoeg toch altijd weer door laat verassen in de positieve zin.

Bijna gebruikelijk tafereel met een afgelegen landhuis en de nodige vreemde dingen vormt het begin. Dingen waarvan de lading meteen al zoiets is van; wat zou het allemaal betekenen? Subtiel is de opbouw te noemen van een moeder die zelf nogal panisch en dwangmatig overkomt, en vanuit haar perspectief is te bedenken dat zij ze gewoon ziet vliegen. Maar al snel verschuift het verhaal qua waarneming maar ook balans. Is die huishoudelijke hulp met aanhang wel wie ze beweert? Dat daar meer achtergehouden wordt ligt voor de hand.

De film blijft ondanks, het mysterie dat zich ontwikkeld, op zijn eigen, niet te snelle, tempo voortborduren en lijkt zich vooral niet te willen vergalopperen. Sterker, bijzonder degelijk wordt er best wel naar een indrukwekkende apotheose toegewerkt waarvan 'het midden' tot het laatste moment onzeker blijft. Indringend en kippenvel waardige zijn de seance waar de waarheid op tafel komt, en de scene waarin de kinderen de grafstenen buiten vinden.

The Others voelt eigenlijk nergens spectaculair aan maar weet wel indruk te maken in zijn spanningsopbouw. Ondanks het gebrek aan sfeer of muziek wordt je toch prima wijze meegenomen in dit mysterie dat een buitengewone opbouw kent en daarmee een prima en voor degelijke film is.

een horror spook film waar je u verstand moet voor gebruiken want dat is wat ik ook niet heb gedaan. ik snapte er totaal niets van begon teleurgesteld te raken dat ik hem had gekocht. normaal ben ik niet iemand die films blind koop met andere woorden films die ik niet heb gezien. maar ik ben fan van horror thrillers en zeker bovennatuurlijk thrillers met zo een sfeer van spooky maar de donkere kant zit ook in de film en bij vele is dat niet zo. ik begreep dus echt niets van die film spook film? zag niets anders dan een vrouw met kinderen in een huis en dat de ganse film door ze mogen niet buiten? dus dacht ik dat ze niet tegen het zonlicht konden of dat ze ziek zijn of zijn ze vampieren? neen ik snapte er niets van dus dwong ik mij zelf om toch verder te kijken dan tegen het laatste deel viel alles op zijn plaats en begreep ik dus waarom en wat er aan de hand was met dit gezin. maar daarom zeg ik een film om te kijken met verstand anders zul je u hauw vervelen en hem uitzetten.

Echt horror was dit niet (dat is geen verwijt), meer een drama-thriller, maar wel sfeervol en met redelijke spanning die toch vrij snel door heel de film hangt. Ook een sterke Kidman en da meisje was ook sterk. Of dit nu een ware topper is, dat ga ik niet zeggen, maar een meer dan boeiende film dat zeker wel, had deze misschien wel beter op een koude donkere herfst/winteravond gekeken ipv op deze nazomerdag

Het is Allerheiligenavond, Halloween.. En het is volle maan vanavond..

En dan vind ik deze film de beste om te bekijken.

Samhain !

Prima film van regisseur Alejandro Amenábar met een mooi verhaal wat vol zit met mysterieuze zaken.

Daardoor vraag je als kijker veel af, voorbeeldje is de kinderen en de man van Grace. Welke ziekte hebben de kinderen en waar is de man gebleven, de laatste is al anderhalf jaar vermist, is hij überhaupt vermist en zijn die kinderen ziek of is dit allemaal haar eigen fantasie?

En hoe onderhoudt Grace zonder werk (ze heeft continue migraine) het huis en een huishouding van 3 werknemers en hun inkopen? Eerlijk toegeven, we moeten nog een klein uurtje van de film zien omdat het gisteravond te laat werd om hem uit te kijken. Maar een prachtfilm met griezelige omstandigheden in een oud huis, een dubieuze huishoudster met aanhang en een vrouw des huize die nu en dan het zwaar krijgt door zaken die haar (en ons) vreemd overkomen.

Uitstekende griezelfilm die wij bij voorbaat al belonen met een 8!

Als je hem halfweg al top vindt, wordt het alleen nog maar beter, knusse stoel

Uitkijken die handel!

Voor mij een van de beste horrorthrillers ooit met een geniaal en verrassend slot. Kidman is een van de beste actrices ooit en dat bewijst ze hier weer. Superlatieven schieten tekort dus laat ik het hier maar bij, deze film hoort eigenlijk ook thuis in mijn persoonlijke top 10. Opmerkelijk trouwens hoeveel uitstekende films er werden gemaakt eind jaren 90 begin 2000 zonder al die special effects van nu,.

Waar veel films in het horror- en thrillergenre vrij sterk beginnen en op het einde volledig de mist ingaan is dit zeker hier niet het geval want deze film groeit echt naar een climax. 5 sterren

Wauw. Heel erg onder de indruk. Dan heb ik het in de eerste plaats over die opmerkelijk fantastische plottwist op het einde die de hele film op z'n kop draait. Ik moet zeggen dat ik het écht niet zag aankomen, en achteraf gezien lijkt bijna elk detail en elke merkwaardigheid in de film perfect te passen met de twist in het achterhoofd. Zoiets is heel erg knap natuurlijk. The Others bestaat echter uit meer dan alleen de twist, en is ook op elk ander vlak van een uitzonderlijk hoog niveau. De aankleding en het authentieke interieur van het oude Engelse landhuis is schitterend en enorm sfeervol. Al die uitgebreide kamers, de schilderijen en kandelaren, de donkere belichting, etc. Visueel is het echt een heel mooie film, inclusief de buiten-scènes met de mistige tuin. Ultieme vorm van sfeer. Dit wordt versterkt door de niet-traditionele, maar niettemin spannende, horrormomentjes; voetstappen op de bovenverdieping, een piano die vanzelf begint te spelen, de gordijnen die opeens weg zijn. Het is niet in your face maar subtiel, en daardoor kruipt het juist onder je huid. Het is een van de meest atmosferische films die ik in lange tijd zag.

Alleen deze elementen hadden al een geweldige film opgeleverd, maar dit wordt aangevuld door passende, sferische muziek en een heel sterke cast. De kindacteurs zijn niet al te sterk, maar bijvoorbeeld die huishoudvrouw speelt een heel goede rol, en vooral Nicole Kidman is ijzersterk. Klassenbak van een actrice. Ze is kil en koud, maar tegelijkertijd ook meelevend en bezorgd, bang en hysterisch. Ze haalt veel emoties uit de kast, en heeft enkele heel sterke individuele scènes (wanneer ze tegen haar man uitbarst, of wanneer ze haar kinderen op het einde in ontreddering vasthoudt wanneer ze eindelijk beseft/aanvaardt dat ze alledrie dood zijn). Het enige minpunt is misschien dat het wel heel snel duidelijk is dat die drie huishoudhulpjes geesten/dood zijn en lange tijd dacht ik eigenlijk ook dat dat de 'twist' ging worden. Gelukkig was dat niet het geval. In ieder geval was dit een schitterende, atmosferische film met een heel sterke cast, veel sfeer, enkele spannende momenten en een knaller van een plottwist. 4.5*.

Een film die, ondanks pogingen daartoe, nergens echt spannend wordt en mij ook maar weinig kon boeien. De aankleding en sfeerzetting zijn best goed, maar interessante rollen zitten hier niet in. Qua verhaal heeft het ook niet veel te bieden. Het draait vrijwel volledig om de plottwist en die zag ik eigenlijk al van best ver aankomen, zodat die mij niets deed. De vergelijking met de enkele jaren eerder uitgekomen film The Sixth Sense dringt zich hier ook wel heel erg op.

Een film die het moet hebben van het sfeertje want er waren welgeteld 0 'jump scares'.
Ik denk dat de waardering hoger ligt bij mensen die al een behoorlijk aantal films gezien hebben voor het jaar 2001, maar dat is zomaar een gevoel. Ik moet wel zeggen dat ik al wist dat ze dood waren maar het einde was toch erg goed gevonden.

Dit was een heerlijke rewatch. Ik gok dat ik The Others hiervoor een keer of 3-4 zag, en al die keren viel er veel te halen, maar bleef ik toch een beetje denken aan die andere film die ik simpelweg niet bij titel kan noemen zonder major spoilers. Kennelijk was er behoorlijke afstand nodig om Amenábars film op zijn eigen merites te beoordelen, want ik was nu veel meer onder de indruk over wat The Others allemaal erg goed doet, hoe prachtig het gefilmd is, hoe sterk het gespeeld is.... En toen ik nadien ging kijken op YT of anderen dat ook hadden, kwam ik direct Stuckmann tegen, die vrij nauwkeurig verwoordde wat ik zo'n beetje voelde. Niet kijken vóór je de film gezien hebt, though.

JM hoogt op naar 4,2*

Geweldige film met een boeiend verhaal, goede acteurs en verrassende plotwending, vijf sterren!

En nadat we hem hadden uitgezien bleven we bij de 8 van eerder, geweldige film!

Was Jersey bezet door de Duitsers?? ""Ze sneden de stroom af"..

20 jaar geleden gezien toPPPP

Geweldige Kidman , zeker, in een voor mij nu toch wat traag tempo.. nu top...Van 5* naar 3*.

de kinderen? ...syndroom van Münchhausen heet dat toch??

met echte en meer horror wordt het een B film.