The Fly (1986)

film maakte diepe indruk op me.
de nagels,het armpje worstellen,ect ect.
luguber,en intrigerend.
deel 2 was een logisch vervolg,die niet goed werd ontvangenhttp://www.moviemeter.nl/film/644
maar was ook best goed te doen.'
dit niet,,horror klasiekertje

Leuk om hier boven te lezen dat er nog een vervolg is. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet wist dat deze film nog een vervolg had. Ik ben toch wel benieuwd naar het vervolg. Want het einde van de eerste film vond ik nogal abrupt en beantwoorde niet al mijn vragen.

Eén spannende en meeslepende film die het vooral moet hebben van z'n originele concept en mooie effectie, die emotionele gevoelens oproept.

"What am I working on? Uhh... I'm working on something that will change the world, and human life as we know it."

Al sinds begin jaren '80 waren er al plannen om een remake te maken van de horror-classic met Vincent Price, zeker na het succes van The Thing. Cronenberg haakte eerst af van het project omdat hij voor Dino DeLaurentiis werkte aan Total Recall, die film werd echter geschrapt om budgettaire redenen en Cronenberg begon alsnog aan The Fly. Getalenteerd script-schrijver Charles Edward Pogue had een script geschreven gebaseerd op het originele verhaal van George Langelaan met een paar verwijzingen naar de jaren '50-film. Cronenberg heeft grote aanpassingen aan het script gemaakt en voegde veel meer horror-elementen toe met veel meer gore en zijn gebruikelijke "body-horror".

Het acteerwerk in The Fly is bijzonder goed. Ongekende kwaliteit voor de meeste horror. Jeff Goldblum en Geena Davis hadden voor het zelfde geld een Oscar kunnen winnen met hun acteerwerk. Goldblum weet de verschillende stadia van de transformatie goed uit te beelden en weet zelfs onder een dikke laag make-up en siliconen nog natuurgetrouw te spelen en emoties over te brengen. Dit is naar mijn mening de beste rol uit zijn carrière. Alleen John Getz was niet zo bijzonder.

De film vertelt het verhaal over Seth Brundle, een wetenschapper die een teleporteer-apparaat heeft uitgevonden. Hij laat zijn uitvinding zien aan een journaliste, Veronica Quaife en laat haar beloven zijn uitvinding geheim te houden tot het hem gelukt is een mens te teleporteren. Veronica maakt verslagen van zijn werk en uiteindelijk krijgen ze een relatie. Maar als Seth zichzelf teleporteert gaat er iets goed mis... Een erg sterk Science-fiction verhaal met een goed drama gehalte.

De muziek van Howard Shore vond ik bijzonder goed. De klassieke muziek, uitgevoerd door een groot orkest weet een erg goede sfeer en spanning over te brengen. Shore's werk voor Cronenberg is naar mijn mening ook zijn beste. De muziek werkt ook erg goed in de emotionele momenten.

De oscar-winnende make-up en gore waren bijzonder goed. De transformatie van Seth zag er erg goed en bijzonder smerig uit. De Vlieg die met animatronics is gedaan zag er ook zeer goed uit. Net als The Thing bewijst ook The Fly dat on-camera effecten uit de jaren '80 onovertroffen zijn. Make-up artist Chris Walas won een oscar voor het ontwerp van de vlieg en regisseerde het vervolg The Fly II.

De cinematografie van Mark Irwin is erg goed. Net als Cronenberg's andere films is The Fly mooi opgenomen met goede locaties. De Telepods en de computers zijn ook mooi gedaan, voor die tijd een aardige inschatting van technologie (Niet zoals in Scanners, waar een wel heel onrealistisch beeld van computer word weergegeven), vooral dat Seth zegt dat computers dom zijn en alleen weten wat jij ze vertelt (wat tot op vandaag 100% klopt). Wat ik wel miste waren mooie close-ups van een vlieg, wat ik natuurlijk wel had verwacht, of een episch shot waarin de vlieg net voor de deur van de telepod sluit erin vliegt, maar misschien heeft Cronenberg dat juist weg gelaten omdat iedereen het verwachte.

Van mij mocht de film best nog wel wat langer duren. Horrorfilms hebben (helaas) de gewoonte om niet echt lang te zijn (soms maar 70 minuten), hetgeen soms ook wel goed is maar hier had het best meer mogen zijn. Nadat de film aan een test-publiek is laten zien zijn er wat scènes verwijdert en dat is eigenlijk maar goed ook, want dat waren scènes waarin Seth een kat en een baviaan samen laat smelten en dan afmaakt (ze vonden het geen goed idee dieren op film te mishandelen en al helemaal geen kat) en een alternatief einde waar Veronica naast Stathis slaapt en droomt over een baby met vlindervleugels (dit is geschrapt omdat het vreemd zou zijn als Veronica na alles weer met Stathis zou nemen en de emotionele scène waar Seth als vlieg sterft zo'n impact op het publiek achterliet dat dat een veel sterker einde zou zijn).

Al met al is The Fly een erg sterke, super spannende en enorm meeslepende horror-film. Het drama-gehalte werk erg goed in de film en voor een horrorfilm weet The Fly heel goed emoties op te roepen en laat je meeleven met de personages. Dan ook nog erg goed acteermerk, mooie klassieke muziek en sterke gore en effecten. Een echte aanrader voor horrorliefhebbers en mensen die van goede films houden. Eentje die je gezien MOET hebben.

Goede zij het nogal onsmakelijke film, een soort herinterpreatie van Kafka's Verwandlung, typisch Cronenberg met een flinke dosis ranzigheid- zoals meestal met dit type films is de opbouw het beste: de machine zag er nogal knullig uit maar dat is een detail, over het algemeen waren de effects best in orde, alleen de bijna-vlieg gedaante zag er wel erg papier maché uit. Het laatste stuk is over the top maar al met al een leuke klassieker uit de 80s.

Vind het altijd jammer/vaag/zonde dat de Oscars dit soort rollen niet serieus nemen, maar Jeff Goldblum speelt zijn rol meesterlijk.

Nou dan neem ik de Oscars ook niet serieus. Staan we gelijk.

The Thing was geen succes toen die uitkwam, eerder een flop. Verder chapeau voor je stukje!

Het sterke acteerwerk was idd opvallend voor een horrorfilm, maar als je ziet hoe Cronenberg zich verder heeft ontwikkeld als drama regisseur die gemakkelijk gerekend kan worden als een van de beste acteur-regiseurs is dit een duidelijke voorbode daarvan.

Overigens was oorspronkelijk Frank Zappa gevraagd de muziek te verzorgen. Om mij niet bekende redenen is die score ofgewezen. Maar de (synclavier) stukken die ik gehoord heb waren fantastisch. Zou de film erg graag eens met zijn score willen zien, al werkt de score van Shore perfect.

Die synclavier stukken waren erg goed, beter zelfs dan jazz from hell als je mij vraagt.
Maar het is wel een beetje druk, en eist wel de aandacht, en dat is in een film niet echt de bedoeling.
Dus ik kan mij wel voorstellen dat er voor meer muzikaal behang is gekozen.

Knappe horror met goede vertolkingen, effecten en origineel verhaal. Sterkste punt is de setting en sfeer die wordt getroffen, naast enkele ranzige scenes die mooi in beeld worden gebracht met de climax als toppunt.

Film die ik al lang wou kijken maar is er nooit van gekomen, was uiteindelijk toch eens op tv en toch maar even gekeken. Wat een geweldige film is deze the Fly toch. Heb er echt van genoten. Film komt redelijk traag op gang maar wordt naar het einde toe steeds beter, goorder en enger. (o.a.die scene met die nagels was enorm vies en indrukwekkend, nog maar weinig gezien.Het verhaal op zich stelt niet bijzonder veel voor maar vind ik wel interessant. De uitwerking ervan is enorm goed en overtuigend. Het acteerwerk is redelijk goed en de personages worden goed weergezet. Het is allemaal leuk om te volgen en de film verveelde me gene minuut. Hij was ook voorbij voor ik er erg in had. Voor de rest was hij wel enorm goor en dat zag er allemaal enorm goed uit voor in die tijd, ook het einde vond ik sterk. ( gelukkig niet allemaal happy end). Zeker een aanrader deze fly. Supereng is hij niet, maar gore is zeker aanwezig en deze film zal je geen minuut vervelen. Het verhaal is goed uitgewerkt en de film is gewoon bijzonder sfeervol. Lang geleden dat ik nog zo genoten had van een horrorfilmpje, al is the fly niet alleen een horrorfilm maar zitten er toch ook nog andere genres is.
voorlopig: 4/5
****

Zeer boeiende en geslaagde SF klassieker is deze zeg! Het is mijn eerste kennismaking van Cronenberg's werk, ik heb de Blu-ray versie gisteren ontvangen samen met 'Videodrome' ik kijk daar ook naar uit om die te bekijken, die lijkt nog vreemder dan z'n andere film, maar 'The fly' zal ik zeker vaker gaan bekijken, de beeldkwaliteit is uitstekend evenals het geluid. Films uit de jaren 80 zijn zonder te twijfelen denk ik De toppers in dit genre, want hier krijg je zeker best griezelige scènes te zien die ook nog best origineel bedacht zijn, erg goed gedaan vond ik (helemaal als je tegen het einde de complete transformatie ziet van deze pechvogel ) Wel bouwt de film zich in een rustig tempo op, en ik heb daar geen moeite mee, wel had ik dat bij 'invasion of the body snatchers' maar hier past dat wel goed bij het verhaal, het is ook best wel treurig hoe acteur Goldblum met dit probleem worstelt, wat hij erg goed speelt. Leuk filmpje om gezien te hebben en dat zullen meerdere fans van het genre ook zeggen denk ik.

Heftige film dit zeg.

Toen ik heel erg jong was kwam deze film op tv maar ik heb er niet lang naar mogen kijken.
Vandaag zo'n 20 jaar later deze film dan toch gekeken en ben ik blij dat ik er toen niet te lang naar heb gekeken anders had ik vast slapeloze nachten gehad.

Lekker sfeertje.
Jeff en Geena doen het goed, vooral Jeff!
Goed verhaal.
Laatste 20 minuten, lekker creepy en ranzig.
Helaas zit het er allemaal niet zo goed uit maar deze film is dan ook uit 1986.

Las net dat ze bezig zijn met een remake, dat zou ik geweldig vinden.

Als je deze film nog niet kent, dikke aanrader.
4

“No, I can't. No, I can't.”

Het mooie aan The Fly is dat je in korte tijd echt betrokken raakt bij de personages, en dat er een goede balans is tussen karakterontwikkeling en de gruwelijke transformatie van een mens in een vlieg. En die transformatie is gruwelijk, fantastisch in beeld gebracht door Cronenberg en weergaloos werk van de make-up afdeling.

Cronenberg is de regisseur, en dat excentrieke en eigenzinnige tintje dat hij altijd aan zijn films geeft is ook in The Fly aanwezig. Maar Goldblum en Davis zorgen er ook voor dat je echt betrokken raakt bij de personages, en ondanks het vergezochte plot blijft The Fly ook een tragisch menselijk verhaal. Zeer belangrijk, want het maakt het tweede gedeelte van de film nog beter.

Na lange tijd weer eens gezien, blijft een leuke horrorfilm met vooral hulde aan de effecten en het spel van Jeff Goldblum. Het verhaal word mooi verteld en ook de rest van de cast speelt goed, deze remake van de jaren 50 versie met Vincent Price is wat je kan noemen een geslaagde remake.

The fly blijft altijd fijn om nog eens terug te zien. The fly is zo’n typisch eigthies horrorprent met veel goor bloedpulp zoals de vele zombiefilms van destijds alsook Dolls, From beyond, Motel hell, The blob of Lifeforce. The thing zag ik nog niet, maar staat ook zeker op het lijsje.

The fly kent een fijne opbouw en vooral het eerste uur is er veel aandacht voor de transformatie van Goldblum. Dag na dag zie je hem veranderen. Naar het einde toe bevat de film wat gore vieze scènes, maar echt angstaanjagend wordt het nooit. The fly moet het vooral hebben van de sfeer en spanning. Je leeft mee met het personage Seth en je blijft benieuwd wat het finale eindresultaat zal zijn. De schmink en make-up zijn en blijven de moeite en de karzkterontwikkeling staat op punt. Goldblum is feweldig en ook Geena Davis staqt haar mannetje. Over the top wordt het nooit en dat is zo aangenaam aan The fly. De balans zit perfect!

Tot slot fijne muziekondersteuning ook welk de sfeer en spanning goed weergeeft, net genoeg. Een klassieker in zijn genre, een heuse topper zelfs. Vette 3,5*, twijfelend voor een 4,0* ..

Cheeseburger

Ik moet eerlijk zijn, ik ben niet zo'n remake fan. Er zijn natuurlijk een aantal uitzonderingen en ik had al vaker gehoord dat je David Cronenberg's The Fly moeilijk kon vergelijken met hetgeen dat Kurt Neumann bijna 30 jaar eerder op het scherm toverde maar toch.. Ik vermoed dat het onbewust wat speelde en dat ik daardoor dit zo lang links heb laten liggen. Ondertussen lag mijn herinnering aan de Vincent Price versie toch ook alweer een aantal jaren achter de rug dus hier eindelijk eens voor gaan zitten.

Altijd wel in de mood voor een Jeff Goldblum film en dan kon ik meteen nog eens iets van Cronenberg meepikken, want dat is ook zo'n regisseur waar ik al lang meer van wil zien. Het klikt echter nog altijd niet tussen ons twee. The Fly is een film met veel potentie en er ook veel mee doet. De ommezwaai van de harde journaliste die alles doet voor een scoop naar een vrouw die opeens voor de klungelige charmes van een geniale wetenschapper valt is wat kort door de bocht, maar heel het plotje rond de transformatie van Seth steekt goed in elkaar. Naar het einde neemt de horror en de gore wat meer de overhand en het is in dat stuk dat de film zijn status als horrorfilm rechtvaardigt. Weinig tot geen CGI maar gewoon heerlijk ambachtelijk werk. Goldblum die zowat onder de kilo's make-up zit, die scènes met zijn vinger(nagel)s, de manier waarop de vlieg zijn eten verorbert, ... Cronenberg trekt de volledige schuif aan visuele spielereien open en dat werkt. Alleen jammer dat dit vooral qua cast wat tegenvalt.

Al is dat niet de schuld van Goldblum, die speelt zijn rol namelijk met verve. Zowel de ietwat sociaal incapabele wetenschapper alsook het getransformeerde monster, maar het is Geena Davis die niet goed in het geheel lijkt te passen. De toenmalige vriendin van Goldblum (en een jaartje later ook zijn vrouw, hoewel hun huwelijk reeds in 1990 zou strandden) kan zich zeker in het eerste deel van de film moeilijk stand houden. Wat vreemd is aangezien de focus dan nog meer op hun relatie ligt, maar ze heeft tijd nodig om echt op dreef te komen. Ik dacht dat dat voor John Getz hetzelfde ging zijn, maar die vind zijn draai precies nooit en oogt wel erg inwisselbaar voor een toch redelijk belangrijk personage. Let vooral trouwens ook nog op een cameo van Cronenberg zelf. Hij is te zien als de gynaecoloog tijdens de droom van Veronica.

Zelfde uitgangspunt maar uiteindelijk twee compleet verschillende films. Toevallig eindigen ze allebei op 3.5* en dat is doordat ze beide wel hun mankementjes hebben. Derde film die ik van Cronenberg zie, maar hoger dan 3.5* lijkt hij tot nu toe nog niet te geraken. Die sequel ga ik maar laten liggen denk ik, die gaat precies meer afbreuk doen aan het verhaal dan wat anders.

3.5*

Volgens de Canadese griezelgrootmeester Cronenberg zit de grootste gruwel niet verscholen in monsters van andere planeten maar in ons eigen lichaam dat op een of andere wijze monsterachtig wordt. De kineast laat in zijn remake van "The Fly" zijn obsessies de vrije loop. Het resultaat is een extreme versie van een man die een totale metamorfose ondergaat. De cellen van een ambitieuze jonge geleerde geraken bij een uit de hand gelopen experiment vermengd met deze van een vlieg. Zijn menselijk lichaam sterft geleidelijk aan af, wat op een heel pijnlijke manier gebeurt, tot hij herboren wordt als een insect. De groteske transformatie die hij ondergaat is onvoorstelbaar geloofwaardig in beeld gezet, waarbij de kijker van geen enkel gruwelijk detail gespaard wordt.
Deze nachtmerrie-achtige prent is soms walgelijk maar toch bijzonder aangrijpend. Onder de gruwelijke verpakking gaat een pakkende parabel schuil over een liefde die bestand is tegen de meest afstotelijke fysieke aftakeling. Cronenberghs "The Fly" is een liefdesverhaal met de grandeur van een klassieke tragedie. De film kreeg een Oscar voor de beste make-up, maar Jeff Goldblum had er zeker een verdiend voor zijn grandioze vertolking.
Grootse cinema, die je binnenste buiten keert.

Prima remake, waarin Cronenberg helemaal los kan gaan met zijn fascinatie voor groteske lichaamsveranderingen. Maar wie gore wil, moet bij The Fly wel even geduld hebben, de film is namelijk vooral veel opbouw. Waar het origineel de chronologie nog wat overboord gooit, werkt The Fly van Cronenberg chronologisch het verhaal af van de wetenschapper wiens experiment misgaat en langzaam begint te veranderen. Dit betekent dat veel op de schouders rust van Jeff Goldblum en Geena Davis en in iets mindere mate John Getz. Goldblum is prima en ook Davis is aardig, maar hun liefdesverhaal is nu ook weer niet bijster sterk. Dat er met Getz een soort driehoeksverhouding wordt geïntroduceerd dat gepaard gaat met jaloezie is wat mij betreft het minst overtuigende aspect van de film. Getz is een een groot deel van de film een zeur en de perikelen tussen Goldblum en Davis niet overal even interessant.

De film wordt sterker naar mate Goldblum gaat transformeren. De film wordt nergens eng, maar fascinerend is de transformatie wel en gaat gepaard met uitstekende special effects die grotendeels nog steeds staan als een huis. Wat wederom opvalt is dat hoe extreem de film ook wordt, een scène waarin Goldblum simpelweg zijn nagel afpulkt is gruwelijker dan de ranzigheid die we daarna nog te zien krijgen. Overigens had ik niet verwacht dat de film hier en daar ook vrij geestig is; zo'n moment waarop Goldblum zijn oor verliest is qua toon vooral komisch. Maar welke toon de film ook heeft, Cronenberg weet de boel gelukkig interessant genoeg te houden, ondanks de film ondanks grote pieken ook genoeg sequenties kent die verre van memorabel zijn.

3,5 sterren.

Na het tegenvallende Videodrome die ik niet uitgekeken had, had ik iets minder zin in deze The Fly, maar uiteindelijk heb ik deze dan toch een kans gegeven, en hij is me erg goed meegevallen. Misschien moet ik Videodrome dan nog maar weer eens een kans geven. The Fly is een sterke film, met goede acteerprestaties, met een duidelijke plan en opbouw en een film die niet te veel wilt, en uiteindelijk uitblinkt in de facetten waar het moeten uitblinken. Op zich is de plotontwikkeling vrij eenvoudig, maar dat moet ook niet ingewikkeld zijn, zeker als het idee achter de film al vrij origineel is. En het geeft de film ook de ruimte en de tijd om de film in al zijn pracht (of zeg maar gruwel) te tonen. Verder absoluut een ranzige en enge film die ik toch niet snel zal vergeten. Een van de meest vuile films die ik tot op heden heb gezien, dus daar ontgoochelt hij zeker niet. En dat voor een film van 30 jaar oud... En ik denk niet dat ik van het idee teleporten ooit nog warm zal worden, of dat ik ooit zelf in een teleporter ga stappen als ik er de kans toe krijg (al ben ik misschien een beetje een technofoob).

Waarschijnlijk de enige film waarbij ik dan toch mijn bordje eten even opzij schuif.

Want ja, body horror to the max en dan maar meteen in de meest slijmerige variant mogelijk. Wonderlijk in beeld gebracht, met groots effect, van de eerste uitslag tot zijn gezicht uiteenvalt. Enige echt bezwaarlijke is het dikmakende pak dat Goldblum op tweederde van de transformatie aanheeft. Jammer dat ze daar niet gekozen hebben voor make-up rechtstreeks op het lijf.

Als geheel schiet de film toch wat tekort hier en daar. Als je de transformatie centraal zet, gooi dan het melodrama ook overboord. Nu kijk je een half uur naar liefdesverwikkelingen die het plot een beetje moeten aanwakkeren, terwijl vooral Geena Davis niet begenadigd is om te overtuigen. Hoe zij het in de jaren '90 zo ver heeft weten te schoppen is mij een raadsel; wat een beperkte actrice. Goldblum speelt vooral in het begin zijn vaste rol van expert die het de leek wel even uitlegt en komt daar redelijk mee weg. Eenmaal transformerend, nemen de effecten het moeilijkste gedeelte van zijn rol over.

Grootste bezwaar vind ik dat Cronenberg ervan uitgaat dat de effecten afdoende zijn om een spannende of duistere sfeer te brengen. Qua mise-en-scene, belichting, soundtrack en eigenlijk alles behálve de effecten is het een nogal droogkloterige bedoening. Tuurlijk, lekker smerig allemaal, maar het wordt verder ook niet echt aangekleed of de momenten waarbij een poging gedaan wordt, komt het niet helemaal over (de mislukte transportatie van de eerste baviaan, de aanwezigheid van de vlieg op het moment van teleportatie, de abortusscène).

Grotendeels geniale effecten die op vele vlakken een betere film verdiend hadden. Ik verlaag met een halfje 2,5*

Waa je aan voorbij gaat is dat dut de eerste keer was dat Goldblum zijn neurotische wetenschapper neerzette. Al die andere rollen zijn klonen hiervan. Maar als je eerst de hele JP serie gezien hebt en daarna pas deze kan ik begrijpen dat zijn rol wat ‘op de automatische piloot’ overkomt. Het tegendeel is echter waar.
Ik vond het indertijd een schande dat hij geen Oscarnominatie had gekregen, maar de Academy heeft Cronenberg sowieso pas veel te laat opgemerkt. Hij heeft altijd fantastisch spel.

Daarbij ben ik van mening dat de film juist sterk leunt op de psychologische transformatie en zeker niet enkel op de fysieke gore.

En Geena Davidson vind ik geweldig in deze rol, met haar grote verbaasde ogen! Tot slot is de benadering van Cronenberg inderdaad wat ‘droogkloterig’, maar dat moet je liggen. Hij heeft er in ieder geval een zeer eigen stijl mee ontwikkeld.

Was ook niet meteen een kritiekpunt op Goldblums personage, al vind ik hem niet de meest getalenteerde acteur. Wel grappig dat hij daarop getypecast wordt.

Ik voel de psychologische laag in de transformatie wel, ik vind vooral de vermenging met het emotionele/romantische niet goed uit de verf komen. Ook omdat Davis en Goldblum elkaar echt pas net kennen. Had die laag liever anders gezien. Meer gefrustreerde wetenschapper, minder geliefde zeg maar.

En die grote ogen van Davis werkte bij mij rechtstreeks op de irritatiespier. Soort mechanische en overdreven mimiek die zelfs in een jaren '20 stomme film zou misstaan. Maar goed, ik heb haar nog nooit een rol écht goed zien vervullen, dus die achterstand wordt voor haar steeds moeilijker wegwerken.

Man, man, man wat een saaie buttfilm. Ik had me er zoveel meer van voorgesteld gezien de rating en het productiejaar (1986). Ik dacht een mooie 80s klassieker. Wat heeft die Jeff Goldblum een weerzinwekkende houten kop. Voor de transformatie al. En het acteerwerk van Geena Davis is ook mwah. In 8 van de 10 gevallen stemt mijn rating aardig overeen met die van Moviemeter / IMDB. Dit keer niet. Ik vraag mij af, zou ik dit 20-25 jaar geleden wel mooi hebben gevonden?

Viezigheid en ellende.

Een klassieker die ik, gek genoeg, nog nooit had gezien.
De transformatie van duffe wetenschapper naar Mad Scientist met grootheidswaanzin en allerlei afvallende stukjes onsmakelijke lichaamseigen materiaal is vermakelijk om te zien. Het liefdescomponent vond ik verder niet bijster overtuigend maar dat komt misschien ook wel door mijn aversie jegens Geena Davis.
Overigens vond ik op bepaalde momenten tijdens de transformatie Jeff Goldblum wel heel erg lijken op Michael Jackson in de Thriller clip.

The Fly is een Amerikaanse sciencefiction-horrorfilm uit 1986 die is gebaseerd op de gelijknamige film uit 1958. Het verhaal gaat over de rare wetenschapper Seth Brundle (Jeff Goldblum), die een machine heeft gebouwd waarmee hij voorwerpen kan teleporteren. Nadat er met succes diverse levenloze voorwerpen zijn geteleporteerd, probeert Brundle het met zichzelf. Het experiment lijkt gelukt, maar in de cabine zat ook een huisvlieg en vervolgens blijkt Seth het DNA van de vlieg te bezitten. Langzaam verandert hij daarna in een gigantisch insect.

De grimeafdeling heeft zich behoorlijk uit kunnen leven op Goldblum. De film won destijds de Oscar voor beste make-up, maar dat is ook eigenlijk het enige waar de film het van moet hebben. Echt eng wordt het namelijk niet, wel onsmakelijk: zo blijkt de vriendin van Seth zwanger en bevalt vervolgens van een enorme larve, en op het eind van de film kotst de inmiddels in een vlieg veranderde Seth een witte, bijtende vloeistof over zijn vijand heen. En nog meer van die dingen. Nee, je moet niet net je ontbijt op hebben als je deze film gaat kijken.

Ik vond de film behoorlijk over de top, en mijn voorkeur gaat dan ook uit naar het veel betere origineel uit 1958 ,met Vincent Price in een van de hoofdrollen. De visuele effecten zijn in die film weliswaar wat minder geslaagd, maar de acteerprestaties zijn beter en de karakters zijn in die film wat overtuigender neergezet.

In 1989 verscheen er nog een vervolg van de film, The Fly II, maar ik heb een aan zekerheid grenzend vermoeden dat ik die ga overslaan. 2,5*

Spoilers, vriend.

Sterk.

Zeer positief verrast door deze horror klassieker van Cronenberg. Ik wilde de film eigenlijk al vrij lang zien, maar het is er nooit van gekomen. Toen ik deze opeens bij Netflix zag dus maar opgezet en gelukkig had ik dat gedaan.

Acteerwerk is op niveau, dat zou ik niet denken eigenlijk. Goldblum speelt keurig en ook David speelt gewoon netjes op niveau. De film begint wat traag maar verveelt helemaal nergens en duurt ook niet te lang met zijn speelduur van 96 minuten.

De designs van de vlieg en hoe Goldblum langzaam in een vlieg veranderd ziet er helemaal top uit. Lekker smerig en goor ook soms, Cronenberg schuwt die dingen absoluut niet maar gaat er gelukkig ook niet al te dik op in.

Lekker smerig, duurt niet te lang en richting het einde ook verrassend emotioneel en pakkend. De scene waarin de 'BrundleFly' wanhopig uit de telepod kruipt was een moeilijke scene om zo te zien. Nee, ik heb me niet verveelt. Goede horrorfilm.

28 Maart 1986 : in de zaal zitten 2 mannen. Vooraan staat een filmproducent. Hij zegt : we willen een horrorfilm maken over een wetenschapper die door zijn mislukt experiment in een monster verandert en iedereen opeet. Er moet wel nog een love interest er bij gegooid worden omdat we mikken op jonge koppels. De ene man in de zaal zegt : top ! De eerste 10 minuten toon ik de aanloop, de resterende 80 minuten duikt het monster op in het station, in een ziekenhuis, in het park en in een politie kantoor. Hij doodt tientallen mensen en op het politie kantoor is er één overlevende die op jacht gaat naar het monster en na een wilde achtervolging door de drukke straten slaagt de inspecteur er uiteindelijk in om het monster te doden. O ja, het monster wordt verliefd op een verpleegster van het ziekenhuis dat door het monster eerder wordt overvallen. Toevallig blijkt dit de ex van de inspecteur te zijn, de inspecteur redt zijn ex en ze worden weer verliefd. THE END. De filmproducent knikt goedkeurend. De andere man in de zaal, die al die tijd in een boek zat te lezen, klapt het boek dicht en zegt kalm : ik toon enkel die 10 minuten aanloop in 90 minuten want de wetenschapper wordt verliefd en zijn geliefde ziet de aftakeling tot wanneer hij een monster wordt. THE END. Op dat moment hoort de filmproducent in de aanpalende zaal gejuich. Hij gaat kijken en verneemt dat Out of Africa 7 oscars gewonnen heeft en denkt : godverdomme, dat kan ik ook en gaat resoluut voor de tweede optie. En als het me niet lukt, denkt de filmproducent, heb ik nog steeds een plan B : Ideaal voor een drive inn en het zal me geen geld kosten want er zijn maar 3 acteurs en 1 lokatie ...

Nu weten we dat die tweede man David Cronenberg heette en het boek was 'de vrolijke wetenschap' van Friedrich Nietzsche. Boze tongen beweren dat de andere man Wes Craven was maar dat is niet bevestigd...

Waarheid gebied me echter te zeggen dat ik vind dat Cronenberg sterkere films gemaakt heeft zoals Videodrome, Dead ringers, Crash en Spider. Maar hoed af voor Cronenberg om met The Fly als horrotfilm volledig voor een tragisch liefdesverhaal te gaan gekruid met een vleugje existentialisme.

Wat een bijzondere film. Ik meende hem al eens eerder te hebben gezien maar behalve de laatste scene die een luguber en mismaakt schepsel laat zien dat in een kuil rondkruipt en bekeken kan worden door publiek. Maar tot mijn grote verbazing komt die scene hier helemaal niet in voor. Is dat dan deel 2? Want meende wel dat er in die film ook iets voor kwam van het spugen van slijm en mensen de oplosten...anyone?

Terug naar The fly zelf. Wat begint als een standaard verhaal en plotwending met de vlieg in pod neem de film als snel een turn for the worse en dan niet in de zin van kwaliteit maar wat je als kijker voor de kiezen krijgt. De afvallende ledematen, haren waar ze niet horen en een werkelijk walgelijke vorm van voeden komt aan je voorbij en dat blijft zo tot het einde. De haren rijzen je te bergen bij de eindelijke transformatie en de derde teleportatie die nog desastreuzer verloopt dan de eerste. Niet dat het nu zo eng is, maar Cronenberg weet je precies in een vaag gebied tussen walging en fascinatie te krijgen. Zo wordt er ook heel goed gespeeld, vanuit Davis haar persoon dan, tussen opnieuw walging maar aan de andere kant het idee dat in die walgelijke transformatie een mens zit waar je van houdt. What to do? Vluchten van angst of proberen te helpen? Het afgevuurde schot is het beste en had al veel eerder moeten gebeuren. Daarnaast wordt het in een bepaalde weerzinwekkendheid gebracht, het grenst wat dat betreft wel aan de pulp, want ondanks het goede acteren, ik denk Goldblum's beste rol ooit, draait het toch wel wat om shockeffect. Hoe smerig kunnen we het brengen, en het liefst duister en onplezierig als het maar kan. Bij mij blijft vooral heel erg de naar het einde toenemende sombere en naargeestige sfeer hangen en de gedachte dat het in die zin een kutfilm is en dus in zeker een bepaalde indruk maakt.

Ik persoonlijk ben geen film van dergelijke films. Zal hem dan ook niet snel weer zien.

"mismaakt schepsel laat zien dat in een kuil rondkruipt"

dat is inderdaad deel twee (de hond)

En als hondenliefhebber kan ik deze scene absoluut niet zien.