The Greatest Story Ever Told (1965)

Niet de beste over Jezus, af en toe wat langdradig maar over het geheel genomen heel acceptabel, met een goede rol van Max von Sydow en een fijne score van Alfred Newman.

3,5*

Dit is een hele oude film en een heel andere sfeer dan in meer moderne verfilmingen over Jezus.
Het tempo is traag, maar dit stoort mij persoonlijk helemaal niet.
Ik vind het goed, omdat er hierdoor echt de tijd genomen wordt om het verhaal diepgang te geven.
De film is niet heel bijbelgetrouw; er wordt hier en daar een eigen draai aan het verhaal gegeven, bijvoorbeeld in de dood van Judas.
Maar deze veranderingen voegen wel iets toe aan de film, vind ik.
Het is mooi gefilmd en Max von Sydow speelt Jezus goed, afgezien van zijn uiterlijk, dat in niets lijkt op hoe Jezus er waarschijnlijk heeft uit gezien.
De film is voor veel mensen waarschijnlijk te gedateerd, maar hij is goed als je houdt van oude Hollywood-films of van Jezusfilms die een eigen maar wel diepgaand, een beetje filosofisch beeld van Jezus willen geven.
Als je meer houdt van een film met veel actie en goede special effects is het absoluut geen film voor je.
Voor mij is het de eerste Jezus-film die ik gezien heb (afgezien van Jesus Christ Superstar) en waar ik de eerste keer dat ik hem zag erg van onder de indruk was.
Max von Sydow is een van mijn favoriete acteurs, sinds ik deze film gezien heb.

3,5*

Geen slechte film door een regisseur die het, vormelijk gezien, wel op veilig speelt.

Dit is zo een van die films die nooit écht verveelt, maar er zijn ook weinige momenten waar je warm van wordt. Heel neutraal allemaal.

Wat ik zelf zeer storend vond was de weergave van de kruisweg en kruisiging van Jezus Christus. Zonder enig gevoel gebracht: de acteurs tonen vrijwel geen emotie, het dramagehalte is vrijwel onbestaande.

Met wat goede wil: 2,5*

waarschijnlijk de meest saaie Bijbelverfilming die ik ooit gezien heb!

Wat een draak van een film, bar en boos slecht acteerwerk, nepdecors, dialogen hemelschrijnend. Snel vergeten en geen woord meer aan besteden.

Het is een tijd geleden dat ik deze gezien heb, maar het staat me nog bij als de dag van gisteren dat ik deze prachtig vond.
Ik durf dus niet te zeggen of deze Bijbelgetrouw is of niet, simpelweg omdat ik de film zag vóór ik de Bijbel ben gaan lezen. Was het andersom geweest, dan waren bepaalde feitjes mij kennelijk beter bijgebleven. Hoe dan ook: de sfeer die ik erin proefde viel bij mij te rijmen met de indruk die ik had van de tijd van en rond Jezus.
Ben deze verder nooit tegengekomen, maar wil 'm toch graag maar weer eens zien. Voorlopig houd ik het op 3,5*

Ik heb heel eerlijk gezegd wel betere films die een Bijbels thema hebben gezien (The Gospel of John, Jesus en The ten commandments).

Ik ga er wel van uit dat de film Bijbelgetrouw is daar ik de Bijbel een keer gelezen heb, maar ondanks dat heb ik nog wel een heleboel vragen.

Er valt wat van te zeggen dat dit het grootste verhaal is dat ooit verteld is. Het leven van Jezus heeft miljarden mensen geïnspireerd en de Bijbel is, op de ikeagids na, het meest gedrukte boekwerk. Toch stuit het, dat de film deze titel gekregen heeft. Het komt arrogant over. Het past niet bij de figuur die we kennen als Jezus. Zijn verhaal is natuurlijk mooi en groots, maar voor mij bij lange na niet het beste dat ik gelezen heb.

Voor wat hét grootste verhaal aller tijden is, hadden ze in de eerste plaats wel iets anders mogen doen dan deze gortdroge vertelling. De beste scenes worden zo mak uitgebeeld, dat het lijkt alsof ieder greintje plezier je bewust wordt onthouden. En als dit dan toch ‘hét grootste verhaal aller tijden’ is, waarom zijn er (weliswaar kleine) veranderingen in aangebracht? Het enige echt grootse zijn de decors en de muziek. Iets wat overigens vrij gebruikelijk is voor historische en/of religieuze films van die tijd. De film is bij vlagen nog best interessant, maar ik heb betere verfilmingen gezien. The Passion Of The Christ overtreft dit met gemak, maar die is dan ook niet hopeloos verouderd.

alles wat er mis kan gaan bij een Jezusfilm gaat hier ims. Enig lichtpuntje is de casting van de dan nog internationaal onbekende von Sydow in de rol van Jezus.

Het hele gebeuren is te pompeus, over the top, teveel grote namen die alleen maar om het grote naam zijn onbeduidende rolletjes spelen (John Wayne!!) en er is niks authnetieks aan waardoor het hele gebeuren een persiflage op het verhaal wordt. (en een van de directe aanleidingen tot Life of Brian van Monty Python.

Het feit dat regisseur Stevens niet filmde in Italie, Noord Afrika of het Midden Oosten omdat ' alleen het Amerikaanse landschap (Grand Canyon) voldoende recht deed aan het verhaal, zegt genoeg!

Ik vind deze film juist één van de betere bijbelfilms samen met King Of Kings, Jesus Of Nazareth en Jesus.

Afgaande van de slechte kwaliteit beeld, en decor. Je moet rekening houden dat deze film uit 1965 is, voor die tijd vind ik het best een goede film.

Truly, this man was the son of God

Bijbelfilms, ik moet eerlijk zeggen dat het een genre is dat niet aan mij besteed is. Ik heb er hier en daar al wel eens eentje uitgeprobeerd, de Ten Commandments onder andere, maar het is meestal het droge religieuze thema en de combinatie met een lange speelduur dat me begint te vervelen. Gelukkig ben ik echter wel fan van het oude Hollywood en blijven dat soort films uit een stijl bestaan die je vandaag de dag niet meer zien. Bij The Greatest Story Ever Told was het echter vooral de aanwezigheid van John Wayne die me over de streep trok.

Om dan uiteindelijk ongeveer een kleine 3 uur te moeten wachten vooraleer hij überhaupt in beeld komt als een centurion tijdens de kruisweg van Jezus en om hem welgeteld één lijn dialoog te horen spreken. Het valt sowieso wel op dat de film met een grote resem aan bekende namen pronkt, maar dat die eigenlijk erg weinig of bijna geen screentime krijgen. Zo krijgt Sidney Poitier zelfs geen dialoog en roept Donald Pleasence enkel vanop een afstandje dat ze Jezus moeten kruisigen. Het geldt trouwens niet voor iedereen hoor. Telly Savalas heeft een redelijk grote rol (leuk detail: hij scheerde zich kaal voor de rol van Pontius Pilate en zou die haarsnit voor de rest van zijn carrière behouden), Charlton Heston is een degelijke bijrol als Johannes de Dooper, maar het is vooral Max von Sydow die de gehele film draagt als Jezus. Hij was al een gelauwerd acteur via onder andere zijn werk met Ingmar Bergman, maar het was zijn debuut in een grote Amerikaanse productie en hij doet het uitstekend. Verder nog leuke bijrolletjes van onder andere Claude Rains en de recent overleden Martin Landau.

Waarom dan toch zo'n lage score vraag je je af? Wel, omdat dit zo godsgruwelijk (badum tss) saai is. The Greatest Story Ever Told (van die titel alleen al krijg je de kriebels) is het schoolvoorbeeld van een lang uitgesponnen katholiek drama waar maar nooit een einde aan lijkt te komen. Toegegeven, de decors en de massascènes zien er prachtig uit maar de film is enorm traag en het is pas vanaf het laatste avondmaal dat je het gevoel krijgt dat er wat schot in de zaak begint te komen. Alleen laat het einde zelf (Jezus die in de lucht verschijnt tegenover zijn apostelen..) ook nog wat te wensen over. Onvoorstelbaar trouwens dat dit initieel 260 minuten duurde! Ik vond mijn DVD (die trouwens vandaag de dag voor een kleine 3 euro in de plaatselijke Mediamarkt is te vinden) met zijn 190 minuten al lang. Laat staan dat er nog eens meer dan een uur in geknipt is...

Misschien enkel voer voor de liefhebbers van de klassieke bijbelfilm? Ik weet het niet, The Greatest Story bevat een aantal interessante elementen (de kruisiging zelf is erg mooi gefilmd vanop een afstandje) maar die speelduur en het oninteressant gebrachte verhaal doen deze bijbelverfilming de das om. Leuk om eens wat acteurs in kleine rolletjes te spotten, maar dat is een bezigheid die na zo'n 3 uur ook al begint te vervelen.

1.5*