Tang Shan Da Xiong (1971)

Ik heb deze Bruce lee film ook goedkoop kunnen krijgen bij de Free record Shop. Kaskraker toendertijd natuurlijk in de Hong Kong cinema en door deze eerste film van hem werd hij meteen een superster.

De film ziet er natuurlijk niet helemaal super uit, het script is niet echt speciaal maar dit is pure entertainment, zulke vechtscenes zie je alleen maar van Bruce Lee. Ik heb deze film wel 5x gezien en blijft een van mijn favorieten. het verhaal stelt eigenlijk weinig voor, maar lee is gewoon superboeiend om naar te kijken. Het einde is ook wel goed.

een jongen van het platteland belooft zijn moeder geld te verdienen en om niet te vechten. Dan krijg je iedere keer dat zielige muziekje weer bij een gevecht waarbij Lee aan de kant blijft staan en zich niet in de problemen wil werken... best grappig eigenlijk

Ja, halverwege de film heeft ie zich nog geen enkele keer in het zweet gewerkt. Wel grappig ja.

Ik vond deze film maar traag op gang komen. Dat kwam vooral omdat
Bruce lee een kettinkje had dat hem herinnerde dat hij niet mag vechten. De gevechten vond ik helaas ook een beetje tegenvallen omdat achteraf de geluidseffecten zijn toegevoegd. Hierdoor hoor je de klappen voor of na ze zijn uitgedeeld.
Verder vond ik het ook nergens echt spannend worden. De dingen die gebeurde zijn eerder komisch te noemen.
Dit is de eerste film die ik van Bruce lee heb gezien, ik hoop dat zijn andere films beter zijn.

Ik heb deze een lange tijd geleden gezien, ik vond hem toen (paar jaar geleden) eigenlijk niet zoveel aan. Toch ben ik van plan om deze nog een keer te bekijken!

Goede en serieuze Martial Arts film van regisseur Wei Lo en met hoofdrolspeler
Bruce Lee. Het was dan ook de eerste film waar Lee een hoofdrol in had. De gevechten zien er best goed uit. Vooral het eindgevecht is een best klassieke scene in de films van Lee. Goede Martial Arts film van Lo. Maar je moet er van houden natuurlijk . Tot nu toe een 3,5.

Het begin van Lee's faam

Een tijd geleden maakte ik dankzij The Green Hornet voor het eerst kennis met het martial-arts fenomeen, Bruce Lee. Toch voelde ik dat ik iets miste en begon ik aan een zoektocht naar de overige Bruce Lee films. Omdat het er maar weinig zijn ben ik ze apart aan het verzamelen en af en toe kom ik er eens tegen. De recentste aankoop was deze The Big Boss en gisteravond na Suburban Girl maar eens opgezet.

Het begint een gewoonte te worden om elke Bruce Lee film (uitgezonderd The Green Hornet maar die beschouw ik niet helemaal als authentieke Bruce Lee films) met 4* te belonen en ook deze Big Boss is er geen uitzondering op. Het valt vooral op dat deze film meer diepgang heeft dan elke andere Bruce Lee die ik tot nu toe heb gezien, dat zijn The Green Hornet, Fury of the Dragon, Enter the Dragon en Fist of Fury. Cheng heeft aan zijn moeder beloofd om niet te vechten en laat zich de helft van de film dan ook in de luren leggen om, ongewild, de waarheid maar niet te hoeven zien. In dat opzicht kan ik wel begrijpen waarom dit als een mindere Lee film wordt gezien maar voor mij was het juist een extra puntje. Het plotje met de heroïne die verstopt zit in het ijs is op zich niet bijzonder veel waard maar de spanningsopbouw is goud waard. Lee laat zich altijd maar doen door eens naar het amulet te kijken (het bijhorende muziekje kwam op den duur wel mijn strot uit) maar je weet gewoon dat er een moment gaat komen dat Lee losbarst. En op dat moment barst de film dan ook los. De vele gevechten zijn goud waard en ik kan gewoon geen genoeg krijgen van de vele kreetjes die Lee uitstoot. De kreetjes en de close-ups blijven een geweldige combinatie. Jammer genoeg kent de film hier en daar wel een stommere scène. Op een bepaald moment slaagt Lee iemand door een houten muur en krijg je op een cartoonachtige manier de omtrek van het lichaam te zien. Een beeld dat totaal niet in de film past en ook kwamen sommige scènes iets te overdreven uit de hoek. Jammer, maar de film kent hier in ieder geval geen lagere waardering voor. Blijkbaar stoorde Lee zich hier ook erg hard aan maar lukte het hem niet om de regisseur op andere gedachten te brengen. Misschien nog een interessant feitje waarop je moet letten bij een herziening: in Japan is wit het symbool van de dood en hierdoor kun je zien of Lee iemand gaat vermoorden in de film. Is het een 'gewoon' gevecht dan is Lee gekleed in een bruine of blauwe broek, een gewoon t-shirt en een blauwe sjaal. Is het een gevecht waar iemand sterft dan is Lee gekleed in een zwarte broek, een witte longsleeve en een witte sjaal. Geen idee of het klopt maar het is het waard om eens op te letten.

Lee is niet de ster van de film, althans niet van de gehele film. Daarvoor kent James Tien, Hsu Chien, teveel vermakelijke scènes. Ook hij kon, net zoals Lee, een vermakelijk potje knokken en hierdoor heeft de eerste helft van de film een nog hoog genoeg vermakelijkheidsgehalte. Lee is normaal iemand die alleen maar knokt en met reden, hij is er ontzettend goed in. Toch was hij in dit debuut er nog niet helemaal uit precies want hij komt erg droog uit de hoek soms. Favoriete scène is sowieso wanneer hij tot voorman is gepromoveerd en al dansend thuiskomt met een paar neven. Ik weet nog altijd niet goed wie ik hier als hoofdrol moet bestempelen want zowel Lee als Tien kennen een paar erg goede scènes en hun rol is ongeveer even gelijk. De andere familieleden kennen een kleinere rol maar zijn daarom niet minder vermakelijk. Persoonlijk hou ik wel van deze massale knokpartijen maar het is vooral de moeite omdat het zo ontzettend goed gechoreografeerd is. Elke slag, elke stoot, elke shot is tot in de puntjes uitgewerkt en het ziet er dan ook fantastisch uit. Verbazende muziekkeuze trouwens. Had nooit gedacht Pink Floyd in een Bruce Lee film te horen.

Een uitstekend debuut dat net ietsje minder is dan het overige van Lee's werk (althans toch van hetgeen dat ik heb gezien) mede doordat er een paar idiote scènes in zitten. Lee blijft cool, vooral het eindgevecht met Big Boss met de zak chips is goud waard, maar ook de rest van de cast doet het erg goed. Het verhaal is flinterdun maar kent tegelijkertijd meer diepgang dan elke andere Bruce Lee film die ik tot nu toe heb gezien. Erg vermakelijk, kan niet wachten tot ik nog eens men handen kan leggen op een andere Lee film.

4*

Ik heb deze film herbekeken omdat ik vroeger nogal een liefhebber was van het genre. Nu nog natuurlijk. Maar als je deze film vergelijkt met wat er tegenwoordig gemaakt wordt, dan stelt het niet veel voor.
De acteurs die ze voor deze film gebruiken zijn de naam acteur niet waard, ze bewegen onnatuurlijk en houterig. Ze roepen en tieren maar wat naar elkaar en de vechtscenes zijn slecht in beeld gebracht. En het verhaal is ook geen hoogvlieger.
Waarschijnlijk ging dat allemaal niet anders in die tijd maar als je het nu ziet is het echt pover.
Maar toch genoten en af en toe eens geglimlacht. Pure nostalgie...

Eigenlijk een klap in 't gezicht voor de Lee-liefhebbers. Gewoon de helft van de film geen fuck met hem van doen, met dat kitscherige gedoe rondom die ketting. Wanneer hij dan eindelijk aan de bak kan, is het weer fijn. Niet dankzij de choreografie, die blijft flets, maar de uitstraling van Bruce is legendarisch en de gehele sfeer van de film is uitermate karakteristiek. Kan wat betreft het eindgevecht sowieso niet mee met Meng Long Guo Jiang (1972) en valt tijdens de resterende (groeps)gevechten soms een beetje in het niets vergeleken met Jing Wu Men (1972) . Toch aangenaam.

Geinig filmpje dat je eigenlijk alleen hoeft te zien vanwege het optreden van Bruce Lee. Ook hier is de actie weer beter geschoten dan in Enter The Dragon het geval is. Het verhaal daarbij is ook wel wat beter, al blijft het wel allemaal doorsnee. Het is jammer dat Lee pas halverwege ontwaakt, al is het wel een mooi moment wanneer dat ook echt gebeurt. Let trouwens op het gevecht dat Bruce Lee heeft met een viertal waakhonden. Het is onmogelijk om daar je lach in te houden! En zowaar nog de muziek van King Crimson en Pink Floyd erbij. Ik maak een diepe buiging. De actie van Lee is eveneens erg fraai.

Een vrij simpel verhaal en af en toe wat amateuristisch geacteerd maar zo gauw Bruce Lee in actie komt is dat allemaal vergeten.Uitstekende Martial arts en toch zeker een klassieker in het genre.Na 40 jaar nog steeds een frisse film waarbij ook de fraaie muziek niet onvermeld mag blijven.

Deze vandaag ook herzien, alle films waren de moeite nog wel een keer waard, blijven prachtige vechtfilms.

Het is 55 minuten wachten tot Bruce Lee zelf aan een gevecht deelneemt. Maar eens hij zijn gevechtskunst laat zien komt het helemaal goed met deze film. Niet dat de groepsgevechten uit het eerste deel van 'The Big Boss' niet vermakelijk zijn, maar we willen natuurlijk de meester zelf aan het werk zien.

'The Big Boss' is voor mij zeker niet Bruce Lee's beste film, maar het gaat bij deze films niet om het verhaal of de puike acteerprestaties maar om de martial arts en er zitten een paar mooie gevechten in de film. Vooral het eindgevecht met Big Boss is zeer de moeite waard.

Wat mij vooral opviel is dat Lee enorm veel van die hoge kreetjes laat horen in deze film, het wordt zelfs een beetje grappig maar het hoort nu eenmaal bij zijn imago.

De mooie Nora Miao, die in deze film een bijrol heeft, speelt trouwens ook mee in 'The Way of the Dragon' en in 'Fist of Fury'.


Dat was ook voor mij een moment!


Inderdaad, ik had niet verwacht om blote borsten te zien in een Bruce Lee-film. In zijn latere films was dat niet meer het geval, als ik mij niet vergis.

Zeer flauw.

Zoals de meeste Bruce Lee films eigenlijk. Ik begrijp wel waarom hij zo legendarisch geworden is, z'n presence en stijl is erg apart en amper na te bootsen, maar de films waarin hij verzeild raakte zijn zeldzaam van enig niveau. Ook deze is weer érg goedkoop.

Toch raar, want rond die tijd stonden de Shaw Bros toch al net iets verder. Al past Lee misschien ook niet zo geweldig goed in hun films, het resultaat is jammer genoeg dat alles rondom Lee tekort schiet. Vooral ook de choreografieën van de gevechten. Lee zelf wacht ook érg lang met vechten, maar zelfs hij weet er niet veel van te maken. Saaie actiescenes, nefast voor een film als deze.

Vooral omdat er verder eigenlijk niks te beleven valt. Slecht acteerwerk, visueel redelijk brak en een verhaaltje wat allicht op 5 minuten neergepend was. Het stelt allemaal bitterweinig voor, maar dat is het lot van een martial arts film met tegenvallende gevechten.

1.5*