Deze film is literair en poetisch. Volop symboliek.
Als Latijns Amerika kenner kan ik daarin misschien meer herkennen dan menig ander...maar ik moet zeggen dat ik het erg bijzonder vond!
Goh, laat ik jullie eens tracteren op een lapje achtergrondinfo:
In de Latijns Amerikaanse filmklassieker ‘Como agua para chocolate’ spelen eten, seks en traditie een belangrijke rol. Vrouwen spelen de hoofdrollen in deze film uit 1992, naar het gelijknamige boek van Laura Esquivel.
Dit verhaal speelt zich af in het Mexico van begin twintigste eeuw. Tita wordt geboren in de keuken waar zij opgroeit onder zorg van Nacha, de vrouwelijke bediende die haar alles geeft wat haar moeder haar onthoudt. Volgens de familietraditie mag zij, als jongste dochter, niet trouwen zodat ze voor haar moeder kan zorgen. Haar grote liefde Pedro trouwt daarop met haar zus Rosaura. De verboden liefde tussen Pedro en Tita speelt een centrale rol in de film, wat verklaart dat de film op de zesde plaats staat van best bekeken niet-Engelstalige films in de Verenigde Staten. Het romantische aspect van de film boeit vele kijkers. Al is de dieper liggende symboliek misschien een veel interessanter gegeven.
Tita’s leven speelt zich af in de keuken, het traditionele domein van de Mexicaanse vrouw. Het eten dat ze bereidt is een reflectie van haar ziel; door haar magische krachten oefent ze invloed uit op de levens om haar heen. In het eten stopt zij haar verdriet, frustratie, liefde en lust. Op deze manier verzet ze zich indirect tegen haar lot en haar moeder. We zien Tita’s tranen vallen in het deeg van de bruidstaart voor Pedro en Rosaura, treurende om het verlies van haar geliefde. Alle gasten worden op de bruiloft ziek van verdriet door het eten van de taart, waardoor het feest letterlijk in het water valt. De film is doordrenkt van magisch realisme, waarvan dit slecht een voorbeeld is.
Een aaneenschakeling van lust, geweld, verkrachting, verplichting, verdriet, overspel en liefde zorgt ervoor dat de film de kijker bij de les houdt. Al is het genre niet voor elke kijker geschikt: een liefde voor niet te duiden wendingen is noodzakelijk. De levensloop van moeder Elena en haar drie dochters Gertrudis, Rosaura en Tita zijn beduidend verschillend, evenals hun karakters. Van traditioneel en ondergeschikt tot vrijgevochten en dominant. Verscheidene delen van het verhaal benadrukken het belang van de traditie binnen familie en gemeenschap, maar deze vrouwen komen stuk voor stuk in opstand tegen de bestaande tradities – elk op haar eigen manier. De vrouw oefent op mysterieuze wijze haar macht uit.
Het scenario voor deze film is geschreven door Laura Esquivel, naar haar gelijknamige debuutroman, die in 1989 verscheen en uitgroeide tot het best verkochte fictieboek van de afgelopen twintig jaar in Mexico. Het boek is een parodie op een genre binnen de vrouwenliteratuur dat geschreven werd rond 1850 in Mexico: een genre waarbij fictie werd gepubliceerd in combinatie met onder andere recepten. Elk hoofdstuk van dit boek bevat, naast een liefdesgeschiedenis ten tijde van de Mexicaanse revolutie, een recept uit de traditionele Mexicaanse keuken. De titel verwijst naar een gebeurtenis of relatie die zo gespannen is dat het vergeleken kan worden met kokend water (dat in Mexico wordt gebruikt om warme chocolade mee te maken). Ook beschrijft het de woede die Tita voelt doordat haar leven is beperkt tot de keuken - terwijl ze poogt de obstakels die haar geluk in de weg staan te overwinnen.
Commentaar welkom
