Run Silent, Run Deep (1958)

beetje gedateerde duikbootfilm (special effects), maar heeft wel een paar heel sterke stukken; een goede film ("Crimson Tide" haalde hier overduidelijk de mosterd)
***' 3,5 op 5 ***'

Semi-klassieker die mij wat tegenviel. Wat vinden de duikbootliefhebbers?

Ik heb deze film één keer gezien, ik kan me helaas er maar weinig van herinneren. Mocht deze film ooit eens te koop zijn, dan koop ik hem. Zeer triest van de commerciele zenders dat ze totaal geen aandacht besteden aan klassieke onderzeebootfilms.

Dat is hij al tijden. Ik heb hem ook gekocht, maar echt blij ben ik er niet mee.

Hoezo niet Wouter?

Vond het niet zo heel interessant allemaal.

Best een vermakelijke film, allen zijn de acteerprestaties niet steeds even sterk en overtuigend. Toch bloed de film niet dood en is hij wel spannend af en toe. Het tikje op de kont van de dame op de poster was een mooi stukje bijgeloof

Leuke onderzeebootfilm. Oogt allemaal vrij realistisch. Komt omdat er voor de exterieurshots echte beelden zijn gebruikt en omdat er flink wat aandacht aan het interieur is besteed. Verhaal is een beetje plat, maar toch niet verkeerd uitgewerkt.

50 jaar oud, en nog steeds boeiend. Verhaal speelt zich ook vrij vlot af, zeker voor die tijd. Zeker de moeite waard.

Ondanks het feit dat deze film al meer dan 50 jaar oud is, is het nog steeds een zeer goede film.
Ook de sfeer van de film, het leven in een onderzeeboot is zeer goed weergegeven, net zoals dat was in 'Das Boot', nog steeds de beste film over dit onderwerp aller tijden.
Ook de rollen zijn prima, en het is eens leuk om een nog zeer jonge Jack Warden aan het werk te zien.

Prachtige film. Jammer dat deze niet zo bekend is, alleen hij is echt goed. Aanrader!

4.0*

Heb deze film driemaal gezien, maar hij blijft spannend. Prima cast, pakkend verhaal. In zwart/wit de beste duikbootfilm!

Viel best mee voor zoon oudje.
Spannend prima verhaal, en klasse acteurs.
Mooie onder water gefilmde actie.
Gedateerd maar mag gezien worden.

Lastig te beordelen. Aan deze film kleven aardig wat punten van kritiek, al heeft het best wat charmes. Waar ik echt moeite mee heb, is dat Robert Wise zich echt nauwelijks ingelezen heeft in het duikbotenwereldje. Zo wordt de hoofdpersoon dicht bij de Japanse kust tot zinken gebracht en in het volgende shot wandelt hij vrolijk op Hawaï rond. Aardig eindje zwemmen. Bovendien hadden bemanningsleden bij de vernietiging van hun schuit, onder water, geen schijn van kans. Bovendien stoor ik me aan de informele manier van communiceren aan boord. Ik geloof niet dat ik ooit zo verbijsterd naar een oorlogsfilm heb zitten kijken.

Gelukkig herpakt men zich snel dat het bizarre begin. Het tussenstuk heeft nog wel rare trekjes, maar de actie is best goed te doen. Er wordt wel een juiste sfeer gecreëerd en gaandeweg komen ook sterke scenes naar voren. Iemand haalde Crimson Tide al aan, maar ik zie ook passages die door U-571 gekopiërd zijn. Het geeft in ieder geval aan dat Run Silent, Run Deep een vrij invloedrijke film is (voor wat het waard is. Mij zegt het doorgaans weinig). De actie is in elk geval goed verzorgd. Ook de oefeningen ogen puik. Waar het echt om draait is dat de finale redelijk spannend en vooral leuk om te volgen is. Het is toch echt jammer dan de eerder genoemde kritiek, want dit had eigenlijk wel makkelijk beter kunnen zijn. Mooie titel trouwens.

Is dit de film waar het gelijknamige Iron Maiden nummer op gebaseerd is?

Ik denk eerder dat Steve Harris het boek gelezen heeft. De teksten van het nummer gaan meer over het grimmige leven in zo'n duikboot. Die sfeer kom je in deze film niet tegen.

Bewonder meer en meer de veelzijdigheid van filmmaker Robert Wise. Naast misdaadfilms, westerns, muzikale films, menselijke drama's, nu ook een oorlogsfilm en, een hele goede ook, die vandaag nog best mag gezien worden.
Voor zijn tijd knap in scène gezet, geen vervelende, eindeloze gesprekken tussen de militairen - wat heel dikwijls het geval is - maar right to the point, meer dan één boeiende scène, uiteraard wat verheerlijking van Amerika en haar dienaars, maar niet in heroïsme vervallend en uiteraard zijn er de stevige acts van twee kanonnen van het witte doek : Gable en Lancaster.

Prima duikboten film, goede cast

Toch ietwat een voorbeeld voor alle latere duikbootfilms.

Waarbij ik begin met het woord 'toch', want er is wel degelijk een heleboel mis met deze film. Er klopt zo hier en daar iets niet in de onderwaterbedoening - let even op bijvoorbeeld dat bij het openen van het luik in de toren af en toe vergeten wordt de bovenste man op de ladder een emmer water in z'n smoel te gooien. En de claustrofobisch-beklemmende sfeer uit Das Boot ontbreekt volledig - alles staat netjes in het licht, en iedereen heeft zat ruimte om gewoon te bewegen. Ietsje erger nog is het plot. Het lijkt wel een onderwaterwestern - gebeurtenis en wraak, goed en kwaad. Niet nodig om karakters uit te diepen of in te kleuren kennelijk, iedereen blijft zo plat als een dubbeltje.

Dan de beelden buiten de boot. De bovenwaterscenes zijn echt lelijk als het op schieten en bommengooien aankomt - de schepen zien er onecht uit, en de opspattende waterpartijen ook. Maar het wordt nog veel erger als je oplet bij de onderwaterscenes - de kabels waaraan de modellen heen en weer gesleept worden zijn pijnlijk scherp in beeld.

En toch is het best een leuke film. Misschien ook wel omdat het een stukje jeugdsentiment voor me is - ik zag deze heel lang voordat er zoiets als Das Boot of zelfs maar Hunt for Red October langskwam. Dan maakt zo'n Akikaze toch indruk.

Mr. Cartwright, with all due respect to your rank, may I say I think you're an ass?

Ik vind het op zich wel verbazend wat voor een carrière Robert Wise heeft gehad. Een aantal science-fiction films zoals de eerste Star Trek film, maar ook horror (Invasion of the Body Snatcher), Western (Tribute to a Bad Man), musical (Sound of Music) en met Run Silent Run Deep kwam daar een oorlogsfilm bij. Niet alles is altijd even sterk, maar hij heeft altijd al kunnen rekenen op minstens 3.5* dus ik was wel benieuwd naar wat dit ging geven.

En Run Silent Run Deep is een degelijke film, hoewel het er wel één is met wat gebreken. Ik moet daarbij ook wel zeggen dat ik in het algemeen niet meteen zo'n fan ben van oorlogsfilms. Soit, het grootste hekelpunt vond ik dat de Akikaze helemaal niet zo dreigend overkwam. Gelukkig is dit een euvel dat later wel wordt opgelost doordat blijkt dat het een andere duikboot is die voor het gevaar zorgt, maar de film gaat compleet de mist in door op een enorm abrupte manier Richardson te laten sterven. Ineens is de begrafenis daar en rollen de credits over het scherm. Het lijkt wel alsof Wise het eigenlijk ondertussen allemaal beu was geraakt en de film wou eindigen. Ik vraag me trouwens af hoe zijn versie er zou hebben uitgezien, want producers James Hill en Burt Lancaster hebben de film opnieuw gemonteerd nadat Wise zijn cut had afgeleverd. Toen dat nieuws hem ter oren kwam is hij het dan ook afgestapt..

De grootste kracht van deze film is ongetwijfeld de combinatie van Clark Gable met Burt Lancaster. Twee onsterfelijke acteurs (Gable met zijn rol in Gone with the Wind en Lancaster met zijn rol in Il Gattopardo) en ook hier goed op hun plaats. Niet noodzakelijk hun beste rollen, maar ze zijn degelijk. De film steunt dan ook vooral de eenmalige samenwerking tussen beide acteurs en verwaarloost een beetje zijn bijrollen. De aankleding ziet er daarentegen degelijk uit, gelet op dat dit toch alweer een film van meer dan 50 jaar geleden is, en voelt (in hoeverre dat ik dat kan beoordelen) realistisch aan.

Een simpel doch boeiend plot en twee klassebakken. Meer heb je niet nodig om een film degelijk te maken. Run Silent Run Deep is zo'n typische film die als blauwdruk niet onderschat mag worden, maar die in de loop der jaren wel voorbij gestoken is door zijn genregenoten. Voor de liefhebbers dus.

3.5*

De veelzijdigheid van regisseur Wise komt hier duidelijk naar voren, niet dat dit de allerbeste oorlogsfilm is, maar Wise weet wel een krachtige sfeervolle film af te leveren. Hij wordt daarbij natuurlijk geholpen door klasbakken als Lancaster en Gable. De film is gemaakt in een periode waarin de technische beperkingen groot en dus de special effects zeer doorzichtig waren. Maar dat doet geen afbreuk aan het verhaal. De film heeft duidelijk gekeken naar de klassieker Caine Mutiny, om op zijn beurt weer als voorbeeld te dienen voor Crimson Tide. Lancaster en Gable zetten allebeide een geloofwaardige rol neer en worden door de bijrollen goed ondersteund. Ik vind dat het claustrofobische van een film aan boord van een onderzeeër goed naar voren komt, vooral tijdens de scenes rond de periscoop, daar staan ze dan mannetje aan mannetje, behoorlijk krap allemaal.
Lancaster en Gable gebruiken hun gezamelijke scenes om hun acteer kwaliteiten ten toon te spreiden, Lancaster met soms zijn ingehouden woede en aan de andere kant verscheurt door plichtsgevoel aavn zijn rang en loyaliteit jegens de bemanning Gable met de arrogantie van een ervaren kapitein maar die wel weet waar zijn grenzen en die van de bemanning liggen.
Het enige minpunt van de film vind ik het begin, de boot van Gable wordt tot zinken gebracht terwijl het schip onder water vaart, ik ben natuurlijk geen expert, maar ik kan me niet voorstellen dat er dan iemand levend aan de oppervlakte komt.
Dat maakt dat ik de film niet hoger waardeer.

Goeie film waarin een kapitein van een onderzeeboot een tweede kans krijgt nadat hij zijn schip heeft verloren. Een prima verhaal en de film heeft ook een vlot tempo. Ondanks de verouderde special efects, hier en daar nog redelijk spannend. Niet de eerste duikbootfilm, maar ongetwijfeld een blauwdruk voor latere duikbootfilms.

Heb de film voor 1 € op de kop kunnen tikken en dat is hij wel dubbel en dik waard.
Dus nog eens opnieuw bekeken en opnieuw van genoten.