Quo Vadis (1951)

Die heb ik wel kunnen spotten als het meisje dat bloemen gooit naar Marcus bij de intocht in Rome. Ook Bud Spencer speelt trouwens een klein rolletje als praetoriaanse gardist maar die is onherkenbaar zonder baard.

"Lovely women shouldn't have the time to think that deeply."

Door de jaren heen zijn er heel wat van dit soort historische of Bijbelse filmepossen geweest. Een van de eerste (misschien zelfs de eerste) was in 1913 een Italiaanse boekbewerking van Quo Vadis? Deze was zo populair dat men in 1924 het nogmaals verfilmde. Deze MGM-productie en derde film kende een lange geschiedenis. De rechten werden al eind jaren '30 verworven maar met het uitbreken van WO II legde het project voor onbepaalde tijd stil. Toen in 1949 de film Samson and Delilah een kaskraker werd, was dit eveneens de start voor vele andere met zwaarden, sandalen en vaak Bijbelse verwijzingen gevulde epossen.

Deze en vele andere tussen 1951 en 1965 bezitten als stelregel; groter is beter. Ook hier dus uitbundige productieontwerp in levendige Technicolor en met gigantische sets, zowel op locatie in Rome, als in de studio, een grote cast met bekende namen, duizenden figuranten en naar verluidt minstens 32.000 verschillende kitscherige kostuums. Helaas gebeurt er eerste twee uur vrij weinig en zijn er best veel dialogen, die ook nog te uitleggerig zijn. Daarnaast draait het verhaal vooral om de liefde tussen de Romeinse generaal Marcus Vinicius en de Christelijke vrouw Lygia.

Tja en de uitkomst daarvan is eigenlijk direct wel bekent; Verliefd en verlicht. De film is dan ook veel interessanter doordat dit zich afspeelt tijdens het keizerschap van Nero. (de film is, net als de roman, zijn gebaseerd op de "negatieve" weergave van de keizer door o.a. historicus Tacitus in zijn Historiae) Nero is namelijk bekend om zijn fanatieke christenvervolging en de wreedheden die hij tegen hen beging. Het derde en laatste uur bevat meer spektakel en hier is de film dan ook op zijn best.

Het beste aan deze film zijn dan ook de verschillende spektakel-scènes en degene waarin Peter Ustinov als keizer Nero speelt. Helaas zijn het matige script, de soms ouderwetse opvattingen, gedateerde effecten en de religieuze ondertoon, dan weer een stuk minder. En zoals het grote Hollywood-producties uit die tijd beaamd eindig het happy, echter werd het een bijzonder turbulent jaar (Vierkeizerjaar) en het bewind van Nero's opvolger Galba was dus maar van korte duur.

Met de strenge codes in het oude Hollywood, waren Bijbelse films al snel populair. Wat niet wegneemt dat ze evengoed een mooi excuus waren voor de nodige gevechten en romantiek in het verhaal natuurlijk. Quo Vadis vertelt het leven van Nero en zijn strijd tegen de christenen. We zien dus ook Jezus, Petrus en Paulus verschijnen. Een epische verfilming met een grote sterrencast, indrukwekkende decors en massa's figuranten. Een film voor het oog dus, al is het verhaal zelf niet zo heel bijzonder. Ook hoofdrolspeler Robert Taylor is weinig interessant en Peter Ustinov als Nero lijkt eerder een parodie dan een tirannieke keizer.

In de bijrollen bekende namen, al moet je ze wel weten zitten: Christopher Lee, Bud Spencer, Elizabeth Taylor en Sophia Loren. Meer in de picture is hoofdrolspeelster Deborah Kerr die het best wel goed doet.

Als kind hadden de scènes waarin Rome brandde veel indruk gemaakt op mij... Quo Vadis moest ik dus zeker eens herzien. Behoorlijk weinig stemmen voor een film die vaak in één adem genoemd wordt met een klassieker als Ben Hur. Gaat over een donker hoofdstuk uit de geschiedenis van Rome : de heerschappij van keizer Nero, die niet echt een toonbeeld was van geestelijke gezondheid. Marcus Vinicius is één van zijn generaals die terugkeert van een campagne en daarna verliefd wordt op Lygia, die een vroege Christen is. De tweede helft van de film draait om de Christenvervolgingen amper 40 jaar na het overlijden van Jezus. Ze waren eigenlijk de zondebok voor het in brand steken van Rome door Nero. Veel spectaculaire scènes zijn er niet over een lengte van drie uur en de vele dialoog over het "nieuwe geloof" zullen wellicht voor velen een hinderpaal zijn. Toch is dit een historische film die zeker eens mag gezien worden, al was het maar voor de schitterende rol van Ustinov als de zwakzinnige Nero.