Mary Shelley's Frankenstein (1994)

[quote]Tzus Frivøl schreef:
Dit kan gewoon niet waar zijn, dit noem je een z film, ik denk, dat dit de slechte film, ooit is. Ga hem wel af zien, met tegenzin. Als ik dit heb gezien, kan ik andere films, beter waarderen. Alles is slecht, maar dan ook alles. Succes iedereen

Hier zie je maar weer, dat acteurs, alles doen voor centjes, lijkt we Nicolas Cage.

Mary Shelley's Frankenstein is zo'n slechte film nog niet. Het manuscript uit 1818 is zoveel mogelijk overgenomen en dat is sowieso een goede zaak. De film mag dan wat rommelig overkomen, zeker in het begin heb je het idee, waar zit ik naar te kijken. De film is best wel haastig in elkaar gezet en daar doet de muziek nog een schepje bovenop. Alle tijd zou je zeggen in deze twee uur durende film, maar van rust is weinig sprake. En Beethoven zit kennelijk op de eerste rij en was zeker knap doof met dit materiaal. Dit terzijde want ik heb geen flauw idee wie deze muziek heeft oorspronkelijk heeft gecomponeerd. Afgezien van Patrick Doyle die deze muziek heeft uitgezocht. Maar de film gaat in een hoog tempo en verspringt nog al vaak van frame. Daarnaast lijken de acteurs rechtstreeks van Shakespeare te komen en hebben we vooral te maken van overacting. Beetje serieuzer had de film veel meer boost spanning en horror gevoel gegeven. Nu voelt het een beetje aan als een klucht, maar wel een goede zonder gelachen te hebben dat wel. Mary Shelley's Frankenstein moet het vooral hebben van het tweede deel en vond het "monster" best wel mooi gemaakt.

Het plot is verder wel goed beelden zijn prima zeker voor die tijd. Zat te twijfelen tussen 3 en 3,5 ster maar heb 'm toch naar boven afgerond, omdat ie naar mijn gevoel toch wel wat had.

Het is een luchtige Frankenstein geworden die je niet al te serieus moet nemen. De overacting en vluchtige overheersende concertmuziek ten spijt (het miste zo de echte spanning) zijn voor mij de grootste minpunten en ja het monster Frankenstein liet hier toch een andere kant zien van het verhaal en dat is zeker een pluspunt waardig.

Als groot horrorfan heb ik vroeger alle klassiekers gelezen, en Frankenstein was veruit mijn favoriet. Als kind was het vooral de gruwel van het feit dat een dood lichaam tot leven gewekt wordt wat het verhaal zo boeiend voor mij maakte. Het tragische verhaal van de man die voor God wil spelen, en de ethische kwesties die daarbij komen kijken kan ik echter nog steeds waarderen. Dit verhaal is horror op zijn best: gruwelijk, en met een onmiskenbare doem. We zien de mens in al zijn tekortkomingen die dapper probeert, maar ten onder gaat aan zijn eigen succes, en rampen creëert die hij nooit had kunnen voorzien.

Er zijn tig films gemaakt naar aanleiding van dit verhaal, en meerdere heb ik er ondertussen gezien. De beroemde Karloff versie echter staat nog op mijn to-watch lijstje, maar ik weet dat deze versie vrij ver afstaat van het oorspronkelijke boek, dus die film wil ik gewoon als film an sich bekijken, en niet perse als verfilming.

Dat gezegd hebbende, vind ik deze film dus goed, vooral omdat het zo trouw blijft aan de oorspronkelijke verhaallijn. Frankenstein is hier geen gestoorde maniak, en woont al helemaal niet in een gotisch kasteel waar het voortdurend onweert. Hoe mooi dat soort beelden ook zijn voor een film, het is hier allemaal wat oorspronkelijker aangepakt, en deze setting maakt het verhaal realistischer. We zien hoe Victor van een briljante student verwordt tot een bezeten wetenschapper. Kampend met zijn trauma’s omtrent overleden geliefden zoekt hij naar een weg om het lijden op te heffen, maar gaat hier voorbij elke ethische grens.
Wanneer hij dit beseft is het echter al te laat, en rijst een nieuwe kwestie waar hij niet over nagedacht heeft: Het zelfbewustzijn van zijn schepping, en diens hang naar affectie.

Deze film leunt erg weinig op de standaard horrorelementen, en meer op de gruwel eronder. Dus er wordt relatief weinig bloed vergoten (hoewel de film een aantal vrij heftige scenes bevat; de terugkeer uit de dood van zijn vrouw vind ikzelf één van de meest nare scenes die ik ooit zag, de gruwel als ze ontdekt tot leven gewekt te zijn is prachtig verbeeld), en richt zich vooral op de dramatiek die deze gebeurtenissen veroorzaakt heeft: het niet kunnen accepteren van leven en dood, en het daaropvolgende schenden van natuurwetten om het leven te kunnen beheersen.

Qua acteerwerk is het allemaal wat minder, en regelmatig erg over de top. Maar de decors en de algehele sfeer zijn prachtig. Een prima verfilming, en eindelijk eentje die het oorspronkelijke menselijke (en monsterlijke) drama dat zich hier voltrekt echt recht doet.