The Treasure of the Sierra Madre (1948)

Al een hele poos in mijn kast staan, en een beetje in de vergetelheid geraakt. Toch in de juiste stemmig gekomen en vol verwachting de dvd er in geschoven. De film kijkt prima weg en bevat genoeg spannende momentjes om boeiend te blijven. Hoewel Bogart het voortouw neemt, steunt de film niet op hem alleen. Verwikkelingen zijn goed uitgewerkt en visueel is het leuk te vertoeven.

Leuke avonturenfilm uit de oude doos met prima acteerwerk en een boeiend verhaal. Humphrey Bogart is erg vermakelijk als de steeds wantrouwiger wordende goudzoeker Dobbs die in de ban raakt van het goud. Zijn transformatie is erg grappig om te zien (ook qua uiterlijk) en zijn opmerkingen werken regelmatig op de lachspieren. Ik vond zowiezo de hele film best komisch.
Viel mij trouwens ook op dat de drie hoofdpersonen jong zijn gestorven maar dat terzijde.
Een 7,5

De vierde, Bruce Bennett, alias Herman Brix, die de rol van Cody speelde, werd daarentegen 101 !
(volgens IMDb 100, maar daar was hij het niet mee eens, en aangezien hij nog zeer helder van geest was op hoge leeftijd, ben ik geneigd zijn versie te geloven

Onder het motto ‘ken je klassiekers’ heb ik deze film zojuist bekeken en deze film blijkt alles te hebben wat een klassieker nodig heeft. The Treasure of the Sierra Madre vertelt een prachtig en interessant verhaal, kijkt lekker weg en is zoals elke klassieker uniek in zijn soort. Dit is een geweldige film gebleken die niet voor niets is uitgegroeid tot één van de beste films van de vorige eeuw.

Het eerste uur heb ik met gemengde gevoelens zitten kijken en dat kwam allemaal door één man: Walter Huston. Enerzijds zet hij een geweldig personage neer op bewonderenswaardige wijze. Anderzijds kon ik hem moeilijk volgen doordat hij ongelooflijk snel en soms wat onduidelijk praatte. De ondertiteling heeft hierbij enigszins weten te helpen, maar doordat ook die het moordende tempo van zijn gepraat bij moest zien te houden kreeg ik ook daar niet alles van mee. Maar goed, om hem nu langzamer te laten praten zodat ik het beter kan verstaan is wat overbodig en bovendien hoort het bij het karakter van de persoon die hij hier neer zet. Een karakter dat ik juist wel kon waarderen.

Tijdens het tweede deel begon ik in te zien dat niet alles wat gezegd werd belangrijk was voor het verdere verloop van de film en kon ik die ergernis loslaten. Ik ben me vervolgens meer gaan richten op andermans ergernissen. Ik was tijdens het kijken van de film immers niet de enige die zich ergerde. De personages uit de film hadden eveneens hun dingetjes om over in te zitten, doordat ze elkaar steeds minder konden vertrouwen. Dat alles zorgde voor interessante taferelen die leidden tot de vreemdste situaties. Precies op het moment dat de film lang genoeg geduurd heeft wordt het geheel uiteindelijk op een mooie manier beëindigd.

“You know, the worst ain't so bad when it finally happens. Not half as bad as you figure it'll be before it's happened.”

Een typische Huston: een knap in elkaar gezette film die meestentijds vermaakt, maar niet zo goed is als de critici doen beweren. In dit geval komt dat door de vervelende rol van papa Huston maar ook door Bogart die gewoon geen groot acteur is, terwijl hij wel een rol heeft gekregen die dat eist. Maar hij blijft te statisch voor die rol; dat werkte als Rick in Casablanca, het werkt niet in deze Sierra Madre. Jammer, want de morele ondergang van een persoon kan, mits goed uitgewerkt, prima werken. Ik denk aan een Michael Corleone en Daniel Plainview in twee van de beste films ooit.

Maar het stukje avonturenfilm bevalt me wel met dan soms wel wat knullige actiescènes, maar verder passende muziek, aardige omgevingen en vooral een lekker ongedwongen sfeertje - dat typische sfeertje van Hollywood van toen waarin men lekker films maakte ter vermaak. En dat lukt de grootste tijd dus wel degelijk, alleen waar men verdieping zoekt mislukt de film. Verder zit de film wel knap in elkaar met een goed tempo zonder ook maar enige overbodige scène, al is dat wellicht ook de reden dat Bogarts rol mislukt: er wordt net te weinig tijd aan besteed om de ommezwaai geloofwaardig te laten overkomen.

Mijn vierde Huston, en weer niet het meesterwerk dat werd beloofd. 3,5*.

Deze mix van zin in avontuur en goudjagers in samenhang met menselijke tegenstelling is een klassieker geworden. Het verhaal over afgunst, nijd en hebzucht is duister, ernstig en deprimerend, zit vol onderlinge spanningen en wantrouwen en is vooral sterk door de samenstelling van de cast en de onopgesmukte regie. John Huston bleek in staat om het menselijke aspect uit te vergroten (komt vooral tot uiting bij de rol van de tegenstrijdige Dobbs, een twijfelkont en een loser en een van Bogart's beste rollen). Over acteerniveau gesproken (zonder anderen tekort te doen): Walter Huston als oorlogsveteraan, een rare snoeshaan met een vooruitziende blik. De locaties tenslotte zijn troosteloos, bijna plechtig.

Met deze avontuurlijke film heb ik me prima mee vermaakt .
De drie hoofdrolspelers zetten hun rollen overtuigend neer en deden ook niet veel voor elkaar onder.
Ook vond ik de onderlinge spanning tussen de drie goed voelbaar .
Wat nog eens extra versterkt werd met de komst van Cody die ook op zoek is naar goud .
Naast de spannende momenten bied de film ook wat komische momenten zoals .
De oude man die als een berggeit naar boven klimt waardoor de twee jongere mannen hem niet bij kunnen houden .
Deze klassieker zal ik zeker nog wel meer keer gaan bekijken .

Heeft iemand hier de Blu-ray versie van de film in bezit?
Mijn DVD raakt zo langzaamaan versleten

Prachtig meesterwerk van John Huston die lang blijft nazinderen.

Dikke 5*

Deze is nu in de aanbieding bij Zavvi.nl Steelbook Edition Blu-ray voor €11,05

Daar heb ik 'm ook gekocht inmiddels.

Tijdens de opnames diende zich een man aan die zich voorstelde als Hal Croves, vertegenwoordiger van schrijver B. Traven. In werkelijkheid was dit B. Traven zelf, maar regisseur John Huston heeft dit nooit willen geloven. Volgens hem was het boek geschreven door een man die bruiste van vitaliteit, terwijl die Hal Croves een klein, bekrompen ventje was. Wellicht was hij in werkelijkheid de Duitse anarchist Ret Marut.

In veel films wordt het als vanzelfsprekend beschouwd dat iedereen een groot huis en een mooie auto heeft. Soms komt het echter voor dat de personages voor hun bestaan moeten vechten. (Is het toevallig dat Ladri di biciclette van hetzelfde jaar is?)

In het eerste bedrijf zien we hoe Amerikanen in een Mexicaans dorpje in de jaren 1920 moesten schooien om te overleven. In het tweede bedrijf trekken ze de bergen in op zoek naar goud. In het derde bedrijf stelt zich een nieuw probleem: hoe krijgen ze het goud veilig in een bankkluis zonder door bandieten te worden overvallen? Een deel van de scènes is op locatie gefilmd in Mexico, wat voor die tijd uitzonderlijk was.

De drie mannen zijn geen vrienden maar toevallige lotgenoten. Je vraagt je af hoe lang het zal duren totdat de ene de andere een mes in de rug steekt om een groter deel van de buit voor zichzelf te hebben. De oude, ervaren Howard heeft plezier in het avontuur op zich. Dobbs daarentegen doet het puur in de hoop om snel rijk te worden. De drie spannen samen wanneer zich een gemeenschappelijke vijand aandient, zoals de bandieten of Cody. In het boek blijft Cody leven. Hij blijft alleen achter in de overtuiging dat er ergens in de buurt een veel grotere goudader moet zijn.

Een prachtige scène is wanneer Dobbs en Curtin pyriet vinden, fool's gold. Wanneer ze met hun neus bovenop echt goud staan, hebben ze het natuurlijk niet door.

De moraal is antikapitalistisch. Howard vindt uiteindelijk het geluk - de ware schat - door bij de indianen te gaan wonen als medicijnman en hun primitieve levenswijze te delen: retour à la nature. Dobbs daarentegen raakt helemaal in de ban van de goudkoorts, wat tot zijn dood zal leiden.

De vraag dringt zich op waarom goud eigenlijk zo veel waard is. Het is duur omdat het schaars is, omdat er veel werkuren in kruipen om het te ontginnen. Je kunt het echter niet eten; het is slechts wat blinkend metaal. De bandieten die Dobbs vermoorden, stelen zijn versleten broek, maar laten het goudstof de lucht in waaien.

Spannende verhalen hebben altijd een element van voorspelbaarheid. In grote lijnen kondigt Howard in het eerste deel aan wat er verder zal gebeuren. Daardoor juist blijf je kijken. Je wil weten op welke manier die voorspellingen uitkomen.

Bepaalde details zorgen voor een mooie verhaalopbouw. Curtin ontlaadt de revolver van Dobbs. Dobbs vergeet dit, en dat zal hem fataal worden. De revolver van Curtin heeft hij bij het "lijk" van Curtin laten liggen om de indruk te creëren dat deze neergeschoten is tijdens een vuurgevecht met bandieten.

Het gezicht van Humphrey Bogart drukt hebzucht uit, goudkoorts. Sindsdien is hij hierin enkel geëvenaard door Lambik in Bibbergoud. Wanneer hij alleen is, in de veronderstelling dat Curtin dood is, spreekt hij tegen zichzelf.

Howards lachbui op het einde is leuk, vooral omdat de dorpelingen meelachen zonder een benul te hebben waarom.

Zó!
Dat is nog eens een informatieve en enthousiasmerende "ontleding" van deze klassieker!

Ik heb er mijn tanden in gezet.

Yep, en messcherp

Klassieker die overeind blijft dankzij z'n avontuurlijke inslag en twee acteurs die Bogart laten zien hoe je moet acteren. Erg onnatuurlijk wat Humphrey aan het doen is, dat nasale geluid van hem helpt ook niet echt. Als hij in zichzelf gaat praten wordt het zelfs een tikje lachwekkend. Misschien pleit het voor hem dat hij een enorme lul speelt, maar een indrukwekkende performance kan ik er niet van maken.

Narratief valt er voldoende op aan te merken. Hoekig vooral. Grootste misser is wanneer Howard in het begin opdreunt waar de film over zal gaan. Dat wist ik vooraf wel, maar het is en blijft nogal lomp. De brief van Cody's vrouw later is ook niet erg subtiel. Enerverend of wat dan ook wordt het nergens, maar het avontuurtje trekt het alsnog over de streep. Het einde is wat dan aangaat ook wel aardig. Net aan.

Dit lijkt me niet. Bogie geeft juist de masterclass. Hij speelt een onsympathieke en verderfelijke rol wiens onvermogen om zichzelf of anderen te vertrouwen in zijn mimiek gegriefd lijkt. Een historische & iconische rol.

Insignificance je blijft toch onnavolgbaar

Een beetje gechargeerd, ja, die vrijheid dicht ik mezelf toe. Tuurlijk, ik weet dat er zo over gedacht wordt en dat is prima. Ik vind de rol an sich ook wel interessant, de vertolking daarentegen ligt me totaal niet. Al voordat het goud in zicht komt, had ik moeite met hem. Te dik aangezet voor mij, zoiets.

Beste scène, of een van de, vond ik bijvoorbeeld die in de winkel met Curtin, waar Cody geïntroduceerd wordt. Daar zit veel meer onderhuidse spanning dan wanneer Bogie zich ermee bemoeit. Bij hem is alles bovenhuids, om het maar zo te noemen. Er zit iets in zijn stijl (hier) dat mij tegenstaat.

Verhelderende uitleg met dat onder- en bovenhuidse. Dank. Cody vind ik óók een prachtige rol vertolken. Dat ingetogene past hem. Ze spelen gedrieën indrukwekkende rollen, alhoewel Howard's oscarwinnende rol vond ik gek genoeg het minst overtuigen. Onnatuurlijk schmierend hier en daar. Een échte acteursfilm (weer) van Huston. Knap.

Ik zou zeggen, tegen-natuurlijk. Maar ik deel je bevinding. Is ook 1 van de redenen dat ik bij herziening de film niet écht beter vind.

Tja, (Herman)Brix (alias Bruce Bennett) hè, vaak sterk in karakterrollen.

Leuk.

Waar de kritiek op het spel van Bogart misschien ietwat terecht is, is het ook een genot om hem eens iets anders te zien spelen dan de hardboiled romantische held. Komt best behoorlijk af ook, vind ik.

Het verhaal treft precies de goede balans tussen avontuurlijk en moralistisch. Nouja, voor de periode dan toch. En amusant is het geheel zeker.

Verder heeft Dievegge alle punten al van de i gestolen. Hulde!

Aangeboren argwaan bij sommige mensen is een van de slechtste eigenschappen, wordt
weleens gezegd. Al aan het begin van de film komt hoofdrolspeler Humphrey Bogart vrij
onsympathiek over. Neemt in het verloop van de film diens personage (vervuld van groeiende
argwaan - en hebzucht) gaandeweg steeds grilliger vormen aan. Heeft de film stiekem ook
een moraal: Hebzucht leidt uiteindelijk tot een dood spoor. Wat nog eens in extremis wordt
verbeeld in het slotakkoord. Eens niet de hard-boiled rol van Bogart, al heeft hij wel eens
vaker aangetoond zich ook best thuis te voelen in andere rollen (The African Queen, In A
Lonely Place). Me zeer wel bekomen avonturenfilm, met ook goed spel van zijn companen.

De goede regie en het geweldige spel van heren Bogart, Huston en Holt en het prachtig geschreven script maken dit tot een geweldige klassieker. Alles is prachtig geschoten. Het avontuur om naar de goudmijn te komen steekt goed in elkaar, en uiteindelijk de goudkoorts die ze tot waanzin leidt is prachtige en genuanceerd gespeeld. Erg fijne avonturenfilm die er ook nog eens geweldig uitziet op Blu-ray.

Ok filmpje; heeft de tand des tijds relatief goed doorstaan, met een sterke Bogart. Mooi natuurlijk ook hoe de "goudkoorts" zich ontwikkelt bij het hoofdpersonage, maar de "levensles" had niet zo uitdrukkelijk gemoeten (een filmzeer dat zich wel vaker voordoet bij Amerikaanse films; zowel van vroeger als nu). Al het goud voor niks verzameld, en ook geld (of goud) maakt niet gelukkig

Bijna perfecte klassieke avonturenfilm die gaandeweg beter wordt.

Als een soort van bedankje omdat hij was doorgebroken dankzij ‘The Maltese Falcon’ (1941) van John Huston maakte Humphrey Bogart na de oorlog wederom met hem samen een film. Een film over de armoedzaaier Fred C. Dobbs (Bogart) en zijn companion Curtin (Tim Holt, vooral bekend uit B-westerns) die samen op zoek gaan met de oude Howard (Walter Huston, vader van de regisseur) naar goud in de bergen van de Sierra Madre. en vervolgens aan hebzucht ten onder gaan. Behalve met bandieten en indianen hebben de drie het vooral te stellen met zichzelf. Het is een prima western -film met een meeslepend verhaal over de verraderlijke slangenkuil van hebzucht en wantrouwen, een universeel thema, en gespeeld door een sterke cast.