Videodrome (1983)

Begonnen met kijken, uiteindelijk niet uitgekeken omdat het me niet echt lag denk ik, en ook omdat het eigenlijk al te laat was.

Bijna 9 jaar later weer een herziening, ik ben het nog steeds wel eens met mijn review hierboven maar toch vind ik 4 sterren iets te veel van het goede.

3,5* dan maar.

Op zich is deze film vooral een verzameling ideeën, maar het zijn wel super interessante en creatieve, en Cronenberg was zijn tijd ver vooruit met de thema's in Videodrome. Soms voelt te film te overdreven grimmig en cynisch en zonder een duidelijke narratieve richting, maar eigenlijk is het wel een aangename nachtmerrietrip waarin Cronenberg je als kijker onderdompelt. Het is wel echt broeierig en sfeervol allemaal, zelfs als er regelmatig wat pulp tussendoor komt kijken. De body horror is ook gewoon lekker ranzig, en goede effecten ook. Je hebt toch wel het idee naar wat bijzonders te kijken. 3.5*.

“Death to Videodrome! Long live the new flesh!”

Verontrustende en horrorachtige nachtmerrie. Videodrome is vreemd en origineel, wat gezegd kan worden van alle films van Cronenberg. Ik ben niet altijd fan van zijn werk, maar zijn films zijn wel uniek, eigenzinnig en lekker weird. James Woods is de perfecte acteur voor dit soort rol, en de special effects zien er ook goed uit. Videodrome is een hallucinerende horrorfilm waarbij je ook als kijker op een gegeven moment niet meer weet wat echt is en wat niet. En zo zie ik het graag.

De Amerikaanse science fiction- en horrorfilm Videodrome (1983) werd geregisseerd door David Cronenberg en wordt beschouwd als een van de belangrijkste cultfilms van de twintigste eeuw. De film opent met beelden van de dagelijks beslommeringen van ene Max Renn (James Woods) Hij runt het commerciële televisiestation CIVIC-TV, dat er op uit is om erotische exploitatie-televisie te maken. Wanneer hij zoekt naar nieuw materiaal voor zijn show, ontdekt hij een snuffmovie-kanaal genaamd Videodrome. Zijn vriendin, de zelfdestructieve Nicki Brand (een bloedmooie Deborah Harry, waar ik in die tijd erg verliefd op was) doet auditie en wanneer hij haar ziet op tv krijgt hij hallucinaties.

Werkelijkheid en hallucinaties lopen in de film door elkaar, en de hallucinaties zijn prachtig in beeld gebracht. Daarnaast behandelt de film onderwerpen die vandaag de dag nog steeds actueel zijn; in de film komen onderwerpen voor als reality-TV, computergebruik en hoe ons beeld van de werkelijkheid wordt bepaald door de media. In de tijd dat de film werd gemaakt waren dit nog geen gebruikelijke onderwerpen: reality-TV bestond nog niet en het internet moest nog bedacht worden. De film was in eerste instantie dan ook weinig populair onder de bioscoopgangers. Waarschijnlijk was hij te vaag voor de horrorliefhebbers, maar te bloederig voor bioscoopgangers die een serieuze film wilden zien.

Tegenwoordig heeft de film echter een cultstatus en dat is terecht, want het is een uitstekende film die gezien het thema zijn tijd ver vooruit was. 4*

Interessant dat deze film voor de dertig- tot veertigplusser een trip down memorylane betekent naar het tijdperk van videorecorders en vhs-tapes. Nostalgische retro science fiction dus maar tegelijk heeft de film - ondanks de verouderde technologie die wordt belicht - nog niets van zijn zeggingskracht ingeboet rekening gehouden met de impact van de huidige nieuwe digitale media op mens en samenleving.

Ik ben absoluut verliefd op de old school effects in deze film (geen cgi!) van de hand van topdesigner Rick Baker. Ook is er de heerlijk duistere synth soundtrack van de meester Howard Shore.

James Woods is één van mijn favoriete acteurs en hij stelt niet teleur. Fijn ook om popicoon Debby Harry aan het werk te zien in een verleidelijke rol.

Een film die zijn cultstatus verdient.

de zoveelste mislukking van Cronenberg, hoeveel rampzalige films heeft die niet op zijn palmares!

Volgens mij maar eentje. (Crimes of the Future) Maar daar staan 7 of 8 meesterwerken tegenover.

Is het ook zo'n bloederige/gore film zoals The Fly? Ik twijfel om hem te bekijken.

Nee, het is een stuk minder goor, maar wel een bizar verhaal met het typische ongemakkelijke Cronenberg sfeertje.

Ok, thx. Mijn interesse is gewekt! The Fly vond ik er ver over en wil zoiets niet gauw terugzien.

Zeer fijne herziening van dit speciaal geval. Maar wel een speciaal geval dat mij heel wat jaartjes terug al geweldig kon overtuigen met zijn ongemakkelijke sfeer. De beelden van videodrome waren op mijn netvlies gebrand, het zo zijn geheel eigen sfeer dat het ook echt bizar creepy werd. Meer beklemmend dan al die expliciete torture porn films waar je dit soort beelden in je face krijgt geworden. Maar bij deze werkt gaat het dieper net door het mysterie.

Maar deze film is kort gezegd: bizar! Maar het is een film die ook uitlegt aan het publiek vanwaar onze fascinatie voor taboe ontstaat. Onze drang voor het verboden te zien. En dat met een hallucinante trip die elke kant op gaat en zo geheel onvoorspelbaar op eigen manier, zijn bevreemdende verhaal verder zet.

Zeker geen film voor iedereen, de film kan behoorlijk chaotisch overkomen op bepaalde momenten. Het is een eigenzinnig project, waar je best niet probeert alles van te begrijpen, want dat doet het hoofdpersonage ook niet. Just jump on the train and go with the trip.

Het was weer een vermakelijke avond met Cronenberg, binnenkort nog eens wat verder zijn oeuvre verkennen en opnieuw bezoeken.

4*

Mwa.

Enkel en alleen gekeken voor de status, maar het eerste uur van deze film was maar een vermoeiende zit voor mij. Het laatste half uur is dan wel weer heel erg tof. Dat betreft helaas maar 1/3 van de film en dus is het cijfer daar dan ook naar. Jammer, want ik had er best zin in.

De verwachtingen lagen hoog want Cronenberg bewees zich in zijn andere klassieke horrorfilm The Fly op een behoorlijke manier. Zijn andere body-horrorfilm Videodrome was dus blijkbaar ook een toppertje en ik wilde hem best graag zien. Helaas is het allemaal een beetje tegengevallen. Zoveel vond ik er niet aan.

Het eerste half uur heeft zo maar weinig memorabele momenten. Enkele gave uitspatters met effecten en een erg goede soundtrack maar dat is hem dan ook weer. Een echt sfeertje proefde ik niet en het verhaal vond ik ook niet al te interessant ondanks de zogenaamde "toekomstvoorspelling".

Acteerwerk was best matig, Woods is de enige die nog zo zijn momenten heeft. De rest vond ik erg mak, maar ook de montage is net wat te sloom wat mij betreft. Alle kracht komt vanuit de visuele beelden, maar krijg je in mijn boekje niet meteen een hele goede sfeer mee. Het had allemaal wel iets strakker en sneller gemogen van mij.

Sets zijn wel mooi gedecoreerd, het is duidelijk dat Cronenberg wat te spenderen had. De effecten zijn misschien wat verouderd maar ik vond het mooi om te zien. In het laatste half uur mogen deze samen met een portie lompe gore dan ook flink zegevieren. De finale is er ook eentje om moeilijk te vergeten.

Dat laatste half uur vond ik heerlijk, maar het eerste uur kon me echt gestolen worden. Ik kon er niet echt inkomen, ondanks dat er wel duidelijk potentie en talent in verscholen zat. Het eindigt allemaal wel lekker mysterieus en dat mysterie wordt door de film heen ook niet bepaald losgelaten, maar Videodrome wist me voor een groot deel gewoon niet echt te pakken.

Bijna drie jaar later toch gezien en deze keer uitgekeken. Het is een heel erg vreemde film, maar die sfeer is net zoals in The Fly absolute top. Muziek en sound dragen daar zeker toe bij. Af en toe ook vieze body horror en gore. Plot is heel vergezocht, met opnieuw een film die het verschil tussen realiteit en wat niet echt is doet vervagen. Maar het was wel een leuke film. Ik ben zeker van plan om meer Cronenbergs te kijken.

Dat valt toch wel mee als je je bedenkt hoe facebook en andere platforms hun ‘kijkers’ nu verslaafd maken met dopamine momentjes? En wij vervolgens vergroeid zijn geraakt met onze tekefoons.

Was niet per se een kritiekpunt of negatief hé.

Vind het vergezocht, zeker voor die tijd, maar het werkt en het is heel origineel, dus mij hoor je alvast niet klagen. Facebook en andere platforms + smartphones bestonden nog niet in de jaren '80. En mij lijkt het ook te doelen op virtual reality.

ik zou het visionair noemen. Bij Cronenberg is het vooral de themathiek (manipulatie van de media) die de feitelijke vertelling is, niet het plot an sich. Veel plezier gewenst met de films van Cronenberg.

Ik wilde het net zeggen maar Cinemanukerke was me voor. Het gast over de greep van de media op het individu.

Herzien (Arrow blu-ray) en toch wel knappe film!

Van 3* naar 4*

Pure horror deze film en dit al vanaf de openingsscène: die kerel dopt een korst pizza van gisteren in zijn koffie! Ik verdenk hem er van dat hij ook pizza Hawaï eet.

Verder wel en bizarre film, die zonder hoogdravend te worden toch iets te vertellen heeft.

Wat hij wel wordt is iedere mogelijke manier om u "huh?" te doen denken, en lichtjes horror. Maar de sfeer en suspense deden mijn tikker sneller gaan dan de spetters bloed.

Ik denk dat ik ook lichtjes verliefd geworden ben op deze special effects, geen idee hoe ze em toen geflikt hebben maar het ziet er alvast super uit.

Niet voor iedereen, maar ik vond het zeker het zien waard!

Deze film van Cronenberg deed het voor mij toch niet helaas. Het concept is op zich erg uniek maar ik kreeg nergens voeling met het hoofdpersonage. Het is ook niet meteen een personage dat sympathiek overkomt. Er zitten enkele knappe practical effects in de film zoals dat wel vaker in de jaren '80 gebeurde maar Cronenberg is er wel erg goed in. Verder kon de film me niet echt boeien, ondanks dat het wel actueel is. Hoe de media de mensen in feite een rad voor de ogen kan draaien. The Fly vond ik erg boeiend, sfeervol en vet qua practical effects. Hiervan blijft enkel het laatste over in deze film.

1983 was een beslissend jaar voor de Canadese regisseur David Cronenberg. Tot de release van ‘Videodrome’ was hij de ‘darling of the underground scene’ en werden films als ‘Shivers’ en ‘Scanners’ slechts door een kleine groep liefhebbers opgepikt.

Het onverwachte commerciële succes van ‘Videodrome’ (een handje geholpen door de aanwezigheid van Blondie-zangeres Debbie Harry in halfnaakte pose) bracht hem onder de aandacht bij mainstream-producers, waarna Dino De Laurentiis hem de gelegenheid bood Stephen King’s boek ‘The Dead Zone’ te verfilmen.

Een beetje flauw uiteraard om de doorbraak op het conto van La Harry te schrijven, want ‘Videodrome’ is een uitstekend gelukte horror-thriller over snuff-movies en de integratie van mens en machine. De montage, filmtechniek en expliciete en huiveringwekkende scenes dragen nog overduidelijk het stempel van het cultfilm-genre, maar Cronenbergs virtuositeit is overduidelijk aanwezig.

En hier is ie dan. De eerste Cronenberg met een charismatische protagonist, al zijn het alsnog voornamelijk het verhaal en de effecten die de film zo goed maken.

Goeie speelduur zorgt ervoor dat je elke seconde mee beleeft in Woods z'n trip.

Nice en sleazy met een boodschap die nog steeds toepasselijk is.

1. Videodrome

2. Scanners

3. The Brood

4. Rabid

5. Shivers

Een profetische film als het ware dat een cult-status heeft verworven met de jaren. Een aanklacht tegen de TV-cultus en hoe mensen gemanipuleerd worden door de media. Grootste pluspunt na het kijken van deze film? Ik had vroeger altijd fantasieën over hoe Debbie Harry eruit zou zien onder haar T-shirt in de clip "Denis". Voilà, dat weet ik dan nu ook weer

3*

Het is intussen al enkele maanden geleden dat ik Videodrome zag, maar voor een recensie had ik nog niet echt tijd. Ik vind het uiteindelijk ook een vrij moeilijke film om een duidelijke mening over te hebben, althans op het moment. Fascinerend en interessant was het zeker, maar over het algemeen had ik er ietsje meer van verwacht. Niet iets anders per se, maar wel meer. Het onderliggende filosofische framework waar Cronenberg mee aan de slag gaat is vrij briljant; het idee dat de media die we als individu consumeren, onze conceptie van de realiteit bepaalt, is een fantastisch postmodern idee, en het feit dat Cronenberg hier in 1983 al mee komt aandraven is ongelooflijk vooruitstrevend. Visionair, eigenlijk. Toch gaat hij hier niet ver genoeg in, vond ik. Ik had verder doorgedreven hallucinaties en waanbeelden verwacht, een diepgaandere reflectie over de vraagstukken die gesteld worden. Het blijft nu nog relatief binnen de lijntjes. Ik had me als kijker nog meer verloren en verward willen voelen in de steeds vagere scheidslijn tussen realiteit en waanzin, of beter gezegd, tussen 'realiteit' en Max' nieuwe perceptie van de realiteit. Het hele snuff-movie/SM-aspect kan ik ook niet geweldig goed plaatsen, en is in se ook niet enorm integraal voor de thema's van de film. Het wordt nu af en toe wat erg psychoseksueel in de subtext, maar Cronenberg zal er wel een duidelijke reden en visie voor gehad hebben. Het einde is ook erg plots, maar na even nazinderen viel dat wel op zijn plaats.

En toch, en toch. Zoveel andere elementen zijn fantastisch. Visueel prima, met enkele body horror effecten om U tegen te zeggen. Veel subtieler dan bijvoorbeeld The Fly, hoewel het een niet inherent beter is dan het ander natuurlijk. Een naargeestige sfeer; Cronenberg creëert een wereld waaruit ontsnappen onmogelijk lijkt. Een James Woods in vorm; wat een fijn ingetogen en subtiele acteur is het toch. Ook lekker onheilspellende muziek. Het feit dat al deze geslaagde componenten dus niet leiden tot een hogere score dan 3* heeft dus voornamelijk te maken met verkeerde, of te hoge, verwachtingen langs mijn kant, dat durf ik gerust te beamen. Want desondanks spookt de film 2 maanden later nog steeds geregeld door m'n hoofd, en prikkelt het wel om er nog eens voor te gaan zitten. Een herkijkbeurt brengt dus misschien wat meer verheldering. Maar voorlopig 3*.

Met de aankondiging van de 4k disc de Arrow blu ray weer bekeken met in het achterhoofd de vraag of de upgrade nodig is. Het is niet bepaald een film die het van de belichting of kleurgebruik moet hebben.

Maar wat een dijk van een film blijft het. 40 jaar geleden voorspeelde Cronenberg al de (polariserende) macht van de media op ons wereldbeeld en dat iedereen een ‘scherm naam’ zou hebben. Als dopamine junkies zijn we inmiddels mrt ons scherm vergroeid en spreek ik mensen online vaker dan mijn buren of familie.

De transfer is prima, maar het kan nog wat strakker. En Debbie Harry in 4k?

Ik ben overtuigd geraakt.

Intrigerende film die me lange tijd tegenhield door het afstotende wat een aantal scenes heeft. Het is geen aantrekkelijke film om te zien, ondanks een altijd boeiende James Woods en een kinky Debby Harry. De scenes met gorigheid zijn erg vakkundig gedaan, zeker geen low budget bedoening. Deze laten Cronenberg's fascinatie zien met versmelting tussen techniek en het organische. Een toegankelijke film is het allerminst en ik vroeg me soms ook af waar ik nu eigenlijk naar zat te kijken.

Puur als horror film werkt de film maar gedeeltelijk. Ook door de onheilspellende muziek. Het is uit op shock en een bepaalde fascinatie met het gruwelijke. Het soort fascinatie waar pornoboer Woods geld mee verdient en SM-er Debby Harry opgewonden van raakt. Een bodemloze put waarbij de zucht tot iets nog extremers blijft toenemen. Doet denken aan hoe sommige porno verslaafden hun toevlucht zoeken tot steeds heftigere typen films.

Maar echt spanning is er niet, hooguit dat je je afvraagt wat voor gestoorde dingen je nog gaat zien. In wezen zit je gewoon naar de hallucinaties van Woods te kijken en is er niet echt een monster dat verslagen moet worden, behalve de hebzucht van degenen die het levensgevaarlijke Videodrome groot willen maken.

Het is een film om aardig wat analyse op los te laten. Het gaat heel ver in het tonen hoe film ons kan aantasten en kan gezien worden als kritiek op de rotting die in een tv-starende maatschappij wordt aangericht. De vergroeiing met technologie, al voordat mobieltjes wijdverbreid werden, is een terugkerend thema voor Cronenberg. In de film wordt zelfs al het idee van avatars en pseudoniemen, nu de normaalste zaak op forums als deze, gepresenteerd als de toekomst.

Dan het einde...op zich een logisch einde, maar niet heel bevredigend.

De hele film heeft iets groezeligs, de sets zien er goedkoop uit. Ik had zelf liever een strakkere vormgeving gezien met ook meer aandacht voor de maatschappelijke aspecten van TV. Het had een coole cyberpunk achtige dystopische film kunnen zijn. Toch veel onbenut potentieel. Ik kan hem niet echt aanraden, maar cult liefhebbers zullen hem niet kunnen weerstaan, hij is te apart en te freaky om te negeren.

Opvallend vond ik overigens de foto van Hitler verkleed als balletdanseres (trucage uit het pre Photo Shop tijdperk denk ik?) die je in het appartement van Woods ziet (na een half uur in de film ongeveer).

Ongetwijfeld een cultfilm deze Cronenberg. En moeilijk te ontwarren deze surrealistische bevreemdende trip. Maar wel boeiend! Niet met alles mee, maar met de grote lijnen kom je ook al ver. Sowieso een interessant uitgangspunt van Cronenberg om de media te zien als een soort medium die onze kijk op de realiteit vervormt of verstoort.

Waanideeën, hallucinaties en flashbacks wisselen elkaar af en het is soms wat zoeken tussen de scènes door. Toch behoudt de film zijn drive. Dat heeft ook te maken met James Woods zelf die het uitstekend doet. Het personage komt goed uit de verf en je leeft er ook met mee. Niet zo makkelijk als je zijn rol bekijkt van televisieproducer die zijn plekje onder de zon wil claimen met softporno en hard core geweld.

De sfeer mede door de muziek is spannend en mysterieus. Het houdt de film in zijn vaart. En enkele horror gore effecten doen de rest. Niet over alles even enthousiast, maar deze film blijft toch een beetje hangen.

Wat een achterlijke film... blij dat ie voorbij is. Jammer van mijn tijd dat wel