Dracula (1992)

Na het briljante Poor Things was dit een logische 2e film voor vandaag. De films zijn thematisch op meerdere vlakken verbonden en ook dit is een knap staaltje visueel vakmanschap. Ben daarnaast het oeuvre van Coppola aan het herzien en deze 4k stond nog onuitgepakt in de kast.

Inhoudelijk is het wat braver, meer rechttoe rechtaan en helaas bevat de cast twee missers met Reeves en Ryder. Zelfs voor aristocraten zijn zij te kill. Robert Downey Jr en Julliette Lewis waren een betere jeus geweest. Geen idee of die ook overwogen waren.

Maar goed daartegenover staat wel een geweldige Oldman en ook op visueel vlak (art direction, fotografie, montage en special effects) is de film uitmuntend.

Ergens heb ik het idee dat de film ondanks zijn ruime speelduur toch wat afgeraffeld wordt bij momenten. Of is Coppola gewoon niet zo goed in romantiek?

Wellicht verschijnt, zodra hij klaar is met Megalopolis, er ook hier nog een redux of coda versie van.

Voor nu blijven de 4* staan.

Een fijne Coppola wel. Niet zozeer een film over vampiers maar veel meer over seks en het keurslijf van de Victoriaanse tijd. Dit is bij uitstek een verhaal dat precies past in een tijd en over die tijd gaat. Visueel af en toe prachtig met dat gebruik van rood en spel met schaduwen. Ook de hele volle aankleding overtuigt. Qua vertelwijze soms wat rommelig alsof er ergens 20 minuten is weggesneden. Het acteerwerk is afwisselend. Reeves is saai maar dat past bij zijn rol, Oldman iets te theatraal dat net niet helemaal past bij zijn rol en Hopkins evenzeer theatraal maar dat past juist wel weer. De 2 uur weten eigenlijk constant wel te boeien al haalt de film qua impact nooit de grote werken van Coppola. 3,5*.

Review Moviemeter horror challenge 2024: Ik zag deze voorbij komen en dacht, ja leuk, en bijna vreemd dat ik deze nog nooit gezien heb. Echter ook tijdens het kijken zag ik niets bekends voorbij komen, dus toch nooit voorbij zien komen op tv ofzo blijkbaar. Wat een sterrencast trouwens, alhoewel ik Reeves als Jonathan Harker niet heel geloofwaardig vindt, de acteur die Renfield speelt doet dat op een leuke manier en ook vind ik Gary Oldman als Dracula overtuigend, maar dan vooral op de momenten dat hij echt de graaf speelt en wat minder als prins Vlad. Overigens ook een film met een hoog sensueel gehalte, ik twijfelde bijna of ik hem onder "erotic horror" weg zou schrijven, kon je toch zien dat men daar in de 90`s wat minder moeilijk over deed nog. Ik heb mij prima vermaakt met deze film, alhoewel ik het soms net wat te veel vanuit een bepaalde artsy fartsy manier geschoten vond, wat mij op een gegeven moment een klein beetje stoorde. Dit zal vast gedaan zijn om een mysterieus sfeertje neer te zetten, maar ik vond het er soms een beetje te druk door worden en daarnaast lag de nadruk mijnzins iets teveel op het sensuele (alhoewel dit als ik het mij goed herinner in het boek ook wel redelijk uitgelicht wordt).

Met de naderende release van de nieuwe film van Francis Ford Coppola kwam er een vraag bij me op die al een tijdje door mijn hoofd spookt: Wat vind ik eigenlijk van deze regisseur?

Zelfs na een recente herziening heb ik nooit echt van Apocalypse Now kunnen genieten. Ik zie de kwaliteit, waardeer de cinematografie en begrijp de culturele impact, maar als ik er niet van kan genieten, is het simpelweg niet mijn film. De eerste twee Godfather-films vind ik daarentegen erg sterk.

Toegegeven, ik moet Rumble Fish en The Conversation nog steeds zien om een beter, persoonlijk oordeel over zijn werk te kunnen vormen, maar ik wilde eerst Dracula opnieuw bekijken. Ik herinner me dat ik deze als kind heb gezien en destijds was ik niet onder de indruk. Mijn ervaring was zo slecht dat ik tot gisteren de film als een verspilling van tijd beschouwde.

Gisteravond beleefde ik echter een totale ommekeer. Coppola's interpretatie van Dracula was voor mij de ultieme kijkervaring. Het was anders dan zijn hooggewaardeerde klassiekers (anders, niet beter), maar het past gewoon beter bij mij als kijker. Bloed en sensualiteit, liefde en lust, en dan Monica Bellucci – het had alles. Geweldige make-up, indrukwekkende sets, en Gary Oldman’s acteerwerk (smullen). Voor een moment waande ik me echt in Transsylvanië.

En ja, John Wick's accent was abominabel (Bewdapest), maar ik vond het heerlijk.

De andere twee Coppola-films staan al even op mijn lijst. Ik ben benieuwd hoe ze mijn kijk op deze regisseur zullen beïnvloeden. En als Megalopolis geen vleugje van Coppola's oude magie bevat, dan laat ik dat stuk taart gerust aan me voorbijgaan.