The Wolverine (2013)

Ik heb de eerste drie originele X-Men films en First Class hier al enige tijd op dvd liggen. Om de één of andere reden kwam er altijd wel iets tussen, waardoor ik ze tot op heden nog niet gezien heb. Over een tweetal weken dan toch maar eens van plan de eerste film uit uit 2000 een kans te geven. Al moet ik zeggen dat deze spin-off, die toevallig op de Engelse tv langskwam, daar niet meteen toe uitnodigt.

Het probleem dat ik tegenwoordig heb met dergelijke superheldenfilms is dat ze niet blijven hangen. Het kijkt allemaal wel oké weg, maar een week later ben ik de helft of meer alweer vergeten. The Wolverine is daar geen uitzondering op. Het acteerwerk vond ik in orde en de actie is, hoewel behoorlijk over de top, ook best geslaagd te noemen. Het zegt me allemaal alleen ontzettend weinig. Ik voel geen band met de hoofdpersonages en ook de schurken weten weinig indruk te maken.

Uiteindelijk is het dan ook niet meer dan een vlotte wegkijker en zelfs daar zijn betere films voor te vinden. Ik heb een vermakelijke avond gehad dankzij deze film, maar ik zou 'm niet snel nog eens hoeven te zien. Benieuwd of de X-Men films me wat meer weten te bekoren.

2,5*

“What kind of monster are you?”

“The Wolverine!”

Wolverine en Japan, een interessante en uiteindelijk ook geslaagde combinatie. Je ziet hier al een beetje de Wolverine zoals we hem zagen in Logan. Net zoals in Logan is Wolverine in het begin van de film nog wat chagrijnig en depressief, maar uiteindelijk doet hij toch weer het goede en redt de jonge vrouw. Of de vrouw redt hem, in deze film gebeurd het allebei.

De Japanse setting werkt goed, alhoewel er nog meer mee gedaan had kunnen worden. Het einde is jammer genoeg ook erg matig. Maar wat The Wolverine uiteindelijk toch een sterke superheldenfilm maakt zijn de sterke personages naast Logan. Aziatische acteurs en actrices zoals Yun Lee, Okamoto, Fukushima en Sanada weten allemaal hun karakters wat kleur en een persoonlijkheid mee te geven.

Ik heb in de afgelopen dagen de X-men films herzien, maar niet op volgorde van release, maar op verhaallijn. Heb ze dus in de onderstaande volgorde gekeken.

01 X-Men Origins Wolverine (2009)

02 X-Men First Class (2011)

03 X-Men (2000)

04 X-Men 2 (2003)

05 X-Men Last Stand (2006)

06 The Wolverine (2013)

07 X-Men Days of Future Past (2014)

08 X-Men Apocalypse (2016)

09 Logan (2017)

Op 6 juni 2019 komt X-Men: Dark Phoenix (2019) uit, maar weet niet of deze aansluit op Logan of verhaaltechnisch ergens tussen de andere films valt. Na herziening een half puntje erbij.

Sorry Grindhouse62, maar de eerste twee films in je lijstje staan in de verkeerde volgorde. X-Men Origins: Wolverine speelt zich grotendeels af in de jaren 70 en X-Men: First Class begin jaren 60.

Tja... het gaat dan wel om Wolverine, en het motief van zijn mutatie zit wel in de plot, maar toch voelt dit voornamelijk aan als een variant op het gegeven van de Westerse actieheld die het in een Aziatisch land vol exotische gebruiken en rituelen moet opnemen tegen een hele bende (The Yakuza, Black rain, The last samurai, en dan moest The great wall nog komen). Kortom, deze X-Men-film lijkt meer een excuus voor een actiefilm vol zwaardgevechten en martial-arts, en als Hugh Jackman hier geen zin in had gehad hadden ze het zonder al te veel problemen als een vehikel voor Jason Statham kunnen herschrijven.
        Er zijn compensaties : een aardige set-up, mooie momenten met Jean Grey, fraai camerawerk en set-design, een paar grappige momenten (Wolverine die door twee Japanse dames gefatsoeneerd wordt, het liefdeshotel) en wat uitstekende actie tijdens de begrafenis en op (letterlijk) de trein, maar daar staat dan weer tegenover dat de vrouwelijke heldinnen vrij oninteressant zijn, dat het slotgevecht te uitgebreid en te plastic is om lang boeiend te blijven, en dat de Silver Samurai eruitziet als Robocop met een samoerai-rokje. Nee, ik verwachtte meer van deze franchise en van deze regisseur.

Vandaag weer herzien.hij blijft toch wel goed.ik vind dit deel leuker dan deel 1 van wolverine.hier zit een mooier verhaal in.en het speelt ook af na de orginele x- men trilogie.verders een prima cast.heb weer genoten op naar het laatste deel logan.die heb ik nog niet gezien,ben benieuwd.en ga denk ik ook nog de rest van de x-men reeks herzien en dat zijn toch stuk voor stuk wel leuke films.de ene iets mooier dan de ander maar toch leuk.

Net op tv nogmaals gekeken en het viel eigenlijk wel mee, zo slecht was het allemaal niet. Dus de sterren wat verhoogd.

Echt een film die je met je ogen dicht kunt zien want het sounddesign is dik in orde met hier en daar verbluffende samensmelting van omgevingsgeluid en klank in een ritmisch geheel.

Ben niet echt fan van superheldenfilms. Enkel voor Spiderman en als het kan Wolverine, durf ik wel een uitzondering te maken. Niet dat de film of het plot geweldig is, maar ik vind het personage Wolverine tot de verbeelding spreken. Zeker als kind en eigenlijk is dat nooit verdwenen.

Neem daarbij de Japanse setting waarvoor ik in films steeds een boontje voor heb en je komt aan een leuke combinatie. Leuke spin-off die perfect op zichzelf kan bestaan zonder perse linken te moeten leggen of zoeken bij de X-men franchise. Jean is eigenlijk de enige link die moeilijk te leggen valt als je de rest niet kent, dus de slotscène was eigenlijk overbodig.

Fijne actie, goed in beeld gebracht. Weinig op aan te merken. Uiteraard hier en daar er wat over, maar het stoorde me niet. Nadeel van een zoveelste spin-off of vervolgfilm is ook vaak dat ik ze op de duur niet meer uit elkaar kan houden. Het mist soms wat identiteit om zich echt te onderscheiden van de rest.

Tijdje terug alweer dat ik deze zag, en nu dan aan de beurt in de X-MEN reeks met de wetenschap dat dit één van de minderen, zoniet de minste van de negen films is.

The Wolverine gaat nochtans interessant van start met de Fat Man op Nagasaki. Tevens wordt daar ook meteen een fout gemaakt door iets te willen tonen dat niet getoond kan worden. De bom werd namelijk op bijna 10 km hoogte afgeworpen en detoneerde 500 m boven de grond. Het toestel zo laag als dit te zien grenst aan kolder en domme onwetendheid. Dan is er het erg matige verhaal met het zogenaamde afscheid met de doorgestoken kaart, en de ontknoping van de man in het pak. Het is allemaal weinig verrassend nog interessant. Het is de totaal niet boeiende achtergrond, en al die inwisselbare Aziatische karakters, die de rest doen. Net als het niet bijster interesante Yakuza plotje. Slechts Hiroyuki Sanada is dan wel weer herkenbaar en acteert degelijk als altijd. Dan is er de speelduur van de film die eigenlijk te lang is voor het getoonde en de merkwaardige fout met de eetstokjes.

Is het dan helemaal kut? Nee dat ook weer niet. Het geweld en de actie is prima te noemen net als het interessantste fenomeen waarom Wolverine niet geneest en zijn lichtvoetigheid mist. Visueel zien sommige dingen er verbluffend uit zoals bijvoorbeeld het besneeuwde dorpje op het einde. Dan is de muziek nog wel waard te benoemen en Viper die ik niet als karakter herken uit de Comic maar wel fijn wordt neergezet door de Russische Khodchenkova. Spannende dame die Viper.

Het maakt The Wolverine tot iets vermakelijks, maar zeker niet tot iets groots. En het is andermaal de voorliefde voor X-MEN en het hele circus er om heen dat ik een hoger cijfer dan het verdient. Een drie dus, waar een tweeënhalf eerder op zijn plaats zou zijn.

The Wolverine een film uit de reeks die qua karakter door Jackman ontzettend goed wordt vertegenwoordigd. Het Japan maakt hier een prima combinatie. Zeer geslaagd verhaal wat zijn grondslag kent door deze combi.

X-Men spin-off richt zich nadrukkelijk op de Aziatische markt door te beginnen met het werpen van atoombom op Nagasaki, waarbij Logan/Wolverine [Hugh Jackman] het leven redt van bewaker Yashida [Ken Yamamura]. Decennia later is Logan zijn leven beu en verlangt hij naar hereniging in het hiernamaals met Jean Grey [Famke Janssen] wanneer hij een uitnodiging krijgt om naar Japan te komen voor een ontmoeting met de inmiddels hoogbejaarde Yashida [Hal Yamanouchi]. Al gauw raakt Logan betrokken bij een familievete tussen Yashida, diens zoon Shingen [Hiroyuki Sanada] en kleindochter Mariko [Tao Okamoto], waardoor hij doelwit wordt van de Yakuza en ontdekt dat hij een vergiftiging heeft opgelopen die zijn onkwetsbaarheid aantasten. Jackman is goed in een rol die hem vanaf het begin op het lijf geschreven was, maar het oppervlakkige scenario en het weinig originele verhaal maken dit tot één van de zwakkere films uit de X-Men franchise.