The Fly (1986)

The Horror of Identity and the Identity of Horror in David Cronenberg’s ‘The Fly’

Wat een film! Ik vond er vroeger maar niks aan (beetje te weird of zo) maar later opnieuw gezien en hij is echt machtig!

Ik kon Goldblum niet echt uitstaan, vooral doordat hij te veel leek op zijn personage uit Jurassic Park. Nu is dit een eerdere rol, maar de gelijkenis was te groot helaas dus daar heeft deze film die ik later zag het nadel van. Buiten dat ik het in deze rol net iets te ver erover vond gaan, in JP was het net aan goed, dus allicht speelt dat ook mee. Sowieso oogt het enorm gedateerd met dat typische 80s sfeertje en de technologie van toen die ik nergens geloofwaardig vind. Een Back to the Future heeft dat overigens ook, maar die film mikt puur op fun en stoort dat minder (of eigenlijk gewoon niet). The Fly heeft nog wel enige geloofwaardigheid nodig en die ontbreekt. Het tweede deel is wel beter, eens de transformatie begint en het meer om horror moet gaan (spannend wordt het niet, hoogstens wat geinige gore) kijkt de film nog wel prettig weg. Maar als geheel net aan niet een echte voldoende. 2,5*.

Ik snap precies wat je bedoelt. Ik had in JP altijd moeite met Goldblum omdat hij zijn neurotische wetenschapper typetje daar gewoon heraalt. Buiten dat past het hier veel beter omdat ook zijn persoonlijkheid natuurlijk steeds meer kenmerken van de vlieg krijgt. Vond (vind) dit daarom echt een oscarwaardige prestatie. Maar inmiddels heeft hij zich te vaak herhaald. Erg zonde.

Ben het niet eens met je kritiek op de technologie. Zo zagen dingen er gewoon uit in de jaren 80. Vind het ook niet gedateerd, maar veel meer een tijdsbeeld. Totaal anders dan het creatieve plak en knipwerk van het laboratorium in BTTF.

David Cronenberg haat remakes. Die informatie heb ik althans ergens opgepikt. Enigszins verbazingwekkend is zijn remake van The Fly (1958) daarom zeker. Of misschien ook niet. Dat laatste zeg ik na het bekijken van de remake, als blijkt dat de remake eigenlijk geen remake is. The Fly (1986) is een compleet nieuwe interpretatie van het korte verhaal van George Langelaan uit 1957 en ligt ver van de brave film uit 1958.

The Fly is een klassiek horrordrama dat de lijdensweg van een mens laat zien. Een mens die langzaamaan transformeert in een animale mutatie. Hoofdpersonage Brundle (Jeff Goldblum) is nu eens geen waanzinnige en onmenselijke geleerde, maar een excentriek, aardig, gevoelig en zeer rationeel mens, die aan de ene kant met angst en afschuw zijn transformatie ondergaat en aan de andere kant het proces koel en wetenschappelijk analyseert.

Jeff Goldblum is geknipt voor de rol. Goldblum heeft van nature een onzekere en excentrieke uitstraling die perfectt past bij zijn personage in de film. Ook op het motorische vlak loodst hij de kijker gladjes en overtuigend door de verschillende fases van zijn verandering.

The Fly is behalve een horrordrama ook een liefdesdrama. De film besteedt veel aandacht aan de relatie die Brundle krijgt met Veronica (Geena Davis). Het is een relatie met onmiskenbare Beauty and the Beast-elementen. Beauty Veronica wordt heen en weer geslingerd tussen haar liefde voor Brundle en haar afschuw voor wat hij bezig is te worden. Er is veel aandacht voor de romantiek en de psychologische effecten die de hopeloze liefde op de personages heeft. Het is teveel. De film krijgt er slepende momenten door. De film verliest hier vaart en veronachtzaamt die andere focus. Die van de horror.

Geena Davis doet het acteertechnisch trouwens prima. De samenwerking met Goldblum werkt goed. Davis heeft ook iets excentrieks over zich en bevindt zich in dezelfde motorische hoek. Hun onderlinge chemie is zichtbaar. Geen wonder, want Davis en Goldblum raakten tijdens het filmen verliefd en trouwden later. Het verhaal gaat dat Goldblum in de pauzes soms op de piano speelde terwijl Davis hem vocaal begeleidde. Deze true love duurde slechts tot 1990, toen zij (zoals gebruikelijk in Hollywoodse sferen) heel gemakkelijk weer uiteen gingen.

Ok. Genoeg human interest en terug naar de film. En wel naar de uitwerking die de body horror heeft op de psychologie van het een en ander. De diverse treden van de transformatie worden schitterend smerig weergegeven. Shockerend, soppig en ranzig. Zelfs tijdens de momenten waarop elk menselijk aspect onzichtbaar is, schemert daar toch steeds het medelijden met de mens Brundle. Die mens ondergaat een geleidelijke verandering die hem in het bijzonder van zijn grote liefde en in het algemeen van menselijk gezelschap isoleert. Dat voelt sneu en is monsterlijk wreed. Body horror genereert psychologische horror genereert mededogen.

De film bestaat uit veel fijne bodyhorror en biedt psychologisch perspectief. De film spendeert daarnaast teveel tijd aan het romantische segment en de psychologische uitwerking daarvan op de personages. Cronenberg laat de horror in dienst staan van de romantiek. Dat had ik liever andersom gezien.

Blijft magistraal!

The Fly is voor mij een ware jaren tachtig cult klassieker. Het gegeven is natuurlijk bij voorbaat al briljant. De uitvoering biedt wel ruimte voor verbetering. Waar Back To The Future duidelijk een groot publiek aanspreekt, gaan we hier met een andere wetenschappelijke magiër veel meer de duistere kant op. Het begint nog wel relatief onschuldig, maar als de film vordert verbleekt zelfs Frankenstein tot een sprookje. De pijnpuntjes zitten hem toch in simplistische aanpak en acteerwerk. De cult-factor maakt dan weer een hoop goed!

Acteerwerk is toch niks mis mee? Dat is vrijwel altijd sterk onder regie van Cronenberg. Sterker nog, ik vind dit juist Goldblums sterkste rol.

Goldblum deed het prima, maar de reacties van de andere twee op het veranderende uiterlijk van hem konden wat mij betreft beter.

Doodeng als je het mij vraagt. Ik ben geen groot horror fan maar deze miste zijn uitwerking niet op mij.

4 sterren voor deze huiveringwekkende film.

Een simpel concept. Teleporteren in een soort van horrorjasje. Ik kon het echt wel smaken. Het wordt luchtig gebracht en Jeff Goldblum doet dat geweldig. De chemie met Geena Davis is ook top en geloofwaardig. Ik kende de film al lang van naam maar had hem nooit eerder gezien. Met recht en rede is dit een soort van misschien eerder cult klassieker in het sci-fi/horror genre. Ook is The Fly grotendeels toch een single location film wat het helemaal top maakt. Dat is veel moeilijker om boeiend te blijven maar daar slaagt Cronenberg echt super in. Ik heb weinig van hem gezien maar daar gaat toch verandering in komen na dit geweldig werkje.

Met recht één van de vreemdste films, die ik me kan herinneren, ooit gezien te mogen hebben.
(Als er tenminste een gradatie in bestaat. Want elke film is natuurlijk een soort van raar.)

Alles past op een gekke manier in elkaar, van Geena Davis tot aan Jeff Goldblum.
De sfeer begint mysterieus, eenzaam en blijft dat, als een constant gegeven.
Alsof men op een onbewoond eiland zit, drijvend op wat er gebeurt. Enigszins Robinson Crusoë-achtig, maar zonder hoop.
Ik weet niet, waar het aan lag. Niet helemaal. Maar ik kreeg toch een soort apocalyptisch gevoel.
(ach zanik niet, alsof élke film en élk (muziek)verhaal, élk gedicht, een diepere betekenislaag heeft.. Vast niet).
Goed, dat is toch wel wat ik eruit haalde.

En dan die arme, uit elkaar gespatte aap. Iegh.

“There was an old lady who swallowed a fly, perhaps she'll die.”

Niet helemaal zoals ik het verwacht had maar, de laatste dertig minuten redden deze film volledig en het zijn vooral de laatste minuten wat ik graag eerder had willen zien. Ik knal mijn horrormaand in met deze film, onder de horrorfans een favoriete prent. De hoge score en de lovende woorden moest ik toch wel gehoorzamen en zeker van de personen die ik ook graag volg, dus mijn verwachtingen waren heel hoog. Dan kom je wat met de koude kleren thuis, als je eerst een volledig uur toch naar wat gezanik luistert van een wetenschapper en er eigenlijk maar bar weinig gebeurde.

Daardoor komt de film nergens (behalve het einde) echt over als een pure horrorfilm, daar wacht ‘Cronenberg’ echt te lang mee in mijn ogen. Het liefdesverhaal is erg cliché, wat de jaren tachtig weer lekker naar voren laat komen in de film en het zorgt toch wel voor de gehele sfeer in de film. Ik kom daar alleen niet voor als kijker, ik verwachtte eigenlijk wel wat meer gore. ‘Cronenberg’ laat vervolgens in het laatste half uur zien waar hij tot toe in staat was, en bracht prima gore op beeld maar ook met hele mooie effecten, waardoor het eigenlijk weinig gedateerd is en er nog steeds ranzig maar erg gaaf uit zag. Ik baal daarom ontzettend dat ik daar zo lang op heb moeten wachten.

‘Jeff Goldblum’ is wel de uitblinker in deze film, dat mag duidelijk zijn. Ik ben nog niet echt héél bekend met hem als acteur maar, hij deed het voorderest prima. Een leuke rol als ‘Seth Brundle’, de wetenschapper. Ook ‘Geena Davis’ een leuke rol, niks op toe te voegen omdat er ook niet meer over te vertellen valt.

Dus ja, de film voelde erg lang aan en zeker het begin was erg traag. De film weet zich volledig te redden en knalt nog sowieso een dertig minuten voluit op je beeldscherm en pakt daar ook wel weer volledig je aandacht. Helaas niet zoals ik had verwacht, wel nog een redelijke zit geworden. Het had ook niet veel langer moeten duren.

3.5*

Vanavond overigens om 23u15 op het Belgische Eén.

De technologie is in deze film nog niet heel overtuigend maar het idee – je verandert langzaam in een menselijke vlieg waardoor je bovenmenselijke krachten krijgt maar ook een andere levensvorm wordt – is interessant en huiveringwekkend tegelijk (een beetje zoals het monster van Frankenstein dat ook is). Het verhaaltje dat om dit sterke idee is bedacht is niet heel origineel of diep maar aldoor boeiend en amusant.

Sterke film van Cronenberg, waarin er vrij beheerst maar boeiend wordt opgebouwd naar een gruwelijk (en ook schrijnend) staaltje body horror. Het idee is heel tof (hoewel het verhaal an sich niet ontzettend veel om het lijf heeft), maar het is vooral de daadwerkelijke uitwerking die hier prima is. De opbouw in het eerste uur neemt misschien wat veel tijd in beslag, maar is uiteindelijk broodnodig om de nodige sympathie voor Seth Brundle op te wekken. Het is juist door die gecreëerde sympathie dat het laatste halfuur zo goed is en indruk weet te maken. Goldblum vind ik altijd een fijne acteur en zet hier zelfs één van zijn sterkere rollen neer; ook Geena Davis weet indruk te maken. Het samenspel tussen beide steekt goed in elkaar, en zeker in het ontsporende laatste gedeelte doen beide er nog eens een schepje bovenop. Het laatste halfuur is wel absoluut het beste stuk, en het is hier waar Cronenberg echt excelleert. Heerlijk vies, vettig en oncomfortabel. De make-up effecten zijn ongelooflijk briljant. Enkele van de beste praktische effecten die ik reeds zag, gemakkelijk op het niveau van bijvoorbeeld The Thing of Alien. En omdat die menselijke connectie er nog steeds is op het einde, wordt het des te oncomfortabeler. Knappe balans.

De muziek van Howard Shore is lekker sfeervol, en hoewel het een vrij minimalistische film is (weinig personages, weinig verschillende locaties) weet Cronenberg er, ook buiten de praktische effecten om, een visueel mooie film van te maken. Brundle's laboratorium ziet er doorleefd en geloofwaardig uit, en die groteske teleportatie-machines geven er een toffe science-fiction touch aan, zonder dat het overdreven is. The Fly is slechts mijn eerste film van Cronenberg (en hoe ik het begrijp, één van zijn meest rechtlijnige films), maar ik ben zeker benieuwd naar meer. 4*.

Ik denk dat het zeker 20-25 jaar geleden is dat ik The Fly voor het laatst (volledig) heb gezien.

Nu heb ik voor het eerst naar de film kunnen kijken met een kritischere blik en kan ik er een beter oordeel over vellen.

Als de film vandaag de dag gemaakt zou zijn, zou het een héél andere film zijn geworden. Dat klinkt misschien als een open deur, maar in het geval van The Fly werkt het twee kanten op;

qua practical effects is The Fly (net als veel van Cronenbergs werk) een schoolvoorbeeld. In een tijd waarin cgi nog in de kinderschoenen stond, weet de film Cronenbergs visie uitstekend te verbeelden. De visagie, de body horror, het is -vaak- overtuigend en roept precies de juiste reacties op. Een remake zou hier afbreuk aan doen; het zou nu 90% cgi zijn en veel minder indrukwekkend.

Echter, waar de film erg in tekort schiet is de verhaalopbouw en character development. De relatie/romance tussen Seth en Veronica is ongeloofwaardig, Veronica's reacties zijn underwhelming en haar ex gedraagt zich als een creep (maar zou vandaag de dag een restraining order krijgen). Iedereen gedraagt zich gewoon... weird. Veel van deze scenes zouden in een remake anders gedaan worden.

Maar goed, verhaaltechnisch niet heel sterk, maar de gore en practical effects maken de film het kijken meer dan waard.

3,5*

Normaliter (hoewel ik ze niet vaak kijk) zijn dit soort gory oudere films wel vermakelijk. Zeker The Thing vond ik een leuke film om te kijken met alle groteske vieze effecten.

Maar op een of andere manier heb ik aan deze film veel minder plezier beleefd. Het personage van Jeff Goldblum is, ook voor zijn transformatie al, nogal een afstotelijke gast (maar dat kan ook komen omdat ik sowieso al een beetje een afkeer heb van hem als acteur), wat het allemaal vrij onaangenaam maakt.

De hele transformatie zelf met alles wat erbij kwam kijken was op momenten wel vermakelijk, maar het meeste vond ik eigenlijk bijna te naar en te vies om aan te zien. Wellicht dat ik vandaag net een zwakke dag (en maag) had.

De rest van het verhaal zit allemaal wat simplistisch en raar in elkaar, met eigenlijk maar drie personages die ook allemaal nogal zwak acteren, raar doen en vreemde keuzes maken.

Op zich kan ik me voorstellen dat dit door het uitgangspunt van ‘science gone wrong’ en de bodyhorror-effecten wel een populaire film is/was, maar mijn ding was het niet echt.

2,5*

De begingeneriek was het mooiste/beste van de film. Niet dat de film nu echt slécht is, maar op zijn minst toch behoorlijk gedateerd. En bij momenten ook gewoon hilarisch. Als Seth begint te kotsen en vervolgens zijn oor verliest, waarop Veronica hem om de hals vliegt, toen bleef ik er bijna in van afkeer en lachen tegelijk. Dit kan je toch echt niet als een ernstige scène opvatten?
Goldblum deed het trouwens voortreffelijk als weirdo, die ondanks zijn eigen ellenden nog steeds dei wetenschappelijke begeestering kon opbrengen voor het experiment dat hij zelf was. Maar ja… verder vooral bizarre gedragskeuzes, vooral dan van Davis, zowel t.o.v. de ene love-interest als t.o.v. die andere creep, stalker.
Bovendien (maar dat is uiteraard geheel persoonlijk) vond ik haar vooral een tuttige indruk geven en helemaal geen begeerlijke uitstraling hebben. Een B-klassieker die ik nog moest zien. Bij deze.

Het origineel heb ik nooit gezien, enkel deze.

Goldblum doet het fantastisch in mijn ogen. Het verhaal is doodsimpel en tegelijk geniaal.. en naarmate hij meer en meer in die vlieg verandert wordt het echt goor.

Geweldige film.