The People vs. Larry Flynt (1996)

Is wel erg dun en algemeen. Bovendien was Larry nog steeds eerder.

Dit is toch vooral een politieke film. Vind de overeenkomsten dan ook minimaal.

Ik doel op welke balans deze film nastreeft en dat leg ik naast een film die in mijn ogen vergelijkbaar is maar dat beter doet. Welke eerder was vind ik niet erg relevant.

Tja, dan druk je je ongelukkig uit. Je zegt letterlijk dat Larry een Boogie Nights probeert te zijn, terwijl die film nog niet bestond. Bovendien maakte Forman al dik dertig jaar drama op een luchtige humoristische manier (op volstrekt andere wijze dan Boogie Nights).

Nou, dan zeg ik het niet helemaal correct. Big deal.

Vind ik wel. je kraamt onzin uit 2 verschillende kanten op. Forman is hier vooral heel erg Forman. Hij deed dit al meer dan 30 jaar. Als je dan zegt dat ie iets anders probeert te zijn mag je dat wel wat beter staven. P.T. Anderson moest in 1996 zo ongeveer nog beginnen en maakt heel andere films (ook Boogie Nights). Drama op een luchtige, humoristische manier .... zo zijn er nog 1000 films.

Als het met zo’n toontje moet haak ik af.

Tja, je ongelijk toegeven is moeilijker dan afhaken.

Wat me allereerst opviel: hoe kan het dat Larry wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf maar alsnog een groot gedeelte van de film vrij rond kan lopen?

Niet de knaller waar ik op had gehoopt maar goed om een keer gezien te hebben. Dat ik me soms verveelde lag er denk ik vooral aan dat ik Larry Flynt een ontzettend irritant figuur vond en dat ik me goed kon voorstellen dat mensen een hekel aan hem hadden. Mooi scala aan bijrollen: altijd leuk om Vincent Schiavelli te zien, en Courtney Love vond ik fantastisch.

Toch vond ik dit ook een enorm actuele film, met vrijheid van meningsuiting tegenover vrijheid op godsdienst, het recht op te kunnen beledigen enz. Het venijn van de film zit 'm in de staart, met die prachtige speech van Edward Norton.

3,5*

Best oké.

Vroeger al eens gezien, toen ik een jaar of 16 was denk ik. Herinnerde me niet zo heel veel meer van deze film, behalve dan de rol van Harrelson. Achteraf is me weer duidelijk waarom, want hij is toch de spil van deze film. Hij geeft Flynt geweldig vorm, dik aangezet op een manier waar er maar weinigen mee wegkomen.

Het verhaal is verrassend vlot en fris voor een film die zich toch vooral in rechtbanken afspeelt. Da's normaal mijn ding niet zo, zeker niet wanneer ze nog eens over de twee uur gaan, maar hier had ik er absoluut geen probleem mee. Formas zorgt voor vlotte regie met een goed tempo, zo hoort het ook.

Verder is Flynt natuurlijk een ideaal subject voor een biopic, maar da's absoluut geen garantie op succes. Als je kijkt wat voor saaie films dat genre heeft voortgebracht, doen Forman en cast het gewoon erg goed. Geen meesterwerk, daarvoor is het dan weer niet uitzonderlijk genoeg, maar best leuk om een keer gezien te hebben.

3.0*

Film die me totaal niet kon boeien op de een of andere manier. Het onderwerp sprak me totaal niet aan, maar mede door het uitstekende acteren van Norton en Harrelson is deze film wel kijkbaar.

Courtney Love is echt verschrikkelijk, wat een irritant mens is dat zeg.

Alhoewel de film heel af en toe best grappig is, duurt het allemaal wel heel erg lang. Vooral het eerste uur is bijna niet door te komen.

Het laatste gedeelte van de film is het best, al is dit allemaal niet memorabel te noemen.

Ik twijfel tussen een kleine voldoende of een kleine onvoldoende, maar het feit dat ik tijdens de film meerdere malen heb gekeken hoe lang ik nog te gaan had maak ik er maar het laatste van.

2.5*

Erg energieke biopic van de charismatische figuur Larry Flynt. Zeer knappe acteerprestatie van Woody Harrelson die de rol met verve vervult. Eveneens fijn dat de heer Larry Flint zelf een bijrolletje vervult als rechter. Als regelrechte luis in de pels schopt Flynt alle heilige huisjes van het establishment omver van de preutse zedige moraal. Niettegenstaande - hoewel met een moeizaam begin - de oplages boomen.

Het verhaal werd met zwier en het nodige tempo gebracht. Saai werd het nooit en naast de energie die de film uitstraalt heeft dat ook veel te maken met Harrelson zelf. Bij momenten werd het zelfs grappig en werd het fijn het op te nemen voor de underdog of je het er nu inhoudelijk mee eens was of niet.

Er is een prima afwisseling tussen de rechtbankscènes en andere situaties. Erg vermakelijke film van een zelfzekere tot arrogante self made man die enorme risico's nam. Alleen al daarom veel respect al kan ik me voorstellen dat de film eerder een rooskleurige schets neerzet van de persoon Flynt.

elke scene is nooit minder dan degelijk en onderhoudend maar de volledige film geraakt nooit uit de goede middelmaat. Waarom is de som van de delen niet gelijk aan het geheel ? Het anekdotische zit in de weg van character. Uiteindelijk wint Larry maar de tol is hoog. Voelen we dat ? Misschien dat Larry Flint als een clowneske figuur te schetsen het au sérieux van belangrijke thema's zoals recht op vrije meningsuiting, hypocrisie, individu vs systeem een beetje onderdrukt. Voor mij schreeuwen de verschillende posters (ook die waarin Larry als een Jezus aan het kruisbeeld afgebeeld staat op de slip van een vrouw) een krachtiger protest uit dan de film zelf.

Een zeer krachtige en indrukwekkende rol van Woody Harrelson. Hij speelt een man die nooit een blad voor z'n mond neemt en altijd voor zijn mening opkomt, waar dan ook. Met natuurlijk de gevolgen van dien( de ene rechtszaak na de andere). Ook leuke rol van Edward Norton als zijn advocaat.

Rip Larry

Rip Larry Flint.

De film stond al een tijdje klaar voor herziening. Het was immers de film die me eindelijk liet vallen voor Milos Forman.

De man die met One Flew over the Cuckoo’d Nest, Hair en Amadeus al lang naam had gemaakt. Maar ik vond zijn films atijd te veel een komedie voor hat onderwerp. En juist bij Larry Flint paste die combinatie perfect.

Overigens ook een erg actuele film waar het gaat over freedom of speech. Waar het in die tijd nog een discussie over fatsoensnormen was, is het tegenwoordig afgezakt tot een strijd over het recht om te liegen en onzin te verkopen. Dat laatste moet kunnen wat mij betreft. Maar goed, dat terzijde.

Dat het hoge komediegehalte bij de film past is ook z’n zwakte. Het serieuze drama raakt ondrr geschikt, terwijl dat eigenlijk het meest interessante is. Het euvel waar alle Forman films aan ten onder gaan: de behoefte om te pleasen en te vermaken plaatsen het mooie verhaal en het bijzondere personage toch een beetje in de schaduw. Zonde.

4*

Na 25 jaar dan eindelijk pas The People vs Larry Flynt gekeken. Ik weet het niet maar ik dacht altijd dat het zo'n duffe film was, maar het tegenovergestelde bleek waar. Toevallig dat ik vanochtend op film1 de film tegenkwam. Hij begon net en ben blijven kijken omdat het gewoon een heel mooi verhaal is, met een prachtige rol van Woody Harrelson. Courtney love acteert ook helemaal zo slecht nog niet, ik had eigenlijk nog niet zoveel films van haar gezien. Ze ziet er hier best wel goed uit, al zou iets meer vlees haar niet misstaan denk ik. Maar toch blij dat ik eindelijk deze film gezien heb.

'Fucking AIDS junkie'

'You crazy cripple'

Het zal niet lang na uitkomst geweest zijn, waarschijnlijk de eerste keer dat de film op tv was, dat ik deze zag en er nogal wat van verwachtte aangezien de film best wel met veel lof wertf overladen en verschillende Oscarnominaties had gekregen. Veel kon ik er destijds niet mee ondanks de interessante spil die Hustler in die zin leek te spelen. Sterker, ik vond de film maar raar met het merkwaardige karakter Larry en de al net zo vreemde Courtney Love. Desondanks was de interesse, of ik nu anders tegen de film aan zou kijken, wel gaan leven, dit ondersteunt door het goede cijfergemiddelde. De kringloop deed de rest.

De armoedige jeugd is weliswaar maar een kort beeld, toch valt daar al uit te herleiden dat Larry een behoorlijke neus heeft voor zaken en voor zichzelf durft op te komen wanneer zijn handel bedreigt wordt. Fraai is het beeld, wanneer de volwassenheid bereikt is, hoe het blad langzaam wordt opgebouwd. Uiteraard met horten en stooten rondom regels en wetgeving. Kostelijk de discussie met de fotograaf die een model wil laten poseren met een bloem, niets geen bloem, wijd met die benen, aldus Larry. Preuts en conservatief Amerika spreekt uiteraard schande maar ze struikelen vervolgens wel bijna in hun gretigheid overelkaar heen om een boekje te kunnen openen en wijs en afkeurend het hoofd te schudden, de hypocrise is vanaf dat moment geboren.

Na de eerste rechtzaak, waarin Flynt zich van zijn scherptste kant laat zien, zakt de film toch behoorlijk in wat mij betreft om vervolgens met een knal weer te exploderen wanneer hij zichzelf aankondigd met 'the pervert is back'. Na een lange fysieke nasleep omtrent de aanslag is Flynt terug en gekker dan ooit. En warempel wat zijn die rechtzaken en dagvaardingen kostelijk om te zien zoals het geval rond de DeLorean-tape. Je zou haast medelijden krijgen met Isaacman. Het is deze fase die amper serieus te nemen valt maar ongetwijfeld niet minder waar zal zijn. Waar hij zich in het eerste deel van de film vooral niet van de wijs laat brengen is hij juist gekker dan een deur in deel twee en bindt met iedereen de strijd aan.

Woody Harlesson is uiteraard uitstekend, wat heeft die man al wat laten zien in zijn carriere. De jonge Norton is ook prima. De cast van Love is dan weer één die niet valt bij mij, wat een raar wijf is dat toch, zeg maar gerust onsmakelijk. Het einde van haar karakter overigens niet minder tragisch. Ja, deze twee keer valt The People VS Larry Flynt al een stuk beter en dus kan deze veelbewogen biopic over deze vorig jaar overleden man op een prima voldoende rekenen.

Portret van Hustler baas Larry Flynt en zijn juridische kruistocht voor vrije meningsuiting. Zijn aanvechtingen tonen finaal aan dat het niet aan anderen is om te oordelen over je moraal en zoektocht naar de zin van jou leven. Bovendien heeft iedereen de vrije keuze om Hustler niet te kopen en te lezen. Flynt was duidelijk geen makkelijke vent maar stond op vele vlakken wel recht in zijn schoenen. Harrelson is onvergetelijk in zijn rol, vooral nadat Flynt in een rolstoel belandt; ook Courtney Love, die eigenlijk niet echt een actrice is van stiel, past in het plaatje. Grappige knipoog wanneer Harrelson die Flynt speelt, oog in oog staat met de echte Larry Flynt in de rol van een rechter. Vreemd momentje. Formans oeuvre bestaat vooral uit biografische films, en deze past prima in het rijtje.

Best leuk, deze biopic over de kleurrijke Larry Flynt. Jammer dat de vrouwelijke hoofdrol door Courtney Love wordt gespeeld. Dat ze in het begin een minderjarig, aantrekkelijk meisje moet voorstellen vroeg te veel van de suspension of disbelief. Later in de film, als ze een magere junk speelt komt dat dichterbij haarzelf, maar het bleef moeilijk naar haar te kijken. Laten we het er maar op houden dat ik geen fan ben van Courtney Love.

Ook was Woody Harrelson een vrij beperkt acteur op dit moment in zijn carrière, al kan ik me voorstellen dat het buitengewoon moeilijk acteren is als je de hele tijd moet doen alsof je Courtney Love heel leuk vindt, dat vraagt veel van iemand. Nou, genoeg over Courtney.

De rest van de cast is fijner, met o.a. Crispin Glover, die zonder dat hij buitengewoon grappige teksten heeft toch altijd voor een glimlach zorgt, en ook Norton speelt prima. Maar ja, de hoofdrolspelers zijn logischerwijs vaker in beeld dan de bijrollen, dus ik kom uiteindelijk toch niet hoger dan een acceptabele drie sterren.

Zo, nu ga ik even iets van Hole opzetten.