Meng Long Guo Jiang (1972)

Lee Vs. Norris. Geweldige scene, heb me uitstekend vermaakt met deze film.

Het misselijkmakende semi-melige begin deed me een beetje twijfelen of dit wel aan Bruce besteed is. Naarmate de film vorderde viel het wel mee, al blijft het een waardeloos verteld verhaaltje waar je continue smacht naar nieuwe Bruce-actie.

Einde tegen Norris is geweldig, het absolute hoogtepunt. Niet alleen in de film, maar in het hele actie-genre. De choreografie is dan niet best (op geen enkel moment) en echte uitdaging blijft uit tot het einde, tóch weet Bruce er een heerlijk werkje van te maken.

Wat een controle, wat een kracht...wat een uitstraling. Immense vechtmachine en een eeuwig gemis voor kung-fu cinema. Held

Als je het allemaal serieus gaat beoordelen, is de film niet hoogstaand. De dialogen zijn lachwekkend, het camerawerk is matig, en de aankleding en decors overtuigen ook niet echt. Dan hebben we het nog niet over het verhaal gehad. En toch is het een klassieker in zijn genre. Omdat Bruce Lee erin meespeelt. Ongelooflijk waar de man fysiek in staat toe was. En met wat voor een dodelijke controle. Enkel Bruce Lee zorgt er dan ook voor, met zijn fantastische vechtkunsten, dat de film vermakelijk is. Het eindgevecht tussen Lee en Norris is spectaculair. 3,5 Ster.

Dat speciale gevoel wanneer je een Bruce Lee film opzet en Chuck Norris op de credits verschijnt

Ik kwam gisteren tot de conclusie dat ik eigenlijk enorm veel kijkachterstand heb en daar wou ik gisteravond maar eens iets aan doen. Geen idee waar ik moest beginnen maar dan viel mijn oog op de Bruce Lee collectie die ik een tijd geleden heb gekocht en was het snel beslist. Op goed geluk één van de films gepakt en dat was deze Way of the Dragon. Op de hoes stond Bruce Lee tegenover een vrij behaarde man maar ik nam er verder geen notie van.

Tot de openingscredits over het scherm rollen en dat opeens Chuck Norris daar tussen blijkt te staan. De hoes er terug bij genomen en ja, onder al dat haar meende ik een flard van Chuck te herkennen. Ik geraakte helemaal in de sfeer en was erg benieuwd hoe dit ging uit draaien. Eerlijk gezegd, Way of the Dragon is een vreemd filmpje geworden. Geschreven en geregisseerd door Bruce Lee wordt dit op gebied van verhaal erg vaak een klucht en is het allemaal wel enorm slecht gemaakt. De humor is enorm kinderachtig, de film werd zonder geluid opgenomen en bijna alle rollen werden daarna door Lee zelf ingesproken en de muziek is echt tenenkrommend slecht. Het lijkt allemaal van een enorm laag niveau te zijn maar toch heeft het nog altijd wel een zekere charme. Het minieme misdaadverhaal is er één dat we al meerdere keren in andere films hebben gezien maar toch weet de film niet te vervelen. Alleen jammer dat de choreografie op sommige momenten ook vrij beroerd is. Lee is voor mij één van de groten in het genre, al moet ik eerlijk toegeven dat ik voor de rest alleen bekend ben met een handvol Shaw Brother films en een paar Tony Yaa films, maar van de gevechten episch in beeld te brengen heeft hij echter niet bijzonder veel kaas gegeten. Toch zijn de gevechten nog altijd van een degelijk niveau waardoor dit, zelfs nogal verknipt, nog wel interessant is om naar te kijken.

Ik heb me trouwens echt wel af en toe vergaapt aan het afgetrainde lichaam van Bruce Lee. Het is niet de eerste film die ik van hem heb gekeken (de twee Green Hornet films, Enter the Dragon, Fist of Fury en The Big Boss heb ik al verorberd) maar hier ziet hij er echt enorm droog uit. Geen idee of Lee in zijn tijd wat middelen heeft gebruikt om zijn lichaam een zetje te geven maar je zou het hem echt niet aangeven. Lee is ontzettend mager maar enorm pezig en ik zou hem niet tegenover mij willen hebben. Al blijft het natuurlijk wel hilarisch hoe hij vecht met al die trappen en de bijhorende kreetjes. Lee kan echter nog altijd niet acteren maar maakt dit goed door met een groot charisma de hoofdrol te spelen. De stompzinnige smile op zijn gezicht werkt natuurlijk wel erg vaak op de lachspieren. Eigenlijk nooit geweten dat Chuck Norris hierin meespeelde, ik ben me ook pas recent beginnen toeleggen op de Bruce Lee films maar het is natuurlijk geweldig om dit te zien. Norris kan ook niet acteren, zelfs niet in series als Walker, maar hier valt het eigenlijk best wel mee. Het is natuurlijk niet echt een diepgaande rol en hetgeen waar hij voor gekozen is doet hij wel uitstekend, namelijk een lekker robbertje vechten. Het eindgevecht tussen Lee en Norris is dan natuurlijk ook de perfecte afsluiter voor de film en tegelijkertijd het hoogtepunt waarop we zaten te wachten. De rest van de cast is redelijk waardeloos, al zijn de andere vechters vaak ook wel de moeite.

Ik twijfelde nog hoeveel ik dit zou geven. Langs de ene kant is de film echt verschrikkelijk slecht geacteerd, gemonteerd en trekt het verhaal op niets. Langs de andere kant is het wel weer met een geweldige Bruce Lee en krijgen we een confrontatie met Chuck Norris. Of dit echter goed genoeg is om de minpunten weg te werken? Nipt maar ik denk het wel.

3.5*

Heerlijk om weer eens te zien, lekker nep, lekker slecht acteerwerk, lekkere neppe vechtscenes.Maarrr... waar het bij de Bruce Lee films omdraait weten we allemaal en daarom kijken we er ook naar; de "moves" van Bruce Lee

Vandaar;

*3.5

Klassieker in zijn genre

Way of the dragon heeft ook helemaal niks te maken met lee''s klassieeker enter the dragon.

Maar wat is dit toch een vette film zeg!

Om eerlijk te zijn, heb ik altijd enter the dragon gezien en had ik destijds alleen maar gehoord dat deze film bestond en had toen het idee dat het een soort flopperig vervolg was.

Ten eerste: deze film is voor enter gemaakt en is geen vervolg.

Leuk verhaal, gave actiescènes en vind ook de vechtscène met chuck norris erg gaaf en gewoon de hele Chinese sfeer.

Deze film is puur vermaak van begin tot eind.

eens kijken of ik een keer enter the dragon en way of the dragon beiden op dvd kan scoren.

De films van Bruce Lee hebben steeds een groot gebrek aan een degelijk verhaal, maar de gevechten zijn steeds mooi. Het duel tussen Bruce en Chuck Norris is uiteraard het hoogtepunt. In de jaren zeventig bestond er wel precies nog geen wax, Chuck. Was dit het laatste werkje van Bruce Lee voor zijn dood?

Technisch gezien is dit de laatste film waar hij de release nog van heeft meegemaakt. Enter the Dragon was echter bijna al compleet af (Lee begon pas problemen te krijgen tijdens het afwerken van de film) en die film is dan uitgebracht na zijn dood. Game of Death is geheel na zijn dood uitgebracht en bestaat geloof ik voornamelijk uit archiefmateriaal.

Standaard verhaal maar toch anders in beeld gebracht.

Leuk voor 'n keertje.

Het begin is nogal twijfelachtig. De film bestaat dan nog maar enkel uit humor en die is dan nog erg naïef en enthousiast. Op dat moment is The Way Of The Dragon het tegenovergestelde van wat ik in gedachten had.
Maar na een tijdje volgt het geknok dan toch en dat is best wel redelijk. Het is natuurlijk allemaal wat dom, maar met het verstand op nul is dit zeker genietbaar.
De grand finale in het Colosseum is ronduit geweldig (borstharen uittrekken, hoe kom je erbij?).

Bruce Lee draagt deze film. Niet dat hij de meest verfijnde method acting voorschotelt, dan wel dat hij gewoon imponeert met z'n jeugdig charisma en magnifieke vechtstijl.
Alle andere bijrollen zijn erg matig, maar chimpansee Chuck Norris is toch ook een beetje cool.

Bruce Lee als regisseur is niet zo'n succes. Alles voelt nogal rommelig aan, de gedubde dialogen zijn vreselijk en geen enkele vechtscène is duidelijk in beeld gebracht. Het fluitdeuntje is trouwens ook te onnozel voor woorden.
Niettemin kijkt het allemaal vlotjes weg en is dit een film die je gewoon moet zien.

3

Komedie is een breed begrip, maar wat er tussen de gevechten door in The Way Of The Dragon gebeurt, heeft me ernstig aan het twijfelen gebracht. Ik wist niet dat het deels moest doorgaan als een komedie, al had ik wel een vermoeden. De situatie is ongelooflijk belachelijk en de dialogen zijn zo lelijk dat het eerder onkunde lijkt. Misschien is het wel bedoeld om de actiescenes nog beter te doen lijken. In elk geval is het wel vermakelijk, al hoef je dit voor het verhaal uiteraard niet te zien. Daarvoor is het te eigenaardig, maar een film met Bruce Lee kijk je maar voor een enkel ding. Dat is niet hoe de schurken op clownesque wijze een restaurant binnenstappen en de tent claimen, maar de manier waarop Bruce Lee ze eruit werkt. Dat is werkelijk fenomenaal. In elk geval is de film vele malen beter geschoten dan Enter The Dragon. Bruce Lee heeft als martial artist duidelijk een veel beter oog voor het in beeld brengen van alle trappen en slagen. Het gevecht met Chuck Norris is alleen al een droomaffiche. Hoe Lee gewone schurken naar het leven staat, is al cool, maar vechten met Chuck is een van de hoogtepunten uit het martial arts genre.

Eindgevecht is vet cool maar de rest een beetje standaard. 3*

Leuker dan Enter the Dragon, maar grootse cinema is dit niet.

Vooral camera-technisch valt er genoeg op aan te merken. Lelijk camerawerk en een zwakke choreografie zorgen ervoor dat er lang niet het maximale hier wordt uitgehaald. Verder doet het op momenten ook erg aan de films van Jackie Chan denken. Wat flauwe Hongkongse humor, een slap verhaaltje en nogal wat domme personages.

Maar toch is het op een of andere manier wel vermakelijk. Want Lee zelf is wel geweldig goed bezig. De snelheid en de enorme controle en beheersing, waarmee hij tegenstanders neer krijgt, is gewoonweg indrukwekkend om te zien. Het eindgevecht met Norris is wel een klassieker en mag er zeker zijn, vooral ook omdat Norris zelf ook gewoon een erg goede vechter is. Sowieso zijn de gevechten ook veruit de hoogtepunten in deze film. Nu ik twee films met Lee gezien heb, kan ik zijn legendarische status wel goed begrijpen. Een fenomenale vechter, alleen jammer dat de rest van de film dat niet is.

Toch een voldoende score, want ik heb me best vermaakt. Vooral dankzij Lee dus.

3,0*

Vandaag weer eens herbekeken, blijft gewoon een goeie film.

beetje minder dan enter the dragon maar strandt wel op een 2de plaats

lee vs norris

Het verhaal is mager en het acteerwerk is niet om over naar huis te schrijven. Dat is alleen ook niet de reden waarom je naar een film als deze gaat kijken. We willen wat mooie kung-fu actie zien en krijgen dit dan ook in een fijne dosis voorgeschoteld van Lee. Tegen het einde ook nog een mooie scene met Norris. Twee iconische koppen die tegen elkaar strijden. Gewoon gaaf.

Lollige martial arts-film met op het eind twee bazen: Bruce Lee vs. Chuck Norris . Continu heel bedenkelijk en goofy, maar daardoor juist wel zo grappig.

Ja, en niet alleen op zn borst. Heb je zn rug dan gezien, big yuck .

Goede martial arts film, al komt de boel wel langzaam op gang. Hoogtepunten zijn de eindbattle met hairy Norris en als Lee die Amerikanen er van langs geeft met zn nunchaka'as.

Qua verhaal matig, Big Boss en Fist of Fury bevielen me beter wat dat betreft.

En schattig detail die kitten die als een soort scheidsrechter fungeert op t eind.

The Way of the Dragon begint als een lichtvoetige komedie over een Chinese jongeman die voor het eerst in Rome aankomt. Als hij in een restaurant in de luchthaven van Rome lukraak iets uit het menu bestelt, krijgt hij vijf borden soep voorgeschoteld waardoor hij met buikkrampjes op zoek moet gaan naar het toilet.

Eens Bruce Lee echter zijn vechtkunsten mag laten zien, verandert de toon van de film toch lichtjes en krijgen we enkele geweldige confrontaties met de slechteriken te zien. Een indrukwekkend voorbeeld van Lee's acrobatie krijgen we te zien als hij vanuit stilstaande positie een lamp die aan het plafond hangt aan diggelen schopt.

Ik heb deze film als kind meerdere malen gezien maar kon mij niet herinneren dat Colt's Theme van Ennio Morricone uit de western "Once Upon A Time In The West" in de film gebruikt werd. Blijkbaar wou Bruce Lee met zijn films een soort Chinese spaghettiwesterns creëren? Daarmee was hij dan Quentin Tarantino en zijn Kill Bill dan decennia voor.

Het eindgevecht met Chuck Norris in het Colosseum is alom bekend. Bruce Lee gebruikt elk wapen waarover hij beschikt, zelfs het haar uit Norris borst trekkende, waarmee hij zijn stelling kracht bij zet dat elk wapen gebruikt mag worden om een gevecht te winnen. Maar hij toont ook respect voor zijn vijand door op het lijk van Norris diens judo-jasje en riem neer te leggen. Een mooie levensles voor ons allen!

Geweldige film, Bruce Lee

Niet Bruce Lee's beste film, al zijn al zijn films van dubieuze kwaliteit. Ze zijn vooral gericht op de kungfu en Bruce Lee toont zijn acteertalent slechts zeer subtiel middels mimiek of soms slechts met een simpele blik. Deze film speelt zich af in Italië en daarom is deze ongeloofwaardiger dan zijn andere films die in Azië afspeelde. Het verhaal van de simpele gastarbeider die het tegen de lokale onderwereld opneemt is niet briljant maar wel amusant genoeg om te kunnen boeien. Het hoogtepunt is uiteraard het gevecht met Chuck Norris, hier nog zonder The Beard, in de krochten van het Colloseum. Naar verluidt heeft Bruce Lee Chuck tijdens het sparren dusdanig hard geslagen dat tegen de tijd dat hij weer bijkwam hij die baard had die zijn handelsmerk zou worden. 2* voor de film en 1,5 * voor de gevechten.

Leerzame film. Nooit geweten dat je een bonk hoort, als iemand tegen de lucht stompt.

Mijn tweede Bruce Lee ooit, na het welbekende Enter the Dragon. Om eerlijk te zijn, ik heb er een beetje dubbele gevoelens over. Ik bedoel, ik heb me er uiteindelijk best mee vermaakt, vervelend om naar te kijken is het niet. Maar dat is dan ook omdat het complete camp is. Qua dialogen en pogingen tot humor is het niet zo best. En het verhaal dertien-in-een-dozijn noemen is nog optimistisch, en Bruce Lee mag dan een martial arts legende zijn - een begenadigd acteur was hij niet. Ik kan me trouwens niet herinneren of hij het in Enter the Dragon ook doet, maar die gilletjes die hij tijdens de gevechten geeft, ik weet het niet. Maar hoe dan ook, daar gaat het uiteindelijk niet om, dit is puur een vehikel voor wat actie en gevechten. De hele film speelt zich af in Rome en de film sleept zich daar van gevecht naar gevecht, maar eigenlijk is alleen het gevecht met Chuck Norris in het Colosseum echt de moeite waard. Lekker wegkijkvoer, maar ook voor een kung fu film is dit wel een popcornvariant.