10 to Midnight (1983)

Eerste Cannon/Bronson collab en gelijk een lekker filmpje

Ruig gefilmde film over psychopaat die het op de dochter van Leo Kessel (Charles Bronson) heeft voorzien. Lekker rauwe film, met one liners!

Middelmatige nogal onzinnige thriller/politiefilm die desalniettemin wel prettig wegkijkt. Typische

Bronson rol, tamelijk ongeinspireerd op de automatische piloot.

nog eentje dat een goede film is van bronson. death wish de eerste vond ik ook wel goed maar ze moesten natuurlijk weer eens de eindeloze vervolgen maken en net als al die andere films is het daarna niets nieuws meer. gelukkig hebben ze deze zo gelaten maar america kennen zou het er wel eens een keertje van komen dat ze hem nieuw leven inblazen om het zo maar te zegen ze hebben het met zijn eerste ook al gedaan maar nu een andere acteur. de zelfde met een van zijn andere actiefilms uit die tijd. ik kan mij er niet bij vinden gelukkig kan ik nog genieten van zijn oude films zo rollen waar in ik hem graag zie spelen. net als deze film waar in hij een politie is die jacht opent op een psychopatische moordenaar die vrouwen vermoord in zijn nakie wanneer ze niet op zijn charme gesteld zijn.

Spannende film, sommige bijrollen kwamen amateuristisch over, maar dat stoorde niet omdat het verhaal goed in elkaar zat, en de hoofdrolspelers prima acteerden.

Toch wel raar dat er in een bepaalde periode meerdere keren een Volkswagen Kever wordt gebruikt als vervoermiddel van een seriemoordenaar

Krijgt een bluray release via 88 FILMS!

10 to Midnight - Slasher Classics Collection 44 – 88 Films - 88-films.myshopify.com

Heb ik ondertussen aangeschaft! Nu bekijken.

Cool! Ben benieuwd

Mooi. HD is 95% ok, echter bij sommige scenes kon ik wel kort 'korrels' zien. Maar ik stoorde mij daar niet aan. Blij met de aankoop!

Iets minder dan de andere films van Bronson uit die tijd. Hoofdzakelijk vanwege het passieve gedrag van de dames in kwestie. Dat even terzijde was het voor de rest wel onderhoudend. Davis vertolkte een van de betere rollen door een tamelijke creep neer te zetten. Tja, en als Lewis geen dikke pruik op had dan moet ik wel heel slecht gekeken hebben. Al met al een redelijke film met een voorspelbaar maar wel mooi slot.....

Vreemde film uit Bronsons Cannon periode met soms bizarre dialoog. Een perverte moordenaar die vrouwen lastig valt en naakt rondloopt wanneer hij moorden begaat komt al snel in het vizier van de politie; door het tekort aan bewijs tegen hem wordt hij weer vrijgelaten. Maar Leo Kessler heeft een plannetje... Voorspelbaar werkje dat nergens spannend wil worden en veel tijd besteedt aan de dochter van de politie-agent (je raadt wel waar dat naartoe gaat)... Bronson speelt zijn personage robotisch en zonder overtuiging. Waar is de actieheld uit de jaren '60 en '70 gebleven? Cannon betaalde hem misschien niet genoeg... Ondermaatse film.

Een vermakelijke B-film geproduceerd door Cannon Films. De productiemaatschappij Cannon Films was actief in de jaren 1967-1992. In de jaren 80 werden veel actiefilms geproduceerd waarin onder andere acteurs als Chuck Norris en Charles Bronson figureerden. Veel van die films waren meuk, maar er zat ook aardig werk tussen.

10 to Midnight is geregisseerd door J. Lee Thompson. Een redelijk gerenommeerde regisseur die zijn hoogtijdagen rond de jaren 60 vierde. Bekend werk van hem: The Guns of Navarone (1961) en Cape Fear (1962). Hij regisseerde ook een aantal films onder de Cannon vlag met Charles Bronson in de hoofdrol. Deze productie is er één van.

10 to Midnight is een bloedige exploitatie thriller. Een film waarover een smerige atmosferische deken hangt. Een film waarin de jacht op een seriemoordenaar met veel geweld en een drukkende intensiteit gepaard gaat. De sfeer is verontrustend. De moorden zijn heftig. De moordenaar is een sinistere engerd, die zijn moorden in een ongewone outfit pleegt. Vooral dat laatste aspect maakt hem heel succesvol tot een beangstigende perverseling, die geen enkele vorm van begrip of sympathie verdient.

De hoofdrol is als vermeld voor Bronson. Mooie rol. Zijn koele en eigenzinnige optreden als politie-inspecteur is heerlijk klassiek. De wet heeft bij hem niet altijd voorrang in zijn zoektocht naar de moordenaar van jonge vrouwen. Hij is ondoorgrondelijk en oogt een beetje tragisch. Hij is fout, maar dan wel op een goede manier. Ja, fijne rol.

Het verhaal is niet heel geloofwaardig. Daarvoor laat het script simpelweg teveel toevalligheden gebeuren. In het licht van de huidige tijd bezien, is de film trouwens ook nog eens niet erg politiek correct. Bronson gedraagt zich op meerdere momenten prettig incorrect. Het einde van de film laat dat in al zijn overtrokkenheid ondubbelzinnig zien. Ach, wel of niet correct, ik begreep Bronson wel.

Leuke actiefilm die lekker wegkijkt.

Een bekende classic met een sterk en natuurlijk coole karakter rol van de fantastische acteur Charles Bronson.

Als de ervaren rechercheur, die alles in het werk stelt, om een levensgevaarlijke moordenaar te grijpen.

Een uitstekende rol van Gene Davis die een creepy gek neerzet.

Nog steeds een hele goede aktie thriller film.

Op zich aardig verhaaltje en een heerlijke creep als bad guy. Maar helaas is het allemaal heel ongeïnspireerd en sfeerloos in beeld gebracht. Echt armoedig. Daar hebben dit soort films uit de jaren 70 veel minder last van. Zonde wat met een betere regie en goede soundtrack had dit best een fijne film kunnen zijn.

Nu 3*

Een babyface serial killer, ik ben daar niet zo kapot van. Of een serial killer die zo in een Calvin Klein advertentie gekund had, of mee had kunnen lopen op een catwalk: glad huidje, perfecte symmetrie... Niet dat dat hier zo heel erg was, maar het kwam wel in de buurt. Geef mij maar de wat lelijkere seriemoordenaar met hoekige, harde trekken.. alhoewel, Anthony Perkins had ook iets vrouwelijks over zich, dus die vlieger gaat niet helemaal op. Al kon Perkins echt een donkere blik hebben en gaf dat slungelige van hem iets griezeligs.
Acteerwerk laat het een en ander te wensen over en Bronson is hier allesbehalve cool in vergelijking met Clint Eastwood in Dirty Harry die ik hier vlak voor zag.
Zijn politiepartner heeft zo'n echt Ken hoofd, wel erg knap overigens, daar niet van, maar het is net Ken, of een gay pornoster uit de jaren tachtig. Adam Stevens (die naam ook haha...)
In de film heet ie trouwens McAnn...
Er zit nog een andere acteur in die ook op Ken lijkt, met net zo'n Dallas/Dynasty-look.
Veel naakt voor een seriemoordenaarsfilm, ook de moordenaar zelf lijkt voortdurend in zijn nakie te lopen, wat mij steeds aan de narcistische Patrick Bateman deed denken.
Laatste scène dat hij poedeltjenaakt over straat zijn slachtoffer achternarent was wel erg op het ridicule af.
Toch een ruime voldoende; het verhaaltje was best aardig met een totaal verknipte killer en de film oogde lekker 80's.

Vanavond heb ik een double feature gehouden voor mijzelf: begonnen met Dirty Harry (4* blijven dik staan) en daarna een film die ik nog niet eerder zag: 10 to Midnight. Bronson ken ik vooral als Harmonica uit Once upon a time in the West, dus ik moest even wennen aan deze rol.

Dat ik hem na Dirty Harry keek beviel me goed. Hoewel Harry de betere film is en er natuurlijk duidelijke overeenkomsten zijn tussen beide films: een agent met zijn eigen regels, een jonge agent als sidekick, een bureaucratie die rechtspraak tegenwerkt, een gestoorde seriemoordenaar die losjes gebaseerd is op een echte moordenaar (de Zodiac killer en Richard Speck), en het decor van de grote stad met verval van zeden.
Toch is 10 to Midnight een andere film en zijn er er grote verschillen qua sfeer en geweld.

Het San Francisco uit Dirty Harry is duidelijk een stad in verval, maar dankzij de heldere beelden en de zon oogt de film heel clean en strak.
10 to Midnight ziet er veel groezeliger uit, en mede dankzij het soms wat rommelige camerawerk en de matige acterwerk van sommige bijrollen komt de film meer over als een exploitatiefilm. En dat past hier wel.

Qua geweld is 10 to Midnight sowieso grover. Bij Dirty Harry is er vooral veel suggestie (hoewel enkele gevechten bijzonder heftig voelen en nog altijd geloofwaardig overkomen). In 10 to Midnight is het geweld nog steeds suggestief (we zien nergens echt iemand gestoken worden namelijk) maar er vloeit veel meer bloed en met name in de eindscene verandert de film in een rechtstreekse slasher.

Die verschillen maken de film echter niet slecht, maar gewoon anders dan zijn bekende voorganger. 10 to Midnight is een vermakelijke slasher waarin een cynische agent het recht wil laten zegevieren. En wie daarin mee kan gaan, heeft met deze film een sfeervolle prent in handen.

3,5*