Noah (2014)

Zwaar ondergewaardeerd. Kijk het los van het oorspronkelijke verhaal en je hebt een prima film met prachtige beelden. Hoogtepunt toch wel het scheppingsverhaal. Alleen al daarom zou deze film een voldoende moeten hebben.
4*

Als de filmmaker wou dat we zijn film los van het oorspronkelijke verhaal over Noah en de zondvloed zouden kijken, dan had hij misschien beter zijn film niet "Noah'' genoemd? En ook zonder aan het bijbelverhaal te denken, vind ik deze film helemaal niets. Je opmerking, dat deze film zwaar ondergewaardeerd is, vind ik ook een beetje vreemd. Mensen die deze film (of gelijk welke film) laag waarderen hebben de film niet 'ondergewaardeerd' of 'overgewaardeerd', nee ze hebben hem een waardering gegeven zoals zij de film zelf beoordelen. Voor hetzelfde geld zou ik ook kunnen zeggen dat mensen zoals jij de film overgewaardeerd hebben.

'Waar kijk ik naar?'

Het is een Aranofsky, dus een heel standaard verfilming hoef je niet te verwachten (hoewel ik het voor zijn doen nog een behoorlijk mainstream uitgevoerde film vind), maar ook afgezien van een eventuele Aranofsky-stempel is dit voor mij een veel te ridicuul verhaal om serieus te nemen. Alleen als bijvoorbeeld een animatiefilm, Prince of Egypt-style, zou ik er iets mee kunnen.

Jammer voor de acteurs, vooral Emma Watson en Jennifer Connelly staan met hart en ziel te acteren, maar ik heb zelden zo weinig gevoeld bij een film als bij deze. Ik verwacht van Emma Watson ook niet dat ze kiest voor zoiets als dit.

Het is verder niet alleen maar slecht, het heeft zo zijn momenten -het stukje Genesis was heel mooi gedaan-, en dingen zien er af en toe heus wel heel oké uit, maar nee, op inhoudelijk vlak kan ik hier niets mee. Zelfs als je het helemaal los ziet van de Bijbel en van de religieuze achtergrond, vind ik de innerlijke strijd van Noah en het goed en kwaad gedoe alsnog totaal niet interessant.

(En dan heb ik nog niets gezegd over die steen-reuzen! Wtf!)

2*

Het bijbelse verhaal van Noah is sowieso al een wat ongeloofwaardig fantasieverhaaltje in Genesis, maar wat Aronofsky ervan gebreid heeft is werkelijk te ridicuul voor woorden.

Het enige mooie aan de film zal ik maar vast noemen, de IJslandse landschappen waar de film is opgenomen. Alle andere shots waren voornamelijk pure kitsch, vermengd met een grote dosis CGI om het wanstaltige verhaal tot leven te wekken.
De kwaliteit van de CGI was zelfs slecht te noemen, ik kon mijn ogen niet geloven. Ik dacht soms dat ik naar een 15 jaar oude film zat te kijken.

Het stompzinnigste aan de hele film is dat er elementen bij zijn verzonnen die het wat meer een action fantasy Warcraft-blockbustergevoel geven: de stenen golems (die belachelijk dom zijn vormgegeven, met hun mismaakte loopjes, emoties en stemmen), de mensenlegers van Tubalcain die als antagonist moeten fungeren om het geheel wat spannender te maken.
De film had er goed aan gedaan om er niet zulke onzin bij te verzinnen. Een existentialisch, filosofisch drama was kwalitatief misschien veel beter geweest, hoewel dat dan waarschijnlijk niet zo'n succes was geweest in de bioscopen.

Gelukkig wordt de film nog een beetje staande gehouden door de sterrencast. Het acteerwerk van Russell Crowe, Jennifer Connely en Emma Watson is prima; er zit wat emotioneel overacteerwerk in, maar ze doen hun best met de slechtgeschreven teksten die hen gegeven zijn.
Het samenspel tussen Jennifer Connely en Russell Crowe deed me soms wat denken aan A Beautiful Mind: Noah die om de haverklap gestoorde hallucinaties en visioenen heeft en zijn vrouw die zich om hem bekommert ("You're sick, John!").

Darren Aronofsky behoort tot mijn favoriete hedendaagse regisseurs maar dit was echt een misstap.

2,0* gauw vergeten

Die CGI zag er soms uit alsof het een film uit 2004 was ook

De verwachtingen voor Noah lagen sowieso laag rekening houdend met de vrij negatieve commentaren en beperkte scores op IMDB, Metacritic en Rotten tomatoes (audience score). De recensies op andere kanalen waren gematigd, maar zelden lovend. Steeds voor me uitgeschoven, maar omwille van Aronofky zelf wou ik dit toch eens zien.

Maar ik was vrij aangenaam verrast. Visueel zag het er om te beginnen allemaal best goed uit. De voorstelling van de schepping was een aangenaam spektakel en ook de Ark was mooi. Het desolate rotsachtige landschap bracht een grimmig kader dat aantoonde dat het leven op aarde niet langer het paradijs was. Ijsland was the place to be om de film te schieten. Neem daarbij de verdorven wereld van de mensheid waar moorden, stelen en ander ontucht schering en inslag zijn, dan weet je dat je liever in een andere periode was opgegroeid.

Aronofsky geeft een eigen invulling van de Ark van Noach. Geen romantisch tafereel naar de zoektocht en ingeleide van de beestjes. De kijk was eerder apocalyptisch en weinig hoopvol. Ook de intrede van de ‘Wachters’, gevallen Engelen die de mensheid ter hulp schoot, maar daarmee in ongenade vielen bij God was een eigen interpretatie van Aronofsky. Hoewel ik de ‘Wachters’ fysisch anders zou geschapen hebben, kon ik met deze schepsels – die overigens niet zouden misstaan in LOTR – best leven.

De acteerprestaties waren behoorlijk. Jennifer Connoly liep er wat voor spek en bonen bij, maar dat is wel meer het geval als het op vrouwen aankomt in het meest gelezen/verspreide boek ter wereld. Twee zaken die me het meest stoorden aan de film was de karakterontwikkeling van Noah zelf. Dat hij twijfelt wat God met hem van plan is en wat exact de bedoeling is van het visioen, kan ik best begrijpen, maar die fanatieke geloofsovertuiging kwam vrij stuntelig en ongeloofwaardig (what’s in a name?) over. Het kwam de sympathie voor zijn personage ook niet ten goede.

De Kaïn-nazaat (op de Ark) mocht ook voor mij in zijn geheel geschrapt worden. Diepgang rond het bijbelverhaal en de andere personages zouden de film tot een sterker geheel gemaakt hebben. Alles bij elkaar genomen een nipte 3,5*

Epische troep. Het eerste gedeelte doet denken aan Lord of the Rings, met die Watchers die erg op een versteende versie van Enten leken, en met een flinke veldslag. In dit genre zijn al zoveel meer films gemaakt, en deze voegt daar niets aan toe. Tweede helft focust meer op het leven vanaf de zondvloed en vooral op de psyche van Noach. Iets interessanter, al is het acteerwerk verre van geweldig met dieptepunt Connely, waardoor dit ook niet helemaal uit de verf komt.

Qua beelden is het enige fraaie de scène waarin het water in stromen over het land loopt en in wat mindere mate de scène waarin de aarde geschapen wordt. Op die scènes na is deze film niet veel meer dan een CGI gedrocht. Passend bij alle epiek is de muziek, die inwisselbaar is met de muziek van de meeste epische films en die net zo weinig subtiel is als het plot. Jammer, want Aronofsky had altijd een erg eigenzinnige en bijzondere muziekkeuze.

De boodschap is eigenlijk hetzelfde als in Mother, die ik eind vorig jaar zag: de mens maakt er een troep van. Het wordt in Noah alleen veel minder subtiel gebracht, veel minder diepzinnig, waardoor Mother een veel betere film is. Gelukkig dat ik die al voor Noah heb gezien, anders had ik gevreesd dat Aronofsky creatief in een vrije val terecht gekomen was. 1*.

Ben christelijk opgevoed, dus het was wel ff een aparte gewaarwording. Ik vond het niks, niet vanwege de bijzonder vrije interpretatie van het verhaal, maar ik vond het gewoon helemaal een soort LSD trip. Ik houd daar niet zo van, sterker nog ik vond hem niet alleen onpruimbaar maar zelfs irritant.

Een rare film omdat het het Bijbelverhaal Genesis vertelt in een The Lord of the Rings-achtige setting met veel spektakel en een Al Gore-ecoboodschap. De intenties zijn goed: Aronofsky zag blijkbaar in het Bijbelverhaal aanknopingspunten om het publiek zowel te vermaken met monsters en gevechten als te onderrichten over waartoe wij op Aarde zijn, maar met name het Lord of the Rings-spektakel haalt het niveau omlaag waardoor in combinatie met alle verzinsels van Aronofsky rondom het bekende Bijbelverhaal de film gewoonweg niet serieus te nemen is. Een ietwat mislukt commercieel experiment van Aronofsky.

Over deze film kan ik heel kort zijn. Grafisch ging het nog wel, verhaaltechnisch ook nog wel. Inhoudelijk absolute bagger, nog veel erger dan het Bijbelverhaal. En nee, ik heb ook niets gemerkt van die innerlijke tweestrijd van Noah.

1*

Ik heb het altijd wel grappig gevonden dat het verhaal van Noah eigenlijk uit het Gilgamesj epos komt en daarme eigenlijk van origine niet bijbels is.

Niet slecht.

Alleen gekeken vanwege de regisseur, die me positief benaderd had met Requeim for a Dream en Mother! Black Swan heb ik dan weer niet heel erg van genoten. Noah was een beetje de Black Swan. Af en toe ging ik lekker in het verhaal weg.

Dat is niet veel vergelijking is met de bijbel, dat was wel duidelijk. Ik dacht ook dat alle 3 de zoons getrouwd waren. De effecten waren erg matig, vooral de "Wachters" maar ook de dieren waren heel overduidelijk geanimeerd.

Aronofsky zie ik er soms echter wel in terug. Soms zitten er ook best heftige beelden in. Elke film die ik van Aronofsky tot nu toe zag zag er soms wel heftig uit. Ook dit is daar een voorbeeld van. Ik vind dat defil niet best is, maar ook niet heel slecht is.

connolly had moeten stoppen in de jaren 90 of nooit op vermagercursus gemoeten. Pijn in mijn hart...

De combinatie van de man (en dan doel ik op regisseur Darren Aronofsky) achter de goede Drama / Horror film "Mother! (2017)" (welke ik niet zolang geleden heb gezien), met veel Bijbelse invloeden, en een echt bijbels verhaal (uitermate geschikt voor tijdens de Paasdagen, hoewel ik de harde Drama film "The Passion of the Christ (2004)" of de Komedie film "Life of Brian (1979)" passender zou hebben gevonden), maakte mij nieuwsgierig, maar stelde mij helaas ook wat teleur en zeker gezien de indrukwekkende cast.

Deze slim geschreven mix van spektakel en allegorisch drama is geen slaafse navertelling (wat dat betreft is het natuurlijk gedurfd, maar dat mag je van regisseur Darren Aronofsky eigenlijk ook wel verwachten). Het verhaal is losjes gebaseerd op de zondvloed vertelling uit het Bijbelboek "Genesis" en wordt gemengd met steenwezens, veldslagen en zelfs wat sciencefiction. Russell Crowe die op zijn plek is als de nukkige Noah, krijgt visioenen over een zondvloed (omdat God eindeloze regens heeft aangekondigd) die de hele aarde zal overspoelen. Hij begint aan de bouw van een enorm schip, oftewel de "Ark van Noach", die gevuld moet worden met stelletjes van alle levende wezens op aarde.

Deze film werkt als een familiedrama, rampenfilm en een prikkelende "mindgame" en heeft buiten Russell Crowe met Jennifer Connelly (in de rol van Naameh), die ik normaal gesproken altijd wel leuk vindt om te zien in films (in deze film helaas niet), Anthony Hopkins (in de rol van Methuselah) en Emma Watson (in de rol van Ila) best een indrukwekkende cast. Wat dat betreft is het jammer dat men niet meer uit deze film heeft kunnen halen, die met circa 130 minuten ook een behoorlijk lange zit is. De CGI special effecten, zagen er inderdaad wat gedateerd uit voor een film uit 2014.

Het verhaal weet opzicht wel te boeien en te vermaken (hier en daar ook wat langdradig) en is op zijn sterkst tijdens de opening, waarin de schepping dynamisch wordt verteld. Het eind van het verhaal is juist een beetje teveel van het goede qua bombast, speciale effecten en de overduidelijke "red de aarde" thematiek.

Al met al krijgt deze Drama / Avontuur film van mij de eer om mijn 4444e (leuk getal ) stem en mening te krijgen. Het zou leuk en passend (m.b.t. het getal 4444) zijn geweest om als cijfer een 4,0* te geven, maar dat is deze film helaas niet waard. Ik houd het op een nipte voldoende (en dan ben ik eigenlijk nog best royaal) en geef dus 3,0*.

P.S. in deze film is ook Ray Winstone te zien in de rol van Tubal-cain en van hem heb ik vooral genoten in de leuke Misdaad / Komedie film "Sexy Beast (2000)".

Klopt, maar dat geldt voor een heleboel verhalen uit de bijbel, Qur'an en Tora. Daar hebben ze zelfs een term voor: religieus syncretisme.

Onwillekeurig drong zich bij mij tijdens het kijken een heilige drie-eenheid van vragen op : wie zag hierin genoeg perspectief om 125 miljoen dollar te investeren, wie betaalden er allemaal geld om dit te zien (uiteindelijk genoeg mensen om 362 miljoen dollar in het laatje te brengen), en had niemand Aronofsky er nou op kunnen wijzen dat zijn gevallen engelen niet alleen op Transformers maar ook nog op de "stone-giants" uit het eerste deel van de Hobbit-trilogie lijken? Visueel ziet het er mooi en apart uit, en Crowe speelt zijn personage overtuigend, maar verder vind ik dit helemaal niks, en dat zeg ik niet als atheïst (hetgeen ik ben) maar als filmliefhebber die dit noch als historisch epos noch als fantasy epic noch als mix van beide genres noch als Bijbelverhaal noch als wat dan ook goed, interessant of boeiend vindt.

Ik vond de film op sommige punten wel erg ongelovig waardig overkomen
Met de dieren, vogels die allemaal in die ark een tijdelijk verblijf hadden vond ik een beetje raar
De omgeving zag er heel kaal uit
Alleen Russell Crown speelde een redelijke rol , alleen dat redde
de film niet, jammer