
Brasserie Romantiek (2012)
België
Komedie / Drama
104 minuten
geregisseerd door Joël Vanhoebrouck
met Sara De Roo, Axel Daeseleire en Koen De Bouw
De “Brasserie Romantiek” is een gerenommeerd restaurant. Het wordt met succes gerund door uitbaatster Pascaline (Sara De Roo) en kok Angelo (Axel Daeseleire). Sinds enkele jaren heeft de zaak immers een begeerde “koksmuts” in de Gault Millau-gids. Vanavond is het Valentijn: één van de drukste avonden van het jaar. Angelo zorgt voor een passend liefdesmenu en Pascaline heeft de tafels tiptop gedekt. Pascaline heeft alles onder controle in haar brasserie. Zoals altijd. In de keuken en in de zaal zijn de verwachtingen hoog gespannen. Ook de klanten verwachten veel van deze avond. Elk koppel dat een tafel heeft bemachtigd, hoopt die avond de liefde op hun bord te krijgen. Er mag niks fout gaan. Maar dan staat ineens Pascaline’s oude vlam Frank (Koen De Bouw) op de stoep...
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=F2oLGnN05q4
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (5,9 / 626)trailer (YouTube, ondertiteld)kijk op NetflixiTunes: € 4,99 / huur € 2,99Google Play: € 4,99 / huur € 2,99BE release: 19/12/2012
De film probeert logischerwijs in te spelen op de cookingboost die al jaren gaande is, maar z'n hoogtepunt ferm voorbij is.
Nochtans komt het goed op dreef: een leuk muziekje en het gestommel van de aankomende gasten, die verschillende type koppeltjes spelen. Maar al snel daalt het niveau, of eig is de film zelfs niet tot een bepaald niveau gekomen, het is hoe je het bekijkt. Ik noem het cliché, belachelijk, overdreven tot genant. Bovendien had ik enorm weinig empathie (een woord dat in de film blijkt worden uitgevonden of zoiets om de kijker; waarsch een doorsnee vtm-kijker; iets bij te willen leren) met de hoofdrolspelers.
Ik wilde dat een leger Orcs het restaurant zou binnenkomen en alle karakters levend zouden villen en koken, want ja ik had liever The Hobbit gezien, maar die was volzet.
Gemiste kans, want in het begin werd ik wel degelijk een in het culinaire sfeertje meegesleurd. 2*
Voor de rest zijn de rest van de personages maar zwak over de hele lijn en ben ik de film waarschijnlijk volgende week vergeten puur om het feit dat dit een Plan B film was dat ik normaal gezien The Hobbit wou gaan zien

Heb geen zin om er woorden aan vuil te maken behalve deze barslecht is.
Te weinig diepgang om aan drama te zijn, te weinig humor om van een komedie te kunnen spreken. Het zou een extra lange aflevering - Valentijnsspecial - van een VTM-soap kunnen zijn. Met nadruk op soap en op VTM...
Daeseleire zie ook trouwens ook niet graag bezig, maar de andere acteurs doen het, ondanks de niet-uitgewerkte personages, toch wel degelijk. Vooral Filip Peeters, maar ook Koen De Bouw, Tine Embrechts en Mathijs Scheepers zijn mensen die ik wel graag bezig zie...
2,5* vooral voor hen.
Ook qua cast mochten we niet klagen, al vond 'k toch vooral Wouter Hendrickx er uit springen.
Een klein, fijn filmpje die niemand kwaad doet. Geen meesterwerk, maar 'k heb me er zeker ook niet mee verveeld.
Het langdradige ietwat cliché verhaal (had wel iets weg van een klucht en een extra lange aflevering van "In de Vlaamsche pot" die begin jaren 90 populair was in Nederland) als de uitvoering (op een locatie) valt wat tegen en weet ook niet altijd te boeien. Alleen het koppel Paul (gespeeld door Filip Peeters) en Roos (gespeeld door de goede actrice Barbara Sarafian) en hun perikelen weten te boeien en zijn leuk en hetzelfde geldt voor de perikelen tussen uitbaatster Pascaline (gespeeld door Sara De Roo) en chef-kok Angelo (gespeeld door Axel Daeseleire). De rest is wat flauwtjes en met name de schizofrene perikelen omtrent Walter (gespeeld door Mathijs Scheepers).
Qua uitvoering valt het eigenlijk nog wel mee en dat komt vooral door het vele eten wat er geserveerd werd. Dat eten was niet alleen een lust voor het oog, maar zal ongetwijfeld ook zeer smaakvol zijn geweest. Wie trouwens ook een lust voor het oog was, was de fraaie "Anemone Valcke" (helaas maar in een kleine rol). Het laatste gedeelte van de film waarbij alles op zijn pootjes komt (of juist niet), was overigens nog wel aardig. De cast (met redelijk wat bekende Vlaamse acteurs en actrices) deed het trouwens verdienstelijk en weten deze film nog enigszins te redden.
Al met al is dit gewoon een mindere Belgische Komedie / Drama die leuk is om eens gezien te hebben op een regenachtige dag, maar meer ook niet.
Helaas, wat het dramagedeelte betreft is het behoorlijk ongeloofwaardig en zelfs karikaturaal en wat het komediegedeelte betreft valt er weinig te lachen, tenzij we nu te weten zijn gekomen dat Tanya even gevaarlijk is als kanker en dat iemand met een te korte broek beslist water in zijn kelder staan heeft.
Ze doen allemaal hun best maar in zijn geheel is het iets te weinig.
Het lijkt er allemaal heel veel op en eigenlijk is de serie beter dan deze film.
Wat niet betekent dat deze film nu slecht is.
Sommige situaties zijn wel heel grappig, andere dan weer niet.
Het is dus eens leuk deze prent te bekijken, vervelen zal je je niet, maar een topfilm is het niet, er zijn betere Belgische films.

De tafeltjes in het restaurant waren allen vrij oppervlakkig en cliché. Desalniettemin zorgt de cast ervoor dat het nog best te verdragen valt. Stuk voor stuk gekende en gerenommeerde acteurs in Vlaanderen. Daaraan lag het zeker niet. Sowieso is het niet eenvoudig voor een regisseur om ruim 100 minuten te draaien op haast één en dezelfde locatie. Bij vlagen nogal soapachtig, maar voor een keer mocht het wel.
Nochtans interessante plek om een broeierige film te serveren die de honger stilt, helaas. Hier en daar wat mooie vondsten en zoals gezegd Sarafian was wel subliem maar of ik me ooit nog eens onderdompel in Brasserie romantiek valt te betwijfelen, het eten zag er misschien beter uit, mijn honger wordt toch meer gestild met een The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover.
Ik ken Vlaanderen enkel van de “buitenkant”, maar de hele entourage ziet er wat mij betreft vertrouwd Vlaams uit. Het enige wat ik miste was zo’n lekker glas speciaal bier, waar de Belgen patent op lijken te hebben.
