The Adventures of Robin Hood (1938)

Ik heb deze 1938 versie laats gezien en er zat een extra dvd bij... daarop stond wat achtergrond informatie... de film bleek 2 miljoen dollar gekost te hebben, erg duur voor die periode. Ook stond er wat beeld matriaal op van de 1922 versie, maar naar blijkt is dat de 1938 versie geen kopie is maar er enkele scene's zijn opgenomen.. zoals de verassings aanval in Sherwood forest, die zijn wel gelijkwaardig aanmekaar... maar de films verschillen enig sinds met het verhaal. Al heb ik de 1922 versie nooit in zijn totaliteit gezien.

voor de rest is het een prima film!

Vandaag in HD gezien, ongewoon dan zo'n oude film er zo strak uit kan zien.

Ondanks de leeftijd een prima verhaal.

Prachtige technicolor kleuren, een behoorlijk tempo met leuke actiescènes, een cocky, jongensachtige Robin Hood, mooie decors en kostuums, een zeer goede filmscore van Korngold en fijne acteurs.

Toch ben ik niet onverdeeld positief. Hoewel je een film (zeker een als deze) in zijn historische context moet plaatsen wanneer je hem beoordeeld, lukt dit niet altijd aangezien het bij de ene film lastiger is dan bij de andere om wat je gewend bent los te laten. Zo verwacht ik inmiddels dat het leven in de middeleeuwen stoffig was en vies, kleren er gedragen uitzagen, een kasteel muur ook echt van steen is of er in ieder geval echt uitziet, gevechten bloederig waren en niet iedereen in fleurige kleren liep waar Frank Govers enorm door geinspireerd zou worden.

Soms kun je hierdoor toch uit de illusie van de film worden gehaald, het is allemaal net iets te 'merry' en blij, een film voor de hele familie (niet echt mijn straatje). Ik weet het, context en tijd, maar toch. Het maakte bij deze film helaas net dat ik hem geen 8 geef, maar een 7. Kijkers die erin slagen dit los te laten en het gewoon als een blije, kleurrijke Robin Hood familiefilm te zien zullen hier geen last van hebben, maar zelf kan ik gritty realism in een avonturenfilm die in een andere tijd speelt juist wel waarderen.Dit was mijn eerste film met Errol Flynn en het was geen tegenvaller. Ik heb Fairbanks (die in 1922 Robin Hood speelde) ook al een tijdje op het lijstje staan dus die zal te zijner tijd wel volgen.

Ik twijfel hoe nuttig het is de vergelijking met Robin Hood: Prince of Thieves te maken. Costner was helemaal niet echt geweldig maar die film heeft zo'n jeugdsentiment voor mij dat ik als ik er nog maar één zou mogen kijken het toch de nieuwere Costner Robin Hood zou zijn, dan Disney's (wederom ongekend jeugdsentiment), dan deze en als hekkensluiter Russel Crowes en Ridley Scotts Robin Hood die eindigt met operation Overlord (still bugs me)...

Goede en speelse verfilming van de op legendes steunende lotgevallen van Robin Hood, met naast actie en een flinke portie humor uiteraard ook plaats voor romantiek waarvoor het ons bekend duo Flyn-de Haviland met overgave instaan.

Zekerlijk een kaskraker destijds en nog altijd beslist bekijkbare ontspanning.

Tijd voor herziening en veel moet ik niet echt toevoegen aan mijn vorige recensie. Weinig films stralen nog echt dat avontuurlijk, historisch vertellende, epische uit als The Adventures of Robin Hood. Een film met de heerlijke kleuren van Technicolor en een echte vrolijke avontuurlijke held. Het blijft een topfilm!

Spottende schelm.

Errol Flynn geeft een vrolijke Robin Hood weer die het woord schelm helemaal waarmaakt. Spottend met zijn rivalen en knokkend in technicolor. Een mooie prent uit den ouden doosch, waarbij het avontuur overheerst en een vrolijke ondertoon klinkt. Met recht een klassieker, die na meer dan driekwart eeuw nog steeds weet te vermaken.

Goed.

Erroll Flynn als Robin Hood in een gifgroene maillot, een Technicolor Sherwood Forest, het oogt hier en daar misschien wat onecht, maar door de felle kleuren ziet het er allemaal een stuk fraaier uit en zeker sprookjesachtiger. Dit is het oerbeeld dat we hebben van Robin Hood, het zogenaamde archetype, Disney ging daar in 1973 in mee, Ridley Scott koos voor een andere, rauwere weg.

Klassieke avonturenfilm, die Errol Flynn helemaal op het lijf geschreven lijkt. Mooie kleuren, veel actie, veel vaart, hier en daar een vleugje romantiek, maar vooral: leve de lol. Het is duidelijk te zien dat de acteurs plezier hadden in hun rol. Puur amusement.

Aardige verfilming van het klassieke verhaal van Robin Hood. Door het gebruik van Technicolor ziet het er echt prima uit, de film lijkt daardoor veel jonger dan hij is. De legende van Robin Hood vind ik persoonlijk niet zo boeiend, maar deze wordt hier wel zeer behoorlijk uitgewerkt. Het verhaal wordt luchtig gebracht en het acteerwerk is degelijk.

heerlijke film en ik stel me een 7-jarig jongetje van 1945 voor, die deze film voor het eerst ziet

Leuke avonturenfilm is wellicht nog steeds de beste Robin Hood verfilming, op de epische serie Robin of Sherwood uit de jaren 80 na, al doet de 1922 versie er niet zo gek veel voor onder. Net als in de eerdere verfilming met Douglas Fairbanks is Flynn's Robin Hood een vrolijke belhamel die meer dan eens zijn leven in de waagschaal legt om een punt te maken. Dat is best geinig maar de totale ongeschiktheid voor het vak van vechters in combinatie met de lachwekkende arrogantie maakt van de ridderbende van John en Gisbourne een ongevaarlijk groepje nitwits. Ik heb zelfs geen een van de merry men zien sneuvelen, af en toe een bloedneus en dat was het.

Spanning ontbreekt vrijwel volledig, het ziet er allemaal wel mooi en kleurrijk uit, en niet alleen qua kleding. Zo is Sherwood Forest een idyllisch paradijs in plaats van een duister bos, en zelfs het kasteel van Gisbourne heeft een vrolijk decor. Het is bijna een Disney verfilming, op de sneuvelende soldaten na dan. Maar het is met veel vakmanschap gemaakt en de acteurs hebben lol in de kwinkslagen gevolgd door bulderend gelach. Sir John en Gisbourne zijn gluiperig, maar ontberen dus jammer genoeg de skills om door te gaan voor geweldige schurken. De Havilland valt positief op als Lady Marian, zij speelt haar rol iets serieuzer en dat past haar, vond dit een van haar betere rollen. Errol Flynn is hier ook beter te pruimen dan in andere avonturenfilms die ik zag, de rol van Robin Hood past hem als gegoten.

(Robin of Sherwood)

Een mantel-en-degenfilm met Errol Flynn, de charismatische acteur die eerder in 'Captain Blood' te zien was. Ditmaal dus ge(type)cast als vrijbuiter Robin Hood. Opvallend is het gebruik van Technicolor, een heel prijzig proces waarbij kleur werd toegevoegd aan zwart-wit beelden. Het feit dat het überhaupt mogelijk was om volledige kleurenfilms te maken in de jaren dertig (en zelfs vroeger dan dat) wordt vaak vergeten. De intrede en plotse populariteit van de zogenaamde 'three-strip camera' moet destijds een enorme revelatie zijn geweest, zeker zo kort na de opkomst van de 'talkie'. De kleur zelf spat ook echt van het scherm en geeft een dromerige toets aan de beelden. Vooral rood, blauw en geel springen direct in het oog en kunnen in sommige gevallen de personages zelfs overschaduwen. Het viel me bijvoorbeeld vaak op dat ik meer aandacht besteedde aan de kledij van de acteurs dan aan hun gezicht. Technicolor voelt vooralsnog niet aan als een gimmick, maar het werd wel direct duidelijk dat de toevoeging van een kleurenpallet geen garantie vormt voor een betere film.

Ik heb het verhaal rond Robin Hood nooit bijster interessant gevonden en daar is na het bekijken van deze film geen verandering in gekomen. Hoewel hij als antiheld meer verteerbaar is dan de klassieke held, werkt zijn drijfveer na verloop van tijd tamelijk eentonig. De nevenpersonages zijn tevens weinig ontwikkeld en vormen geen meerwaarde. Als zijnde swashbuckler spendeert de film ook iets te veel schermtijd aan zwaardgevechten die niet bepaald als bloedstollend omschreven kunnen worden. De acteurs mogen dan wel goed in hun rol zitten, het blijft doorgaans een theatrale bedoening. Punten gaan uit naar decor, kostumering, enkele bijzonder fraaie shots en overtuigend maar theatraal acteerwerk.

Uitstekende film waarin de broer van de koning de macht overneemt in diens afwezigheid. Mooie decors en kleurrijke kostuums in deze vroege kleurenfilm. Alhoewel het verhaal bekend is, bevat deze vlotte film genoeg humor, actie en avontuur waardoor het geen seconde verveeld. De zelfverzekerde Errol Flynn is uitstekend gecast in de titelrol.

Vrolijke avonturenfilm waarin Hood het (natuurlijk) opneemt tegen de slechte rijken. Verhaal al eerder gezien maar toch vermakelijk en mooie kleuren.

Sir Robin of Locksley evolueerde in de loop der eeuwen van schelm naar heroïsche vrijheidsstrijder. Lady Marion komt uit het Franse toneelstuk Le Jeu de Robin et Marion; het conflict tussen Normandiërs en Saksen komt vooral uit Ivanhoe van Walter Scott. Errol Flynn geeft een speels, jongensachtig karakter aan Robbin' Hoodlum. Basil Rathbone kon ontzettend gemeen kijken. Olivia de Havilland, inmiddels bijna honderdenvier, had de meest betoverende glimlach in Hollywood en donkere, mysterieuze ogen. Voor haar close-ups met Errol Flynn stond ze op een krukje, zodat ze plots tot aan z'n wenkbrauwen kwam. De Merry Men voegen humor toe, met name Little John, die de simpele kracht van een knuppel verkiest boven een verfijnde schermtechniek. De acteurs zijn Brits, ook al is het in Californië opgenomen. Claude Rains gebruikt het amusante scheldwoord nincompoops.

Het was een van de eerste grote producties in Technicolor. Vooral de kleuren rood en groen zijn nadrukkelijk aanwezig. Robin Hood wordt traditioneel voorgesteld in Lincolngroen, de kleur van het bos. Sir Guy en de Normandiërs dragen meestal rood. Wanneer prins John een beker rode wijn omverstoot, is dat een voorafspiegeling van het bloed dat zal vloeien. Het gefonkel van smaragden en robijnen bevestigt de twee dominante kleuren.

Wanneer tijdens een actiescène iemand alleen met z'n achterhoofd in beeld komt, kun je ervan uitgaan dat dat een stuntman is. Wanneer ze getroffen worden door een speer, dragen ze vaak een borstplaatje. Een andere techniek was dat de speer uit de borst getrokken werd, waarna die beelden achterstevoren afgespeeld werden. Een mooi moment is wanneer alleen de schaduw getoond wordt van de schermende Robin en Sir Guy. Boogschutter Howard Hill gebruikte een extra grote bamboepijl om de pijl van Elwen te splijten - een rol die hij zelf speelde.

Speren en zwaarden staan symbool voor mannelijkheid en heldendom. Lady Marian komt daarentegen in beeld met een kelk of een gouden kistje, holle voorwerpen als symbool voor vrouwelijkheid en mysterie. Koning Richard Leeuwenhart draagt een gouden leeuw op de borst; Sir Guy een griffioen of misvormde leeuw. De ridders van Richard dragen het rode kruis van de Tempeliers. Er zijn samengestelde beelden met achtergrondprojectie en een geschilderd kasteel. Componist Korngold gebruikte een grootschalig symfonisch orkest met koperblazers voor de heroïsche scènes, strijkers voor de romantische scènes en een wals tijdens het feest. Historisch correct zal het allemaal niet zijn, maar wel heerlijk escapisme met actie, vermommingen, humor, romantiek en goed ogende acteurs.

Dit was toen al de zevende verfilming van Robin Hood. In 1922 had je een bekende met Douglas Fairbanks en de eerste gaat zelfs terug naar 1908. Deze is de populairste, met Errol Flynn als de groene schelm die neemt van de rijken en geeft aan de armen. Het verhaal van Robin Hood wordt hier in zijn essentie verteld en vormt de ruggegraat voor vele latere klassiekers, niet in het minst de Disney versie. Behalve dat de film in technicolor is, is ook de spektakelwaarde van de film opmerkelijk, met massascènes (het schutterstoernooi bvb) en buitenluchtopnames die de film levendig maken en er ook voor zorgen dat het een makkelijke wegkijker is. Een grote klassieker!

Robin Hood een van de eerste verfilmingen van het zeer bekende verhaal in Nottingham forest al is er van het bos woud nog weinig van over. De film uit 1938 staat op een prachtige blu ray versie waar de kleuren er nog steeds vanaf spatte. De film is fantastisch gerestaureerd met mooie kleuren zonder spetters en oneffenheden. Alleen is soms de scherpte wat weg zeker als je de hoofden op afstand bekijkt. Maar in close-up gewoon een mooi beeld. We hebben natuurlijk wel te maken met twee zijwaartse balken, maar dat stoort nooit. Het geluid is voldoende. De blu ray versie kent een scala aan extra's waar ook de nog oudere Robin Hood films tevoorschijn komen. Heel erg leuk om te zien. En wat betreft het verhaal daar is weinig aan gesleuteld. Alleen in de de laatste Robin Hood van 2010 is het verhaal naar voren geschoven. De versie van 2018 heb ik nog nooit gezien.

Okay dat waren de details. Wat zeker niet onvermeld mag blijven is de fantastische rol van Olivia de Havilland geboren in Tokio op 1 juli 1916 en pas overleden op 25 juli 2020!!!!!! op 104 jarige leeftijd in Parijs. Ze heeft de Coronatijd nog meegemaakt pff. Robin Hood was zo'n beetje de eerste bekende film van haar al denk ik dat Captain Blood uit 1935 ook nog wel een bekende was. Maar de echte doorbraak kwam natuurlijk in 1939 Gejaagd door de wind.

Errol Flynn was natuurlijk de flamboyante filmster uit die tijd. Daarom heeft ie het ook niet echt lang volgehouden. Gedraagt zich vaak als een vogeltje met de borst vooruit. Hier ben ik hoor mij wat volgt door een overdreven schaterlach. Het was ook wel een beetje typisch zoals er toen werd gefilmd. Errol is overigens maar 50 geworden.

Het verhaal van Robin Hood is bekend. De goede struikrover gaat het bos in, omdat de broer Richard uit het land is. Zijn broer hanteert andere wetten en maatstaven waardoor Robin het hazenpad kiest het grote woud waar hij onvindbaar is. De Robin Hood van 1938 ziet er vooral sprankelend uit. Het is allemaal vrij luchtig gefilmd. Soms wat serieus, maar de fun staat hier vooral voorop. Leuk gemaakt en zeker een klassieker die genoemd mag worden als een van de eerste echte Robin Hoods!

Film 3.5

Beeld 4.0

Geluid 3.5

Extra's 5.0

The Adventures Of Robin Hood is een groots opgezette verfilming van de beroemde Engelse volksheld Robin Hood. Dit was de eerste versie in Technicolor en met geluid. Door velen wordt hij nog altijd gezien als één van de beste (zo niet de beste) verfilming van de beroemde held, die door de jaren heen één van de meest verfilmde personages uit de geschiedenis is geworden.

De invloed van deze versie is onmiskenbaar. In 1922 was er reeds de stomme versie met Douglas Fairbanks in de hoofdrol. Die versie was destijds ook een enorm succes en had zo zijn invloed op The Adventures Of Robin Hood. Fairbanks was in de jaren 20 één van de grootste sterren van het witte doek, maar Flynn doet hier bepaald niet voor onder. Nog altijd is hij één van de meest charismatische Robin Hood’s.

Met een budget van bijna 2 miljoen dollar was deze Robin Hood-film één van de duurste films die studio Waner Bros tot dan toe had geproduceerd. Maar met succes, want de film was van meet af aan geliefd bij zowel pers en publiek.

Tegenwoordig is de film wel redelijk gedateerd met degengevechten die duidelijk versneld zijn opgenomen om ze zo spectaculairder over te laten komen. Het ziet er helaas wat knullig uit. Ook de decors en kostuums zijn behoorlijk gedateerd en voelen tegenwoordig vooral oubollig aan. Maar destijds was dit natuurlijk een vernieuwende productie die het publiek een hoop spektakel voorschotelde. Het scenario van Norman Reilly Raine en Seton I. Miller is nog steeds prima en werd talloze malen gekopieerd in andere Robin Hood-films. Errol Flynn blijft één van de beste Robin Hood’s ooit en krijgt goed tegenspel van Basil Rathbone. De beroemde Sheriff van Nottingham komt er hier helaas bekaaid vanaf en dient vooral als komische noot.

In zijn tijd een prima avonturenfilm, die zeker de Robin Hood-legende vanaf dat moment voorgoed veranderde.

Oer-klassiek natuurlijk in geluid en beeld maar wel een van de betere verfilmingen van het verhaal (rechtaan/rechttoe uit boek met nauwelijks wendingen) over de ultieme schurk, die steelt van de rijken en aan de armen gaf. De charismatische Errol Flynn schittert als Robin Hood en het shot van de vechtende schaduwen bij slotgevecht is redelijk beroemd. Tja Klassieker dan dit kun je het bijna niet krijgen...

Klassieker waarvan de knap gerestaureerde ingekleurde versie zag. Errol Flynn doet het prima is als charismatische schurk die stal van de rijken het gaf aan de armen. Éen van de zovele verfilmingen van de held die met zijn ogen dicht nog raak schoot.

Prima spektakelfilm met massa-events als het schutterstoernooi. De mooie decors en kostuums doen de rest. Best wel van genoten van deze energieke oerklassieker. Avontuur en vrolijkheid staan centraal net als die typische spot die de persoon van Robin Hood zo kenmerkte.

"Ingekleurde versie"?

Dat is absoluut niet het geval. Deze film is nooit in zwart-wit gefilmd, maar was één van de eerste in Technicolor geschoten films.

En maar weer eens aan de klassieker op zondag met deze Robin Hood uitvoering uit 1938, en dat blijkt nog niet eens de oudste begrijp ik. Ten eerste af te trappen met de gedachte aan de serie zo eind jaren '80, belachelijk trouwens dat na twee seizoenen de hoofdrolspeler met donker haar afzwaaide en vervangen werd door een blonde acteur, en het jeugdsentiment dat de Kevin Reynolds versie uit '91 vertegenwoordigd met het bekende nummer van Bryan Adams. Je zou je toch bijna afvragen hoe de legende van Sherwood vroeger gestalte gegeven werd en daar bood de BBC de helpende hand in.

En opvallende gaat deze uitvoering met Errol Flynn toch wel van start, want wat ziet het er allemaal scherp en mooi uit qua kleur. De eerste film in technicolor zo begrijp ik, en dat zullen we weten ook want het bloedrood en gifgroen spat uitbundig van het scherm en geef het geheel een vrolijk aanzien. En daar werkt het verhaal en Errol Flynn niet in de laatste plaats vrolijk aan mee, want vrij snel is duidelijk dat dit geen drama noch gewelddadig bloedvergieten gaat worden maar een frivole film met vooral veel symboliek zoals de omgestoten wijnbeker.

Het geheel valt in de beginfase dan ook vooral op met gebeurtenissen die net zo te zien zijn in Prince of Thieves, en daarnaast vooral als vlot en gevat, iets dat over de helft wel een beetje veranderd als de dialogen toch iets langer en stroever worden. Toch lijkt deze Adventures of Robin Hood zijn tijd ver vooruit op erg veel vlakken, zijn de locaties prachtig, net als bepaald camerawerk met name in de bossen met lichtval en andere belichting, is Robin een aanstekelijke schelm en zorgen de knorrige mannen voor nog meer humor.

Ik moet wel zeggen dat ik me regelmatig zorgen maak om de stuntmannen die bij bosjes uit de bomen vallen en springen en ik me toch niet aan het idee kan onttrekken dat daar vast wel gewonden bij gevallen zijn, van de andere kant toont het de cinema van de jaren '30 en de grootse opzet van deze film. En deze Robin Hood blijkt toch een uitermate prettig film te zien en lijkt de leeftijd van de film, 85 jaar en daarmee twee jaar ouder dan mijn krasse vader, totaal niet relevant.

Ah bon, des te knapper dus. Bedankt voor de verduidelijking!