
The Iron Giant (1999)
Alternatieve titel: De IJzeren Reus
Verenigde Staten
Animatie / Familie
86 minuten
geregisseerd door Brad Bird
met de stemmen van Eli Marienthal, Jennifer Aniston en Vin Diesel
1958. Een gigantische metalen reus valt neer op de aarde en maakt de inwoners van een klein dorpje doodsbang. Alleen de negenjarige Hogarth is niet geschrokken en raakt zelfs bevriend met de reus. Helaas wordt hun vriendschap verstoord door een paranoïde CIA-agent die er er alleen op uit is om de reus te vernietigen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=85Gyokzpyzg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,0 / 171569)trailer (YouTube)iTunes: € 7,99 / huur € 2,99Google Play: € 8,99 / huur € 2,99Pathé Thuis: vanaf € 9,99 / huur € 2,99

4*



Ik ben er niet kapot van. Het begint allemaal nog best wel goed. De animatie is aardig. Soms best wel mooi en gedetailleerd, soms houdt het wat te wensen over. Het verhaaltje is wel aardig, maar kon mij toch ook niet echt meekrijgen. Het heeft hier en daar wel wat weg van E.T., maar daarin vond ik de band tussen de jongen en het wezen toch wat sterker uitgewerkt. Ik vond het hier vooral een poging om de kijker voor je proberen te winnen met sentimentele momenten. Dat stoorde soms best wel en zorgde ervoor dat ik niet echt kon meeleven met de jongen en vooral de ijzeren reus.
Ik vond het einde ook niet echt geweldig. Het was een einde waar erg nadrukkelijk naar gestuurd wordt en me totaal niets deed. Ik snap best dat een heleboel mensen hier wel voor vallen, maar het pakte me niet. Op zich wel jammer, want Bird heeft met Ratatouille later toch wel één van mijn favoriete animatiefilms aller tijden gemaakt.
2,0*
Volgens mij was hij toen een paar keer op Nickelodeon te zien,. Had ze elke keer gezien.
Het is ook moeilijk om echt indruk te maken als je zo duidelijk leentjebuur speelt bij een andere film. Iedereen merkt op dat The Iron Giant wel erg lijkt op E.T. en laat dat nou niet meteen een favoriet van mij zijn, ook al niet als kind. Daarnaast ligt er wel erg veel nadruk op de moraal, wat het ook niet allemaal even leuk houdt. Ik heb ook niets met een einde als dit, waarin de hoofdfiguur zichzelf opoffert voor de mensheid, maar vervolgens nog leeft.
Niettemin, je merkt dat dit met hart gemaakt is en het heeft een zekere charme. Vooral het tijdsbeeld is leuk, met veel verwijzingen naar de koude oorlog in de jaren '50 en sciencefictionfilms uit die periode. Toch niet een moment uit de geschiedenis waar je vaak kinderfilms omheen gebouwd ziet worden, maar het pakt leuk uit. Vooral die instructiefilmpjes bij wat te doen als er een atoombom valt zijn erg leuk. Verder is het gewoon goed uitgewerkt en is de relatie tussen jongen en robot ondanks de voorspelbaarheid wel aandoenlijk.
Ik blijf echter wel bij mijn oude kritiekpunt van dat de achtergrond van de robot wat te vaag blijft. Mysterie is leuk, maar een van de weinige dingen die me bijgebleven was van de eerste kijkbeurt was dat ik met het gevoel zat dat er waarschijnlijk zo meer robots naar de Aarde zouden kunnen komen om de boel te vernietigen. Wat onze reus precies kwam doen en of het gevaar nu afgewend is had wat duidelijk gemogen.
3*
Het tempo ligt lekker hoog, vooral halverwege de film, waardoor de tijd voorbij vliegt. Het ventje is hier en daar nogal irritant, maar dat mag de pret niet drukken.
Kleine 4* voor deze grote reus.
familie/SF/misdaad film...
Prima verhaal...
Redelijk gemaakte animatie...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Zelfs op de oude sesamstraat afleveringen die jullie keken toen jullie kind waren, staat nu 'for adults only and should not be viewed by children' vanwege wat innuendo's waar een kind toch niks van snapt so...whats the freaking problem.
"Heb ik er een trauma van overgehouden omdat de robot dood ging op het eind? "
Heb je de film wel uitgekeken??? En je relaas gaat nergens over maar goed.
Prima filmpje voor een zondagmiddag. Niet meer niet minder.
Als Animatie is het geslaagd en ook als familiefilm (geschikt voor jong en oud. Vooral ietwat geïsoleerde kinderen zullen dit verhaal enorm waarderen en mooi vinden). Het verhaal en de opbouw zitten zeer mooi in elkaar en het is ook aandoenlijk en lieflijk. De lieve "IJzeren Reus" steelt natuurlijk de show in het verhaal met zijn capriolen en gedrag. Het negenjarige jochie "Hogarth" vond ik persoonlijk wat minder en is zoals hierboven ook al iemand aangeeft soms best irritant. Het einde vond ik overigens best mooi (uiteindelijk is de "IJzeren Reus" toch niet dood).
Visueel gezien is dit natuurlijk niet de beste Animatiefilm (ziet er eigenlijk behoorlijk retro uit voor 1999, maar goed het verhaal speelt zich dan ook af eind jaren 50), maar het verhaal en de uitvoering compenseren dat ruimschoots. Gezien de speelduur van circa 70 minuten kijkt deze animatie zich ook nog eens lekker weg.


Wat The Iron Giant voor mij een goede film maakt is de uitstekende personage ontwikkeling: grotendeels van de personages krijgen een fatsoenlijke introductie waardoor ik hun manier van denken begreep, en met name de interactie die ze tussen elkaar hadden kon lijden tot goede scenes. Zo zijn de scenes tussen Hogarth en Manley sfeervol en spannend, scenes tussen Hogarth en The Giant meestal grappig en de interactie tussen Dean & The Giant heeft ook zijn leuke momenten.
De animatie is kleurrijk en gedetailleerd. Ik vind de designs voor de personages en omgevingen mooi vormgegeven, doet me denken aan een moderne variant van de jaren 50/40 tekenstijl, waar de film zich hoog waarschijnlijk afspeelt. Jammer dat we weinig sterk geanimeerde westerse tekenfilms hebben gezien in de laatste paar jaar, want films als Iron Giant of Dreamworks films als El Dorado zijn prachtig om naar te kijken en hebben mijn persoonlijke voorkeur qua vormgeving.
De film stootte nu en dan af door kleine minpunten die minder goed aansloegen. Wat me bv minder doet is de morele kant van het verhaal: ze proberen de ‘wapens doden mensen’ boodschap er dik in te wrijven, maar ik ben het er niet zozeer mee eens. Een ‘goed persoon’ kan ook wapens gebruiken en het leven afnemen als ie in extreme omstandigheden verkeerd, maar deze film verteld zwart op wit alsof goeie mensen noot zoiets kunnen doen.
Het enige wat ik nog wil aankaarten is het einde. Mijn persoonlijke favoriete manier om een film eindigen is wanneer een film voldoende details meegeeft om een verhaal af te ronden maar wel voldoende details weglaat zodat je zelf kunt invullen wat er verder gebeurd. De eind scene in The Iron Giant is daar een goed voorbeeld van, en ik vind het de perfecte manier om het verhaal af te sluiten.
4*
Warner Bros. and Bird turned to Duncan Studios to help finish the sequences for the reissue.
Het is nergens overdreven en flitsend druk als in CG-animatiefilms van de laatste jaren waarmee de hersentjes van kinderen tegenwoordig van wegrotten en ik zag bepaalde gebeurtenissen in het verhaal zelfs niet aankomen. Dat wil zeggen dat het toch origineel genoeg bedacht is. Ik vond het helemaal waanzinnig dat die robot op het laatst overschakelt naar oorlogsmodus en al zijn wapenarsenaal activeert. dat vond ik echt ongelooflijk waanzinnig, wauw hoe kun je nou niet aan de Flashback-oorlogen van Terminator denken?! Van mij had het happy end niet gehoeven, maar ik snap uiteraard dat tere kinderzieltjes niet beschadigd mogen worden. Ik doe daarom net of dat een deleted scene is.
Er zitten natuurlijk wat schoonheidsfoutjes in hè, niet alleen had dat knulletje al tot vijf maal toe op slag dood moeten zijn, maar ook de grootte van die ijzeren reus klopte gewoon niet. De ene keer is hij groter dan de huizen en de bomen, hij houdt ook een hele naaldboom in zijn ene hand, de andere keer past hij met gemak in huis of een schuur en ik neem ook aan dat hij niet door de deur kan. Dat moet toch opvallen?
“The Iron Giant” valt op doordat het de periode waarin het zich afspeelt uitstekend reconstrueert. Dat zit ‘m niet in de animatie, maar in de karakterisering en de algehele sfeer van de film. De toen pas 13-jarige Eli Marienthal geeft een indrukwekkende stemvertolking in een rol waarin hij een keur aan emoties op geloofwaardige, realistische wijze aan de man brengt. De keuze voor Jennifer Aniston als de typische Amerikaanse moeder lag destijds niet voor de hand, maar ze klinkt volkomen naturel en de keuze blijkt een schot in de roos. Connick Jr, McDonald en ook John Mahoney (beter bekend als de vader van Frasier in de gelijknamige serie, hier in de rol van General Rogard) geven prima acteeprestaties weg.
Maar de grootste verdienste is wel het ontwerp van de reusachtige hoofdfiguur, die het resultaat is van CGI. De makers stonden voor de uitdaging om de CGI-robot te verwerken in een handmatig getekend animatiefilm en het verschil in animatietechniek is absoluut niet zichtbaar. Los van deze technische triomf is het ook bijzonder kanp hoe de makers erin geslaagd zijn om ons te doen geloven dat een metalen wezen menselijke karaktertrekken en vooral menselijke emoties heeft. Waar je bij mensen de emoties kunt aflezen gezichtstrekjes, in het bijzonder de ogen en de mond, moesten de animators hier die emoties op een andere manier overbrengen. Het onherkenbare, maar effectieve stemgeluid van Vin Diesel draagt hier behoorlijk aan bij, maar er zijn bijzonder veel inventieve momenten.
De eerste ontmoeting, waarbij de enorme robot probeert op de grond te zitten, is een geniale vondst waardoor je meteen de menselijke trekjes in de robot erkent en hij de sympathie van de kijker wint. Destijds maakte “The Iron Giant” al erg veel indruk op mij, maar in de 18 jaar die er sindsdien zijn verstreken richten de animatiefilms die we in de bioscoop zien zich meer op simpel vermaakt en zijn de karakteriseringen simplistisch. “The Iron Giant” herinnert ons eraan dat animatiefilms ook kunnen en mogen ontroeren.

Leuk. The Iron Giant is een animatiefilm die ik in mijn jeugd heel vaak heb gezien en die nu, na jaren niet te hebben gezien, weer indruk maakt. Het is duidelijk een kinderfilm en de band tussen Hogarth en de Iron Giant is soms wat overdreven sentimenteel, maar voor mij werkte het wel. Vooral het laatste gedeelte is uitermate feel good, maar dit is een kinderfilm die natuurlijk maar op één manier kan eindigen. Het is wel bitterzoet, en dat kan ik wel waarderen.
Leuke, schattige tekenfilm die hier een beetje nostalgie opwekt, en de reus blijft een cool karakter, 3,5!