Captain America: The First Avenger (2011)

Ben hem nu op dit moment voor de tweede keer aan het kijken .

En de eerste keer vond ik ook saai .

Maar dat zegt wel wat over hoe verwend we zijn , o.a door het marvel universum .

Het eerste half uur gebeurd er van alles , het instaan van een super Hero . Inc. Indrukwekkend special fx zie een magere evans . En het ontstaan van de villain .

De hele sfeer rond WW2 .

Het is niet mis,,,maar zoals ik al zei, we ( in ik ) zijn verwend . Ik gaf dit een 2,5 en daar laat ik het bij .

Maar het is een indrukwekkend original story .

We zijn nu aardig wat films verder in deze Marvel Cinematic Universe en deze eerste Captain America had ik, samen met de twee Thor films, nooit hoog zitten; vond het maar een karig filmpje. Maar herziening heeft me deze First Avenger wel iets meer doen waarderen. Het is nog steeds geen niveau Iron Man, maar in vergelijking met de mindere Marvel superheldenfilms als Thor of Ant-Man is Captain America: The First Avenger behoorlijk prima.

In de MCU zijn ze inmiddels behoorlijk ver qua effecten; zo kunnen ze zonder problemen een Michael Douglas, Robert Downey Jr of Kurt Russell geloofwaardig jong maken. Die effecten zijn in ieder geval overtuigender dan hoe men in deze film een iets te groot hoofd van Chris Evans op een iets te smal lichaam heeft geplakt. Was Evans Christian Bale geweest, dan waren special effects waarschijnlijk niet eens nodig. Alsnog is Evans wel een goede castingkeuze. Dat blijkt uit deze film, maar dat heeft de man vooral in de volgende delen uitstekend bewezen. Vooral in het vervolg op deze film - Captain America: The Winter Soldier - bewijst hij één van de coolste Avengers te zijn. Dat had ik gebaseerd op deze film niet helemaal verwacht, want met z’n helmpje en felgekleurde pak straalt de titelheld niet enkel puur stoerheid uit. Scheelt dat de grote schurk waar hij het tegen op moet nemen ook wel een tikkeltje knullig is.

Qua casting zitten er voldoende leuke rollen in de film; Stanley Tucci, Toby Jones, Dominic Cooper, Tommy Lee Jones, Hayley Atwell; stuk voor stuk prima in hun rol. Daarnaast bevat de film veel meer lucht dan ik had verwacht. Captain America zelf is dan wellicht een vrij humorloze held, maar de film zelf is nog aardig geestig. Wederom geen niveau Iron Man, maar de luchtige momenten zijn erg welkom als de film dreigt iets te dramatisch te worden. Daarnaast zorgt regisseur Joe Johnston voor prima actie. Ook hier wordt het niet baanbrekend, maar het is allemaal erg netjes en soms ook spannend qua uitvoering. Dat is ook eigenlijk deze eerste Captain America in een notendop; geen pionier of spectaculaire hoogvlieger, maar in alles een prima middle of the road superheldenfilm.

3 sterren.

Ik ben een mens van 'kleine' projectjes. Nieuwste in de rij: proberen zo veel mogelijk Marvelfilms te bekijken zodat ik met een gerust hart kan gaan naar Endgame. Mijn meningen post ik zowel op Twitter als hier.

MCU mening #1: Captain America

Oké film. De montage waarin hij aan het publiek wordt geïntroduceerd was heel tof gedaan. Helaas lijdt de film aan cheesy dialogen en cliché-momenten. Entertaining, zonder meer. 3/5

Herziening nummer 5 in het kader van mijn traag vorderende Marvel-films-op-'volgorde'-project. En duidelijk de minste tot nu toe. Want saaaaaai...

Op één of andere manier heeft iedereen die deze film maakte kunnen vergeten dat een hoofdpersoon in een fatsoenlijke (superhelden)film niet alleen een - in dit geval volkomen oninteressante - schurk moet overwinnen, maar ook zichzelf. Captain America heeft totaal geen persoonlijkheid en zijn film is er één zonder conflict. Steve Rogers' enige probleem is dat hij klein en niet bijzonder sterk is. Maar hé, daar is een - ook al weer oninteressante - Duitse dokter in ballingschap die wel een magisch serum heeft liggen waardoor dat probleem volledig wordt opgelost. Dat Rogers vervolgens wordt ingezet als levend reclamebord is op zich leuk gevonden, en het had kunnen werken als men de zelfspot had omarmd (zoals in Iron Man bijvoorbeeld wel prima lukt). Dit gebeurt echter niet, en ook levert het geen enkel conflict op. Op het moment dat Rogers besluit dat hij er klaar mee is en nu eens een echte held wil zijn, zijn daar een aantal mensen die hem enthousiast helpen en zijn eerste missie verloopt natuurlijk ook nog eens vlekkeloos. Al zijn volgende missies ook trouwens, tot de laatste. Dat had wat spanning, conflict of karakterontwikkeling kunnen bieden, maar ook dat lukt niet. Het schip crasht, Captain America wordt decennia later wakker, is even wat in de war en daar is de film alweer afgelopen.

Ik zei al dat de schurk volkomen oninteressant was (terwijl ik toch wel een hoge dunk heb van Hugo Weaving), daar moet ik nog bij zeggen dat zijn meesterplan behoorlijk vaag is. Hij wilde iets met die blauwe kubus, dat angstaanjagend en magisch zou moeten zijn, maar het is vooral vaag en ontgoochelend.

Dominic Cooper als Howard Stark en Hayley Atwell als Agent Carter doen het best aardig. Steve Rogers heeft nog niet half hun charisma. Ik geloof dat Agent Carter later haar eigen serie heeft gekregen, misschien dat ik die maar eens moest gaan kijken. Ze verdient in ieder geval beter dan deze slappe film. En voor mezelf hoop ik dat de volgende herzieningen in dit project me wat beter gaan bevallen, want een film als Captain America doet mijn motivatie niet veel goeds.

Vond het nogal een vreemde film, weet ook eigenlijk amper wat ik er van vond en hoe ik hem moet beoordelen.

Alles is vooral erg hak op de tak, waardoor ik er nooit helemaal lekker in kwam. De scènes zitten nogal random aan elkaar geplakt waardoor je je telkens weer afvraagt waar je nu weer naar zit te kijken.

Echt héél slecht of vervelend is het over het geheel genomen niet, de jaren '40 oorlogssetting is op zich wel oke-ish, in ieder geval beter dan bijvoorbeeld het belachelijke uitgangspunt van Thor, maar de actiescènes zelf zijn dan weer behoorlijk saai. Het is best leuk dat hij van schriel ventje (apart gedaan dat effect) naar gespierde kerel gaat, maar als superheld is hij eigenlijk totaal niet boeiend, met zijn schildje, en al dat gedoe en weaponry van de vijand gaat eigenlijk ook nergens over.

2,25*

Op papier is Captain America misschien wel één van de sufste Marvel-actiehelden, die eigenlijk niets meer is dan een supersoldaat on steroids in een apepakkie met een schildje. Desondanks begon de film wel aardig, met name als hij nog een klein, slap ventje is. De grapjes over zijn lengte en belabberde fysiek zijn leuk ("He's making me cry.") maar gaandeweg wordt de film een vreemd rommeltje van slechte montages, lelijke cgi-actiescènes, stomme bijrollen en een matig uitgewerkt plot. Vooral dat intermezzo met die propagandatheatertoer was raar.

De Tweede Wereldoorlog als backdrop was wel verfrissend (beter dan dat mystieke gedoe in Thor) maar dat is niet genoeg om de film te redden.

Chris Evans valt niets te verwijten. Hij deed het goed en heeft ook wel de uitstraling, maar Captain America is eigenlijk op film net zo saai als op papier. Hij is wel nobel en heldhaftig, maar heeft weinig humor en is weinig onderscheidend.

Hugo Weaving doet het als Schmidt/Red Skull wel oke, maar de bad guy Red Skull vind ik moeilijk serieus te nemen.

Eigenlijk alleen maar een tussendoortje zodat we door kunnen naar The Avengers. Next!

Met het herzien van Captain America: The First Avenger ben ik bijna aangekomen bij het einde van Phase 1 van het Marvel Cinematic Universe en kunnen we ons gaan verheugen op The Avengers. Iron Man, Hulk en Thor hadden al hun eigen solofilm en die kreeg Captain America dus in 2011 ook. Ik heb het al bij die andere films neergezet, maar Phase 1 houd nog niet over, op Iron Man na dan. De opener van Phase 1 was echt fantastisch, maar daarna kabbelde de reeks voor met films die gewoon niet even goed waren geschreven en waar een belangrijk kenmerk van Marvel van vandaag de dag nog te veel ontbreekt: humor. Hulk, Thor en ook deze Captain America zijn erg serieus, noem het zelfs droge kost. Superheldenfilms kunnen dit best zijn (The Dark Knight trilogie voorop), maar liever nemen we dit soort films met een grote korrel zout en met een knipoog.

Toch spijtig, want er is best genoeg wel leuk aan Captain America. De setting in de Tweede Wereldoorlog is leuk en visueel mag de film er ook best wezen. Maar het grootste probleem is gewoon dat Steve Rodgers en zijn alter ego Captain America gewoon niet erg boeiend zijn. Althans, hier, want in Phase 2 en 3 krijgt deze held wél weer genoeg mogelijkheden om uit te blinken en in goede films mee te doen. Al blijft Captain America wel een beetje een duffe held. Veel te braaf, veel te patriottistisch en vooral weinig aansprekend als held met zijn veel te aanwezige outfit en zijn schild die zich als een boemerang gedraagt. Dat valt toch tegen vergeleken met het hightech pak van Iron Man, de brute power van Hulk en de machtige hamer van Thor. Het is niet dat Chris Evans het slecht doet, maar hij heeft gewoon de pech dat het script van deze film niet best is. Marvel werkt op een hele toffe wijze vier jaar naar The Avengers toe, maar leek een beetje te vergeten dat de solofilms ook een beetje moesten boeien. Al was de achterban natuurlijk zo benieuwd naar elke solofilm en zeker The Avengers, dat minpunten snel voor lief werden genomen.

The First Avenger is ieder geval rommelig en voelt fragmentarisch aan. Ook de bad guy maakt nauwelijks indruk. De film is dan ook best een lange zit, al zijn de laatste drie kwartier nog wel de moeite waard. Maar niet genoeg om de film een onvoldoende te laten ontlopen.

2,5* (was 3*)

Te doen.

Voor zowat de laagst beoordeelde Marvel op MovieMeter (wat het ergste moet doen vrezen) vond ik deze film nog best te doen. Leg deze film naast de eerste twee Thor-delen en dan zal ik niet snel snappen waarom je deze veel minder zal vinden.

Echter is de film ook niet perfect, maar het dient wel als makkelijk entertainment. Het blijft wel bedenkelijk als je zo'n superheldenfilm als deze tijdens zo'n desastreuze gebeurtenis laat plaatsvinden maar zelf zit ik er niet zo heel erg mee. Maar ik kan wel begrijpen waarom dat voor een ander wat minder is.

Captain America blijft echter nogal een saaie superheld en Evans blaast weinig leven in het karakter. Het acteren zelf is niet zo vervelend, maar het personage is vooral gewoon saai. Een beetje de Optimus Prime van de Marvel-films. Mij maak je er niet enthousiaster mee.

Bijrollen doen het niet verkeerd, enkel Weaving valt door de mand, wat erg jammer is gezien zijn historie van filmschurken. Hier past hij gewoon niet in het plaatje en het accent is bijna komisch. Jones en Atwell doen het naar behoren, vond Agent Carter eigenlijk een leuker personage dan Cap. America.

Visueel best oké, maar vooral omdat de film voor actie gaat die niet heel veel CGI nodig heeft. Zodra de CGI te veel een scene insluipt gaat het mis. Maar de explosies en vaart van de actie is helemaal zo slecht nog niet. Cinematografie oogt erg opgepoetst en daar zit ik ook niet heel erg mee.

Uiteindelijk zit je twee uur tegen vermaak aan te kijken en het kijkt niet slecht weg. De CGI is niet al te knap en onze held is een beetje saai. De schurk is ook behoorlijk ridicuul, maar het komt vooral van het tempo en de actie zelf. Ik mis een beetje een echt grote slotfase, maar voor de rest is het als geheel net een voldoende waard.

Captain America is toch mindere van Marvel. Moet de vervolgen nog eens herzien voor een stem, maar deze eerste is voorlopig de minste van alle Marvels.

Popcorn. Smakeloze popcorn. Het stripboek was vast beter.

Tijdens het kijken: He, dit doet me qua sfeer wat denken aan Raiders of the lost ark en The Rocketeer

Kijkt na het kijken even op Imdb naar de director Joe Johnston. Heeft gewerkt aan Raiders en Rocketeer.

AHA!!

Ik ben gisteravond begonnen om de MCU-films op chronologische volgorde te gaan kijken. De eerste film waarmee je dan logischerwijs begint is Captain America: The First Avenger. (Ondanks dat Captain America als vijfde film binnen de MCU is uitgebracht)

The First Avenger speelt zich namelijk voor 99% af gedurende de Tweede Wereldoorlog. (1941-1943 om precies te zijn) Hiermee neemt Marvel risico, maar blijven ze in grote lijnen hun source material trouw. De film schetst een summier achtergrondverhaal over ons hoofdpersonage, namelijk Steve Rogers - later Captain America. Hier schiet de film naar mijn inziens tekort: weinig interessante achtergrondinformatie, we zien een magere jongeman (slechte CGI) met astma en reuma, maar wel met het hart op de juiste plek. Dat deze jongeman uit Brooklyn de uitverkorene is om Captain America te spelen blijkt behalve een vriendelijke persoonlijkheid uit niets.

We zien het eerste contact tussen Steve en Bucky, met de wetenschap van nu krijgt deze ontmoeting iets meer lading. Bucky heeft zich eigenlijk altijd als een grote broer over de magere Steve ontfermd, mooi om te zien hoe deze relatie zich ontwikkelt.

De film kabbelt vervolgens een beetje voort. Red Skull als slechterik balanceert tussen geniaal en lachwekkend, het blijft ook gevaarlijk wanneer Engelstaligen Duitse nazi's moeten spelen. (Alhoewel Weaving en Tucci dit met veel respect en beleid doen) Mocht je alles binnen de MCU hebben gevolgd dan is het herkenbaar om de Tesseract weer in actie te zien. Tijdens een eerste kijkbeurt van deze film deed dit persoonlijk geen belletje rinkelen, maar nu valt het steeds meer op z'n plek.

De actielocaties zijn wat eentonig en ik snap de kritieken ook wel waarin wordt gesteld dat de film wat saai aanvoelt. (vooral veel bunkers)

Het slotgevecht is wat teleurstellend, het afscheid tussen de prachtige Peggy en Cap is mooi in beeld gebracht zonder een overdaad aan geforceerde emoties. Het absolute einde van de film is fantastisch, tegen het geniale aan. Voor de onwetenden: Cap boort het met explosieven gevulde vliegtuig van Red Skull in een ijsberg en verdwijnt vervolgens 70 jaar van de radar. Hij wordt uiteindelijk gevonden en wordt wakker in een kamer die doet lijken alsof het nog steeds de jaren 40 is. Hij rent naar buiten en wordt daar staande gehouden door Nick Fury.

Vervolgens volgt de volgende dialoog:

Fury: You gonna be okay?
Cap: Yeah, yeah... it's just. I had a date..

Zo krijgt een verder wat inhoudsloze film een halve punt extra door dit doordachte einde. *2,5

Na terug gezien te hebben, flink in mijn waardering gestegen.

Eerst 3,5 *

nu 5 *

Blijkbaar viel ik midden in de Captain America films (eerst deel II, toen deel 3, of eerst deel 3 en toen deel 2?). Hoe dan ook, ik zag dat ik deze nog niet gezien had, na even gecheckt te hebben.

Chris Evans. Na tig honderdduizenden andere acteurs en actrices in en op het oog te hebben, is meneer Evans zeker een snoepje en iemand voor wie ik graag een film bekijk.
Qua acteren is het niet altijd even goed of soepel, maar zijn uiterlijk maakt, hoe oppervlakkig ik hiermee ook blijk te zijn... Het allemaal meer dan goed. Zucht. Hij heeft gewoon iets. Charisma, waarschijnlijk. Bovenop het feit dat hij qua houding zo kan doorgaan voor de gemiddelde, goede buurman.
Hij is dus minder sterk in spelen dan zijn mede Avenger Robert Downey Jr, om maar de beste acteur uit die hele franchise te nemen. Maar het plezier waarmee hij in beeld verschijnt, dat is gewoon voelbaar.

Prachtig begin, met een duidelijke knipoog naar een tijdperk van vergane glorie. ( Het moment in het laboratorium doet op de een of andere manier heel klassiek aan, met een bepaald filter op de camera, de hoek waarin gefilmd word of hoe dat ook komt.)
Oja, en Stanley Tucci is natuurlijk een held.

Ik ben begonnen om alle Marvels te gaan kijken. En dit is een heerlijk begin! Vermakelijke film.

ik vind captain america wel de sympathiekste Marvel

He's still skinny...

Met Steve Rodgers had ik reeds kennis gemaakt in andere films zoals de twee vervolgen op dit deel en de Avengers reeks. Het karakter sprak me in die films verre van aan, Steve Rodgers, brave broeder, Captain America, overgespierde padvinder en zeg maar gerust een saaie lul. Het eerste deel en het ontstaan rond zijn karakter had ik echter nooit gezien, of niet helemaal, en bleek dat er nu juist aan te ontbreken.

De essentie van Rodgers, de maatstaf van Captain America, krijgt toch heel behoorlijk gestalte in dat eerste half uur en wordt toch erg knap verwoordt door Doctor Erskine, de inhoud van het karakter plus karaktertrekken wordt voor mij een stuk begrijpelijker waarop ik meteen meer met het karakter heb als voorheen. En plots is Rodgers een stuk sympathieker waarop ik me meteen afvraag hoe de twee andere delen zullen vallen met deze verandering.

Verder mag natuurlijk de cast genoemd worden met Stan, Jones en Weaving die in zijn element is. Is de humor bij tijd en wijlen ook prima vooral bij de obligaties promo, heeft de nostalgie ook wel wat met zijn jaren '40 beeld en Uncle Sam posters en zit de actie ook wel snor. Captain America The First Avenger is daarmee een prima film te noemen die me eigenlijk aangenaam verraste omtrent het karakter Steve Rodgers. Wat me dan weer verbaasd is het lage cijfer van de film, waarom is dat? Kwaliteit? Doet het karakter de echte strip geen recht aan?