Monsieur Verdoux (1947)

Naar een idee van Orson Welles.

Chaplin als moordenaar.. TOP

Geweldig film!...Meneer Chaplin als Monsieur Verdoux, de doortrapte moordenaar. Wat een brein! Deze film staat als een huis, heeft de tand des tijd weten te doorstaan en is nog altijd boeiend, komisch, hilarisch en nog veel meer. Als liefhebber van Chaplin's zijn werk verdient deze film een plek in mijn top 10. Mees-ter-lijk *****-sterren.

Leuk om Chaplin eens in een film te zien waarin hij 'echt' acteert. Hij steelt de show, maar goed, zijn personage draagt de filmtitel en is eigenlijk de hele film. Dat maakt de film hier en daar wat eentonig en saai, omdat er een herhaling van zetten plaatsvindt. De klunzigheid van de 'normale' Chaplin komt ook hier zo nu en dan naar voren, soms leuk, soms flauw.

De moordenaar die smelt als hij overtuigt is van de goedheid van de zwerfster ontroert, dat zij vervolgens zelf miljonaire wordt en hij aan lager wal raakt is voorspelbaar en flauw, maar OK Zelf begrijp ik niet waarom Verdoux op het laatst terug dat gebouw in gaat, het lijkt wel alsof hij zich wil laten oppakken.

De moraal dat Verdoux door zijn daden is gekomen door 'een verdorven wereld' vind ik wat makkelijk om de film op die manier een 'goede boodschap voor de wereld' mee te geven, dat heeft Chaplin als eens (veel) beter gedaan, in The Great Dictator bijvoorbeeld

3,5 ster

Als zwarte komedie vind ik deze film toch niet helemaal geslaagd, omdat de film nergens echt "zwart" wordt en omdat Chaplin blijkbaar een balans zocht tussen komedie en drama, in plaats van werkelijk te kiezen voor óf een bijtende komedie óf een scherp drama.

Het begin van de film is wel aardig en het middenstuk, vooral met Martha Raye (zij speelt hier Annabella Bonheur), die ik graag mag zien, vond ik het leukst. Maar naar het einde toe leek het alsof het stopje eruit werd getrokken en de film langzaam gorgelend leegliep. En - zoals Jordy hierboven al zei - het moraaltje waarmee Chaplin op het laatst nog even op de proppen komt, slaat de plank finaal mis.

Het was leuk geprobeerd, maar ja, zwarte komedies moeten we m.i. ook aan de Britten overlaten.

Chaplin was officieel nog altijd een Brit. Het is denk ook niet zo zeer puur een zwarte komedie, maar ook een film die wil ontroeren op de overbekende Chaplin manier. En de kritiek die in dat moraal zit, heeft heel wat teweeg gebracht in Amerika, waar hij een van de grootste verdachte was in de heksenjacht op 'communistenvriendjes'. Ook een flinke klap was dat Verdoux onverschilligheid toonde tegenover God.

Dat hij zich wilde laten pakken lijkt mij zo duidelijk als wat. Hij was er moe van..

Lijkt mij ook zeer duidelijk. Hij wilde gearresteerd worden voor de media-aandacht die erop zou volgen. Hierdoor zou hij de wereld nog een laatste boodschap mee kunnen geven.

Prima film overigens, jammer dat hij wat onbekender is. Wat deze film zo groots maakt is de acteerprestatie van Chaplin. Verdoux is mijlenver verwijdert van The Tramp. Chaplin vervalt maar heel zelden tot slapstick en de film steunt grotendeels op dialogen. En die Verdoux blijkt een heerlijk charmante schurk te zijn. Hier geen goedhartige, simpele en onhandige zwerver, maar een berekende, intelligente en zoals gezegd charmante figuur. Maar Verdoux is niet simpel te duiden als schurk, het is een iets complexer personage en Chaplin laat hierin meer diepgang zien dan ooit. Ik blijf meer een zwak houden voor The Tramp, maar Verdoux is misschien Chaplin's interessantste personage.

De film steunt wat mij betrefd niet eens zo heel veel op humor. Ik heb maar een paar keer echt moeten lachen. Monsieur Verdoux lijkt eigenlijk meer een voorloper te zijn van de Ealing Comedies die iets later populair zouden worden. Ook daar worden moord en misdaad gemixt met een typische Britse afstandelijkheid (ondanks dat het een Amerikaanse film betrefd en het zich in Frankrijk afspeelt had ik het gevoel een Britse film te kijken). De humor in de Ealing-films vind ik zelden hilarisch, maar waardeer ik meer op een soort onderhuidse manier. Een soort smerige glimlach is het haast. Dit geld dus ook voor Monsieur Verdoux. Het is erg plezierig om naar te kijken. Maar verwacht absoluut niet veel slapstick, de film is vrij dialooggedreven. En ondanks alle duistere praktijken is het herkenbaar Chaplin, met het hart op de goede plaats.

En dan het einde. Tja, dat is toch voor een deel een fout in de film. Net zoals bij The Great Dictator trouwens. Ik snap niet zo goed waarom mensen bij The Great Dictator die er iets te duidelijk achter geplakte moraal accepteerde, terwijl het verhaaltechnisch belachelijk was. Wat dat betrefd integreert Monsieur Verdoux de moraal beter in de film. Maar hier heb ik dan wat meer problemen met de inhoud van deze boodschap. Praat Chaplin de daden van Verdoux hier nou goed door ze te vergelijken met die van een dictator? Ik vind het sowieso niet echt een sterke vergelijking. Oké, Verdoux heeft dictatorachtige eigenschappen. Hij charmeert de mensen (of vrouwen in zijn geval) en beslist vervolgens over hun leven of dood. Maar toch kwam het allemaal wat uit de lucht vallen, zeker omdat de rest van de film nauwelijks aandacht besteed aan dergelijke paralellen. En of je Hitler en Verdoux met elkaar mag vergelijken vind ik twijfelachtig. Overigens moet ik zeggen dat ik de eindsscènes op zichzelf best kan waarderen en de beetje humor die erin gebruikt wordt wel leuk is. Het gaat meer over het einde in het geheel dat niet goed werkt.

Jammer, want deze film had anders met gemak 4,5* tot 5* kunnen verdienen, maar het blijft nu steken op 4*. Toch raad ik iedereen met interesse in Chaplin aan dit te bekijken. De film is onterecht onbekend!
4*

Chaplin was toch óók een Brit?

Anyway, een (voor mij) verborgen juweeltje, deze film!



Dat is voor mij ook het enige minpuntje. Groot pluspunt is hoe Chaplin zelfs een (in zijn daden toch walgelijke) seriemoordenaar toch sympathiek weet neer te zetten en zo zijn publiek deels op het verkeerde been zet en aanzet tot nadenken!

Verdoux wordt door hem neergezet als een verfijnd en charmant man, terwijl zijn (beoogde) slachtoffers eigenlijk gigantisch onsymphatiek overkomen. De ene is een snibbige, bazige oude taart, de andere een betweterige kreng met een lach die door merg en been gaat. De laatste kleineert Verdoux ook nog eens te pas en te onpas! De scène in de roeiboot is wat dat betreft geniaal.

Hierdoor ga je onbewust aan de kant van Verdoux staan en hoop je zelfs dat het Verdoux in de roeiboot lukt om dat kreng met een molensteen om haar hals overboord te gooien!

Ook later betrapte ik me erop dat ik met genoegen zat te kijken hoe Verdoux ontkwam door het vergiftigen van de politieagent, wie je ook al wat minder aardig gaat vinden door zijn zelfgenoegzaamheid.

Volgens mij doet Chaplin dit JUIST om zijn laatste statement te maken (die iedereen hier zo waardeloos vindt!). En dat statement is dat misdaden misdaden zijn en eigenlijk nooit te vergoeielijken. Puur humanistisch.

Verdoux claimt dat hij zijn misdaden alleen uit zakelijk belang heeft gepleegd. Dit is ook zo, met het geld dat hij opstreek onderhoudt hij zijn vrouw en kind in crisistijd. Wat is daar dan anders aan als iemand die massavernietigingswapens ontwerpt of iemand die landmijnen verkoopt, vraagt hij zich af? Of een generaal die beslist een stad te laten bombarderen. De laatste is of een held of een oorlogsmisdadiger, afhangend van wie de uiteindelijke winnaar van het conflict wordt. (mooi voorbeeld hierin is hoe verschillend men om is gegaan met de bombardementen op Londen enerzijds en Dresden/Hirosjima/Nagasaki anderzijds!) Wat mij betreft heeft hij hiermee wel een punt!

Chaplin bewijst voor mij weer andermaal dat hij meer was dan alleen een grappig mannetje of zelfs alleen een geniaal artiest. Zijn films zijn denk ik veel meer doordacht dan velen vermoeden.....

Een aparte film van Charlie Chaplin. Zoals eerder gezegd is het geen échte komische film geworden - al zijn de scènes met Annabella Bonheur (vooral die op het meer) wel telkens genieten -, maar zeker en vast een interessante film met iets meer 'body' dan zijn bekendere werken.
De film blinkt uit dankzij zijn goed uitgebalanceerde scenario en de mooi uitgewerkte personages, de briljante antiheld op kop. Op een subtiele manier weet Chaplin de kijker halverwege de film gewonnen te krijgen voor Monsieur Verdoux, zodat er tijdens het verloop van de film terug enkele 'vintage' emotionele Chaplinscènes opduiken. Het hier veelbesproken einde met de moraal: op zich heeft Chaplin een punt, maar het deed wat mij betreft niet echt veel terzake. Ik had verwacht dat hij de overheid eerder ging bekritiseren wat betreft de crisis en dergelijke, en hoe de crisis en de barre tijden mensen tot onmenselijke daden kan aansporen; natuurlijk deed hij de uitspraken aan de vooravond van W.O. II, maar toch vond ik het een beetje vreemd om er plots bij te krijgen.

Zoals The One Ring zei: zeker en vast een film die gerust wat meer bekendheid zou mogen hebben. Een dikke 3,5*

3,5*

Chaplin acteert zeer goed in deze prent maar het script kon me net niet voldoende overtuigen. Maar begrijp me niet verkeerd, het is een zeer goede film maar alleen niet echt mijn ding. Ik had bovendien veel meer humor verwacht.

Mooie film met Chaplin als crimineel. Het is de eerste keer dat ik die man hoort praten, eigenaardig genoeg, de andere waren stomme films die ik van hem gezien had.

Vanmiddag grotendeels herzien en "hoopte" al dat ik voorheen niet meer dan 1* aan deze prent had gegeven. Dat bleek te kloppen. Wat een vervelende, sentimentele en vooral belerende film. Chaplin in zijn sprekende periode is nóg minder mijn ding dan zijn zwijgende films.

Leuke film om te zien op een druilerige zondagnamiddag. Heerlijke pakken ook.

Alleen wat zwaar op de hand en het werkt ook niet echt die moraliserende speech op het einde te moeten optekenen uit de mond van iemand die zonder verpinken argeloze dametjes uit de weg ruimt.

Chaplin weet zowel als acteur en schrijver te overtuigen in deze film. Het verhaal weet mij de gehele speelduur voldoende te boeien, met voornamelijk de heerlijk scherpe dialogen van Chaplin als hoogtepunt.

Nadelen kent deze film ook wel. Het gaat hier om de wat irritante momenten en karakters. Met name de slapstick momenten in deze film zijn volledig overbodig en ontkrachten voor mij de impact van de film. Daarbij zijn ook een aantal karakters te clichématig. Daardoor krijgt deze film net geen topscore.

De film begon met de zin "Based on an idea by Orson Welles". Dat trok in één keer mijn aandacht en de hand van Welles (die schijnbaar het originele script had geschreven) is erg zichtbaar. Met name de openingsscène met de familie van het slachtoffer voelt aan als een scène die van Welles' hand komt, niet die van Chaplin. De verscheidene slapstick momenten en het moralistische einde zijn wel overduidelijk Chaplin, en eigenlijk het minst interessant. Tenminste, leuk om te zien, maar niet meer dan dat.

De film moet het vooral hebben van het personage Verdoux en zijn intrigerende uitgangspunt (voor hem is moorden hetzelfde als zaken doen, waar zijn vergelijking met het voeren van oorlog vandaan komt. Oorlog is ook gewoon zaken doen (zie de vriend van 'the girl', die een rijke munitiefabrikant is). Die boodschap wordt er echter te dik opgelegd in het einde, en had veel subtieler aangepakt kunnen worden (wat het niet minder waar maakt).

Charlie Chaplin, de man van de traan en de lach. Hij is vooral bekend voor zijn stomme films, maar ik begin zijn latere films ook klasse. Eerst het geweldige Great Dictator en Limelight, nu Monsieur Verdoux. Ietsje minder dan de hierboven genoemde titels, maar een erg goede film.

Het verhaal is een leuk idee (van Orson Welles) en goed uitgewerkt. In Chaplin's stomme films speelde hij vaak The Tramp, maar hier is hij ook geweldig als de charmeur. De manier van praten en doen, de blikken op zijn gezicht, prachtig. Het is een tikkeltje aan de langdradige kant, maar door de scherpe dialogen en de leuke personages blijft het onderhoudend. De mooiste stukken waren met de jongedame met het katje, de half filosofische gesprekken vol moralen waren erg interessant. De WO2 beelden ertussendoor vond ik totaal ongepast, dat was een kleine misstap.

Chaplin weet mij opnieuw te raken met een doordacht script en leuk spel. De humor is wat minder aanwezig dan in zijn andere werken, maar het is zeker een geslaagde film.

Een ruime 3,5*

Zeer goede film... Alleen een merkwaardige einde.

Wat een briljante film is dit zeg dik 2 uur lang genoten en zelfs na de film nog.
Prachtig acteerwerk.
En de roeiboot scene was geniaal.

5 sterren

Orson Welles' Chaplin.

Dat die een stuk duisterder zou zijn dan de doorgaans ludieke snorremans uit de 'stomme' film, moge duidelijk zijn. Belangrijker is dat het mooi gefilmde project ook ruimschoots geslaagd blijkt.

Chaplin is sterk als welbespraakte seriemoordenaar met een knipoog. Dit geldt tevens voor het overgrote deel van de cast, enig geschmier ten spijt. Het verhaal wordt suspensevol maar luchtig gebracht, inclusief een aantal kleine slapstickgrapjes. Een oude vos verliest namelijk nooit zijn streken.

Geweldig.

Prachtige, eerste volledig pratende film van Charles Chaplin, doorspekt met zwarte humor en ook een aantal spannende scenes die zeer goed in elkaar gezet zijn. Waarbij sommige scenes me deden denken aan Hitchcock, zoals de scene waarin de blonde hulp het flesje verwisseld in de badkamer.
De maatschappelijke kritiek is mooi verworven in de film en maakt een mooie mix van comedie, spanning en drama, drie elementen die zelden goed samengaan.

Het had Chaplins grote come-back moeten worden maar flopte in 1947. Pas later heeft deze film flink aan status gewonnen. Losjes gebaseerd overigens op Henri Desire Landru.

Vernakelijk, maar het enthousiasme over deze film ontgaat me een beetje. Ik vond de genremix juist niet zo werken. De film was niet echt spannend, niet grappig genoeg en als drama wel heel erg in een vervelende en zelfs bedenkelijke moraal gedrenkt. De film heeft me vermaakt, maar ik kreeg ook af en toe zin om een echt favoriete tijdgenoot op te zetten.

3.0*

Ik heb de originele poster geplaatst.
De poster die hier eerst stond was scheef en vervormd, en was de Franse poster. Dus die voldeed niet aan de regels.

Toch niet zo’n heel geslaagde film dit.

Chaplin speelt een redelijke rol als de goedlachse Monsieur Verdoux, die achter het geld van rijke vrouwen aanzit. Hij overtuigd niet altijd moet ik zeggen. Hij moet zogenaamd een sympathiek voorkomen hebben, maar juist op dat punt vond ik het niet zo geslaagd. Ik voelde gedurende de gehele film eigenlijk geen moment sympathie voor Monsieur Verdoux.

Het script is wel goed. De sfeer is ook niet onaardig, maar de mix van verschillende genres werkt niet altijd even goed. Spanning heeft de film geen seconde en leuk wordt het ook bijna nooit. Als drama overtuigt de film een klein beetje, maar daarbij moet gezegd worden dat de moraal van de film op een gegeven moment wel enigszins onverwacht om de hoek komt kijken.

Uiteindelijk is de film gelukkig niet heel vervelend, daarvoor is het script gelukkig te goed. Maar ik moet wel zeggen dat ik de meeste films uit deze tijd boeiender vind.

2,5*

Aardige komedie van Charlie Chaplin, waarin hij een moordende womanizer in Frankrijk speelt. Het deed me een klein beetje denken aan Kind Hearts and Coronets, dat twee jaar later verscheen. De film is bij vlagen grappig, vooral amusant en soms wordt het opeens een beetje serieus. Ik ben niet heel enthousiast over het feit dat Chaplin af en toe aan de kijker wat ‘wijze levenslessen’ probeert mee te geven. Nu heeft hij dat in zijn meeste films eigenlijk wel gedaan, maar hier is het nog wat minder subtiel dan in zijn vroegere films. Ik vind overigens de boodschap in deze film inhoudelijk wel interessant en redelijk gewaagd. Qua moraalridders kun je slechtere dan Chaplin uitkiezen. De film zal me denk ik vooral bijblijven vanwege de scherpe dialogen en het einde.

Vind Chaplin altijd zwaar overschat en ik snap niet waarom anderen met hem weglopen. Hij komt over als een zelfgenoegzaam persoon die iedereen eventjes uitlegt hoe alles in elkaar steekt. In Monsieur Verdoux geldt dit ook min of meer en speelt Chaplin een vervelend typetje, namelijk dat van een gluiperige womanizer. Dit gaat eigenlijk de hele film door met scenes waarin ie oude vrouwen op stand probeert te belazeren. Het wil maar niet boeiend worden doordat uiteindelijk maar weinig gebeurt en dan komt er uiteindelijk nog een einde, dat echt heel matig is.

Charles Chaplin heeft mij nooit kunnen overtuigen als komiek, in zijn sprekende films al helemaal niet en in zijn stomme films evenmin. Van de "grote" van destijds zoals o.a Buster Keaton, Laurel & Hardy vond ik Chaplin de minste, maar dat is natuurlijk een persoonlijke keuze. Er zullen er ongetwijfeld ook genoeg zijn die Charles Chaplin als DE grootste aller tijden vinden. Ik ben er iig niet gecharmeerd door.

Het is natuurlijk appels met peren vergelijken wat je nu doet. Als je met komiek 'grappigheid' bedoelt, kan ik je wel volgen, maar al de grootheden uit de pionierstijd van de film hadden zo hun eigen specialiteit waardoor ze nu nog respect verdienen.

Chaplin was toch meer van de 'lach en de traan' en later eigenlijk meer een maker van komisch drama dan pure comedy. Het feit dat hij geroemd wordt als 'de grootste' heeft meer te maken met dat hij niet alleen acteur was, maar ook de scripts schreef, zijn films zelf regisseerde, produceerde en alle muziek daarvoor componeerde.

Qua veelzijdigheid wint hij het veruit van Buster Keaton, Laurel en Hardy en Harold Lloyd, terwijl hij het qua grappigheid voor velen aflegt ten opzichte van deze genoemde sterren. Laurel & Hardy (met alle respect, hoor) horen eigenlijk ook niet in het 'rijtje der groten', omdat zij 'slechts' acteur waren, terwijl de anderen ook regisseerden en/of produceerden en zelf de (vaak bijna ongelofelijke) stunts deden.

Persoonlijk vind ik ze allemaal geweldig. Chaplin om zijn veelzijdigheid en durf om tegen conventies in te gaan. Keaton vanwege zijn fantastische stunts en fysieke humor. Lloyd vanwege zijn super achtervolgingen, actiescènes en leuke typetje.

Jij mag het dan appels met peren vergelijken noemen, maar ik zeg gewoon dat Chaplin mij nooit heeft kunnen raken als bv L&H en dan bedoel ik niet Chaplin als regisseur maar als komiek, sorry.
En dat hij veelzijdig was oke, maar zelfs daar mee heeft hij me nooit kunnen overtuigen. Of misschien is het duidelijker als ik zeg dat Charles Chaplin in alles wat hij gedaan heeft helemaal nooit mijn favoriet is geweest.

Ik ben wel een liefhebber van Chaplin. Een acteur met een geweldig gevoel voor timing en perfectie. Maar in deze Monsieur Verdoux slaat hij de bal mis. Qua concept is dit best wel origineel. Een humoristische film noir met een Chaplin die laat zien dat hij meer kan dan enkel de stomme film. Maar gaandeweg wordt het gewoon vervelend helaas. Niet dat hij uitgeblust was, want zijn opvolger Limelight toont dat hij de finesse zeker niet kwijt is. Maar zelfs de beste kok breekt wel eens een ei zeker?

Voormalig publiekslieveling Charles Chaplin ziet zijn populariteit in 1947 nog verder dalen door een seriemoordenaar te spelen in Monsieur Verdoux. De omgebrachte en om te brengen dames zijn dermate onsympathiek dat het heel begrijpelijk is dat de hoofdpersoon op het einde weinig berouw toont.

Chaplin zoals we hem meestal niet kennen: pratend, maar ook in de rol van de badguy, een sympathieke ladykiller (letterlijk dan)! De film is gebaseerd op waargebeurde feiten, namelijk op de misdaden van de Fransman Henri Désiré Landru, en het script is grotendeels geschreven door Orson Welles.



Een leuke bijrol van Martha Raye als Annabella Bonheur, de vrouw die maar niet wil dood gaan. Vooral de scène in het bootje is erg grappig!

In het slot van de film krijgen we net zoals in The Great Dictator nog een moralistisch slotwoord van Chaplin zelf. Het valt wel een beetje uit de toon met de rest van de film, maar we vergeven dat een grootmeester zoals Chaplin.

Als Verdoux haal hij de quote aan van een zekere Bishop Beilby Porteus: "Wars, conflict... it's all business. One murder makes a villain, millions a hero!"

Charlie Chaplin verruilde z’n bolhoed voor een beret, een fedora en een kapiteinspet. Elk hoofddeksel gaat samen met een andere identiteit, een ander beroep en een andere vrouw. Kantelpunten zijn de momenten waarop hij herkend wordt of dit nipt weet te vermijden. Monsieur Verdoux is een seriemoordenaar maar geen psychopaat. Hij moordt niet uit een innerlijke drang, maar om z’n gezin te kunnen onderhouden. Ongewoon is dat hij z’n eerste moord pas na z’n vijftigste pleegt.

Er zijn momenten van pure komedie, zoals de mislukte moordpogingen en de verwisseling van twee peroxideflesjes. Ook romantiek is aanwezig, maar de algemene toon is zwaarmoedig. Het is een aanklacht tegen de sociale onrechtvaardigheid tijdens de Grote Depressie en tegen atoomwapens. Verdoux waarschuwt z’n zoontje dat geweld tot meer geweld leidt. "One murder makes a villain; millions a hero," is een citaat van de abolitionist Beilby Porteus. Er zitten knappe montages in met treinwielen, kranten en bioscoopjournaals. De mooiste nevenrollen zijn voor Marilyn Nash als de jonge Belgische en voor Barbara Slater als het glimlachende bloemenmeisje.