Stavisky... (1974)

Is deze ergens verkrijgbaar?

Zo zie je het maar dat een meesterwerk geen fancy tracking shots nodig heeft om er 1 daadwerkelijk te zijn. Misschien niet zo goed als Providence (1977) ( audiovisueel ) , maar ik houd van deze film . Toch wel een van mijn lievelingsfilms . Ik heb wel iets met de ' tragische ' films . Wat mij betreft beter en leuker dan bijv. L'Année Dernière à Marienbad (1961) ...


***** / *****

Film die wat te veel gebruik maakt van fancy tracking shots en zinloze dolly shots om een meesterwerk te suggereren.Dat is dit dus absoluut niet,al heeft Resnais nog wel geprobeerd het de kijkertjes naar de zin te maken door een voor zijn doen straight story te vertellen,dit is zeker zijn toegankelijkste film.Al zou Resnais Resnais niet zijn als hij niet de nodige meanders aanbracht in de narratie.Dan nog kan de film wat moeilijk te volgen zijn,vanwege het blote feit dat de levensloop van Stavisky voor de gemiddelde kijker anno 2010 allicht geen gesneden koek is.
Over dit boefje gesproken:een soort Madoff avant la lettre die van de toonaangevende kringen alle ruimte kreeg om zijn smerige spelletjes te spelen.Deze oplichter was natuurlijk een geboren charmeur,en de casting van Belmondo lag dan ook wel erg voor de hand.JP kon dit soort rollen slaapwandelend spelen zonder dat je er erg in zou hebben.Verder de laatste rol van Boyer,ook tamelijk getypecast als oude cynische aristocraat.De rest vd cast is vlak,zelfs Périer maakt weinig indruk.Ook Depardieu treedt op:wel een volle 30 seconden.De door Yves Saint-Laurent geklede dames zijn niet meer dan beeldvulling.
De setting lijkt trouwens eng veel op die van ADAM:een laat 19-eeuws casino waar veel door de eindeloze gangen wordt gehuppeld.Alleen zijn we hier niet in kuuroord Marienbad,maar badplaats Biarritz.
Resnais gooit er ook de nodige politieke geengageerdheid tegenaan:hij koppelt de lotgevallen van Stavisky aan die van Trotski,de zin hiervan wordt pas aan het slot geheel duidelijk.Overigens:Resnais meldt ons in het begin dat hij zich keurig aan de bronnen houdt,en dus laat hij ook in het midden hoe de held precies aan zijn einde komt.
Een zeer,zeer serieus minpunt tenslotte is de soundtrack:Stephen Sondheim kreeg de kans om duidelijk te maken dat hij niet alleen schlagers voor oude wijven kon componeren,maar slaagt er slechts in de aandacht van de beelden af te leiden met zijn nadrukkelijke takkeherrie.