La Fille du Puisatier (2011)

Regiedebuut van Daniel Auteuil en remake van deze film.

Heb net het bestaan van deze film ontdekt. Als grote fan van La Gloire De Mon Pere en Le chateau De Ma Mere ben ik natuurlijk razend benieuwd maar ik zie dat hij niet zo hoog scoort op IMDB. Ook benieuwd naar de muziek van Alexander Desplat.

A-Film plant de release van de DVD voor donderdag, 30 augustus 2012.

AC1, ik ken jouw liefde voor de films La Gloire De Mon Pere en Le chateau De Ma Mere en je enthousiasme deel ik.

Dezelfde schrijver, een andere regisseur.

Deze film kent weer dat heerlijke romantische beeld van Frankrijk, de door zon overgoten koren velden. Het bijna tastbare, geurende en smaak strelende Frankrijk, dat niveau wordt niet gehaald, zoals in het magnifieke La Gloire De Mon Pere.
Het romantische verhaal heeft alle potentie. Daniel Auteuil is geknipt voor zijn rol, bijna alle acteurs zijn dat. De eer en trots zijn prachtig weergegeven, worden ook subtiel menselijk en grappig gemaakt .

Jacques echter, toch een grote spil in het verhaal, blijft uiterst zwak en kan absoluut niet overtuigen. Dat is imo echt een grote misser. Het haalt de hele film naar beneden. Dat kan niet alleen aan de acteur hebben gelegen, dit is gewoon een regelrechte misser van de regisseur. Eeuwig zonde.

Een 3 is net te mager, een kleine 3 1/2.

Leo, ik heb 'm nog steeds niet gezien maar misschien dat deze film eerder drijft op de drama van het verhaal en de karakters zoals in Jean De Florette/Manon Des Sources? Pagnol's jeugdherinneringen (La Gloire De Mon Pere/Le Chateau De Ma Mere) gaan puur over een gevoel. Dat is het grote verschil.

Jean De Florette/Manon Des Sources heb ik nog niet gezien, heb ze wel. De karakters en het romantische verhaal in deze film zijn echt, met de aantekening van de toch wel wezenlijke zwakte. Maar als liefhebber moet je hem natuurlijk toch zeker gaan bekijken.

Ik kreeg zo'n zin dat ik achter elkaar La Gloire De Mon Pere en Le chateau De Ma Mere heb her bekeken. Dat zijn zulke warme films, in alle opzichten.

Prachtige romantische drama... Het duurt even voordat er een binding is met de spelers.. Maar na een half uur pakt de film zijn aandacht. Daniel Auteuil zet een mooie rol neer over Pascal Amoretti.

Een film waarbij romantiek, drama , geluk en verdriet passeren met kippenvel momenten... Meer dan geslaagde film.

Helemaal mee eens en niets aan toe tevoegen, een film die mij aangenaam verrast heeft!!!

Helemaal mee eens, Leo.

Heerlijk frans filmpje met mooie beelden, mooie muziek en de stijl rond het begin van de 20e eeuw komt goed over.
Mooi liefdesdrama, goed geacteerd.
Lichtelijk voorspelbaar maar dat mag de pret niet drukken bij een love-story

Nog steeds niet gezien maar komt uit op Blu-ray deze maand. Misschien ga ik 'm streamen (in HD).

Prachtig! Inderdaad beetje jammer van die Jack. Maar de rest, speelt prachtig met natuurlijk de mooie beelden als slagroom op de pudding.

Ik heb dit boek van Marcel Pagnol niet gelezen, maar afgaande op deze verfilming heb ik niet zo veel gemist. Het is een nogal voorspelbaar liefdesdrama waarin standsverschillen tot clichématige vooroordelen leiden, een thema dat met wisselend succes al vele malen het witte doek wist te bereiken.

Deze film blijft mijlenver verwijderd van Pagnol's verfilmingen Jean de Florette en Manon des Sources, waarin regisseur Auteuil zelf een voortreffelijke rol speelde. Het fraaie camerawerk en het charmante optreden van Astrid Bergès-Frisbey zorgt voor enige compensatie, maar kunnen een licht gevoel van teleurstelling toch niet voorkomen.

Saai, afgezet

Prachtige film waarin de dochter van een arbeider zwanger raakt van een piloot, die vervolgens vertrekt naar de oorlog. Een mooi en tragisch liefdesverhaal. De film speelt zich af in de Provence en ademt dan ook dezelfde heerlijke sfeer zoals films als Jean de Florette en La Gloire de mon Pere. Een mooie rol van de mooie Astrid Bergès-Frisbey en een uitstekend regiedebuut van acteur Daniel Auteuil.

Ik sluit me hier helemaal bij aan. Wel wil ik toevoegen dat ik absoluut Jean de la Floret en Manon des Source beelden op mijn netvlies kreeg.

Ik neig toch meer richting 4 sterretjes. 3,5 vind ik dan net weer wat te mager.

Nog steeds niet gezien maar ik zag vandaag de Blu-ray voor 9.99 Euro. Ik denk dat ik 'm toch maar eens ga aanschaffen.

Doen!

Gekocht!

Eindelijk gezien maar toch wat teleurgesteld. Het is een aardige film maar de doorsnee regie kon de film niet naar een hoger niveau tillen. Hoogtepunt is de scène waar papa Auteuil met z'n dochters plotseling in de woonkamer staat van de ouders van Jacques. Wat een prachtige confrontatie. Nooit gedacht dat Pagnol me ooit aan Michael Haneke zou doen denken. Jammer dat de hele sfeer, verteltoon en zelfs de muziek van Desplat niet kunnen tippen aan vorige Pagnol verfilmingen. 6,5/10

Met je eens AC1. Maar soms wil je toch graag alles zien van deze schrijver. Dit is zonder meer de minste, maar een must voor de liefhebber, als was het maar om het te kunnen vergelijken.

Een goede drama/romantiek film...
Mooi verhaal...
Mooi kostuums...
Super mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Perfect achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Mooi landschap...
Dezelfde acteur zoals regie Daniel Auteuil...

Mooi verhaal,. Mooie omgeving ... Schitterende beelden/shots in de film...
Je wordt in het verhaal meegenomen,.. Tot aan het einde... Een film met drama, en een glimlach..
3.5

Vooral schilderachtige beelden uit Frankrijk. Film kon me niet helemaal bekoren.
Soms laten de personages je een beetje koud...

Wederom een schitterende franse drama film (van Marcel Pagnol) met een top cast, goed script en prachtige beelden.

Een op zichzelf lichtvoetige en charmante film. Het romantische, ouderwetse en statische verhaal, op een mooie wijze en in klassieke stijl gefilmd, bewoog zich niet enkel op de rand van een tranendal, maar bewandelde de bekende paden (je hebt al zo dikwijls gezien dat het eigenlijk niet interessant meer is).

Voor zijn regiedebuut zorgde Daniel Auteuil alvast voor een stevig cast (Kad Merad, Sabin Azema, Jean-Pierre Darroussin) maar hij is het die in feite de spits afbijt in de rol van noeste, stijfhoofdige, maar niet van eenvoudige emoties ontblootte, Provençaalse werker in een film die ik best omschrijf als een "romantische, melodramatische...komedie"
Een meesterwerk is het niet. Het verhaaltje is zo oud als de straat en de afloop is zo te voorzien en toch straalt de film heel veel charme uit.
'k Vraag me af of al die acteurs het Provençaals dialect uit zich zelve beheersen. Ze brengen het er in ieder geval uitstekend vanaf.
Het is de verdienste van Auteuil om mede met fotografie en muziek de sfeer van deze Franse regio alzo puik weer te geven.
Komen de dialogen soms verrassend en niet zo logisch over, er steekt vaak heel wat humor onder.

Fijne film, maar veel gemiste kansen.

Vooral eigenlijk omdat het wat clichématige verhaal wel erg op veilig uitgespeeld wordt - het mist meer dan een tikje drama. Misschien dat Pagnol er nog van uit kon gaan dat het schandaal niet voelbaar gemaakt hoefde te worden, Auteuil had wel een klein beetje rekening kunnen houden met dat dat tegenwoordig wat anders ligt. En ook buiten dat gaat het allemaal wel wat erg zoetjes.

Net zo in het acteren eigenlijk. Astrid Bergès-Frisbey zet een schitterende rol neer, daar geen twijfel over - maar ze verbergt de diepere emoties van haar karakter wel wat makkelijker achter een stel bedeesd neergeslagen ogen en een teveel braaf gesloten mondje. Ook daar had wel wat meer venijn uit mogen komen. Nu is de enige die daar wat leven in de brouwerij brengt Sabine Azéma - die met haar acteren dan weer echt geen goede indruk op me maakte. Overigens net als Nicolas Duvauchelle, die in het begin nog wel voldoende is, maar later een mooie vertolking van een vaatdoek neerzet. Missertje van Auteuil de regisseur - die zichzelf overigens adequaat regisseert.

Beeld en soundtrack volgen ook al hetzelfde te voorzichtige spoor. Aan de ene kant zonder twijfel erg mooi, overtuigend mooi. Maar aan de andere kant ook te veilig, te zoet, te weinig verrassend. De voor de hand liggende voorbeelden, waar ik dan vooral denk aan Jean de Florette en Manon des Sources, volgden daar toch een heel ander spoor in. En daardoor wat mij betreft veel betere films.