Week End (1967)

Heb je er ook nog zinnigs over te zeggen Thomas?

Ik vond het experimenteel-provocerend-onsamenhangend-ongenuanceerde doordraven op het puberale af, maar filmhistorisch wel interessant... Is dat voldoende "zinnig", mister blonde?

Jean-Luc Godard's 'Week-end' is een hilarische en amorele film die totaal over de top gaat. In lange scenes zien we een aan elkaar ontrouw koppel een moord beramen op de vader van de door Mireille Darc gespeelde vrouwelijke hoofdpersoon. Via een mega-verkeersopstopping op het Franse platteland (met vele doden en uitgebrande autowrakken) komen ze lopend in aanraking met historische figuren als Emily Bronte om zich tenslotte aan te sluiten bij een kannibalistische revolutionaire groepering. Totaal absurd, maar onweerstaanbaar levenslustig en één van Godard's beste.

Ja zo was die tijd...Links gewauwel, absurdisme,surrealisme, anarchie, revolutie, jazz, Jack Kerouac , en heel veel -ismen....Socialisme, Anarchisme...God was dood....klassenstrijd ( er zullen altijd klassen zijn alleen al vanwege opleiding), Links knuffelde met moordenaars zoals Mao, later Castro...(zelfs Mulisch en peut etre Sartre))
En de film...surrealistisch, absurdistisch. Een verzameling van erg veel onzin...Je vindt het goed of helemaal niet goed, afstotend eigenlijk. Ik zelf vind de grappen behoorlijk flauw..Ach een tijdsbeeld, meer niet. Twee keer gezien...ergens 1970 en een week geleden...Inderdaad Deja VU... Terug gaan naar mijn jeugd. EEn soort "boek over jaren zestig....met humor......nou ja humor???Je knapt al af van het politieke gewauwel.....Vooruit...kunstgeschiedenis....3 sterren. O de files ( wel komisch)...die zijn een poep erger geworden in Parijs.....En de Klassen.......nog een groter verschil nu. En een nieuwe Klasse , immigranten....Maar dat voorzag Godard niet.........Veel flauwekul in de film van een linkse intellectueel.....Ach laat de man....Mogelijk zou hij later op Le Pen stemmen.
Kan Godard geen films maken???Natuurlijk wel "A bout de souffle" is een Meesterwerk!!! Deze film is een uitstapje a la Louis de Funes......maar met een stevige joint....of wat sterkers (LSD???). Santeeeee

Ik heb zelden zo'n haatdragende, irritante, giftige film gezien en ik vond het heerlijk. Godard's liefde voor overbodige titelkaartjes is hier nog duidelijker zichtbaar dan in het bijna net zo vervelende King Lear en de provocatieve onzin spat van het scherm af. Tevens kon ik er wel om lachen. Orson Welles heeft wat mij betreft gelijk dat het erg moeilijk is om Godard als denker serieus te nemen, maar alleen al vanwege zijn lef vallen zijn films bij mij al snel in de heeft-wel-watcategorie. Week-end is geen uitzondering.