Le Temps Retrouvé, d'après l'Oeuvre de Marcel Proust (1999)

Op de fraaie poster na, viel er voor mij niet zoveel te beleven aan deze film.

Het gegeven en vooral de uitwerking is heel aardig. Verschillende tijdslagen glijden langs elkaar heen, soms jong en oud in hetzelfde frame en heerlijk traag, hypnotiserend gefilmd. Fijne overgangen verraden de wortels van Ruiz en het werkt uitstekend.

Maar de film als kostuum drama nekt het voor mij. Ik kan hier helemaal niets mee. Was 'The Age of Innocence' nog enigzins te pruimen door zijn ironische ondertoon, deze film blijft steken op dodelijk saaie conversaties en gebrek aan gebeurtenissen. We glijden van scene naar scene, waarbij er slechts een enkele moment was waar ik niet wegdoezelde maar gefascineert overeind kon komen. Voor de rest slaapverwekkend gedoe.

Mocht ik het boek ooit eens lezen dan zal ik nog eens een poging wagen, maar voor nu had ik liever een andere film gezien.

Technisch had het boek niet beter gefilmd kunnen worden, maar ik mis hier emotie. En dat is onvergefelijk in een proust verhaal.

Ik had ook liever een verfilming van Sodom et Gomorrhe gezien met plenty buggery scènes en baron de Charlus die squeam, pig ! brult, maar we moeten het maar doen met deze film waarin de "emoties " zich beperken tot wat halfzacht geknal met zweepjes in een roze bordeel .
Dit werk had dus gemakkelijk een afgrijselijk edelkitsch kostuumdrama à la Ivory kunnen worden, maar Ruiz vermijdt deze catastrofe door zijn technische vaardigheden. De weergave van flashbacks/ time lapses/ vage psychologische associaties is hier fenomenaal. Dat geldt soms ook voor het cameragebruik zelf, met veel gefladder à la Ophüls.
Dat verhindert overigens niet- en de onderkoelde aanpak draagt daar aan bij- dat het af en toe excruciatingly boring wordyt( in mijn geval een minuut of 30 op 156, valt eigenlijk nog mee).
Dat er van een intrige geen sprake is en er eigenlijk slechts wordt gekletst, spreekt in een Proust geinspireerde film voor zich.
Het acteerwerk kon me niet echt bekoren: Proust wordt gespeeld door een charismaloze Italiaan die niet eens overdreven op de schrijver lijkt, en vooral Malkovich als Charlus leek wel een soort parodie op een ouwe zeiknicht. Chereau heeft niet de meest prettige stem voor een voice-over en de vrouwtjes- vooral Béart natuurlijk- hadden wel wat meer aandacht mogen krijgen.
Dat de decors en kostuums historisch verantwoord zijn, zal best.

Aardige taajmweester voor op een druilerige dinsdag.

Time Regained Blu-ray

Beaver