The Iron Giant (1999)

Bovengemiddelde animatie, vooral prima voor kinderen. Leuk dat het zich afspeelt met de jaren '50 als achtergrond, de tijd dat men bang was voor een alien-invasie, en op de voorgrond is de relatie tussen de jongen en de reus aandoenlijk. Prima animatie dus, maar waarom deze film een status heeft opgebouwd ontgaat me. Ruime 3*.

“It's bad to kill. Guns kill. And you don't have to be a gun. You are what you choose to be. You choose. Choose.”

Leuk. The Iron Giant is een animatiefilm die ik in mijn jeugd heel vaak heb gezien en die nu, na jaren niet te hebben gezien, weer indruk maakt. Het is duidelijk een kinderfilm en de band tussen Hogarth en de Iron Giant is soms wat overdreven sentimenteel, maar voor mij werkte het wel. Vooral het laatste gedeelte is uitermate feel good, maar dit is een kinderfilm die natuurlijk maar op één manier kan eindigen. Het is wel bitterzoet, en dat kan ik wel waarderen.

Weer eens teruggevonden ergens in de kast, een film die ik vroeger ook erg leuk vond, dus nostalgie speelt hier ook aardig in mee. Het is dan wel een kinderfilm, maar ook nu kan ik er nog wel van genieten. De setting in de jaren 50 met de angst voor ufo's en dergelijken zie je niet vaak terug in tekenfilms, en dat maakt de film ook wel uniek. De reus is dan wel het hoogtepunt van de film, hij ziet er cool uit, en de band die Hogarth met hem opbouwt is erg lief. Verder zijn het verhaal en de rest van de karakter ook prima, en het einde van de film waar de reus zichzelf opoffert is ook mooi.

Leuke, schattige tekenfilm die hier een beetje nostalgie opwekt, en de reus blijft een cool karakter, 3,5!

Mooie film met een ontroerend verhaal maar het lukte me niet om me te laten meevoeren. In het begin had ik maar weinig sympathie voor Hogarth waardoor de eerste acte me niet echt aansprak. Vervolgens wordt het een film over een mooie vriendschap tussen twee wezens die elkaar steeds meer snappen (ala Dances with Wolves, Avatar, E.T. How to train your dragon, Starman, Pocahontas etcetera.).

Dat vind ik een fijn onderwerp om naar te kijken en ook bij the Iron giant is zo'n vriendschap prachtig uitgewerkt. Maar waarom moeten zulke films ALTIJD een plottwist hebben dat er een slechterik, in welke vorm dan ook, het komt verpesten. Dat vind ik altijd enorm afdoen aan de potentie van zo'n film. Vergelijkbare Aziatische films kunnen dat echt een stuk beter, die houden het tempo laag en houden het hoofdonderwerp vooral centraal. Al die actie om de toon van de film veelzijdig te krijgen is helemaal niet nodig, een verhaal over een buitenaards wezen dat vrienden wordt met een mens is toch al interessant genoeg zou ik zeggen.

Maar goed, the Iron giant heeft dus wel een slechterik, en het hele leger komt op het laatst aandraven en het einde van de wereld nadert zelfs. Dan hebben we een onbaatzuchtige zelfopoffering en eind goed al goed. Heel dramatisch allemaal maar je hebt nu een film die naar mijn idee kant noch wal raakt. Het contrast tussen onschuld en gewelddadigheid is te groot. En dat is altijd bij dit soort films en dat vind ik altijd jammer.

mooie animatie voor kinderen en zei die kind zijn gebleven en kunnen genieten van kinder films en animaties

als je deze film bekijkt dan snap je waarover het werkelijk gaat? iets wat de mens niet kan begrijpen en we enkel oorlog en vernietiging kennen dat kinderen anders kijken dan wij volwassen en deze oorlog machine door de ogen van een kind verandert in een grote vriend maar niet iedereen ziet dat voor volwassen is dat slecht en wat niet past in hun wereld moet men uit de wegruimen dat is wanneer we volwassen worden. zelfs dat deze vernietiging machine samen met een kind de wereld rede door dat een stomme volwassen enkel maar oorlog ziet .zijn leven op offerend voor de mens.