Burlesque (2010)

Dit is een musical en kan je niet beoordelen als een film.

Want als film is het mager verhaal en dus matig.

Maar de muziek is geweldig, ook al is het mijn stijl niet.

Dan nog een technisch iets: De geluidskwaliteit is subliem.

Als je hier thuis van wil genieten, moet je wel een geweldige geluidsinstallatie hebben,

en dus niet zo'n goedkoop 5.1 apparaat (ja, en ik ben een van de gelukkige met een prachtige

installatie).

Alles bij mekaar opgeteld vind ik dit een geweldige film, 5 sterren dus!

Een verfilmde musical kun je prima beoordelen als film. Een vermusicalde film kun je toch ook beoordelen als musical? Je beoordeelt het gebruikte medium voor een verhaal.

Niets aan toe te voegen!

God wat is die Cam Gigandet sexy!

Ik hoop hem nog vaker te zien, vooral zonder shirt...

het verhaal van de muzikale drama's, de regelrechte musicals en de dansfilms is ondertussen wel al bekend. Een hoofdpersonage die het huidig leven achter zich laat en volledig de kans waagt om het talent te ontplooien. Het is dan nog kiezen of het om het redden van een zaak gaat (zoals hier of Rock Of Ages) of er een wedstrijdje moet gewonnen worden. Geen enkele film uit dit genre probeert daar eigenlijk nog moeite in te steken om het origineel aan te pakken. Deze films staan of vallen dus met het acteren, het camerawerk en de muziek en dans.

Burlesque slaagt erin het cliché verhaaltje naar de achtergrond te duwen door een best leuk spelende cast waarin Aguilera toont dat ze iets kan als actrice, Cher haar botox best passend was bij het personage en Tucci altijd zijn kunnen toont, zelfs met de vlakste personages. Kirsten Bell viel misschien nog het meeste tegen maar tov sommige andere gelijkaardige films deed ze het nog beter. Waar de film het vooral van moet hebben is de muziek. Niet elk muzikaal intermezzo is van hetzelfde niveau maar de film heeft toch een paar kippenvelmomenten. Vooral Aguilera (en meestal de momenten dat er geen ondersteunende muziek was) en 1 maal Cher die plots een laagje minder botox had en zowaar emoties toonde bij haar solonummer. Camerawerk was in orde. Enerzijds de rauwe stijl die in drama's vaak te bewonderen is en anderzijds het gelikte spektakel tijdens de shownummers. De finale is dan wel zeer rommelig en snel afgewerkt en het slotnummer is misschien niet de muzikale apotheose die je had verwacht of wou maar de 100 minuten ervoor waren onderhoudend genoeg om dat te vergeven.

Burlesque vind het water zeker niet uit maar pakt het cliché-verhaal wel solide aan op een paar schoonheidsfoutjes na en kan muzikaal enkele malen de top bereiken. Dat Aguilera de helft van de film in sexy niemendalletjes rondloopt zorgt ook wel voor een punt extra

Damn, die laatste uitvoering van Show Me How You Burlesque!

Wat een beest van een zangeres/performer is Christina toch. Vreemd genoeg kende ik deze film helemaal niet. En dat terwijl die tweede disc (die met de shownummers) van Back To Basics altijd al m'n favoriet is.

Het straalt er aan alle kanten vanaf dat ze zich hier als een vis in het water voelt en het acteren gaat haar bovendien verrassend goed af. Dat het verhaaltje eromheen zo cliché is als het maar kan zijn, vind ik niet zo belangrijk. Wel vind ik het jammer dat dat hier te veel ruimte krijgt, het liefst zie ik anderhalf uur lang performances.

Zoals zovelen doet Burlesque me nog het meest denken aan Moulin Rouge!. Qua visueel spektakel doet hij daar niet eens voor onder en muzikaal is het bovendien een klap beter. Zelfs Cher is hier goed te doen.

Een iets betere (of eigenlijk slechtere) balans tussen verhaal en optredens en de film had een nog hogere score van me gekregen, maar in deze vorm heb ik er nog steeds een dikke 7 voor over. Erg leuke ontdekking, in het kader van "beter laat dan nooit".

Dance-, show- and songfilm.

Heel vlot, met knappe dialogen en behoorlijk acteerwerk.

Het verhaal houdt het simpel maar het is het muzikale dat het moet doen.

Christina Aguilera schittert en ook de expressieve look van Cher gaat niet ongemerkt voorbij.

Was super awkward!! Heel Christina Aguilera had geschrapt kunnen worden. Super irritant mary sue character. Dan was het een interessantere en leuker geacteerde film geweest...!!!

Herkansing: best een sterk begin. Tot Ali het 'maakt' in de club. Daarna is er niets spannends meer en gaat het downhill. Liefdesaffaires hier en daar, de spanningsboog verdween.
Ik vond Cher niet al te best, Tucci altijd fijn en Aguilera echt niet slecht.
Vergelijkingen met Moulin Rouge, wat in mijn ogen een meesterwerk is, vind ik zéér onterecht. Ik blijf bij 2.5*

Niet best.

De film heeft geen zin in opbouw, en begint direct met Ali die naar L.A vertrekt en de burlesque-club ontdekt. Komt allemaal een beetje amateuristisch over, net als eigenlijk de rest van de film. Het heeft een wat goedkope look over zich, de dialogen en teksten zijn regelmatig erg zwak en de film zit vol overbodige of matig uitgewerkte personages. Met name die overige danseressen worden 0 uitgewerkt, en zeker Kristen Bell heeft een van de meest nutteloze rollen ooit.

Verder is het hele plot, zowel het 'oh jee de venue raakt misschien failliet' als 'goh, hoe zal het op liefdesgebied gaan aflopen', zeer matig en je ziet meteen in het begin al hoe alles hoogstwaarschijnlijk gaat lopen, en daar is het dan anderhalf uur lang op wachten.

Aguilera is wel oke, als actrice redelijk, maar ze ziet er vooral erg goed uit en ze is uiteraard een zeer getalenteerde zangeres. Het hele burlesque-ding en de liedjes zijn op zich wel even leuk maar wordt al snel meer van het zelfde.

Veel te braaf uitgewerkt ook natuurlijk, zoiets als dit moet toch veel rauwer en met meer naakt. Nul tepel gezien en niet eens een brave seksscène, maar gewoon géén seksscène.

2*

Het verhaal is zoals eerder vermeld behoorlijk cliché, echter is Burlesque een van de betere in zijn soort. Dit komt vooral door het sublieme camera werk, de verassende acteerkunsten van Aguilera, de chemie tussen Cher & Tucci en de ijzersterke soundtrack.

Qua verhaal weinig vernieuwends, wel verassend door de acteerkunsten van Aguilera, die zich zeker goed staande weet te houden tussen doorgewinterde acteurs als Stanley Tucci & Cher.

Het nummer van Cher heeft een Golden Globe gewonnen, zelf vond ik dat het nummer van Aguilera ''Bound To You'' deze winst meer verdiende! Persoonlijk vond ik dit een van de highlights van de film. Een waanzinnig mooi nummer.

Al met al is de film best een niemand dalletje qua storyline maar hij weet toch te boeien door sterke acteerprestaties, zowel originele muzieknummers als Etta James covers, en de film is een plezier voor het oog en oor want zowel Cher als Aguilera laten zien twee van de top zangeressen en performers te zijn van onze generatie. 3.5 sterren!

Entertainment.

Burlesque wordt voor mij vooral gered door de enthousiaste regie die zich er met volle kracht tegenaan werpt. Hierdoor wordt het al met de eerste paar scenes duidelijk welke sfeer naar de kijker gecommuniceerd moet worden. Een zonnige, vrolijke en vermakelijke film wacht je op bij de poort, of het scherm.

Net als een hoop soortgelijke muziekfilms lijken dit soort films vaak te vergeten dat ze ook nog een verhaal moeten uitschrijven. Dat lijkt wederom nauwelijks te gebeuren in deze film. Wat vage ideeën, waarschijnlijk vanuit het conceptbord getrokken, worden een beetje achter elkaar geplakt. Terwijl de film druk bezig is met het verder afkruisen van allerlei basisclichés, blijft de kijker wel geboeid door de aanpak.

Het acteerwerk van Aguilera vond ik ronduit slap. Wel maakt de film het behoorlijk duidelijk dat ze voor het podium is gemaakt. Zodra de scenes beginnen waarin er wordt gezongen en gedanst zien we plots een hele andere Aguilera. Cher weet dan gelukkig een wat betere balans te vinden in het acteren en zingen. Gigandet vond ik erg makkelijk te pruimen.

Waar de film voornamelijk van kan profiteren is het vrolijke stijltje en explosie van kleuren. Met veel flair en waanzin wordt het verhaal snel vergeten dankzij de passende stilering. Qua cinematografie en filters zitten er een aantal weergaloze stukjes tussen. Niet elke scene weet dit volledig te benutten, maar een hoop doen dit gelukkig wel waardoor de 2 uur nooit te lang aanvoelen.

In vergelijking met andere films is deze door een wat grotere aanpak net wat beter te noemen. Nog steeds vind ik enkele personages onuitstaanbaar en is het verhaal te slapjes om nog een pass te krijgen van mij, maar dat neemt niet weg dat het een vlotte film blijft waarmee ik me optimaal heb kunnen vermaken. Het is wel mijn ding, de puur stilistische films.